پیشنهاد ساده و واضحی به نظر میرسد، سبزیجات بخورید، ورزش کنید و خوردن ویتامینهایتان را فراموش نکنید.
شاید هم نه!
دههها تحقیق، از جمله یک مطالعهی جدید که در ماه دسامبر در مجلهی انجمن پزشکی آمریکا منتشر شد، نتوانستهاند شواهد محکمی مبنی بر اینکه ویتامینها و مکملها دارای اثر مثبت قابل ملاحظهای هستند، ارائه دهند.
جدیدترین این مقالهها، یک مقالهی مروری شامل بیش از 33 مطالعه است که بر روی بیشتر از 50000 بزرگسال بالای 50 سال انجام گرفته است. محققان در پی این نتیجه بودند که آیا افرادی که از کلسیم، ویتامین D، یا هردوی اینها استفاده میکنند، کمتر در معرض ریسک ابتلا به پوکی استخوان قرار دارند یا خیر؟
آنها به این نتیجه رسیدند، افرادی که از این مکملها استفاده میکردند، نسبت به افرادی که استفاده نمیکردند، در معرض ریسک کمتری قرار ندارند. در واقع محققان به این نتیجه رسیدند، که برای گروههای خاصی از افراد_ مانند کسانی که در ابتدای تحقیق، خود دارای حداقل میزانی از ویتامینD در خونشان بودند_ اضافه کردن ویتامینD بیشتر، با قرار دادنشان در معرض ریسک ابتلا به پوکی استخوان لگن، ارتباط دارد.
نتیجهی این یافتهها، حتی پس از در نظر گرفتن جنسیت افراد، مقدار مصرف مکمل، میزان جذب کلسیم از طریق رژیم غذایی معمولی و مقدار ویتامین D موجود در خونشان توسط محققان نیز پا بر جا ماند. این یافتهها، از نظریهی استفاهی مداوم مکملها برای افراد سالمند حمایت نمیکند. در حالی که مکملها ممکن است بی ضرر به نظر برسند، بسیاری از آنها، غیرضروری، خطرناک و باعث عدم تشخیص درست هستند. در نتیجه، قرصها و پودرهایی که مربوط به شرایط خطرناکی مثل سرطان یا سنگ کلیه هستند، ممکن است پس از ماهها ماندن بر روی قفسههای یک مغازه شناسایی شوند.
بر اساس یک مطالعهی منتشر شده در سال 2016 در مجلهی پزشکی انگلستان، مصرف مکملها، سالانه 23000 نفر را راهی اورژانس میکند. به گفتهی س.برایان آستین، پرفسور علم رفتارشناسی در دانشگاه سلامت عمومی هاروارد، هیچ مکمل رژیمی در آمریکا از نظر موثر بودن و امنیت مورد بررسی اولیه قرار نمیگیرد. این بدین معنیست که برای سازمان غذا و دارو و مصرف کنندگان هیچ راهی برای دانستن اینکه محتویات بطری یا جعبه با برچسب روی آن تطبیق میکند، وجود ندارد. هیچ روش مطمئنی برای دانستن اینکه محتویات محصول بی خطر است وجود ندارد.
به غیر از یک دز توصیه شده، مکملها دستورالعمل مشخصی برای نحوه و مقدار مصرف ندارند. بسیاری از مکملها حتی فاقد لیست تداخلات منفی احتمالی، با دیگر داروها یا مکملها هستند. مقدار مواد موثر در داخل محتویات مکملها، به شدت متغییرند. بر اساس یافتههای یک مطالعهی منتشر شده در مجله پزشکی MBC در سال 2013، دز محتویات یک مکمل حتی در قرصهای مختلف از یک بطری واحد، میتواند به شدت متغیر باشد. در موارد نادر، مکملها میتوانند کشنده باشند. بر اساس یک مطالعهی منتشر شده در مجلهی سم شناسی پزشکی در سال 2017، بین سالهای 2000 تا 2012، 34 نفر بر اثر استفاده از مکملها، جانشان را از دست دادهاند.
در عین حال، هر ساله مکملها و ویتامینهایی با فرمولهای جدید و با وعدههای زیادی از جمله کاهش وزن، بهتر شدن پوست، فعالیت ورزشی بهتر و بهبود فعالیتهای جنسی به بازار عرضه میشوند. اگر شما از رژیم غذایی متعادل و مغذی پیروی نمیکنید، این وعدهها میتوانند به نظرتان خوشآیند باشند. اما به طور کلی، پودرها و قرصها نمیتوانند به اندازهی غذای واقعی نیاز ما را به مواد مغذی تامین کنند، به این معنی که مصرف مکمل حتی برای جبران کمبودهای تغذیه،ممکن است آن طور که باید و شاید، جواب ندهد.
کاترین پرایس، یک گزارشگر علمی، در کتاب خود به نام “ویتامانیا” مینویسد: ما از ویتامینها به عنوان بیمهای در مقابل چیزهای دیگری که ممکن است بخوریم (یا نخوریم) استفاده میکنیم، گویی این ویتامینها، با کفاره دادن در مقابل بقیه گناهان تغذیهایمان، ما را از آسیبی که به خودمان میزنیم حفظ میکنند.
در جریان پژوهشی که اخیراٌ در سالنامهی داروهای داخلی منتشر شد، محققان 27 آزمایش در مورد ویتامینها، با شرکت بیش از 400000 نفر انجام دادهاند. آنها فهمیدند افرادی که از ویتامینها استفاده میکردند، عمر بیشتری نسبت به افرادی که از ویتامین استفاده نمیکردند نداشته، و نسبت به آنها کمتر به بیماریهای قلبی یا سرطان مبتلا نمیشدند.
در مجموع، اضافه کردن یک ویتامین خاص، به یک رژیم سالم، بسته به وضعیت سلامت شخصیتان، ممکن است مفید باشد. برای فهمیدن اینکه آیا نیازمند ویتامین مکمل هستید، باید با دکترتان مشورت کنید. در غیر این صورت، به جای وابستگی به یک قرص، به خودتان تعهدی دهید که برایتان نتایج خوبی به ارمغان آورد. تعهد به خوردن میوه و سبزیجات بیشتر، یا بیشتر فعال بودن. ایجاد این نوع تغییرات هستند که در دراز مدت میتوانند باعث بهبود وضع سلامتیتان شوند.