چگونه کوکاکولا، نتفلیکس و آمازون از شکست درس می گیرند؟

چرا بسیاری از رهبران کسب و کارهای موفق، شرکت ها و همکارانشان را برای اشتباه کردن ترغیب می کنند و باعث می شوند شکست های بیشتری متحمل شوند؟

در ماه مه، بعد از اینکه جیمزکویینسی مدیرعامل شرکت کوکاکولا شد، از کارمندان خود خواست تا بر ترسی که از شکست مفتضحانه چند سال قبل “New Coke” داشتند غلبه کنند.

او تاکید داشت:اگر ما اشتباه نکنیم به اندازه کافی و سخت تلاش نکرده‌ایم.

در ماه ژوئن ، رید هستینگز مدیرعامل شرکت نتفلیکس حتی پس از موفقیت‌های بی‌نظیر شرکتش با شرکا و مشتریان، اظهار نگرانی کرد: سرویس‌ها و محصولات ما به‌طور عجیب و موفقی در حال فروش است. ما در چند ماه اخیر هیچ برنامه‌ای را به‌دلیل کیفیت پایین از روی آنتن خارج نکرده‌ایم.

وی در یک کنفرانس فناوری گفت: “در حال حاضر میزان موفقیت ما بسیار بالا است. ما باید ریسک بیشتری را بپذیریم… موارد عجیب تری را امتحان کنیم …در کل ما باید نرخ لغو بیشتری داشته باشیم.

حتی جف بزوس  ، مدیر عامل آمازون که بی شک موفق ترین کارآفرین جهان است، باعث می‌شود پژوهش به این نتیجه برسد که رشد و نوآوری شرکت او بر اساس اشتباهاتش به وجود آمده است. او اندکی بعد از اینکه آمازون سهام Whole Food را خرید گفت: “اگر شما حرکت‌های جسورانه انجام دهید، آنها تبدیل به تجربه خواهند شد و اگر آنها تجربه شوند،شما جلوتر از زمان نمی‌دانید که آنها موثر واقع می‌شوند یا خیر. تجربیات به واسطه ماهیت‌شان مستعد شکست هستند. اما چند موفقیت بزرگ ده‌ها شکست را جبران خواهد کرد. “

پیام این مدیران به آسانی قابل درک است،اما اجرای آن برای اکثر ما بسیارسخت است.

من نمی توانم به شما بگویم که چه تعداد  زیادی از رهبران کسب و کار وسازمان هایی را دیدم که مزیت نوآوری و خلاقیت را حمایت می کنند. اما متاسفانه بسیاری از این رهبران و سازمانها با ناامیدی و ترس از اشتباهات خود زندگی می کنند، به همین دلیل است که نوآوری و خلاقیت بسیار کمی دارند.

اگر آماده شکست نباشید آماده یادگیری نخواهید بود. اگر افراد و مدیران سازمان ها به این مهم توجه نکنند که جهان به سرعت در حال تغییر است، هرگزبه رشد و تکامل نخواهند رسید.

پس راه حل چیست؟ آیا تکنیک هایی وجود دارد که سازمان ها و افراد را قادر سازد ارتباط لازم بین شکست های کوچک و موفقیت های بزرگ را بپذیرند؟

کالج اسمیت، مدرسه دخترانه‌ای درغرب ماساچوست، یک برنامه به نام “شکست خوب” را برای تدریس به دانشجویان خود داد با این هدف که چگونه همه می توانستیم برای یادگیری بهتر ایستادگی کنیم.

راشل سیمونز در ابتدای راه اندازی این کمپین، در مقاله اخیر نیویورک تایمز، توضیح داد: “آنچه ما در حال تلاش برای تدریس آن هستیم این است که شکست یک نقص دریادگیری نیست بلکه ویژگی آن است. در حقیقت زمانی که دانش آموزان در این دوره ثبت نام می کنند، یک گواهی شکست دریافت می کنند که اعلام می کند آنها در رابطه، پروژه یا هر ابتکارعمل دیگری مجاز به از کار انداختن یا شکست هستند.”آنها باید بدانند بعد از شکست هم هنوز یک انسان کاملا ارزشمند و عالی هستند.

دانش‌آموزانی که آمادگی رسیدن به شکست را دارند، بسیار قوی تر و جسورتر از کسانی هستند که از خود عملکردی بی‌نظیر را انتظار دارند، این درسی است که برای کسب و کار نیز بسیار با اهمیت است.

پاتریک دایل، مدیر عامل شرکت پیتزای دومینو از سال 2010،  تاکید می‌کند که تمام پیروزی‌های شرکتش بر پایه تمایل خود برای مواجه شدن با احتمال اشتباهات و حتی شکست است.

دایل در ارائه نظریه ای به مدیران سازمان های دیگر، دو چالش بزرگ را مطرح می کند که  شرکت ها و افراد در مورد شکست صادقانه تر عمل کنند. او می گوید اولین چالش چیزی است که او “بی‌عدالتی” نامیده است  واقعیت این است که بسیاری از افراد با ایده جدید تصمیم می گیرند که این ایده را دنبال نکنند زیرا اگر آنها موردی را امتحان کنند که به نتیجه نرسد، این شکست ممکن است به حرفه شان آسیب برساند. چالش دوم غلبه بر آن چیزی که او “بی‌میلی” نامیده است، تمایل مردم برای از دست دادن به جای تلاش برای برنده شدن. چرا که برای بسیاری از ما درد  شکست را دو برابر لذت موفقیت می‌دانیم.

دایل توضیح می‌دهد یک شرط ضروری برای موفقیت و ایجاد انگیزه اجازه رسیدن به شکست است.

به همین دلیل است که وی به فیلم appolo13، عنوان می کند که “شکست یک گزینه است.” بدون شک این یک درس مهم برای تمام افراد است.

رید هستینگز، جف بیزوس و جیمز کویینسی به خوبی می دانند “بدون اشتباه، یادگیری وجود ندارد و هیچ موفقیتی بدون شکست امکان پذیر نیست.”

دیگر مقاله‌های مربوط به موفقیت و مدیریت کسب و کار را در روکیدا دنبال کنید.