هرگونه فعالیت فیزیکی سالمندان، در کاهش بیماریهای قلبی عروقی، مفید است. طبق یک مطالعه ۱۸ ساله، روی بیش از ۲۴ هزار بزرگسال، که امروزه در مجله اروپایی پیشگیری قلبی (European Journal of Preventive Cardiology) منتشر شده است.
ما می‌دانیم که فعالیت فیزیکی منظم، فواید بزرگی برای سلامتی دارد. بزرگسالان سالم، توصیه شده اند تا حداقل، هفته ای ۱۵۰ دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط، یا ۷۵ دقیقه فعالیت هوازی شدید، برای کاهش خطر بیماریهای قلبی عروقی، داشته باشند. این توصیه‌ها، بصورت اولیه، بر اساس تحقیقات بر روی افراد میانسال است.
این مطالعه، ارتباط بین سطوح مختلف فعالیت فیزیکی و خطر بیماریهای قلبی عروقی را در افراد میانسال تا سالمند مقایسه کرده است. فرضیه این بود که ورزش، فواید برابری در کاهش بیماریهای قلبی عروقی در افراد سالمند و میانسال دارد.
این مطالعه شامل ۲۴،۵۰۲ فرد بالغ بین سنین ۳۹ تا ۷۹ سال می‌شد. این افراد در گروه نورفولک EPIC (تحقیقات آینده نگر اروپایی بر روی سرطان، European Prospective Investigation into Cancer) که یک مطالعه جمعیتی آینده‌نگر، که شامل همکاری ۱۰ کشور بود شرکت کردند. این گروه، ابتدا برای بررسی رژیم غذایی و سایر عوامل تعیین‌کننده سرطان بود. ولی داده‌های عوامل تعیین‌کننده بیماریهای قلبی عروقی نیز، جمع‌آوری شدند.
شرکت‌کنندگان را دکترهای عمومی منطقه نورفولک بریتانیا (Norfolk,UK) بین سالهای ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۷، انتخاب کردند. در نام‌نویسی این مطالعه، شرکت کنندگان پرسشنامه‌ی سلامت و سبک زندگی را تکمیل کردند. معاینات فیزیکی مشخصی بر رروی آنها انجام شد، نمونه خونی دادند و فعالیت فیزیکی در زمان کار و فراغت، با یک پرسشنامه تخمین زده شد. شرکت‌کنندگان به دسته های فعال،تقریبا فعال، تقریبا غیرفعال و غیرفعال تقسیم شدند.
بیماران تا ۳۱ مارس ۲۰۱۵، از نظر بستری شدن یا مرگ، به علت حوادث قلبی عروقی، (بیماری عروق کرونر یا سکته) دنبال شدند. این اطلاعات از طریق ارتباط شماره سلامت ملی مخصوص بیمار، با مرکز اطلاعات ENCORPE (East Norfolk Health Authority) جمع‌آوری شد.
شدت و مدت فعالیت فیزیکی در حوادث قلبی عروقی در سه گروه سنی بررسی شدند. زیر۵۵سال، ۵۵تا۶۵ سال (میانسال)، و بالای۶۵سال (سالمند).
در طول ۱۸سال (بطور میانگین) مطالعه، ۵۲۴۰ حادثه قلبی عروقی اتفاق افتاد. در بیماران سالمند، ریسک خطر به ترتیب 0.86, 0.87 و 0.88 برای افراد فعال، تقریبا فعال و تقریبا غیرفعال، نسبت به افراد غیرفعال بود. در سنین ۵۵-۶۵ و زیر ۵۵ سال، ارتباط، عملا مشابه بود، ولی از نظر آماری، قابل توجه نبود.
دکتر لاچمن گفت: “ما یک ارتباط معکوس بین فعالیت فیزیکی و خطر بیماری قلبی عروقی در سالمندان و میانسالان مشاهده کردیم. طبق انتظار، حوادث قلبی عروقی در سالمندان بیشتر بود. که میتواند علت قابل توجه بودن این ارتباط را توضیح دهد. ”
“سالمندانی که تقریبا غیرفعال بودند، ۱۴درصد کاهش خطر قلبی عروقی دربرابر افراد کاملا غیرفعال داشتند. این موضوع نشان‌میدهد که حتی کمترین فعالیت فیزیکی برای سلامت قلب مفید است. سالمندان باید تشویق شوند تا حداقل، فعالیت های ساده ای مثل پیاده روی، باغبانی و کارهای خانه را انجام دهند.”
دکتر لاچمن نتیجه گیری می‌کند. “ما جمعیت سالخورده زیادی داریم. تاثیر بیماریهای قلبی عروقی بر جامعه نیز زیاد است. پس برنامه‌های سلامت عمومی منظم و گسترده‌تری نیاز است. باید افراد سالمند را به انجام هرگونه فعالیتی متعهد کنیم و از بی‌فعالیتی و نشستن دائم آنها، جلوگیری کنیم.”
