جنگ علیه قهوه: آیا فنجان های قهوه باید هشدار ابتلا به سرطان داشته باشند؟!

اداره ارزیابی خطر سلامت محیطی در کالیفرنیا (OEHHA)، در آخرین اقدام‌های خود سعی براین داشت تا رای بحث‌برانگیز و اخیر دادگاه درباره‌ی برچسب هشدار سرطان روی فنجان‌های قهوه را رد کند. مقررات جدید دولت فصل تازه‌ای برای مبارزات علیه فنجان‌های قهوه بود.

در سال 2010 شورای تحصیل و تحقیق بر روی سم‌ها دادخواستی را علیه استاربکس و تعدادی از کافی‌شاپ‌های “آماده نوشیدن” پر کرد. در دادخواست نوشته شده بود که میزان مواد شیمیایی به نام اکریل آمید در قهوه در سطح خطرناکی قرار دارد. به همین دلیل از آن‌ها خواسته شده‌بود تا روی همه فنجان‌های قهوه‌ای که فروخته می‌شود علامت خطر ابتلا به سرطان را قرار دهند. در همین زمان OEHHA فهرستی بروز از میزان مواد شیمیایی که به اندازه کافی سمی هستند تا از ماده 65 پیروی کنند را جمع کرد.

داستان اکریل آمید

اکریل آمید از سال 1990 به‌عنوان یک عامل سرطان‌زا در فهرست ماده 65 وجود دارد. یکی از مطالعات انجام‌شده توسط محققان سوئدی در سال 2002 نشان داد که مقدار اکریل آمید قرارگرفته در غذا، هنگام حرارت‌ دیدن به میزان بسیار زیادی افزایش پیدا می‌کند. از زمانی که این تحقیق انجام شد تحقیقات بسیار در غذاهای دیگری که اکریل آمید در آن شکل‌گرفته است انجام شد. این مطالعات تا جایی ادامه یافت که نوبت به قهوه رسید.

علم هنوز در پی پیدا کردن دلیل اصلی ارتباط بین اکریل آمید و سرطان در انسان‌ها است. هنگام مطالعه بر روی حیوانات، در آب نوشیدنی آن‌ها مواد شیمیایی قرار دادند و با سرطان‌های مختلفی مواجه شدند. البته میزان دوزهای استفاده‌شده در این مطالعات به‌شدت بالا بود ولی همچنان برای محققان جای سوال بود که آیا این موضوع در انسان نیز صدق می‌کند یا خیر؟

هنوز خطر ابتلا به سرطان توسط مصرف کم اکریل آمید در انسان‌ها مشخص نشده است. در تئوری، اکریل آمید در بدن به ساختار دوم تبدیل می‌شود و موجب آسیب DNA انسان و در نهایت جهش می‌شود. اما در واقعیت هنوز مشخص نشده است که قرارگرفتن در معرض رژیم غذایی اکریل آمید دار ما را به سمت سرطان می‌کشد یا نه.

بررسی سیستماتیک در تعدادی از مطالعات، هیچ رابطه‌ای بین مصرف اکریل آمید و چندین سرطان پیدا نکرد. درحالی‌که در حجم کمی از داده‌های مطالعه شده، خطر افزایش ابتلا به سرطان به میزان بسیار کم پیدا شد. در کل، نتیجه گرفتن از این مقیاس‌های بزرگ مطالعات مشاهده‌ای و مشخص کردن عواقب مواد شیمیایی بر روی بدن انسان، بسیار سخت است.

در سال 1994 آژانس بین‌المللی سازمان سلامت جهانی برای تحقیقات بر روی سرطان، اکریل آمید را جز یکی از ماده‌های “سرطان زای احتمالی انسان” طبقه‌بندی کرد. این دومین ماده‌ای است که در بالاترین درجه سرطان زایی توسط IARC طبقه‌بندی شده است. البته این نظر بر اساس تحقیقات بر روی حیوان‌ها ارائه‌شده است و هنوز دقیقا سرطان زایی آن را بر روی انسان‌ها بررسی نشده است.

یک فنجان قهوه سمی

پرونده دادگاه کالیفرنیا در اواخر مارس 2018 به نتیجه‌ای رسید. متهمان به رهبری انجمن بین‌المللی قهوه (NCA)، ادعا کردند که در قهوه رد بسیار کمی از اکریل آمید پیدا می‌شود. هنوز تاثیر منفی این میزان بر روی بدن انسان توسط کسی اثبات نشده است. همچنین آن‌ها به اسنادی علمی که نشان می‌داد قهوه حتی تأثیرات مثبتی بر روی بدن می‌گذارد اشاره کردند.

البته قاضی با دلایل ارائه شده توسط متهمان قانع نشد. او در تصمیم‌گیری شوکه کننده‌ای نوشت: “متهمان نتوانستند تأثیرات مثبت قهوه بر روی سلامت انسان را ثابت کنند. به همین دلیل آن‌ها به وظیفه‌شان عمل نکردند و در نظر گرفتن سلامت عمومی مردم با وجود سطح خطرناکی از اکریل آمید در قهوه شکست خوردند.”

علیرغم درخواست‌ها و اعتراض‌ها، پرونده در همین‌جا به پایان رسید. بعد از آن کافی‌شاپ‌های کالیفرنیایی در کنار فنجان‌های قهوه سرو شده یک علامتی از خطر ابتلا به سرطان قرار دادند.

در درخواست جدید همچنین اضافه کردند که ماده 65 در مواقعی که مواد شیمیایی سمی در سطح کم استفاده می‌شود و باعث ایجاد خطر ابتلا به سرطان خاصی نمی‌شود، بکار نمی‌رود. در این‌جا OEHHA بررسی‌های در ارتباط با قهوه و سرطان که توسط سازمان سلامت جهانی انجام شده‌ بود و شامل آزمایش بر روی 1000 نمونه از مطالعات بود را ارائه کرد. نتیجه این بررسی‌ها بدین صورت بود که، قهوه از رده مواد با خطر ابتلا به سرطان حذف شد.

رافائل متزگر (Raphael Metzger)، یکی از وکلای شورای تحصیل و تحقیق بر روی سم‌ها از حرکت OEHHA بسیار شگفت‌زده شد. این حرکت آن‌ها باعث برگشتن رأی شد که آن‌ها در قبل برده بودند.

جنگ قهوه نه در دنیای قانون و نه در دنیای علم هنوز به‌پایان نرسیده است. قانون ارائه‌شده توسط OEHHA قبل از هرگونه اجرای احتمالی در شش ماه آینده، ابتدا در یک دادرسی عمومی در ماه اوت مطرح می‌شود.