ناسا سیستم پرتوی کیهانی کاوشگر وویجر را خاموش می کند تا زنده بماند

کاوشگرهای وویجر ناسا هنوز در حال کارند. 42 سال از ارسال این کاوشگرها به فضا می‌گذرد. کاوشگر وویجر پا به سن گذاشته و طبیعتاً کارکرد و بازدهی گذشته خود را ندارد. در نتیجه ناسا مرتباً باید به فکر راه‌هایی برای حفظ و نگهداری این کاوشگرهای با سابقه باشد. همین باعث شده که اخیراً ناسا تغییراتی در سیستم کاوشگر وویجر اعمال کنند.

تغییرات کاوشگر وویجر

کاوشگرهای وویجر (Voyager Probes) در سال 1977 به فضا پرتاب شدند. در تمام این سالها آن‌ها از ژنراتور هایشان برای تامین انرژی استفاده می‌کردند. ولی به مرور بازدهی این ژنراتور ها کمتر شده و امروز کمتر از 40 درصد بازدهی دارند. این روند در آینده ادامه پیدا خواهند کرد و بازدهی ژنراتور ها از این هم پایین‌تر خواهد آمد. همین باعث شده که روش های نگهداری معمول برای زنده نگه داشتن این کاوشگرها کافی به نظر نرسد. ناسا در طول این مدت مجبور شده بود برخی قطعات و بخش‌های کاوشگر را برای زنده نگه داشتن آن فدا کند. اخیراً هم مدیران ماموریت تصمیم گرفتند که تجهیزات زیرسیستمی پرتوی کیهانی وویجر 2 را خاموش کند. این تصمیم بخشی از اقداماتی است که برای مدیریت مصرف انرژی کاوشگر انجام می‌شود.

سیستم پرتوی کیهانی چیست؟

سیستم پرتوی کیهانی نقش مهمی در تایید خروج وویجر 2 از هلیوسفر در ماه نوامبر داشت. هیلیوسفر فضایی حباب مانند در اطراف خورشید است که تمام منظومه شمسی ما را فرا گرفته و به‌نوعی محدوده میدان مغناطیسی خورشید را مشخص می‌کند. در واقع هلیوسفر ما را در برابر پرتوهای کیهانی و عوامل خارجی باقی ستاره ها و عوامل خارجی حفظ می‌کند. سیستم پرتوی کیهانی هنوز هم استفاده زیادی دارد.
این سیستم طوری طراحی شده که بتواند ذرات ریزی پر سرعت از سوی خورشید یا منابع دیگر در خارج از منظومه شمسی را تشخیص دهد. به همین دلیل کاوشگر وویجر حتی پس از آن که وارد فضای بین ستاره ای شد، اطلاعات بسیار مهم و ارزشمندی به ما می‌دهد. اهمیت بالای این سیستم عاملی بود که باعث بحث‌ها و جلسات طولانی در ناسا برای تصمیم گیری بر سر خاموش کردن هیتر سیستم تشخیص پرتوی کیهانی، شد. این سیستم بدون هیتر خیلی زود در فضای سرد کیهانی یخ می‌زند و دیگر قابل استفاده نخواهد بود. پس از بحث‌های زیاد نهایتا تصمیم بر این شد که این سیستم برای ادامه حیات کاوشگر فدا شود چرا که زیرسیستم پرتوی کیهانی (CRS) فقط می‌تواند در جهت‌های مشخص تعیین شده می‌تواند پرتوها را دریافت کند.
البته هنوز همه چیز تمام نشده است. خاموش کردن این سیستم به معنی از بین رفتن دائم آن نیست. دانشمندان گفته اند که این سیستم حتی بعد از آن که دمای آن به -59 درجه سانتی گراد رسید هم داده ارسال می کرده است. دمای تست شده برای کارکرد این سیستم -45 درجه سانتی گراد بود.

کاوشگر وویجر جان سخت

به نظر می‌رسد تیم طراحی کاوشگر وویجر کارش را به بهترین شکل انجام داده است. این کاوشگر پس از این همه سال هم چنان به خوبی کار می‌کند. سخت جان بودن و عمر دراز کاوشگر وویجر جای خوشحالی دارد چرا که به ما امکان داده به فضایی دسترسی پیدا کنیم که تا کنون امکان ناپذیر بود. مثال دیگر از طراحی و دوام طراحی، پیشرانه‌های کاوشگر است. پیشرانه‌ها که آخرین بار 30 سال پیش به کار گرفته شده بودند، مجددا برای انجام مانور تصحیح خط حرکت استفاده شدند. پیشرانه‌های کنترل حالت وویجر بسیار قدیمی هستند و مدت هاست که مورد استفاده قرار نگرفته اند. این پیشرانه‌ها برای تنظیم جهت آنتن کاوشگر استفاده می‌شوند و با تعداد زیادی رانش، آنتن را در جهت زمین تنظیم می‌کنند. در نتیجه وویجر 2 حالا با تعویض پیشرانه‌ها (مشابه کاری که وویجر 1 در سال 2018 انجام داد) جهتش را تصحیح می‌کند.
کاوشگر وویجر تنها به شرط تصمیم گیری های درست قادر به ادامه زندگی خواهد بود و تیم ناسا حداکثر تلاش خود را می‌کنند تا به هر شکل ممکن این این کاوشگرهای ارزشمند را زنده و عملیاتی نگه دارند.

منبع: engadget.com