عنوان‌های این مطلب
برای هر کدام از ما روزهایی بوده که بغض داشتیم. احتمالا مادر شما هم، مثل مادر من می‌گفت: گریه کن تا خالی شوی.
سوامی کریپالو اناندجی یکی از بزرگان یوگا به حساب می‌آید. او گفت: گریه یک سرود برای عبادت است. کسی که گریه را بلد باشد، تمرین معنوی را درک می‌کند. اگر می‌توانی با قلب پاک گریه کنی، یک نعمت بزرگ همراه تو است. هیچ دعایی با گریه قابل مقایسه نیست. گریه تمام اصول یوگا را در خود جای می‌دهد.
اوایل قرن ۲۱ میلادی بود که مردم آمریکا یوگا را کشف کردند. در ادامه بسیاری از یوگی‌ها را دیدیم که در خیابان بدون هیچ دلیلی گریه می‌کردند.
نکته: یوگی به افرادی می‌گویند که یوگا کار می‌کنند.
در سال‌های اخیر رشته‌های ورزشی که بدن و ذهن را درگیر می‌کنند، به شکل قابل توجهی همه گیر شده‌اند. بیش‌ترین همه گیری مربوط به یوگا است.
یک نشریه مطالعات یوگا نشان می‌دهد: کم‌تر از ۲ درصد مردم آمریکا در سال ۲۰۰۳ تمرینات یوگا را انجام می‌دادند. این مقدار در سال ۲۰۱۶ به ۱۵ درصد رسید.
برای اطلاعات دقیق‌تر جالب است بدانید که ۱۵ درصد از مردم بالای ۱۸ سال آمریکا به شکل مداوم تمرینات یوگا را انجام می‌دهند. ۳۴ درصد از مردم آمریکا آن را امتحان کردند.
در دوران همه گیری کرونا مشکلات روانی در جامعه افزایش قابل توجهی داشته است. برای رهایی از این مشکلات، یوگا یک راه خوب به حساب می‌آید. به نظر، مردم کمک کننده بودن یوگا را قبول دارند.
توضیح یوگا در قالب کلمات دشوار است. انستیتو ملی بهداشت با اصطلاح “تمرین حرکتی مراقبه‌ای” از یوگا یاد می‌کند. در توضیح یوگا می‌گوید: وضعیت بدن، تکنیک‌های تنفس و مراقبه یا آرامش را ترکیب می‌کند.
به نظر این ترکیب با کاری که شما انجام می‌دهید تفاوت قابل توجهی دارد. بر اساس گفته کارشناسان یوگا یک حالت روحی به حساب می‌آید. اگر تخصص با یوگا برخورد کنیم، کاری که در آمریکا و به طور کل بلوک غرب با نام یوگا می‌شناسند تنها یکی از رشته‌های این فعالیت است.
تمرینات یوگا که در غرب انجام می‌شود تمرکز زیادی روی جسم دارد. دیگر رشته‌ها روی روح و حالت معنوی انسان تمرکز دارند. اکثر محققان ریشه یوگا را در مذهب هند باستان می‌بینند.
معنی کلمه یوگا در زبان سانسکریت “اتصال” است. یک کارشناس می‌گوید: یوگا هم حالت اتصال است و هم مجموعه‌ای از فنون به حساب می‌آید که اتصال به هر چیزی را ممکن می‌کند.
به عبارتی این فعالیت تعادل بین بدن، ذهن و آرامش است.
کبوتر گریان
این فعالیت را هر چه معنی کنید، در نهایت باعث ترشح شدید احساسات می‌شود. بسیاری از حالت‌های انجام یوگا وضعیت مناسب برای اشک ریختن را ایجاد می‌کند.
برخی از این حالت‌ها قلب شما را باز می‌کنند. در این میان زمانی که شما پاهای خود را باز می‌کنید و به شکل کبوتر حالت می‌گیرید به اوج آن نزدیک می‌شوید.
شانکین گفت: من می‌خواهم یک لباس چاپ کنم. روی آن بنویسم: در حالت کبوتر هیچ کس نمی‌تواند گریه تو را ببیند. سه ماه اولی که این ورزش را شروع کردم هر بار در حالت کبوتر اشک ریختم.
او در ادامه گفت: من در حالت کبوتر درد نمی‌کشیدم، هر قطره اشک غم بود که از تن من رها می‌شد. یکی از روش‌های اجرای حالت کبوتر مثل باز کردن پا به سمت جلو است.
زمانی که پای جلو روی تشک استراحت می‌کند، قسمت لگن باز می‌شود. در نوعی دیگر قسمت بالای بدن روی پا خم می‌شود. ممکن است بازوها و پیشانی شما روی تشک و جلوی زانو قرار بگیرد.
حالت “کبوتر پادشاه” برای افراد حرفه‌ای است. در این کف پای عقب، سر را لمس می‌کند. جوزف لوپز از دنور با ما همراه می‌شود.
او گفت: من هم در حالت کبوتر گریه کردم. به نظر زمانی که پاهای خود را در حالت کبوتر قرار می‌دهیم، احساسات هم روان می‌شوند.
احساسات جمع شده
لوپز ۱۰ سال است که تمرین خود را ادامه می‌دهد. از این ۱۰ سال ۷ سال آن را به تدریس این فعالیت مشغول بوده. او می‌گوید: ما انسان‌ها احساسات خود را جمع می‌کنیم.
به نظر یک محفظه‌ای همراه ما است که تمام احساسات را در خود جای می‌دهد. لوپز در مورد احساسات جمع شده خود اینطور می‌گوید: من عصبانیت خود را در قسمت لگن بدنم جمع می‌کنم. زمانی که پاهایم برای حرکات یوگا باز می‌شود، عصبانیت هم خارج می‌شود.
این پدیده را در شرق با نام “چاکرا” می‌شناسیم. بر اساس نظر آن‌ها در بدن هفت چاکرا وجود دارد. در هر کدام از این نقاط انرژی جریان پیدا می‌کند.
این که چاکرا یک شخص بسته بماند، باعث می‌شود که انرژی به خوبی حرکت نکند. حرکت نا مناسب انرژی باعث آسیب جسمی و روانی خواهد شد.
چاکرا دوم انسان با احساسات و اشک ریختن ارتباط مستقیم دارد. آن را در اطراف لگن پیدا می‌کنیم. باز کردن آن باعث سیل احساسات می‌شود.
لوپز برای ما نوشت: در زمان تمرین آسانا واقعاً نمی‌توانید از خود مخفی بمانید. این که نتوانیم از خود مخفی بمانیم، یکی از دلایل انجام این تمرینات است. چه موردی مانع شما می‌شود؟ آن را به کمک تمرینات پیدا می‌کنیم.
برخی از دانشمندان و متخصصان پزشکی این بسته شدن را به عنوان بخشی از عملکرد سیستم عصبی می‌شناسند. در این حالت قرار گرفتن باعث می‌شود که به شرایط اطراف خود پاسخ دهیم.
بدن انسان در طول تکامل خود، سختی‌های زیادی را تحمل کرده است. به عبارتی بدن برای جنگ و صلح آماده می‌شود. سلول‌های عصبی با فرمان به عضلات، شما را آماده دویدن می‌کنند.
امروز و در زندگی شهری این انرژی بی استفاده باقی می‌ماند. ذخیره چنین حجمی از انرژی برای بدن خوب نیست. در نتیجه حالت‌های موجود در ورزش یوگا تلاش می‌کند تا گره از بدن ما باز کند.
راز پشت اشک‌ها
این که تاثیر یوگا را با احساسات پاسخ دهیم، قطعا جالب‌تر از توضیح علمی آن است. در سال ۲۰۱۷ گروهی از دانشمندان تحقیقات خود را منتشر کردند.
بر اساس این تحقیقات، انجام یوگا می‌تواند علائم افسردگی را درمان کند. تحقیقات دیگر نشان داد: انجام تمرینات نه تنها افسردگی بلکه اضطراب و استرس را هم کاهش می‌دهد.
آیا در مورد چاکرا و موارد مربوط به رهایی احساسات تحقیقاتی انجام شده؟ متاسفانه اینطور نیست. علم این بخش از داستان را بر عهده نمی‌گیرد.
دکتر تیموتی مک کال نویسنده کتاب “یوگا به عنوان دارو” است. او قبل از مطالعه و آموزش درمان با این تمرینات به شکل تمام وقت پزشکی داخلی را دنبال کرد.
او گفت: تحریک احساسات غیر منتظره در زمان انجام تمرینات موردی نیست که از نظر علمی بررسی شده باشد. مک کال پس از انجام یک سری از حالت‌ها شروع به گریه کرد.
بگذارید آن تمرینات را با گروهی از اتفاقات خاص مقایسه کنیم. احتمالا زمانی که در ساحل یا جنگل اوج سکوت را تجربه می‌کردید، احساسی را تجربه کنید. یک احساس اخلاقی که به شما می‌گوید: کار اشتباه خود را ترک کنید.
دانش همیشه وجود داشته اما ممکن است برخی اتفاقات زندگی روزمره را نادیده بگیرد. ممکن است انجام تمرینات یوگا نیز به همان ترتیب سکوت و جنگل کار کند.
زمانی که یکی از حالت‌های تمرین را تجربه می‌کنیم، احساسات تمام سدها را پشت سر می‌گذارد و به گریه تبدیل می‌شود.
مهم نیست!
در نهایت نه دانشمندان و نه افرادی که با یوگا سروکار دارند نمی‌دانند که چرا احساسات شما در میان تمرین فوران می‌کند. شاید در عمق سکوت، صداهایی به گوش می‌رسد که احساسات را بیدار می‌کند.
این گروه از پیشرفت‌ها اهمیت بسیار بالایی دارد. مربیان این ورزش به مردم اجازه می‌دهند که احساسات خود را آزاد کنند. تا به امروز حتی این مربیان هم نمی‌دانند که چرا در زمان اجرای یک حرکت اشک می‌ریختند.
جالب است بدانید
در سال ۱۹۸۲ محققان دانشگاه هاروارد یک مطالعه را انجام دادند. هدف مطالعه یک راهب اهل تبت بود. او از طریق مراقبه می‌توانست دمای بدن خود را به ۳۸ درجه سانتیگراد برساند.
شما در مورد جادوی این ورزش چطور فکر می‌کنید؟
منبع: health.howstuffworks.com
