عنوان‌های این مطلب
جف میلیسن یک زیست شناس است که عکاسی بلک واتر را دنبال می‌کند. او دنیا را برای کشف نا شناخته‌ها زیر پا می‌گذارد. جِف ماجرا را از خانه خود در هاوایی آغاز کرد و تا آب‌های گینه نو ادامه داد.
او هیچ کدام از زیستگاه‌های دریایی را از دست نمی‌دهد. جف را با علاقه به مستند سازی می‌شناسند. او مجموعه بزرگی از پلانکتون‌ها را با تصاویر خود ثبت کرده است.
جف با یک سوال حرکت می‌کند: کدام موجودات میکروسکوپی در اقیانوس‌ها زندگی می‌کنند؟ نام روند عکاسی او “بِلَک واتر” است. این روند را به شکل Blackwater مشاهده می‌کنیم.
عکاسی بلک واتر در آب‌های عمیق انجام می‌شود. در عمق سیاهی دریا از نور برای جذب موجودات اقیانوس استفاده می‌کنیم. تمام روند به سختی انجام می‌شود. از طرفی عکاس برای هر عکس مبلغ مناسبی را دریافت می‌کند.
عکاسان بلک واتر مانند میلیسن از گونه‌هایی عکس می‌گیرند که بسیار کمیاب حساب می‌شوند. البته که بسیاری از گونه‌ها را برای اولین بار شکار می‌کنند. او به تازگی کتاب خود را منتشر کرده است.
در کتاب او بیش از ۳۰۰ گونه دریایی همراه با توضیحات وجود دارد. روکیدا را برای مصاحبه اختصاصی با جف میلیسن دنبال کنید.
۱. کدام موارد در دنیای زیر آب برای شما جذاب است؟
حیوانات نا شناخته حس کنجکاوی من را تقویت می‌کند. کنجکاوی من را به عمق دریا می‌کشد. در اتاقم آکواریوم با مارهایی وجود داشت که یک دیوار را می‌پوشاندند.
هر چند هفته یک بار پدر و مادر من مارهای در حال فرار را شکار می‌کردند! در تمام زندگی به حیوانات علاقه داشتم.
۲. چه موردی شما را به عکاسی بلک واتر جذب کرد؟
امروز بسیاری از عکاسان بلک واتر برای ثبت بهترین عکس از یک گونه شناخته شده تلاش می‌کنند. هدف آن‌ها کلمه بهترین است. من به کلمه اولین فکر می‌کنم.
در روند عکاسی من، لازم نیست بهترین باشید، اولین بودن کافی است. در زمان مطالعه یک زیستگاه باید موارد غیر عادی را جست و جو کنید. در عکس‌های من مواردی را مشاهده می‌کنید که کم‌تر تکرار شده.
به عکس من از “غازماهی مودار” نگاه کنید. در نگاه اول عجیب بودن آن را درک کردم. شبیه به آن را ندیده بودم. جذابیت داستان من از کشف اولین گونه کمیاب آغاز شد.
یک عکس را برای دیو جانسون ارسال کردم. او سوژه عکس را نمی‌شناخت. در نتیجه عکس را برای متخصصان گیاه شناسی ارسال کرد. سوژه عکاسی من تنها سه تا چهار بار در جهان دیده شده است، اولین نمونه در هاوایی را ثبت کردم.
۳. برای عکاسی بلک واتر چطور تحقیق می‌کنید؟
این نوع عکاسی بسیار غیر قابل پیشبینی است. اگر امشب یک اسب آبی را مشاهده کنید، قطعا فردا در همان نقطه نخواهد بود. درست مانند یک جریان جا به جا می‌شوند.
من در مورد تنوع زیستی دریایی تحقیق می‌کنم. این روند به شناسایی محیط‌های مختلف کمک می‌کند.
۴. عکاسی شما چطور به محیط علمی کمک می‌کند؟
نشان دادن یک گونه در محیط زندگی خود می تواند شرایط تحقیقات علمی را به طور کلی تغییر دهد. ما می‌توانیم ظاهر واقعی موجودات دریایی را تماشا کنیم.
بسیاری از نمونه‌های موجود در آزمایشگاه و مجموعه‌های دریایی نتیجه شکار با تور ماهیگیری و نگهداری در الکل است. شکار موجودات کوچک در تور ماهیگیری بافت بدن آن‌ها را تخریب می‌کند.
۵. سخت‌ترین بخش عکاسی بلک واتر چیست؟
من برای عکاسی بلک واتر تا عمق ۶۰۰۰ فوت به زیر دریا سفر می‌کنم. برای این کار باید یک بار دیگر استفاده از اعضای بدن را یاد بگیرید.
در عمق آب باید از نور مصنوعی کمک بگیریم. نور طبیعی تقریبا وجود ندارد. نور مصنوعی به ما کمک می‌کند تا کنتراست ایجاد کنیم. کنتراست فوکوس روی حیوانات را ممکن می‌کند.
۶. چرا افراد زیادی به عکاسی بلک واتر علاقه دارند؟
با یک روند عکاسی ساده رو به رو نیستیم. در این روند پس زمینه‌ای برای پرت شدن حواس وجود ندارد. در عمق آب سوژه‌های بسیار کمیاب را دنبال می‌کنیم.
۷. به کدام عکس خود علاقه دارید؟
عکس مورد علاقه من تصویر کوسه کوکی‌کاتر (Cookiecutter) است. آن‌ها کوچک‌ترین گونه کوسه حساب می‌شوند.
منبع: mymodernmet.com
