آیا شما هم از جمله افرادی هستید که به جغد شب زنده‌دار مشهورند؟ یا شاید هم یک چکاوک سحرخیز هستید!
برخی افراد به طور ذاتی تمایل دارند که شبها را تا دیر وقت بیدار بمانند.
درست است که ساعت بدن هرکس تا حد زیادی تحت تاثیر مسائل ژنتیکی است اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که شب زنده‌داری می‌تواند سلامت افراد را تهدید کند.
پژوهش جدیدی که به طور گسترده و با تحقیق بر روی حدود نیم میلیون نفر انجام شده است نشان می‌دهد که شب زنده‌دارها تا 10 درصد بیشتر از سحرخیزها در معرض خطر مرگ هستند.
این مطالعه طی 6 سال و نیم و با شرکت 433268 نفر که بین 38 تا 73 سال سن داشتند انجام شده است.
افراد مورد مطالعه طبق اظهارات خودشان به چهار گروه تقسیم شدند: افراد سحرخیز، افراد نسبتا سحرخیز، افراد نسبتا شب زنده‌دار و افراد شب زنده‌دار.
در این آزمایش اعلام شد که حتی پس از تطبیق دادن متغیرهایی مانند سیگار کشیدن، شاخص توده بدن (BMI) و وجود بیماری‌های جسمی قبلی، گروه شب زنده‌داران نسبت به گروه سحرخیزان 10 درصد بیشتر در معرض خطر مرگ قرار داشتند.
همچنین احتمال ابتلا به دیابت و اختلالات عصبی یا روانی درگروه شب زنده‌داران بیشتر گزارش شده است.
مهم‌ترین بخش این پژوهش چگونگی تفسیر نتایج آن است. تقریبا در هر چهار گروه مورد مطالعه میانگین ساعات خواب یکسان و نزدیک به هم بود. به این معنی که آن‌هایی که دیرتر به خواب می‌رفتند تقریبا همان مقدار ساعاتی که سحرخیزها گزارش داده بودند می‌خوابیدند.
این موضوع باعث کنار گذاشتن فرض اولیه‌ای شد که می‌گفت ساعات خواب کمتر باعث ایجاد تفاوت در میزان سلامتی دو گروه شب زنده‌دار و سحرخیز می‌شود.
می‌توان این‌طور گفت که ساعت بیولوژیکی افراد شب زنده‌دار به گونه‌ای است که با محیط بیرونیشان مطابقت ندارد. این موضوع می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد، از جمله: استرس‌های روانی، ساعات نامناسب غذا خوردن، کم تحرکی، خواب ناکافی، از قصد بیدار ماندن، مصرف مواد مخدر یا الکل. همه این‌ها بخشی از رفتارهای نامناسبی هستند که با شب زنده‌داری در ارتباط می‌باشند.”
فرض جالب دیگری که در این آزمایش مطرح شد این بود که افراد شب زنده‌دار به دلیل ارتباط بیشتر با نور مصنوعی و در نتیجه سطح ملاتونین پایین‌تر، بیشتر بیمار می‌شوند. این فرضیه بر اساس تحقیقات پیشین که سطح پایین ملاتونین را در ابتلا به دیابت و برخی سرطان‌ها دخیل می‌دانستند، بیان شده است.
تیم تحقیقاتی در حال حاضر بر روی این موضوع کار می‌کنند که آیا تغییر عادات خواب در افراد شب زنده‌دار و زودتر خوابیدن آن‌ها می‌تواند به بهبود سلامتی و عملکردشان کمک کند یا نه.
سوال بزرگی که در این زمینه مطرح است این است که آیا بیشتر مشکلات سلامتی مربوط به شب زنده‌داری به دلیل جامعه‌ای است که بر اساس سحرخیز بودن تنظیم شده است؟ چرا که عادت شب زنده‌داری قطعا با بسیاری از واقعیت‌های اجتماعی مانند ساعات کاری ناهماهنگ است.
ناتسون در ادامه می‌افزاید: “اگر بتوانیم ثابت کنیم که شب زنده‌داری یک موضوع ژنتیکی است و مشکل شخصیتی نیست، شاید در آینده ساعات کاری برای این گروه از افراد منعطف‌تر شوند. اگر شب زنده‌داری به رسمیت شناخته شود دیگر این افراد مجبور نخواهند بود که هر روز 8 صبح مانند افراد سحرخیز سر کار بروند. ممکن است برخی افراد واقعا شبها بازدهی بهتری داشته باشند.”
ناتسون و تیمش پیشنهاداتی نیز برای سلامتی افراد شب زنده‌دار ارائه کرده‌اند که شامل چند مورد است: تنظیم ساعات خواب، آگاهی از عادات بد شبانه (مانند غذا خوردن در نیمه شب) و همچنین استفاده از نور طبیعی روز تا حد ممکن.
واقعا مطلب مفید و سودمندی بود. مرسی روکیدا. به درد من که شب زنده دارم خیلی خورد
ممنون. اینجور مطالب به اطلاعات افراد اضافه میکنه اما اصلا این انگیزه رو نمیده که منه جغد یا خفاش دیر خوابیدن رو کنار بذاریم.
همینطوره واقعا نمیدونم باید چیکار کنیم که شبها زودتر بخوابیم