دانشمندان در نبردی دائمی با ویروس ها هستند. آن ها تلاش می کنند درمان ها را سریع تر از ایجاد مقاومت در ویروس ها توسعه دهند. اما تحقیقات جدید نشان می دهد که قرار دادن پاتوژن ها در جنگ با یکدیگر می تواند راه حل مناسبی برای مقابله با مقاومت فعلی در برابر داروها و جلوگیری از به وجود آمدن آن ها در آینده باشد.
در مطالعه ای که اخیرا بر روی موش های مبتلا به مالاریا انجام شده است، محققان روش های درمان سنتی موجود را با نسخه ای دستکاری شده از مواد مغذی که انگل های مالاریا به آن ها تکیه می کنند، ترکیب کردند. مهم تر از این، نوع مقاوم در برابر دارو، بیش تر از پاتوژن های حساس به دارو به این مواد مغذی خاص احتیاج دارند. به همین دلیل پاتوژن هایی که می توانستند آنتی بیوتیک ها را نادیده بگیرند، گرسنه تر ماندند.
با محدود کردن مواد مغذی موجود، دانشمندان انگل های مقام در برابر دارو و انگل های حساس در برابر دارو را مجبور به رقابت با یکدیگر کردند. این فرآیند در نهایت منجر به از بین رفتن عفونت شد.
به گفته نینا ویل زیست شناس مستقر در دانشگاه میشیگان و از رهبران تحقیق:« با بهره بردن از رقابت ایجاد شده بین انگل ها در بدن میزبان، ما موفق شدیم با استفاده از یکی از دارو های موجود، عفونت را حتی در قسمت هایی که انگل های مقاوم به دارو وجود داشتند، درمان کنیم.»
مقاومت در برابر دارو وقتی اتفاق می افتد که پاتوژن ها از باکتری ها گرفته تا انگل ها، جهش های ژنتکی ایجاد میکنند که از آن ها در برابر درمان حفاظت می کند. وقتی که پاتوژن مقاوم زنده می ماند، به سرعت تکثیر می شود و داروی موجود را بی اثر می کند. مقاومت آنتی بیوتیکی که باعث ایجاد مقاومت در باکتری ها در مقابل آنتی بیوتیک ها می شود، از مشهور ترین مقاومت های دارویی می باشد.
چیزی که در یک سناریو معمول اتفاق می افتد این است که در ابتدا هر دو نوع مقاوم و حساس به دارو با استفاده از منابع موجود رشد می کنند. داروهای سنتی بر روی انواع حساس کار می کنند، اما جهش های مقاوم زنده می مانند.
با توجه به یافته های محققان با خارج کردن مواد مغذی از معادله هر دو نوع حساس و مقوم ضربه می خورند. آن ها در واقع بر سر ته مانده ها می جنگند و انواع مقاوم به ته مانده های بیشتری نیاز دارند. دارو ترتیب یک قسمت را می دهد و قسمت دیگر به طور طبیعی از بین می رود.
در نبود درمان دارویی تنها چیزی که جلو پاتوژن های مقاوم را می گیرد، رقابت با انواع مقاوم به دارو می باشد. ما داریم از نیروی طبیعی رقابت برای کنترل انواع مقاوم استفاده می کنیم و انواع حساس را با دارو های معمول درمان می کنیم.
هنگامی که مواد مغذی کافی در دسترس مالاریا قرار داده شد، عفونت در ۴۰ درصد موش ها ادامه پیدا کرد. انگل‌ها زمانی هم که موش ها تنها در مرض انواع حساس به دارو قرار گرفته بودند، باقی ماندند. اما وقتی مقدار مواد مغذی محدود شد، و هر دو نوع مقاوم و حساس بر روی موش ها استفاده شده بودند، عفونت در هیچ کدام از حیوان ها بر نگشت. این نتیجه وقتی که انگل های مقاوم اکثریت داشتند نیز تکرار شد.
اکنون نشان داده شده است که استفاده از اصل رقابت کار می کند. قدم بعدی توسعه درمان است. محققان باید مواد مغذی را که مورد اتکا پاتوژن ها به خصوص انواع مقاوم، می باشد را شناسایی کنند. آن ها همچنین باید زمان مناسب و مقدار صحیح محدود کردن مواد مغذی را مشخص کنند.
اما اگر این روش بر روی انسان ها نیر موثر باشد، مزایای آن ارزش این زحمات را خواهد داشت. مقاوت دارویی تلاش برای درمان ایدز، سل و مالاریا را با مشکل مواجه کرده است. این بیماری ها مسول مرگ میلیون ها نفر در سال هستند. پاتوژن های مقاوم همچنین مشکلاتی را برای افرادی که در حال بهبودی از درمان ها و جراحی های سنگین هستند، به وجود می آورند. برای مثال می توان به دوران بعد از شیمی درمانی اشاره کرد.
در نهایت این تحقیق می تواند در های جدیدی را در مسیر مقابله با مقاومت دارویی برای ما باز کند. همچنین این نتایج می توانند منجر به افزایش طول عمر موثر دارو های موجودی شوند که در حال حاظر مقاومت هایی در پاتوژن ها به وجود آورده اند.
در حالت معمول اگر پزشک متوجه مقاوت در عفونت شود، استفاده از داروی فعلی را متوقف خواهد کرد. و اگر گزینه دیگری وجود داشته باشد، این کار خوب است. اما اگر گزینه دیگری وجود نداشته باشد، این نوع دستکاری به شما کمک می کند که بیمار را حتی با وجود مقاومت دارویی درمان کنید.
این تحقیقات در PNAS منتشر شده است.
مطلبتون بسیار درجه یک و جذاب بود.