فیلم بی نظیری از Costa Rica، مارمولک هایی ریزه و گرمسیری را نشان می‌دهد که با کیسه‌ی هوایی که از پوزه‌شان معلق و آویزان است نفس می‌کشند- یک مخزن تنفسی برای زیر آب که به آنها کمک می‌کند برای دوره‌ای طولانی زیر آب نفس بکشند.
این فیلم برگرفته از Lindsey Swierk، یک بوم شناس از دانشگاه بیانگموتون در نیویورک است، او در زمانی که آنول های آبی (نوعی مارمولک) در کاستاریکای جنوی در سال ۲۰۱۵ را مشاهده می‌کرد، تحت تأثیر زمانی قرار گرفت که مارمولک‌های گرمسیری می‌توانند زیر آب سپری کنند. زمانی که آنول های آبی می‌ترسند و یا کسی مزاحمشان می‌شود، نزدیک سطح آب می‌شوند، وبا هزار امید و انتظار صبر می‌کنند که شکارچی برود پی کارش. در موردی کاملاً خارق العاده، تیم Swierk میزان ماندن آنها را در زیر آب روی مقدار ۱۶ دقیقه اندازه گرفتند!
او به Gizmodo گفت: «من کاملاً آن خاطره را به یاد دارم چرا که آن مارمولک آخرین مارمولکی بود که تیم من داشت آن روز آن را مورد بررسی و پردازش قرار می‌داد. سه نفر از ما برای اینکه مارمولک را بگیرند به آن نزدیک شدند، اما مارمولک به یک منطقه کم عمق در آب‌هایی که با صخره‌ها محاصره شده بودند پرید… در نهایت ما ۱۶ دقیقه مزاحم مارمولک شدیم- البته من بابت این قضیه متاسفم، اما تعجب می‌کنم که در غیر این صورت اگر ما نبودیم مارمولک چقدر زیر آب باقی می‌ماند.»
او که از مدت زمانی که مارمولک زیر آب مانده بود بسیار گیج شده بود و تحت تأثیر قرار گرفته بود، سال‌ها بعد بازگشت تا نگاه نزدیکتری به آن بیاندازد- اما این بار او مجهز برگشته بود و یک دوربین ضد آب برای فیلم برداری در زیر آب همراه خود داشت. Swierk آن طور که در بلاگش نوشته، شک کرده بود که آنول آبی یک شناگر زیر آب بسیار کوچک است. همانطور که شواهد و قرائن در ویدیوی جدید نشان می‌دهند، این مارمولک‌ها از یک روش ذخیره نفس برای تنفس در زیر آب استفاده می‌کنند. این ویدیوی جدید اولین ویدیویی ست که فرآیند نفس کشیدن مارمولک زیر آب را فیلمبرداری کرده است.
مارمولک‌ها در زیر آب بدون حرکتند و گاهی حباب‌هایی بالای دهان یا پوزه‌شان دیده می‌شود. این حباب‌ها، از نظر اندازه اول بزرگ و سپس کوچک می‌شوند. این یک فرم بسیار خوب برای احیای نفس در زیر آب است، که در این فرم اکسیژن از حبابی گرفته می‌شود که بالای سر مارمولک قرار دارد، لذا تحقیقات بیشتر مورد نیاز است تا این شواهدی که با چشم مشاهده شده‌اند را اعتبار سنجی کنند.
این امکان وجود دارد که کیسه‌های هوای اطراف سر و گلوی آنول به دام می افتند، و دم و بازدم حباب‌های هوا باعث می‌شود که هوای تازه بین کیسه‌های هوایی رد و بدل شود. و یا شاید، این قضیه به استفاده از حباب‌ها به منظور خلاص شدن از شر کربن دی اکسید نیز می‌تواند ربطی داشته باشد.
Swierk با پیش بینی‌هایی که انجام داد، به دنبال این است که چگونگی شکل گیری سرمارمولک را مورد ارزیابی قرار دهد و ببینید شکل سر او چگونه باعث می‌شود که حباب‌های بزرگ هوایی نگه داشته شوند و چگونه باعث می‌شود که حباب‌ها به سطح بدن آنول بچسبند. او هم چنین علاقه مند است تا در مورد اکسیژن موجود در حباب در طول زمانی که آنول زیر آب است نیز مطالعاتی داشته باشد.
منبع: gizmodo
