بیشتر بازی‌های کامپیوتری طوری طراحی شده‌اند که یک فرد مشخص و اصلی به‌عنوان کاراکتر اصلی ایفای نقش کند. کسی که در طول داستان همراه شماست. با داستان زندگی‌اش آشنا می‌شوید. قابلیت‌هایش را می‌شناسید و او هم شما را مرحله به مرحله در طول داستان و پیچ و خم‌ها همراهی می‌کند. بازی واچ داگز لژیون از این قاعده پیروی نمی‌کند.
سری جدید بازی‌های واچ داگز که واچ داگز لژیون نام دارد قرار است 6 ام مارس سال 2020 عرضه شود. در بازی سبک جهان باز و جهانی شبیه به لندن (ورژن آینده لندن)، واچ داگز می‌توانید هر کسی را که دوست دارید به خدمت بگیرید و به‌عنوان کاراکتر بازی انتخاب کنید.
دنیای متفاوت و پر از کاراکتر واچ داگز لژیون
بازی واچ داگز لژیون داستان هکری به نام مارکوس است که به گروه هکرهای Dedsec و شخصیت‌های دگر بازی می‌رسد. در بازی شما می‌توانید واقعاً هر شخصیتی که دوست دارید را به گروهتان اضافه کنید و کنترلش را در دست بگیرید. از کارگر مغازه، گارد امنیتی، کارمند دانشگاه و خلاصه هر کسی را که می‌بینید!
مجموعاً 20 کاراکتر قابل جمع آوری است. این کاراکترها از طریق موفقیت در مأموریت‌های کوچک‌تری که به شما محول می‌شود به دست می‌آیند. وقتی کاراکتری را در اختیار گرفتید و به گروه اضافه کردید، هر زمان که خواستید می‌توانید بدون هیچ محدودیتی کنترلش را به دست بگیرید. زمانی هم که کاری با آن ندارید، کاراکتر سراغ کار و زندگی‌اش (هر چه که هست) می‌رود.
ویژگی اصلی واچ داگز لژیون هم همین است. چون به این شکل شما قادرید کاراکترهای مختلف با ویژگی‌ها و تخصص‌های مختلف پیدا کنید و در اختیار داشته باشید. به‌نوعی شبیه به GTA V ولی در ابعاد بزرگ‌تر.
البته باید حواستان را جمع کنید. درست است که کاراکترهای مختلف می‌توانید جمع کنید، ولی این کاراکترها رویین تن نیستند! اگر از آن‌ها خوب استفاده نکنید ممکن است دستگیر شوند! یا اگر صدمات فیزیکی به آن‌ها وارد کنید، ممکن است بمیرند. پس مراقبت افراد گروهتان باشید.
محیط بازی Watch Dogs
محیطی که داستان در آن جریان دارد، شهری شبیه به لندن است. البته لندنی به‌شدت امنیتی. اگر فیلم V for Vendeta را دیده باشید، حدوداً می‌توانید فضای بازی را تصور کنید. همه جای شهر مأموران امنیتی حضور دارند و هر جا که باشید، بالای سرتان چند هواپیمای بدون سرنشین در حال حرکت‌اند. گروه‌های مقاومت تشکیل شده و خلاصه تمام ویژگی‌های یک دنیای امنیتی و دیکتاتوری و احتمالاً شبه کمونیستی!
به‌علاوه از نظر زمانی به نظر می‌رسد داستان واچ داگز لژیون در آینده اتفاق می‌افتد. هوش مصنوعی به‌طور گسترده استفاده در شهر استفاده می‌شود. ماشین‌ها خودران هستند که به نفع شماست. چون شما و گروهی که می‌سازید، همگی هکر هستید و می‌توانید این ماشین‌ها را بدزدید و راحت آن‌ها به نقاط مختلف بفرستید بدون اینکه خودتان درگیر شوید. یا می‌توانید پهباد هایی که به این طرف و آن طرف می‌روند را تصاحب کنید و به مقر دشمن یعنی «کمدن تاون» (Camden Town) بفرستید. یا حتی بهتر از آن، از دوربین‌های مدار بسته به نفع خودتان استفاده کنید.
به‌طور کلی با توجه به دمویی که از واچ داگز لژیون در نمایشگاه E3 ارائه شد، واچ داگز لژیون تمام ویژگی‌های یک بازی جهان بازی را دارد. بازسازی قابل قبول واقعیت‌ها، درگیری و مبارزات، مخفی کاری، کلاس‌های مختلف کاراکترها و حتی قابلیت رخنه و نفوذ در مرکز پلیس!
سازندگان واچ داگز لژیون به جزئیات و کاراکترها توجه زیادی داشته‌اند
با توجه به ویژگی‌های بازی و داستان، توانایی به‌کارگیری کاراکترهای مختلف برای مقابله علیه دیکتاتور بزرگی که حالا جهان را در اختیار دارد، حرکت هوشمندانه‌ای محسوب می‌شود. دقیقاً همان چیزی که در واقعیت اتفاق می‌افتد. یعنی شما حتی می‌توانید با تعدادی دانش آموز و پیر زن و پیر مرد هم یک گروه مقاومت تشکیل دهید !
امتیاز مثبت دیگر واچ داگز لژیون، تفاوت‌های کاراکترها باهم است. هر کاراکتر با دیگری تفاوت دارد و حتی صدای آن‌ها هم باهم متفاوت است. هر کدام پیش زمینه‌ها و زندگی متفاوتی دارند و حتی روابط خانوادگی آن‌ها هم باهم متفاوت است. این ویژگی‌ها البته در رفتار و قابلیت‌های آن‌ها هم تأثیر می‌گذارد. مثلاً یک افسر پلیس یا یک ورزشکار سابق رشته تیر اندازی، هر دو از نظر کار با اسلحه مهارت مشابهی دارند.
در واقع سازندگان بازی، برای واچ داگز لژیون یک مرکز داده بزرگ برای ایجاد ارتباطات کاراکترها باهم ایجاد کرده‌اند که Census نام دارد. این مرکز داده اطلاعات مختلف کاراکترهای داخلی بازی را در خود دارد و مشخص می‌کند که هر کاراکتر کیست و چه روابط و مشخصاتی دارد و تا آن را به یک کاراکتر واقعی در بازی تبدیل کند. به‌علاوه صدا و نحوه حرکات و موارد دیگر هم اطلاعاتی است که این مرکز داده تعیین می‌کند.
بنابراین در دنیای شبیه سازی واچ داگز لژیون می‌توانید کاراکترهای مختلف، با شخصیت‌ها و توانایی‌های مختلف (ولی ثابت) را انتخاب کنید. البته بازی‌های دیگر مثل City Skylines و Rimworld هم مشابه همین کار را انجام داده‌اند. ولی کاراکترها در قالب یک شبیه سازی کلی‌تر کارکرد دارند نه به‌عنوان نقش اول یک بازی اکشن!
در واقع این ایده تا حدی در بازی‌های قبلی واچ داگز هم دیده می‌شد. در بازی اول که در شیکاگو و دومی که فرانسیسکو جریان داشت، شما می‌توانستید شهروندان معمولی را انتخاب کنید و تجهیزاتشان را هک کنید یا از آن‌ها جاسوسی کنید. این کار باعث می‌شد تا حد زیادی با آن کاراکتر ارتباط بر قرار کنید. هر چند که تکراری شدن اطلاعاتی که از کاراکترهای مختلف به دست می‌آمد، عملاً حس واقعی بودن کاراکترها را از بین می‌برد.
در دموی این بازی به نظر می‌رسد که هر کاراکتر شخصیت و قابلیت‌های منحصر به فرد خودش را دارد. ولی تا وقتی این بازی منتشر نشود و بازیکن‌ها ساعات زیادی با کاراکترهای مختلف درگیر نشوند، خاص و تک بودن همه کاراکترها مشخص نمی‌شود. مهم‌تر از همه نهایتاً این است که احساس کنیم واقعاً با یک کاراکتر واقعی سر و کار داریم و صرفاً یک مشت اطلاعات روی برگه کاغذ نیستند! اگر واقعاً این شیوه شبیه سازی خوب از کار در آید، می‌شود آن را یک قدم بزرگ در مسیر شبیه سازی کاراکترها و شخصیت‌های بازی‌ها دانست. ویژگی که به بازیکن اجازه می‌دهد در انتخاب روند بازی دخالت بیشتری داشته باشد.
شاید در آینده شاهد بازی‌های بیشتری بدون قهرمان اصلی باشیم. ممکن است نسل جدیدی از بازی‌هایی با محوریت ایجاد ارتباط بین بازیکن و کاراکترها را در آینده شاهد باشیم.
نظر شما چیست؟ به نظر شما واچ داگز لژیون تا چه در این کار موفق می‌شود؟
منبع: engadget.com
