پلی آرترالژی (PolyArthralgia) یک بیماری است که با بروز آن مفاصل مختلف بدن درد میگیرد. این بیماری میتواند علل مختلفی داشته باشد. پلی آرترالژی در افراد مسن بیشتر شایع است و معمولاً در زنان بیشتر گسترش پیدا میکند. در این مقاله، به نشانهها و علل پلی آرترالژی و همچنین روشهای درمان موجود برای این بیماری نگاهی میاندازیم.
نشانههای پلی آرترالژی
پلی آرترالژی میتواند باعث درد، خشکی و تورم در مفاصل مختلف شود. این حالت، یک بیماری غیر التهابی است که میتواند نشانههای مختلفی داشته باشد. برخی از نشانههای پلی آرترالژی عبارتند از:
- درد مفصل
- حساسیت مفصلی
- خشکی مفاصل
- تورم مفاصل
- محدودیت حرکتی مفصل
- ضعف
- کوفتگی
میزان احساس درد مفاصل نیز به سطح احساسی و آستانه تحمل درد شخص مبتلا بستگی دارد.
داشتن یک سبک زندگی کم تحرک، انجام فعالیتهای تکراری و آسیبهای مفصلی قدیمی میتواند خطر ابتلا به بیماری پلي آرترالژي را افزایش دهد.
تفاوت پلی آرترالژی با آرترالژی، آرتریتها و پلی میالژی
اگرچه این بیماریها دارای برخی نشانههای مشابه مشترک میباشند، اما پلی آرترالژی از دیگر سندرمهای درد التهابی و غیرالتهابی با نشانههای زیر متفاوت میگردد:
- “آرترالژی” به جای چند مفصل، یک مفصل را تحت تاثیر قرار میدهد.
- دردهای آرتریتی همراه با التهاب مفصلی است که این التهاب در آرترالژی و پلی آرترالژی وجود ندارد.
- دردهای پلی آرتریتی نیز با التهاب مفصلی همراه بوده و معمولا بر روی پنج مفصل یا مفاصل بیشتری تاثیر میگذارد.
- بيماری “الیگو آرتریت” يا “الیگو آرتیکولر” نیز دو تا چهار مفصل را تحت تأثير قرار میدهد.
- “استئوآرتریت” باعث درد در مفاصل زانو، مفصل ران و دستها میشود.
- “میالژی” به درد عضلانی اشاره دارد و نشانههای التهابی ندارد.
- “پلی میالژی” درد عضلانی است که بر عضلات مختلف تاثیر میگذارد.
علل ابتلا و عوامل خطرآفرین
علل مختلفی باعث ابتلا به پلی آرترالژی میشوند که عمدهی آنها عبارتند از:
- جراحات و شکستگی
- عفونت ناشی از ویروس
- برخی بیماریهای خودایمنی مانند “آرتریت روماتوئید” و “لوپوس”
- “بورسیت”، تورم و سوزش در غشاء درونی عضلات، تاندونها و استخوانها
- “تاندونیت”، که تورم یا التهاب تاندونها است.
- کار و استفاده بیش از حد از مفاصل
- “استئوآرتریت”
- “استئومیلیت”، که نوعی عفونت استخوانی ناشی از باکتری یا سایر میکروبها است.
- “آرتریت سپتیک”، که التهاب مفاصل ناشی از عفونت باکتریایی یا قارچی است.
خطر ابتلا به پلی آرترالژی در برخی افزایش پیدا میکند، اگر:
- دارای اضافه وزن باشد.
- یک سبک زندگی کم تحرک و غیرفعال داشته باشد.
- شغلی فیزیکی و طاقت فرسا داشته باشد.
- شغلی داشته باشد که شامل فعالیتهای تکراری است.
- یک جراحت مفصلی قدیمی داشته باشد.
- زن باشد.
- سن او بالا باشد.
تشخیص پلی آرترالژی
تشخیص پزشکی پلی آرترالژی با معاینه و ارزیابی اولیه از بیمار به وسیلهی پزشک صورت میپذیرد. معمولاً این ارزیابی شامل بررسی سوابق پزشکی و معاینهی فیزیکی میشود. همچنین ممکن است از آزمایشهای ویژه و تکنیکهای تصویربرداری نیز برای تشخیص دقیق استفاده شود.
ممکن است پزشک در هنگام بررسی سوابق پزشکی بیمار سوالهایی را جهت تشخیص بهتر مطرح کند. سوالهایی نظیر این که آیا این درد پس از جراحت ظاهر شده است؟ یا آیا سابقهی بیماری مفصلی در خانواده وجود داشته است؟
معاینهی فیزیکی نیز شامل بازدید، لمس مفاصل، بررسی دامنهی حرکتی مفصل و انجام آزمایشات ویژه است. به احتمال زیاد، پزشک تلاش خواهد کرد محل دقیق درد را تعیین کند و مشخص کند که کدام مفاصل ابتدا تحت تاثیر قرار گرفتهاند.
همچنین، ممکن است انجام تستهای آزمایشگاهی برای کمک به تشخیص دقیق پلی آرترالژی لازم باشد. احتمالاً این آزمایشات شامل آزمایش خون برای بررسی این موارد است:
- عامل روماتوئید
- سرعت رسوب “اریتروسیت” یا همان گلبول قرمز
- اسید اوریک
- پروتئین واکنشی سی
- آنتیبادیهای ضد سرطانی
ممکن است پزشک “بزل مفصل” (آرتروسنتز) را انجام دهد، که روشی برای حذف مایع از مفاصل است. “آرتروسنتز” سبب تسکین درد میشود. همچنین تجزیه و تحلیل مایعات به پزشک دید شفافتری از عامل ایجاد این مشکل ارائه میدهد.
در نهایت، روشهای تصویربرداری نیز میتواند برای کمک به تشخیص بیماری پلی آرترالژی مورد استفاده قرار گیرد. این روشها شامل رادیوگرافی، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یا همان امآرآی (MRI)، سونوگرافی و سیتیاسکن است. سیتیاسکن میتواند با یک تزریق رنگ ترکیب شود تا دید بهتری از غضروف، رباطها و بافت اطراف مفصل ارائه دهد.
درمان پلی آرترالژی
درمان پلی آرترالژی ممکن است به صورت راهکارهای دارویی یا بدون استفاده از دارو باشد. هدف از درمان پلی آرترالژی، کاهش درد، بهبود روند التیام، و قادر ساختن مفاصل به ادامهی کار به صورت صحیح است.
یک حمام آب گرم، راه رفتن در استخر یا ماساژ میتواند به آرامش مفاصل کمک کرده و یک روش درمانی جایگزین به جای روش مصرف دارو است
روش درمان دارویی
داروهای متعددی در دسترس هستند که میتوانند به کنترل درد و کاهش تورم مفصلی در پلی آرترالژی کمک کنند. در پزشکان در بیشتر مواردی که میزان درد متوسط تا شدید است، داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAID) یا بازدارندههای سیکلواکسیژناز-2 (COX-2) را تجویز میکنند.
تحقیقات نشان داده است که هر دو شیوهی درمان، اثربخشی مشابهی دارند. گرچه بازدارندههای سیکلواکسیژناز-2 عوارض جانبی کمتری در روده ایجاد میکنند.
استامینوفن نیز میتواند برای کاهش درد در مواردی که درد در ناحیهی کمر و شدت آن متوسط است، استفاده شود.
روش درمان غیر دارویی
در این روش، برخی مداخلات و تغییر در سبک زندگی برای حفاظت و تقویت مفصل تجویز میشود.
ممکن است پزشکان و فیزیوتراپیستها، تمرینات بدنی متوسطی نظیر راه رفتن، شنا کردن و استفاده از دوچرخهی ثابت را توصیه کنند. این فعالیتها وزن و سنگینی زیادی روی مفاصل وارد نمیکند و به کاهش فشار بر روی آنها کمک میکند.
سایر راههای درمانی پیشنهادی برای پلی آرترالژی عبارتند از:
- استراحت دادن به مفاصل
- تغذیه بر اساس یک رژیم غذایی سالم برای کاهش وزن یا باقی ماندن بر وزن مطلوب
- حمام گرم گرفتن
- ماساژ درمانی
- انجام حرکات ورزشی کششی
تغییر عادتهای روزمره ساده، همچون در پیش گرفتن یک حالت بهتر برای زندگی روزمره، میتواند درد مفصل را کاهش دهد و به شخص کمک کند تا بر آن غلبه کند.
ثابت نگه داشتن مفصل هنوز هم در کوتاه مدت میتواند برای کنترل و مراقبت از درد مفید باشد. با این حال، دورههای طولانی بیحرکت نگه داشتن مفصل میتواند به خشکی و از دست دادن توان حرکتی منجر شود. در حالتی ایدهآل، باید سعی کنید مفصل را بدون وارد ساختن وزن و سنگینی بر روی آن، به آرامی حرکت دهید.
فیزیوتراپها ممکن است راههای جایگزین دیگر و تکنیکهای ویژهای برای کمک به مدیریت و کنترل درد پیشنهاد دهند. استفاده از سونوگرافی، جریانهای الکتریکی، حرارت دادن، سرد کردن، محرکهای پوست، و تحریک الکتریکی عصبی از جملهی این روشها میباشند.
دید کلی نسبت به پلی آرترالژی
پلی آرترالژی یک حالت پزشکی از دردناک بودن مفاصل است که هیچ نشانهای از التهاب به همراه ندارد. علل مختلفی میتواند باعث بروز این حالت شوند. بیشتر اوقات پلی آرترالژی فقط برای مدت کوتاهی طول میکشد و به درمان فوری نیازی ندارد.
برای محدود کردن و کاهش درد، میتوان کارهای مختلفی انجام داد. با توجه به شدت درد، افراد میتوانند از داروهای ضد درد نظیر اپیوئیدها و داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAID) استفاده کنند.
برای حصول اطمینان از بدون درد بودن فعالیتهای روزانه و حفظ کیفیت خوب زندگی، میتوان از آموزش و تغییرات در سبک زندگی بهره برد.
