آیا لازم است بابت برنامه آلفابت جهت ساخت یک شهر هوشمند نگران باشیم؟

حتماً با شرکت آلفابت آشنا هستید. روش مرسوم آن است که فرزندان را به نام پدر و مادر بشناسیم، در مورد آلفابت اوضاع بر عکس است. ما آلفابت را بانام فرزندش گوگل به خاطر می‌آوریم. مادر گوگل حالا بیشتر به سمت فرزند دیگرش یعنی سایدواک لبز (Sidewalk Labs) توجه نشان می‌دهد. آلفابت قصد دارد از طریق این شرکت زیر مجموعه، در نزدیکی تورنتوی کانادا شهر هوشمند بسازد. شهری اگرچه کوچک، ولی بسیار پر هزینه!

بودجه 1.3 میلیارد دلار برای ساخت آرمان شهر آلفابت و فرزندان!

آلفابت اخیراً 1524 صفحه اسناد مختلف منتشر کرده و در مورد جزئیات تصمیماتش برای ساخت شهری با 768 هزار متر مربع مساحت توضیح داده است. مساحتی که تقریباً معادل یک مربع با ابعاد 870 متر در 870 متر است. این شهر قرار است نزدیک به منطقه Lakeside در تورنتوی کانادا ساخته شود.
برنامه فعلی سایدواک لبز این است که شهرش را به‌صورت عمومی و اقتصادی و ارزان قیمت بسازد. فناوری‌های هوشمند مورد استفاده در این شهر هوشمند شامل خدمات دیجیتالی که زندگی را ساده‌تر می‌کنند، خواهد بود. باوجود جذاب بودن این ایده، بسیاری از افراد نگران امنیت داده‌ها و اطلاعاتشان هستند. به‌خصوص اینکه سایدواک لبز هنوز در مورد نحوه جمع آوری اطلاعات و استفاده از آن‌ها چیزی عنوان نکرده و بحث امنیت و فضای شخصی فعلاً در هاله‌ای از ابهام است.
فعلاً اولویت سایدواک لبز، ساخت و ساز سریع‌تر این شهرک است. حتی برای بالاتر بردن سرعت ساخت، راه اندازی یک ارتباط ریلی به محل ساخت و ساز هم در نظر گرفته شده است. قرار است 50 درصد از تمام خانه‌هایی که ساخته می‌شوند به‌صورت اجاره‌ای باشند. قیمت 40 درصد این خانه‌ها حتی از قیمت بازار هم پایین‌تر خواهد بود. جنبه دیگر این پروژه عظیم که احتمالاً به مذاق دولت هم خوش آمده، ایجاد 44 هزار شغل و میلیاردها دلار مالیات سالانه است!

چرا برخی با این شهر هوشمند مخالف‌اند و علت مخالفتشان چیست؟

پروژه عظیم شهر هوشمند سایدواک لبز مخالفان زیادی هم دارد. یکی از بزرگ‌ترین بحث‌هایی که مطرح شده، مسئله امنیت اطلاعات و فضای خصوصی کاربران را هدف گرفته است. مخالفان می‌خواهند بدانند چه نوع داده‌هایی قرار است از ساکنین این شهر جدید جمع آوری شود. و مهم‌تر از همه آن که، این اطلاعات و داده‌ها در دستان چه کسی قرار خواهد گرفت! موضوعی بسیار جنجالی و بحث برانگیز که می‌تواند پروژه را با شکستی بزرگ رو به رو کند. چرا که تکنولوژی ساخت این شهر اساساً یکی از اولیه‌ترین نیازهای روانی شهروندانش، یعنی امنیت روانی، را زیر سؤال می‌برد.
گروه‌های مخالف دیگر هم مباحثی مثل مشکل نبود امکانات و خدمات حمل و نقل عمومی را مطرح کرده‌اند که پیگیری هم‌زمان آن، روند ساخت شهر را کندتر و هزینه اولیه پروژه را بالاتر ببرد.

منبع: futurism.com