ماهان سرمد

زمانی که در سال ۲۰۰۸، بحران اقتصادی همه کشورها را وارد چالش جدیدی کرد، رایانش ابری آمد تا به یک فناوری فراگیر و تغییر دهنده تبدیل شود. ویروس نوظهور کرونا نیز نقطه عطف مشابهی را برای برنامه های مبتنی بر هوش مصنوعی ایجاد کرده است. در حالی که پیامدهای هوش مصنوعی همچنان در صحنه جهانی مورد بحث قرار می گیرد، شروع سریع یک بحران جهانی در حوزه سلامت و رکود اقتصادی ناشی از آن، باعث افزایش اثرات هوش مصنوعی می شود.

بحران باعث ایجاد تغییرات سریع می شود. تلاش برای مهار فن آوری های هوش مصنوعی برای کشف داروهای جدید، اعم از واکسن یا درمان، مدت هاست که آغاز شده است. شرکتهای نوبنیان برای یافتن راه حل در حال رقابت هستند و شرکتهای باسابقه و قدرتمند برای یافتن راه حل، با دانشگاهها همکاری می کنند.

هوش مصنوعی ثابت کرده که ابزاری مفید برای کاهش چشمگیر زمان شناسایی نامزدهای احتمالی درمان بیماری کرونا است و احتمالاً تحقیقات را سال ها جلو می اندازد. کاربرد های هوش مصنوعی در این زمینه عبارتند از غربالگری برای علائم کرونا، تصمیم گیری برای سی تی اسکن و هوشمند سازی فعالیت ها در بیمارستان. انواع مختلفی از فعالیت های بهداشتی توسط ربات ها شروع شده است. از تشخیص گرفته تا نظارت بر دمای بدن.

مهم نیست بعد از بحران کرونا، چه اتفاقاتی در حوزه تکنولوژی رخ می دهد. اما آنچه واضح است، نقش هوش مصنوعی پررنگ تر از قبل خواهد شد و این فقط در مورد مسائل بهداشتی و درمانی نخواهد بود.

رشد اتوماسیون

موسسه بروکینگز اخیراً عنوان کرده که احتمالاً، رکود اقتصادی باعث افزایش سرعت در اتوماسیون و جایگزین شدن ماشین به جای انسان خواهد شد. چرا که شرکت ها می خواهند هزینه های خود را کاهش دهند. آنها معتقدند که اتوماسیون در زمان رکود در حال افزایش است و می تواند تغییرات ساختاری طولانی مدتی در نیروی کار ایجاد کند.

رکود اقتصادی بر رشد گسترده اقتصادی تأثیر خواهد گذاشت. مدتی قبل، یک مدیرعامل نقل کرده بود که پس از بیمار شدن یک کارمند مجبور به بستن یک کارخانه شد. بدیهی است که ربات ها این مشکل را ندارند. در نتیجه، این شرکت تصمیم دارد تا طی چند سال آینده، پذیرش هوش مصنوعی و یادگیری ماشین را سرعت بخشد.

مراکز تماس نیز به همین شکل، تحت تأثیر قرار گرفته اند و این منجر به افزایش علاقه به نرم افزارهای اتوماسیون شده است. به گزارش وال استریت ژورنال، در اوضاع اسف بار اقتصادی کنونی، شرکت ها به دنبال کارگران موقت هستند و از ربات های خودکار استفاده می کنند. شرکت هیوندای یکی از شرکت هایی است که با سرعت بالا به سمت اتوماسیون حرکت می کند.

کسانی که در انبارها، فروشگاه ها یا شرکت ها کار می کنند، با امید به دست آوردن دستمزد و مزایای بیشتر، اعتصاب می کنند. اما ماشین ها هرگز چنین کاری نمی کنند. همه این مسائل دست به دست هم می دهد تا فرآیند اتوماسیون و استفاده از هوش مصنوعی، با سرعت بیشتری به جلو برود.

گرچه شرایطی که منجر به توقف کار می شود قابل درک است، اما خود این مسئله منجر به افزایش تمایل به اتوماسیون می شود. زنجیره تأمین کاملاً خودکار، از انبار گرفته تا سوپرمارکت یا رستوران، هر روز دارد به واقعیت نزدیک تر می شود. هرچند که فراهم شدن زیرساخت های آن، چند سال به طول می انجامد. 

هر چه فناوری بیشتر پیشرفت می کند، پذیرفتن اتوماسیون نیز راحت تر می شود. این روزها مردم برای خرید غذا یا لوازم الکترونیکی، به راهنمایی انسان دیگر نیاز ندارند. اما مسئله به همین جا ختم نمی شود. بر اساس آمار، با ظهور دستیارهای شخصی و ربات های سخن گو، بسیاری از سازمان ها ترجیح می دهند به جای یک شخص به عنوان مدیر یا معاون، از تکنولوژی کمک بگیرند. پس در آینده، علاوه بر کارگران، در زمینه پست های مدیریتی هم با مشکل مواجه خواهیم شد.

افزایش نظارت

در اوضاع بحرانی، دولت ها تصمیمات نظارتی سخت تری می گیرند. مثلاً بعد از حادثه یازده سپتامبر، دولت آمریکا قانونی به نام PATRIOT را تصویب کرد تا نظارت ها را بیشتر کند. بسیاری از مفاد این لایحه قرار بود پس از ده سال منقضی شود. اما این برنامه هنوز هم در حال اجراست.

یک بحران بسیار متفاوت، اکنون انگیزه مشابهی را برای افزایش نظارت در بین دولت ها ایجاد کرده است. دولت ها در سراسر جهان برای ردیابی افراد مشکوک به کرونا و قطع زنجیره انتقال ویروس، دست به دامن دوربین های مداربسته، ردیابی تلفن های همراه و سوابق خرید با کارت اعتباری شده اند.

فناوری هوش مصنوعی در عینک های واقعیت افزوده به همراه دوربین های حرارتی برای تشخیص تب استفاده می شود. به همین شکل، سیستم های تشخیص چهره به عنوان جایگزینی برای فناوری حسگرهای اثر انگشت، استفاده می شوند. از این داده ها در کنار مکان جغرافیایی تلفن همراه استفاده می شود تا رفتارها و حرکات مشکوک شناسایی شود. البته فناوری تشخیص چهره هنوز با مشکلاتی مواجه است و هنوز خیلی جای پیشرفت دارد. 

در رابطه با داروهایی که امکان دارد در درمان این بیماری موثر باشند، استفاده از فناوری های هوش مصنوعی برای نبرد با ویروس کرونا، کاملاً ضروری به نظر می رسد. دکتر مایکل رایان، مدیر اجرایی سازمان بهداشت جهانی می گوید: نظارت بخشی از آن چیزی است که برای بازگشت زندگی به دنیای بدون واکسن لازم داریم.

با این حال، کارشناسان آزادی های اجتماعی هشدار می دهند که پس از گذر از این بحران، مردم دیگر نمی توانند آزادی فردی داشته باشند و این فناوری های نظارتی را همیشه در زندگی خصوصی خود حس خواهند کرد. سازمان دفاع از حقوق بشر، سازمان عفو بین الملل و سازمان دیگر از دولتها خواستند هنگام استفاده از فن آوری های دیجیتال برای ردیابی و نظارت بر مردم، حقوق آنها را زیر پا نگذارند. در بیانیه ای مشترک، این سازمان ها گفتند: ردیابی این ویروس نباید بهانه ای برای افزایش نظارت و محدودیت بر مردم باشد.

یک معضل بزرگ

از آنجا که امروز، همه ما با این بحران بزرگ مواجه هستیم، باید در عین حفظ سلامتی مردم، به حریم خصوصی افراد نیز احترام بگذاریم. همچنین، لازم است که بین زنده ماندن مشاغل و بهبود امرار معاش مردم، تعادل برقرار کنیم. هیچ راه بازگشتی وجود ندارد. ما باید با شرایط جدید زندگی کنیم. امروز، زندگی عادی همین است که می بینیم. به دنبال زندگی عادی و نرمال نباشید. مشخص نیست چه زمان از این بحران گذر می کنیم. شاید ۱۲ ماه دیگر، شاید هم ۲۴ ماه دیگر. تا زمانی که ایمنی افراد افزایش یابد و واکسن ها و روش های درمانی موثر کشف شود.  

در این حین، دولت های باید امنیت اجتماعی برقرار کنند. حداقل تا زمانی که کسب و کارها دوباره رونق پیدا کند و سطح اشتغال افزایش یابد. در عین حال، مردم باید درک کنند که ممکن است قوانین جدیدی وضع شود. به ویژه در شرکت هایی که احتمال دارد به اتوماسیون روی بیاورند. در این دوران، لازم است که افراد مهارت های جدیدی یاد بگیرند. بسیاری از شرکت ها، مانند آمازون، اعلام کرده اند که قصد دارند مهارت های جدیدی را به بخش عظیمی از نیروی کار خود آموزش دهند. 

محافظت از حریم خصوصی و آزادی افراد، شاید چالش برانگیز باشد. هنگامی که از فناوری نظارت در این بحران استفاده شود، معکوس کردن آن دشوار خواهد بود. تنها راه مؤثر برای محافظت از حریم شخصی این است که با پایان یافتن بحران، قوانین شدید نظارتی هم کاهش یابد.

اندازه تلویزیون یکی از فاکتورهای بسیار مهم است که هنگام تعویض یا ارتقای تلویزیون باید به آن توجه داشت. شاید از قبل بدانید که می خواهید یک تلویزیون با وضوح 4K یا 8K بخرید، یا این که این تلویزیون هوشمند باشد یا نه. یا اینکه بدانید بهترین تلویزیون بازار را می خواهید بخرید یا یک تلویزیون ارزان قیمت. اما مهمترین مسئله ای که باید به آن توجه کنید، اندازه تلویزیون است. آن هم به شکلی که به بهترین نحو، پاسخگوی نیاز شما باشد.

اندازه تلویزیون ها هر روز بزرگ و بزرگ تر می شود. به همین شکل، انتظارات ما هم نسبت به اندازه آن ها تغییر می کند.

این روزها، تلویزیون های ۶۵ اینچی در حال تبدیل شدن به استاندارد بازار هستند. در حالی که چنین اندازه ای، حتی در خانه بسیاری از افراد جا نمی شود. بعد از آن، تلویزیون های ۵۵ اینچی هستند که این روزها بسیار پرطرفدار شده اند. حتی اگر بتوانید آن را در اتاق نشمین خود جای دهید، طبیعتاً دوست ندارید بخش زیادی از خانه خود را به تلویزیون اختصاص دهید.

همیشه نمی توان دقیقاً گفت که چه اندازه تلویزیون برای خانه شما مناسب است. به همین دلیل، در این مطلب قصد داریم به بررسی دسته بندی های مختلف تلویزیون از نظر اندازه بپردازیم و به نکات ضعف و قوت هر کدام اشاره کنیم.

تلویزیون های کوچک (۲۴ تا ۳۲ اینچ)

تولید کنندگان عادت دارند تلویزیون های خود را با اندازه های ثابت بسازند. یعنی فقط چند اندازه انگشت شمار وجود دارد که باید از بین آن ها انتخاب کنید.

در بین تلویزیون های کوچک تر، می توانید تلویزیون های ۲۰، ۲۴ یا ۲۸ اینچی را انتخاب کنید. برخی از آنها را حتی می توانید روی میز تحریر یا روی کابینت آشپزخانه قرار دهید. بعد از آن، می رسیم به تلویزیون های ۳۲ یا ۳۶ اینچی که برای آپارتمان های کوچک کاملاً ایده آل است. این نوع تلویزیون ها برای دو یا سه بیننده مناسب است و شاید برای خانواده های پرجمعیت، چندان مناسب نباشد.

اگر به این گروه از اندازه ها مراجعه کنید، احتمالاً باید با برخی از پورت ها یا حتی کیفیت تصویر خوب، خداحافظی کنید. مثلاً هیچ تلویزیون ۳۲ اینچی وجود ندارد که وضوح 4K داشته باشد و شما باید به وضوح اچ دی (720p) و یا فول اچ دی (1080p) قناعت کنید. البته اگر بیشتر اهل دیدن شبکه های تلویزیونی هستید، چیز زیادی را از دست نمی دهید، چرا که کیفیت این برنامه ها به وضوح اچ دی (720p) هم نمی رسد. ولی اگر فیلم های با وضوح بالا دانلود می کنید، در این صورت حسابی توی ذوق‌تان خواهد خورد. در این صورت، بهتر است به فکر یک تلویزیون بزرگ تر با وضوح بالاتر باشید.

تلویزیون های متوسط (۴۰ تا ۴۳ اینچ)

یادتان می آید زمانی، یک تلویزیون ۴۰ اینچی، یک اندازه غول پیکر برای تلویزیون ها به شمار می رفت؟ امروزه، اندازه های ۴۰، ۴۲ و ۴۳ اینچ، جزء کوچکترین تلویزیون ها هستند که به وضوح 4K مجهز هستند.

شاید بپرسید وضوح 4K به چه معنی است و آیا تغییر خاصی در کیفیت تصویر ایجاد می کند؟ وضوح 4K یا اولترا اچ دی (۳۸۴۰ در ۲۱۶۰ پیکسل) به این معنی است که پیکسل های بیشتری نسبت به وضوح اچ دی و فول اچ دی در صفحه مشاهده می کنید. اما مشکل اینجاست که فعلاً محتوای زیادی برای آن وجود ندارد.

نباید این طور تصور کنید که می توانید برنامه های تلویزیونی، یا یک فیلم مربوط به ۲۰ سال پیش را با کیفیت بسیار بالا ببینید. متاسفانه اینطور نیست. فقط زمانی می توانید تفاوت بین وضوح 4K با وضوح پایین تر را متوجه شوید که یک محتوای 4K تماشا کنید. در حال حاضر فقط کنسول های بازی PS4 Pro و Xbox one X از چنین وضوحی پشتیبانی می کنند. همچنین می توانید فیلم های 4K تماشا کنید. بدون شک، این فناوری در آینده فراگیر خواهید شد. اما در حال حاضر، داشتن چنین تلویزیونی چندان ضروری نیست.

تلویزیون های بزرگ (۵۵، ۶۵ و ۷۵ اینچ)

برای کسانی که از نظر مالی مشکلی ندارند و می خواهند واقعاً سینما را به خانه خود بیاورند، تلویزیون های ۵۵، ۶۵ و ۷۵ اینچی کاملاً مناسب است. این تلویزیون ها برای خانواده های پرجمعیت ایده آل است. بدون شک، تماشای فیلم های با کیفیت و مسابقات ورزشی در چنین تلویزیون هایی، بسیار لذت بخش خواهد بود.

خرید یک تلویزیون بزرگ، مزایا و معایب خاص خود را دارد. لازم به گفتن نیست که این تلویزیون ها بسیار گران قیمت هستند. از طرفی اگر جای کافی در منزل خود دارید، داشتن چنین تلویزیونی، یک حس عالی خواهد بود.

همچنین، اگر دوست دارید تلویزیون شما به فناوری جدید اولد مجهز باشد، باید بدانید که کوچک ترین اندازه تلویزیون های اولد، ۵۵ اینچ است. اگر می خواهید به هر قیمتی (واقعاً به هر قیمتی)، کیفیت تصویر عالی را تجربه کنید، این اندازه از تلویزیون ها تنها انتخاب شماست. در نهایت، اختیار با شماست که مدل ۵۵ اینچی یا ۶۵ اینچی یا ۷۵ اینچی را انتخاب کنید. این بستگی به اندازه اتاق و اندازه جیب شما دارد.

البته تلویزیون های ۸۲ یا ۸۵ اینچی هم وجود دارد. اما کمتر کسی می تواند آن را بخرد. چون هم قیمت بسیار بالایی دارد و هم جا دادن آن در یک خانه کار دشواری است.

اما اندازه همه چیز نیست!

ما عادت کرده ایم که هرچه اندازه تلویزیون بزرگ تر باشد، بیشتر هیجان زده می شویم. اما یادتان باشد. همیشه بزرگ تر، بهتر نیست.

صفحه نمایش بزرگ تر، تصویر بزرگ تری را به شما می دهد. اما اگر نتواند وضوح مناسبی را ارائه دهد، آنچه عاید شما می شود یک تصویر بزرگ تار است. برای یک تلویزیون بزرگ، شما به پیکسل های بیشتری نیاز دارید. پس این مسئله را در نظر داشته باشید و تنها به فکر اندازه بزرگ تر نباشید.

مورد دیگر اینکه تلویزیون های بزرگ، به سختی در یک اتاق کوچک جا می شود. مشکلی ندارد اگر می خواهید با تلویزیون بزرگ خود پز بدهید، اما سعی کنید همه جوانب را در نظر داشته باشید تا بعداً پشیمان نشوید.