حیات بیگانه را کجا پیدا کنیم؟ آیا در جای اشتباه به دنبال پیدا کردن فضایی‌ها بودیم؟

شاید نظریه پردازی در مورد وجود موجودات فضایی و بیگانه را بتوان یکی از قدیمی‌ترین مشغله‌های ذهنی بشر دانست. اعتقاد به وجود انواع بیگانه‌ها و موجوداتی که در آسمان‌ها زندگی می‌کنند در بسیاری از آثار باقی مانده از تمدن‌های باستانی دیده می‌شود. روندی که تا به امروز ادامه داشته است. هر چند که ما امروزه ما حیات بیگانه را به شکلی علمی‌تر و دقیق‌تر جست و جو می‌کنیم.
بررسی‌های علمی محدوده وجود حیات، شرایط لازم و بسیاری موارد دیگر را مشخص کرده‌اند. با این حال محدودیت‌هایی که برای بررسی شرایط نقاط دیگر جهان داریم، درک ما را از حیات و امکان وجود آن در کرات دیگر به‌شدت محدود کرده است. به‌مرور درک ما از وجود حیات افزایش پیدا کرده و حالا دانشمندان فهمیده‌اند که حیات فضایی حتی خیلی محدودتر از آن است که تا به حال فکر می‌کردیم!

چرا حیات بیگانه در جهان تا این حد کم است؟

تحقیقات اخیر که در دانشگاه کالیفرنیا انجام شده نشان می‌دهد یکی از بزرگ‌ترین موانع ایجاد حیات در بیشتر نقاط جهان، گازهای سمی هستند. واقعیت این است که نیمی از سیاره‌هایی که در ابتدا مناسب وجود حیات تصور می‌کردیم توسط گازهای به‌شدت سمی احاطه شده‌اند. بنابراین تعداد زیادی از کاندیداهای وجود حیات در منطقه مرگ قرار می‌گیرند و وجود حیات در آن‌ها ناممکن می‌شود.
منطقه مرگ اصطلاحی است که در مورد بررسی سیارات برای وجود حیات ایجاد شده است. منطقه مرگ در مقابل منطقه حیات قرار دارد. منظور از منطقه حیات، فاصله مناسب سیاره از ستاره‌اش است که در آن، شرایط اولیه ایجاد حیات وجود دارد. در این فاصله، آب به‌صورت مایع می‌تواند وجود داشته باشد. تصور کلی ما تا فعلاً این بود که حیات بیگانه را باید در سیاراتی که در این مناطق قرار گرفته‌اند بررسی کنیم.

محدوده حیات فضایی در واقعیت کوچک‌تر است

با توجه به مطالعات و بررسی‌های انجام شده، مشخص شده که بسیاری از سیاراتی که در منطقه حیات قرار دارند، در جو خود دارای گازها و ترکیبات سمی هستند. می‌توان گفت که در این سیارات به قطع به دنبال حیات به شکل پیچیده‌تر، مثل آن چه روی زمین می‌بینیم، (انسان‌ها، حیوانات و …) نباید باشیم.
تا به امروز برای بررسی وجود حیات در کرات و سیارات دیگر، ما محدودیت‌های فیزیولوژیکی که به‌طور معمول حیات در کره ما را احاطه کرده، در نظر نمی‌گرفتیم. این اولین بار است که بررسی حیات در خارج از زمین با توجه به محدودیت‌های حیات زمینی انجام می‌شود. علت آن است که به کمک تحقیقات جدید حالا ما می‌دانیم اکوسیستم‌های پیچیده فقط در محدوده‌ای به وجود خواهند آمد که علاوه بر دما، جو آن هم شرایط خاصی داشته باشد.

محدود شدن محدوده حیات بیگانه خوب است یا بد؟

از یک نگاه می‌توان گفت بد است. با قبول محدودتر شدن نقاط مناسب برای ایجاد حیات، در واقع احتمال وجود حیات هم کمتر می‌شود! از طرف دیگر، همین کوچک‌تر شدن فضا، باعث می‌شود که ما برای پیدا کردن حیات محدوده کوچک‌تری را بگردیم که کار را بسیار ساده‌تر و احتمال موفقیت را بالاتر می‌برد. در نتیجه می‌توان گفت حالا ما می‌دانیم دقیقاً در کدام یک از این تعداد زیاد از سیارات واجد شرایط، به دنبال حیات بگردیم.

به نظر شما آیا در آینده محدودیت‌های قطعی دیگری را هم برای حیات بیگانه می‌توان پیدا کرد؟

منبع: futurism.com