امروز ناسا بیانیه‌ای در مورد مأموریت بزرگ بعدی خود برای کاوش منظومه شمسی، ارائه کرد. این سازمان، مأموریتی را تحت عنوان دراگون فلای (DragonFly) آغاز کرده است که قرار است که در طی آن، یک فضاپیما به سطح تایتان ، بزرگترین قمر سیاره زحل، بفرستد. انتخاب پروژه دراگون‌فلای، آخرین برنامه نیو فرانتیرز ناسا، به دلیل آرایش منحصر به فرد تایتان است که احتمال داده می‌شود بتوانند نشانه‌های از حیات میکروبی در آن پیدا کنند.
آغاز دراگون‌فلای که قرار بود در سال 2025 باشد، با کمی تأخیر برای سال 2026 زمان‌بندی شده است. 9 سال را در راه خواهد گذراند، و 840 میلیون مایل را قبل از رسیدن به سطح تایتان ، طی می‌کند.
زمانی که در منطقه فرود آید، پهپاد هشت-روتور آنها، ۲.۷ سال را صرف ایجاد پروازهای کوتاه‌مدت تا ۵ مایل در اطراف ماه خواهند کرد. این پروازها، یکبار در هر روز تایتانی، که حدود ۱۶ روز زمین است، انجام خواهد شد. این پهپاد حدود ۲۰ مایل در ساعت قادر به سفر خواهند بود و ارتفاع آن تا دو مایل می‌رسد. تا زمانی که ماموریت اصلی تکمیل شود، این پهپاد ۱۰۸ مایل را پوشش خواهد داد؛ تقریبا دو برابر مجموع مسافت پیموده‌شده توسط همه مریخ نوردها تا کنون.
در طی این سفرها، دراگون‌فلای جمع‌آوری نمونه‌ها از مناطق مشخص تایتان متوقف خواهد کرد. الیزابت تِرتل از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز، اظهار کرد که زمین‌های شنی در این قمر، مناطق جذابی برای تشریح هستند، چرا که “مواد موجود در ذرات شن ممکن است منشا بسیار وسیعی داشته باشند” به این معنی که پهپاد می‌تواند فراتر از حدی که قادر به کاوش است، به جمع‌آوری این ذرات بپردازد.
ماموریت اصلی دراگون‌فلای زمانی که به دهانه برخوردی به نام سلک (Selk) می‌رسد، پایان خواهد یافت. به گفته تِرتل، این دهانه در عرض جغرافیایی پایینی قرار دارد و باید در دسترس پهپاد قرار گیرد. ما این منطقه را بسیار خوب می‌شناسیم، داده‌های زیادی از ابزارهای مختلف در این منطقه وجود دارد. تِرتل این دهانه را”هدف اولویت بالا” نامید چراکه ممکن است در گذشته موجودات زنده و آب در آن وجود داشته باشد. باور بر این است که، آب مایع و مواد آلی پیچیده شامل هیدروژن، اکسیژن و نیتروژن (بلوک‌های سازنده حیات) ممکن است برای ده‌ها هزار سال با هم وجود داشته باشند.
دراگون‌فلای چهارمین ماموریت از طریق برنامه نیو فرانتیرز است که ناسا از آن برای پایه‌ریزی ماموریت‌های اکتشافی فضایی جاه طلبانه در سراسر منظومه شمسی استفاده می‌کند. ماموریت‌های قبلی شامل نیو هوریزونز است که در سال ۲۰۱۵ توسط پلوتو به پرواز در آمد و به کاوش کمربند کوپر و فراتر از آن، ادامه می‌دهد. در حال حاضر فضاپیمای جونو به ماموریت خود برای جمع‌آوری اطلاعات از غول گازی (مشتری) ادامه می‌دهد؛ و فضاپیمای اوسیریس-رِکس که در اوایل سال جاری شروع به دور گردش سیارک بِنو کرده‌است.
منبع: www.engadget.com
