جریان های نقدی:
پول پادشاه است. این جمله را همیشه شنیده اید اما آیا می دانید که این جمله در واقع به چه معنا است؟ پول در این حالت به معنای صورت حساب ها یا سکه ها نیست، بلکه پول نقدی است که در بانک قرار دارد و شما می توانید همین امروز خرجش کنید. پول یگانه منبع مهم در هر کسب و کار و همینطور منبعی است که به طور مداوم در مورد آن سوء تفاهم ایجاد می شود.
شما به پول موجود در حساب بانکی‌تان احتیاج دارید
مشکل پول در کسب و کار این است که ما تمایل داریم تا آن را پیش فرض قرار دهیم. ما به سودآوری فکر می کنیم و در عین حال مشغول خرج کردن پول نقد هستیم. مساله این است که سودآوری و پول نقد دو مساله متفاوت از هم هستند.
سودآوری یک مفهوم حسابداری است که به بسیاری از محدودیت های زمان بندی شده تحمیلی برای فروش، هزینه ها، و موارد مالی صرف شده بستگی دارد. از سوی دیگر پول نقد چیزی است که برای پرداخت صورت حساب های شما مورد استفاده قرار می گیرد.
اگرچه پول نقد مساله ای حیاتی است اما مردم به جای آن به فکر سودآوری هستند. همه ما همین طور هستیم. وقتی شما یک کسب و کار جدید را در ذهنتان مجسم می کنید، به این فکر هستید که هزینه تولید آن محصول خاص چقدر خواهد بود، به چه بهایی می توان آن را فروخت، و سود هر واحد تولید ممکن است چقدر باشد.
ما همگی اینگونه پرورش یافته‌ایم که به کسب و کار به صورت فروش منهای هزینه و موارد مالی صرف شده فکر کنیم که نتیجه‌اش همان سودآوری است. اگرچه که ما سودآوری‌هایمان را در یک کسب و کار صرف نمی کنیم بلکه پول نقد استفاده می کنیم. شرکت های سودآور ورشکسته می شوند به این دلیل که تمام پول های خود را به دارایی ها اختصاص داده‌اند و قادر به پرداخت هزینه های مالی و غیرمالی خود نیستند. سرمایه در گردش برای حفظ سلامت کسب و کار حیاتی است.
متاسفانه، ما دلالت های موجود بودن پول نقد را به همان روشنی که باید نمی بینیم که در همین حال یکی از بهترین دلایل برای برنامه ریزی صحیح کسب و کار می باشد. ما باید پول نقد را به همان اندازه سودآوری مدیریت نماییم.
سودآوری تضمین کننده ایجاد پول نقد نیست
تا اندازه ای جریان نقدی به اقدامات عادی کسب و کار برای صنعتی بستگی دارد که در آن مشغول فعالیت می باشید. کسب و کارهای تولیدی برای مثال باید با اثرات پول نقد در انبار سروکله بزنند، در حالی که کسب و کارهای مبتنی بر ارائه خدمات معمولا با این اثرات سروکار ندارند. کسب و کارهایی که به سایر کسب و کارها (مواد اولیه یا محصول) می فروشند احتمالا باید منتظر نمایندگان خود باشند تا اقدام به پرداخت صورت حساب های خود نمایند. و کسب و کارهای فصلی باید با چرخه های قابل پیش بینی (در فروش و سودآوری) سروکله بزنند. جریان های نقدی شما به اقدامات صنعت یا بخش خاصی از فعالیتتان بستگی دارد، نه به این که تا چه اندازه سودآوری دارید.
انتظار برای پرداختی ها
یک کسب و کار کالاها و خدمات را به یک مشتری تجاری یا نماینده آن همراه با یک صورت حساب تحویل می دهد. بعد نوبت چک پول است. این روش به طور گسترده ای در فروش کسب و کار به کسب و کار معمول است و بدین معناست که مقدار آن صورت حساب در فروش ماهیانه کسب و کار گنجانده شده و به عنوان فروش دسته بندی گشته است اما این مقادیر صورت حساب در واقع پول نقد بانکی محسوب نمی شوند. در عوض، آن مقدار در دسته دفاتر باقی می ماند که آن را حساب های دریافتنی می نامند تا زمانی که چک پولی دریافت شده و در بانک سپرده گذاری شود.
متوسط زمان بین تحویل صورت حساب و دریافت پول روزهای وصول مطالبات یا دوره وصول نامیده می شود. مشکلی که کسب و کارها با آن موجه هستند این است که تمام پول موجود در حساب های دریافتنی به عنوان مقادیر فروش در سودآوری نمایان می شوند اما در حساب بانکی شما موجود نیستند. شما نمی توانید خرجشان کنید.
کسب و کارهای سودآور می توانند صرفا به دلیل داشتن پول زیاد در حساب های دریافتنی و پول ناکافی در حساب بانکی خود ورشکسته شوند. پولی که در فروش نمایان شده اما هرگز وارد بانک نمی شود. در نهایت، سودآور بودن سبب جلوگیری از شکست کسب و کار نشد.
خریداری وسایل قبل از فروش آن ها
بیشتر کسب و کارهای تولیدی مانند مغازه ها باید وسایل مورد نیاز خود را پیش از زمان فروش آن ها خریداری نمایند. تولیدکنندگان و مونتاژکاران باید قطعات و مواد خود را قبل از ایجاد و فروش کالاهای نهایی خریداری نمایند و این کار سبب ایجاد بسیاری از مشکلات بالقوه مربوط به جریان های نقدی می شود. این کار انبار کردن نامیده می شود: محصولاتی برای فروش مجدد، موادی برای تولید کردن، قطعاتی برای مونتاژ نمودن. پول صرف شده در انبار تا زمان فروش نهایی در سودآوری نمایان نمی شود اما در واقعیت هنگام خرج نمودن، این پول از بانک خارج شده است.
برای کسب و کارهایی که به موجودی انبار متکی هستند، مدیریت موجودی انبار می تواند امری حیاتی برای جریان های نقدی باشد. اختصاص دادن پول به موجودی انبار که برای مدت طولانی در قفسه ها بماند یا هرگز به فروش نرسد، کار بسیار آسانی است. این پول از حساب بانکی خارج شده است اما در صورت حساب سود و زیان نمایان نمی شود.
پرداخت صورت حساب های خود با تاخیر
نقطه مقابل حساب های دریافتنی، حساب های پرداختنی نامیده می شود که پولی است که صاحب یک کسب و کار به فروشندگان خود بدهکار است. تعیین دوره سی روزه یا بیشتر برای پرداخت صورت حساب ها جهت جریان های نقدی مناسب می‌باشد. هر دلاری که شما در حساب‌های پرداختنی خود دارید، پولی است که هنوز در حساب بانکی شما و نه سودآوری شما قرار می گیرد. شما زمانی هزینه های مالی و غیرمالی را از سودآوری خود کسر می کنید که متحمل این هزینه ها بشوید نه زمانی که در حال پرداخت آن ها هستید.
عایدی های واقعی: به جریان های نقدی اهمیت دهید
جمله “مجموع عایدی ها” ارجاع به سودآوری است که به معنای اظهارنامه سود و زیان اما در حقیقت به معنای چیزی مانند یک نتیجه گیری یا مهم‌ترین نتیجه دریافت شده می باشد. به همین دلیل است که عایدی های واقعی برای صاحبان کسب و کار جریان های نقدی است و نه سودآوری.
شرکت های سودآور می توانند در نتیجه فقدان جریان های نقدی دچار کمبود نقدینگی شوند. هیچ راه حلی برای این مساله وجود ندارد: برای اداره کردن یک کسب و کار شما باید به جریان های نقدی و نه فقط سودآوری اهمیت بدهید.
