حیوانات و انسانها هنوز در حال تکامل هستند و این تکامل حیوانات و انسان ها باعث حذف ویژگیهای غیرمطلوب و اضافه شدن ویژگیهایی میشود که احتمال بقای آنها را افزایش میدهد (منبع: ABC Science). این فرایند در اولین موجودات پدیدار شده روی سطح زمین آغاز شد و تا زمانی که حیات وجود داشته باشد ادامه خواهد داشت. آنچه که در تحول مدرن و امروزی جای تعجب دارد این است که در بعضی از موارد این تکامل با سرعت چشمگیری رخ میدهد و به قدری سریع است که میتوانیم در چند نسل، تغییرات انسانها را مشاهده کنیم.
ممکن است انسانها عامل این تحول سریع باشند و تغییرات اقلیمی و سایر عوامل محیط زیستی به آنها شدت بدهند. انسانها با ایجاد تغییراتی در محیط زیست حیوانات را ملزم به تکامل به روشهای جدیدی کرده اند مثل استفاده از ژنها یا تغییرات مخفی ژنها که مدتها خاموش بوده اند برای تطبیق یافتن با نیازهای زندگی مدرن.
مثال ساده پشههای زیرزمینی لندن یک نمونه خیلی خوب از این مسئلهی تکامل سریع است. حدود 150 سال پیش، کارگران سخت در زیرزمین لندن مشغول کار و حفاری بودند تا تونلهایی که روزی متروی لندن از آنها گذر میکند را ایجاد کنند. در این بین یکسری حشره هم وارد این زیرزمین شده و آنجا مستقر شدند. به تدریج این ساکنان زیرزمینی رشد و تکامل یافته و جمعیت منحصربفرد خودشان را تشکیل دادند. در حالیکه این حشرات انسانها را نیش زده و از خون آنها تغذیه میکردند، آنهایی که روی زمین بودند فقط از حشرات تغذیه میکردند. مهم تر اینکه این دو گروه دیگر لقاح موفقی با هم نداشتند. گرچه کارشناسان بر سر اینکه آیا این دو گروه دو گونه مختلف هستند یا دو نژاد از یک گونه، اختلاف نظر دارند اما این موضوع کاملاً بدیهی است که این تحول در یک بازه زمانی نسبتاً کوتاه رخ داد (منبع: Byrne and Nichols).
شاید این طور تصور کنید که موجودات بزرگتر به سرعت موجودات بزرگتر تکامل پیدا نمیکنند اما مشخص شده که تکامل سریع محدود به دنیای حشرات نیست. توتیای دریایی که در ساحل استرالیا وجود دارد به تازگی به دو زیر گونه مختلف تقسیم شده که هر کدام از آنها در یک زمان متفاوت تخم ریزی کرده و دیگر نمیتوانند به صورت موفقیت آمیز با هم لقاح کنند (منبع: Binks et al). ده مارمولک کوچکی که سال 1971 در یکی از جزایر کرواسی (Pod Mrcaru) رها شده بودند، طی سه دهه دستخوش تغییرات مهمی شدند. قدرت گاز گرفتن این مارمولکها نسبت به قبل بیشتر شده، سر آنها بزرگتر شده و دستگاه گوارش آنها کاملاً تغییر کرده تا بتوانند با این شرایط خاص تطبیق پیدا کنند (منبع: ScienceDaily). نهنگهای عنبر ریزقد و آبی قطب جنوب با هم ترکیب شده و یک گونه جدید را تشکیل داده اند که احتمالاً دلیل آن تغییرات اقلیمی است (منبع: Attard et al).
به عنوان آخرین نمونه، فیلها را در نظر بگیرید. از آنجایی که انسانها این موجودات را برای جمع آوری عاج ارزشمندشان شکار میکردند، کم کم این موجودات طوری تکامل یافتند که عاج آنها به طور کامل حذف شد. در سال 1969 کمی بیش از 10 درصد فیلهای ماده در یک منطقه خاص از زامبیا فاقد عاج بودند که در سال 1989 این رقم به بیش از 38 درصد رسید (منبع: Jachmann). این تغییرات به لطف جهشهای ژنتیکی نادر حاصل شدند که به فیلهای بدون عاج امکان بقا دادند در حالی که مدلهای عاج دار آنها در اثر شکارهای غیرقانونی به مرز انقراض رسیدند.
