رها وصالی
مطالعات اخیر نشان داده‌اند که در جوامع آسیایی، مصرف نمک با افزایش خطر سرطان معده مرتبط است.
اکنون، یک مطالعه گسترده‌تر این یافته‌ها را تأیید کرده است. بدون توجه به محل زندگی، افزودن نمک به غذا در هنگام صرف آن، خطر ابتلا به سرطان معده را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.سرطان معده پنجمین سرطان شایع در جهان است. نرخ ابتلا در آسیای شرقی بیشتر است، اما در جمعیت‌های زیر ۵۰ سال در سایر کشورها نیز به طور نگران‌کننده‌ای در حال افزایش است.
پژوهشگران معتقدند که مصرف بالای نمک یکی از دلایل افزایش موارد سرطان معده در جوامع با ریسک بالا و پایین است.مصرف نمک همچنین با افزایش خطر زوال عقل، دیابت نوع ۲ و مرگ زودرس مرتبط است. با این حال، چگونگی ارتباط آن با سرطان معده هنوز کاملاً مشخص نیست.
برخی مطالعات بیان می‌کنند که نمک می‌تواند به دیواره معده آسیب رسانده و احتمال عفونت هلیکوباکتر پیلوری را افزایش دهد. دیگر مطالعات نشان داده‌اند که خطر سرطان حتی بدون وجود عفونت این باکتری نیز افزایش می‌یابد.با وجود این، تعداد مطالعات درباره ارتباط بین مصرف نمک و سرطان معده محدود است و بیشتر آن‌ها بر روی جوامع آسیای شرقی متمرکز شده‌اند. در یک مطالعه جدید، پژوهشگران دانشگاه پزشکی وین این ارتباط را در جمعیت بزرگسالان بریتانیایی بررسی کرده‌اند.
نتایج این مطالعه در ژورنال Gastric Cancer منتشر شده است.پژوهشگران از داده‌های ۴۷۱٬۱۴۴ بزرگسال بریتانیایی با میانگین سنی ۵۶ سال استفاده کرده‌اند. آن‌ها بررسی کرده‌اند که آیا شرکت‌کنندگان به غذای خود در هنگام صرف نمک اضافه می‌کنند یا خیر. همچنین، داده‌های مربوط به سرطان معده، عفونت هلیکوباکتر پیلوری و سایر بیماری‌های شرکت‌کنندگان جمع‌آوری شده است.طی ۱۱ سال مطالعه، ۶۴۰ نفر به سرطان معده مبتلا شدند.
با در نظر گرفتن عوامل مختلف، مشخص شد که شرکت‌کنندگانی که به غذای خود نمک اضافه می‌کردند، ۴۱ درصد بیشتر از کسانی که نمک اضافه نمی‌کردند یا به ندرت این کار را می‌کردند، در معرض خطر ابتلا به سرطان بودند.این نتایج تأیید می‌کنند که ارتباط بین مصرف نمک و سرطان معده تنها به کشورهای شرق آسیا محدود نمیشود. پزشکان معمولاً از بیماران می‌پرسند که آیا آن‌ها به غذای خود سر سفره نمک اضافه می‌کنند، زیرا این سؤال نشان‌دهنده میزان کلی مصرف نمک فرد است.
این مطالعه دارای محدودیت‌هایی بود. با وجود اینکه جمعیت مورد مطالعه بسیار بزرگ بود، اما برای ارزیابی عوامل مختلف مانند سن، جنسیت، قومیت، عفونت هلیکوباکتر پیلوری یا مصرف دخانیات کافی نبود. عفونت هلیکوباکتر پیلوری در میان شرکت‌کنندگان تنها ۰٫۳ درصد بود، در حالی که تخمین زده می‌شود ۳۵٫۵ درصد از بریتانیایی‌ها به این باکتری مبتلا هستند.
این نشان می‌دهد که جمعیت مورد مطالعه برای بررسی اثر این عفونت کافی نبود.یک محدودیت دیگر این بود که پژوهشگران اطلاعات دقیقی از رژیم غذایی افراد و میزان نمک موجود در غذای آن‌ها نداشتند. با وجود این محدودیت‌ها، این مطالعه می‌تواند پیام‌های مفیدی درباره مصرف نمک در جوامع غیرآسیایی ارائه دهد.
