نقد و بررسی تخصصی گجت ها

مقدمه

اگر سال ۲۰۱۹ به ما فقط یک درس داده باشد این است که سری گلکسی A سامسونگ تغییرات زیادی داشتند تا با قیمت‌ها و مجموعه قابلیت‌های متنوع و البته کمتر از یک پرچم‌دار واقعی به دست کاربر برسند.

سال ۲۰۲۰ تنها در آغاز خود است و این شرکت مجددا دستی روی سر میان‌رده‌های خود کشیده است و در کنار اسم آن‌ها عدد ۱ را قرار داده است تا در نتیجه آن گوشی گلکسی A51 متولد شود.

زمانی که دو گوشی A51 و A50 را در کنار یکدیگر قرار می‌دهید این ۱ معنای زیادی دارد. اولا ۱ به معنای حضور یک دوربین بیشتر یعنی دوربین ماکرو ۵ مگاپیکسل در عقب است. چیپست نیز «یک عدد» بهتر است تا گلکسی A51 سامسونگ از چیپست اگزینوس ۹۶۱۱ استفاده کند، در حالی که اگر به یاد بیاورید مدل چیپست نسل قبلی ۹۶۱۰ بود. سپس ۰.۱ اینچ اندازه نمایشگر بیشتر شده است تا این جا نیز همین روند البته با یک ترتیب بزرگ‌نمایی کمتر ادامه پیدا کند.

اجازه دهید این بازی با اعداد را کنار بگذاریم و به سایر تغییرات بهتر گلکسی A51 اشاره کنیم که تقریبا محدود به مجموعه دوربین است.

لنز اصلی ۴۸ مگاپیکسل Quad Bayer این گوشی جایگزین ماژول ۲۵ مگاپیکسل A50 شده است و دقت دوربین فوق عریض بیشتر است تا در مقایسه با حسگر ۸ مگاپیکسل A50 به ۱۲ مگاپیکسل برسد ولی همچنان میدان دید ۱۲۳ درجه را داشته باشد.

از طرفی دوربین سلفی حالا در بریدگی مرکزی نمایشگر قرار گرفته است تا به جای نمایشگر با بریدگی U شکل A50 از بریدگی O شکل استفاده شود. خود دوربین جلو نیز ارتقاء یافته است و به جای دوربین ۲۵ مگاپیگسل گلکسی A50 شاهد استفاده از حسگر ۳۲ مگاپیکسل Quad Bayer هستیم.

مشخصات کلیدی گوشی گلکسی A51 سامسونگ:

• بدنه: پنل شیشه‌ای در جلو (گوریلا گلس ۳)، بدنه و پنل پشتی پلی کربناتی.
• نمایشگر: سوپر امولد ۶.۵ اینچ، نسبت تصویر ۲۰:۹، دقت فول اچ‌دی پلاس (۱۰۸۰ در ۲۴۰۰ پیکسل)، تراکم پیکسلی ۴۰۵ پیکسل در هر اینچ
• دوربین عقب: اصلی: ۴۸ مگاپیکسل، اندازه حسگر ۲/۱ اینچ، اندازه پیکسل ۰.۸ میکرومتر، طول کانونی معادل ۲۶ میلی‌متر، گشادگی دریچه دیافراگم f/2.0. دوربین فوق عریض: ۱۲ مگاپیکسل، اندازه پیکسل ۱.۱۲ میکرومتر، لنز ۱۳ میلی‌متری، ضریب اف f/2.2. دوربین ماکرو: ۵ مگاپیکسل، ۲۵ میلی‌متری، ضریب اف f/2.4. حسگر عمق سنج: ۵ مگاپیکسل، اندازه حسگر ۵/۱ اینچ. اندازه پیکسل ۱.۱۲ میکرومتر، ضریب اف f/2.2. فلاش ال‌ای‌دی؛ ضبط فیلم‌های 2160P با نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه
• دوربین جلو: ۳۲ مگاپیکسل، اندازه حسگر ۲.۸/۱ اینچ، اندازه پیکسل ۰.۸ میکرومتر، ۲۶ میلی‌متری، ضریب اف f/2.2، فیلمبرداری با دقت فول اچ‌دی و نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه
• چیپست: اگزینوس ۹۶۱۱، پردازنده هشت هسته‌ای (۴ هسته کورتکس A73 با سرعت کلاک ۲.۳ گیگاهرتز، ۴ هسته کورتکس A53 با سرعت کلاک ۱.۷ گیگاهرتز)، پردازنده گرافیکی Mali-G72 MP3
• حافظه: ۴ یا ۶ گیگابایت رم، ۶۴ یا ۱۲۸ گیگابایت حافظه داخلی، حافظه UFS 2.0، درگاه اختصاصی میکرو اس‌دی با پشتیبانی از کارت حافظه حداکثر ۱ ترابایت
• سیستم عامل: اندروید ۱۰، لانچر One UI 2.0 سامسونگ
• باتری: ۴۰۰۰ میلی‌آمپر ساعت، شارژ سریع ۱۵ وات
• اتصالات: دو سیم (4G)، بلوتوث ۵.۰، استاندارد a/b/g/n/ac وای‌فای، درگاه یواس‌بی تایپ C، جک صوتی ۳.۵ میلی‌متر
• سایر مشخصات: حسگر اثرانگشت زیر نمایشگر، تک بلندگو در بخش انتهایی گوشی

محتویات جعبه فروش:

اگر شیوه عرضه سری A سامسونگ به بازار را در نظر بگیریم خبری از «سال جدید، من جدید» نیست و گلکسی A51 در یک جعبه آشنا سفید رنگ با حک براق نام گوشی بالای آن به بازار آمده است و روی جعبه فروش یک بریدگی با شماره مدل‌ها دیده می‌شود تا محتویات داخلی جعبه را نشان دهد.

داخل جعبه خود گوشی را پیدا می‌کنید که در کنار آن آداپتور برق ۱۵ وات، یک کابل یواس‌بی A به C و یک جفت ایرباد معمولی دیده می‌شود. خبری از یک قاب محافظ نیست.

طراحی و کیفیت ساخت

گلکسی A51 و A71 در سال جدید زبان طراحی تازه سامسونگ برای آرایش دوربین عقب را به نمایش گذاشتند. چه دوست داشته باشیم، چه نداشته باشیم یک مجموعه‌ دوربین خیلی بزرگ مستطیلی شکل در گوشه بالا سمت چپ دیده می‌شود که تمامی دوربین‌ها را زیر یک سقف قرار داده است.

گلکسی A51 در عقب مجهز به ۴ دوربین است. برآمدگی این مجموعه تقریبا در حد یک میلی‌متر است ولی الزاما باعث نخواهد شد این گوشی روی یک سطح تخت صاف قرار نگیرد. فلاش دوربین نیز در کنار این ۴ حسگر قرار گرفته است و با توجه به این که حسگر اثرانگشت در عقب قرار ندارد، برآمدگی دوربین تنها عاملی است که یک دستی پنل عقب را از بین می‌برد.

طراحان سامسونگ در طراحی پنل پشتی برای بالا بردن سطح هیجان کاربران از یک تزئین سطحی متفاوت استفاده کردند. یک خط ظاهرا دلخواه یک بخش انتهایی که ظاهر خط‌خط ریز دارد را از قسمت یک‌پارچه بالا جدا می‌کند، در حالی که دو خط مورب دیگر پنل پشتی را به یک قسمت روشن‌تر و تاریک‌تر تقسیم می‌کنند.

این دو خطر مورب همدیگر را قطع می‌کنند تا به نوعی یک حرف «X» با ۴ چهارگوش متفاوت شکل گیرد.

تمام این‌ها قبل از قرارگیری این گوشی در معرض نور است. مدل مشکی رنگ تحت بررسی ما اگر آن را در نور تحت زاویه مستقیم نگاه کنید رنگین کمانی از رنگ را به نمایش می‌گذارد. از این نوع طراحی خوشمان آمد ولی اگر دست ما بود از رنگ‌های روشن‌تر استفاده می‌کردیم.

پنل پشتی A51 با تمام ظاهر خوبی که دارد از پلاستیک ساخته شده است و بنابراین روی دوام بیش از حد آن نمی‌توانیم شرط ببندیم و استفاده از یک ورقه شیشه محافظ گوریلا گلس می‌توانست اطمینان ما را بیشتر کند.

بخش جلو ولی با نسل سوم شیشه کورینا گلس پوشانده شده است تا حداقل امنیت نمایشگر بیشتر تامین شود.

حضور پنل نمایش Infinity-O در بخش جلوی Galaxy A51 به این معنا است که تقریبا با یک نمایشگر بدون بریدگی و بدون حاشیه روبرو هستیم که فقط یک بریدگی دایره‌‌ای شکل کوچک برای میزبانی از دوربین سلفی دارد.

اگر به یاد داشته باشید دو عضو جدید سری نوت ۱۰ سامسونگ نیز چنین ظاهری داشتند و ظاهرا غول کره‌ای دوست دارد این طراحی را به عنوان امضای جدید خود روی گوشی‌هایش بیاندازد.

حالا به حواشی نمایشگر می‌رسیم که A51 در مقایسه با A50 یک گام به جلو قابل توجه برداشته است و حالا چانه گوشی به مراتب باریک‌تر است. حاشیه بالایی و طرفین این گوشی حتی باریک‌تر شده‌اند ولی مهم‌تر از همه ضخامت یکسان است.

گلکسی A51 مانند A50 در حاشیه بالایی و درون شیشه یک شیار دارد که داخل آن بلندگوی مکالماتی قرار گرفته است.

بدنه این گوشی مانند مدل سال قبل از پلاستیک ساخته شده است و دکمه‌های فیزیکی A51 کاملا شبیه به A50 همگی در سمت راست قرار دارند و فاصله بین این دکمه‌ها قابل قبول است.

در سمت چپ این گوشی به سمت بالای آن شیار سیم کارت را پیدا می‌کنید. مدل تحت بررسی ما دو سیم کارت است و در آن واحد می‌توانید دو سیم کارت با قطع نانو و یک کارت حافظه خارجی استفاده کنید. یعنی دیگر نیاز نیست برای استفاده از سیم کارت دوم یا کارت حافظه شیر یا خط بیاندازید.

حالا به انتهای گوشی می‌رویم که درگاه یواس‌بی تایپ C در مرکز خودنمایی می‌کند. جک هدفون در یک کنار و بلندگو و میکروفون اولیه در سمت دیگر هستند. در بالای گوشی فقط میکروفون دوم دیده می‌شود.

ابعاد گوشی گلکسی A51 سامسونگ عبارت است از ۱۵۸.۵ در ۷۳.۶ در ۷.۹ میلی‌متر و ۱۷۲ گرم وزن دارد تا در مقایسه با سایر گوشی‌های این بخش از بازار بهتر در جیب قرار گیرد.

این گوشی در مقایسه با Realme X2 و گوشی‌‎های شیائومی (به عنوان مثال Mi 9T و ردمی نوت ۸ پرو) باریک‌تر و با عرض کمتر است و همچنین با وجود استفاده از یک باتری ۴۰۰۰ میلی‌آمپر ساعت سبک‌تر است. واقعا هنگامی که این گوشی را در دست گرفتیم از سبکی و باریکی آن تعجب کردیم.

نمایشگر ۶.۵ اینچ سوپر امولد

گلکسی A51 یک نمایشگر سوپر امولد ۶.۵ اینچی با دقت ۱۰۸۰ در ۲۴۰۰ پیکسل و نسبت تصویر ۲۰:۹ دارد. این پنل نمایش از نوع Infinity-O است یعنی از یک بریدگی حفره‌ای شکل برای میزبانی از دوربین سلفی استفاده می‌کند.

دو گوشی گلکسی A71 و A51 اولین محصولات غیر پرچم‌دار سامسونگ بودند که از این طراحی استفاده کردند و به آن‌ها دو گوشی S10 Lite و Note10 Lite نیز پیوستند.

این نمایشگر همان کیفیتی را دارد که از نمایشگرهای اولد سامسونگ انتظار داریم. اگر نور صفحه را به صورت دستی تنظیم کنید حداکثر ۴۱۳ نیت خواهد بود و اگر گزینه Adaptive brightness را انتخاب کنید در محیط بسیار روشن این عدد حتی تا ۶۳۶ نیت نیز بالا می‌رود.

حداقل میزان روشنایی این پنل نمایش ۱.۸ نیت است. مدیریت رندر رنگ‌ها نیز مانند قدیم است و سامسونگ برای نمایشگر خود دو حالت Natural و Vivid را در نظر گرفته است. حالت اول از حوزه رنگ sRGB پشتیبانی می‌کند و توانستیم میانگین deltaE بسیار خوب ۱.۸ را اندازه بگیریم، گرچه رنگ‌های سبز به ویژه با یک انحراف برابر با ۵.۴ دقیق نبودند.

استفاده از حالت Vivid در اختیار کاربر یک اسلایدر برای تنظیم دمای رنگ قرار می‌دهد و زمان تنظیم نمایشگر روی گرم‌ترین حالت از دقت بالای رنگ‌های خاکستری و سفید شگفت‌زده شدیم و میانگین deltaE برابر با ۲.۷ بود. لازم به ذکر است حالت مورد نظر از فضای رنگ DCI-P3 پشتیبانی می‌کند.

اگر اسلایدر را در وسط آن قرار دهید میانگین deltaE اندکی بدتر شده و برابر با ۳.۳ خواهد بود تا رنگ‌های سفید مانند قبل دقیق نباشند و همچنین به مقدار متوسطی به سمت رنگ آبی متمایل شوند.

عمر باتری گوشی گلکسی A51 سامسونگ

این گوشی یک باتری بزرگ ۴۰۰۰ میلی‌آمپر ساعت شبیه به نسل قبلی خود دارد. A51 با وجود استفاده از همان چپپست، یک نمایشگر اندکی بزرگ‌تر و یک سیستم عامل متفاوت دارد، بنابراین انتظار نتیجه متفاوتی را در بخش باتری داشتیم و در واقع جز این نبود.

در تست گردش در اینترنت با شبکه وای‌فای باتری ۱۳.۵ ساعت دوام آورد که یک ساعت کامل بیشتر از A50 است. اما در بخش بازپخش ویدئو شاهد افت نتیجه به ۱۴:۲۲ ساعت یعنی ۱.۵ ساعت کمتر بودیم ولی با وجود این آمار عالی است.

سپس به تست برقراری تماس می‌رسیم که آمار ۲۲ ساعت جالب نبوده ولی کافی است. نتایج تست باتری را در تصویر زیر می‌توانید ببینید.

باتری این گوشی به کمک شارژر داخل جعبه در عرض ۲:۱۴ ساعت کاملا شارژ می‌شود که خیلی سریع نیست. همچنین ۳۰ دقیقه طول می‌کشد شارژ باتری از ۰ به ۳۵ درصد برسد که مجددا جای تحسین ندارد.

کیفیت صدا

به کمک جک صوتی تصمیم گرفتیم کیفیت صدای گوشی را نیز تست کنیم. در زمان اتصال گوشی به یک آمپلی فایر فعال خارجی گلکسی A51 امتیاز عالی با بلندی حجم صدای فراوان به دست آورد.

استفاده از هدفون‌های سیمی حجم صدا را بالا نگه داشت ولی کمی اعوجاج با مقدار متوسط نویز القایی استریو شکل گرفت. با وجود تمام این موارد شاهد عملکرد عالی از سوی یک میان‌رده بودیم.

سیستم عامل اندروید ۱۰ و لانچر One UI 2.0

گلکسی A51 یکی از اولین گوشی‌های سامسونگ است که از همان ابتدا مجهز به سیستم عامل اندروید ۱۰ و لانچر One UI 2.0 است.

قبلا اندروید ۱۰ و لانچر جدید سامسونگ را در چند پرچم‌دار سامسونگ دیده بودیم، البته در قالب یک به‌روزرسانی منتشر شده بودند.

علاوه بر این، نسخه دوم رابط کاربری One UI اصلا با نسخه ابتدایی فرق ندارد به استثنای سیستم مسیریابی مبتنی بر ژست‌های حرکتی. اما باید بگوییم بخش نرم‌افزاری A51 با قابلیت Edge Screen کاربر را غافل‌گیر می‌کند.

این قابلیت قبلا برای پرچم‌دارهای سامسونگ در نظر گرفته شده بود که نمایشگرهای لبه خمیده داشتند و مجموعه‌ قابلیت‌های مختلف دارد که حالا در گلکسی A51 که نمایشگر آن اکثرا تخت است، دیده می‌شوند.

به کمک پنل اج و با کشیدن ساده دست خود روی نمایشگر از یک کنار صفحه می‌توانید سریعا به اپلیکیشن‌ها، ابزارها و بخش‌های مختلف دسترسی داشته باشید.

می‌توانید از بخش تنظیمات مشخص کنید پنل اج در کدام سمت گوشی قرار گیرد و همچنین موقعیت آن را در امتداد لبه گوشی تنظیم کنید. در زیر منو صفحه اج همچنین گزینه‌ای به اسم Edge Lighting را پیدا خواهید کرد؛ قابلیتی که برای نوتیفیکیشن‌های مختلف از رنگ‌های گوناگون استفاده می‌کند و همانطور که می‌توانید حدس بزنید سطح سفارشی‌سازی آن بسیار بالا است.

امکان مسیریابی با ژست‌های حرکتی نیز وجود دارد و می‌توانید به شیوه لانچر One UI 1 نیز کارهای خود را انجام دهید. در لانچر جدید سیستم ناوبری شبیه به نسخه بومی اندروید خواهد بود یعنی کشیدن دست روی صفحه از طرفین برای برگشت به عقب و از پایین صفحه به سمت بالا برای رفتن به صفحه هوم یا باز کردن Task Switcher.

شیوه قدیمی مسیریابی کشیدن دست روی صفحه به سمت بالا از سه ناحیه مختلف پایین صفحه است تا عملکرد دکمه‌های قدیمی روی نمایشگر تداعی شود. اگر از ژست‌های حرکتی خوشتان نمی‌آید همچنین می‌توانید نوار مسیریابی روی نمایشگر را فعال کنید.

یک تغییر جالب دیگر در لانچر سامسونگ که به Galaxy A51 نیز راه یافته است حالت تیره است. با استفاده از آن عناصر رابط کاربری به رنگ مشکی و سایه‌هایی از خاکستری تیره در می‌آیند و حالت تیره اپلیکیشن‌هایی که با آن سازگار هستند نیز فعال می‌شود، از جمله اپلیکیشن‌های خود سامسونگ و همچنین بسته نرم‌افزاری گوگل (گرچه هنوز گوگل مپس جزو آن‌ها نیست).

گزینه‌های بیومتریک گلکسی A51 شامل یک حسگر اثرانگشت اپتیکال و سیستم شناسایی چهره می‌شود. تجربه استفاده از حسگر اثرانگشت بدون مشکل است و مانند همیشه باید در چندین مرحله اثرانگشت خود را ثبت کنید که کمی خسته‌کننده بوده ولی با توجه به دقت بالای حسگر نتیجه‌بخش است.

این حسگر سریع‌ترین نیست و شبیه به حسگرهای اولترا سونیک پرچم‌دارهای این شرکت حس می‌شود.

رابط کاربری این گوشی لذت‌بخش است؛ جابه‌جا شدن عناصر قابل استفاده رابط کاربری به بخش انتهای صفحه باعث می‌شود به راحتی در دسترس قرار گیرند و همچنین باید طراحی آیکون‌ها را تحسین کنیم.

نتایج بنچمارک‌ها و سطح عملکرد

گلکسی A51 مجهز به چیپست اگزینوس ۹۶۱۱ خود سامسونگ است که در مقایسه با مدل ۹۶۱۰ نسل قبل تغییرات اندکی داشته که تنها برای پشتیبانی از دوربین با دقت بالای اصلی است.

گلکسی M30s نیز از همین چیپست استفاده می‌کند که افزایش سطح عملکرد آن قابل توجه است. این چیپست براساس فرآیند ۱۰ نانومتری ساخته شده است و یک پردازنده هشت هسته‌ای تشکیل شده از ۴ هسته کورتکس A73 با سرعت کلاک ۲.۳ گیگاهرتز و ۴ هسته کورتکس A53 با سرعت کلاک ۱.۷ گیگاهرتز دارد.

پردازنده گرافیکی Mali-G72 MP3 است و در کنار این سخت‌افزار ۴ یا ۶ گیگابایت رم و ۶۴ یا ۱۲۸ گیگابایت حافظه داخلی قرار می‌گیرد.

عملکرد این گوشی در تست‌های بنچمارک ما به نحوی بود که از رقبای خود در این بخش فاصله زیادی دارد. چیپست اسنپ‌دراگون ۷۳۰ داخل Realme X2 و Mi 9T شیائومی در تمامی تست‌ها قدرت خود را به رخ محصول سامسونگ کشیدند.

گوشی Nova 5T هوآوی نیز از چیپست کرین ۹۸۰ استفاده می‌کند که همچنان قدرت قدیم را دارد. A51 سامسونگ از نظر عملکرد در بخش پردازنده در سطح نوکیا ۷.۲ است ولی حتی چیپست اسنپ‌دراگون ۶۶۰ فوق‌العاده قدیمی گوشی نوکیا در تست‌های گرافیک از میان‌رده جدید سامسونگ بهتر ظاهر می‌شود.

نتیجه بنچمارک‌ها را در زیر می‌توانید ببینید.

دوربین

گلکسی A51 مجموعه دوربین ترجیحا جذابی دارد. شروع آن‌ها با لنز اصلی ۴۸ مگاپیکسل Quad Bayer است که امروزه از هر ۱۰ گوشی میان‌رده ۹ تای آن‌ها این دوربین را دارند. سپس به دوربین فوق عریض ۱۲ مگاپیکسل می‌رسیم که در هر گوشی که پرچم‌دار نیست استفاده می‌شود.

اما وجود دوربین ماکرو ۵ مگاپیکسل هیجان ماجرا را بیشتر می‌کند چون اکثر گوشی‌های رقیب از لنز ماکرو ۲ مگاپیکسل استفاده می‌کنند. یک دوربین ۵ مگاپیکسل دیگر نیز در عقب وجود دارد که نقش آن سنجش عمق برای کمک به کیفیت تصاویر پرتره است.

در جلو دوربین ۳۲ مگاپیکسل Quad Bayer را داخل حفره نمایشگر می‌بینیم. اپلیکیشن دوربین همان آشنای همیشگی است که در سایر محصولات سامسونگ دیده می‌شود و فقط چندین تغییر طراحی دارد مانند فونت بزرگ‌تر برای حالات عکاسی.

از نظر عملکرد محیط اپلیکیشن دوربین تقریبا فرقی نکرده است. کشیدن دست روی صفحه به چپ و راست حالات مختلف عکاسی را باز می‌کند و همچنین یک گزینه برای تغییر ترتیب آن‌ها یا حذف هر کدام از حالت‌ها از نمایاب وجود دارد. کشیدن دست روی صفحه به صورت عمودی در هر جهت باعث جابه‌جایی بین دوربین عقب و جلو می‌شود.

آیکون تنظیمات در گوشه بالا سمت چپ صفحه قرار دارد و می‌توانید توسط آن روی دوربین‌ها کنترل داشته باشید. در این بخش تنظیماتی مانند دقت ویدئو، اطلاعات لوکیشین و غیره را پیدا می‌کنید.

همچنین می‌توانید گزینه بهینه‌سازی کیفیت صحنه را خاموش یا روشن کنید و حالت HDR را روی گزینه خودکار یا تنظیم دستی قرار دهید. از طرفی روی نمایاب گزینه انتخاب نسبت تصویر وجود دارد که می‌توانید با انتخاب گزینه مورد نظر تصاویر ۴۸ مگاپیکسل با نسبت تصویر ۴:3H یا ۱۲ مگاپیکسل ۴:۳ معمولی بگیرید.

یک حالت عکاسی حرفه‌ای نیز وجود دارد و با توجه به کلاس گوشی نباید انتظار داشته باشید تنظیمات زیادی در اختیار شما قرار دهد. تنها می‌توانید مقدار ایزو (از محدوده ۱۰۰ تا ۸۰۰)، جبران نوردهی (-۲/+2EV  در گام‌های ۰.1EV) و تعادل سفید (براساس دمای نور) را تغییر دهید. خبری از تنظیمات تغییر سرعت شاتر و فوکوس دستی نیست.

کیفیت تصویر

دوربین گوشی گلکسی A51 تصاویر قابل قبولی می‌گیرد ولی ما را شگفت‌زده نمی‌کند. دامنه دینامیک واقعا عالی است، تصاویر به شکل معقولی شارپ بوده و به عنوان مثال خطوط صاف به خوبی مشخص شده‌اند ولی از نظر رندرسازی جزئیات ریز مانند گیاهان یا شاخه‌های ریز درخت جنگی به دل نمی‌زند.

پارازیت همچنین با قدرت تمام حذف شده است. رنگ‌ها معمولا خوب هستند و گوشی برای اشباع کردن تصاویر یک حد تعادل را در پیش می‌گیرد.

اگر می‌خواهید تصاویر ۴۸ مگاپیکسل بگیرید امکان آن وجود دارد ولی نتیجه زیاد خوب نیست. جزئیات بیشتر می‌شود ولی بهایی که می‌پردازید محدود شدن دامنه دینامیک است.

دوربین فوق عریض در مقایسه با ماژول داخل A50 ارتقاء قابل توجهی داشته است که نتیجه آن تصاویر شارپ‌تر و با جزئیات بیشتر است. دامنه دینامیک نیز به مراتب بهتر شده است تا در کل یک دوربین فوق عریض عالی را با توجه به کلاس گوشی ببینیم.

کیفیت تصاویری که دوربین گلکسی A51 در شب می‌گیرد عالی نیستند. خروجی تصاویر دوربین اصلی ملایم و سرشار از پارازیت است، در حالی که رنگ‌ها نسبتا اشباع‌زدایی شده‌اند. دامنه دینامیک قابل قبول هستند.

همانطور که قابل پیش‌بینی بود کیفیت تصاویر دوربین فوق عریض در شب بدتر هستند گرچه به نظر ما این دوربین موفق شد رنگ‌ها را بهتر نمایش دهد.

وجود حالت عکاسی در شب (Night mode) یک تعداد از مشکلات عکاسی در شب گلکسی A51 را برطرف کرد ولی بهای خاص خود را دارد یعنی نتیجه استفاده از آن برش قابل توجه تصاویر و ذخیره آن‌ها با دقت ۸ مگاپیکسل است.

نکته مثبت شارپ‌تر بودن تصاویر دوربین اصلی و به ویژه سایه‌ها است، گرچه به نظر ما کیفیت رنگ‌ها بهتر نشده است.

استفاده از Night mode کیفیت تصاویر در شب دوربین فوق عریض را نیز بهتر می‌کند. نتیجه مدیریت بهتر پارازیت است ولی در مقابل باید بگوییم تصاویر اندکی ملایم‌تر می‌شوند.

عکاسی پرتره

تصاویر پرتره دوربین گلکسی A51 واقعا خوب هستند. جداسازی سوژه از پس‌زمینه و شناسایی آن استثنائی است و افکت محو آن در تنظیمات ۷/۵ پیشفرض دوربین (که می‌توانید آن را پیش یا پس از ثبت تصویر تنظیم کنید) ظاهر خوبی دارد. امکان استفاده از عکاسی HDR در حالت Live Focus نیز وجود دارد که در تمامی گوشی‌های دارای قابلیت عکاسی پرتره دیده نمی‌شود. عملکرد این قابلیت روی سوژه‌های غیر انسانی نیز خوب است.

عکاسی ماکرو

دوربین اختصاصی ماکرو گلکسی A51 در مقایسه با اکثریت دوربین‌های ماکرو گوشی‌های هوشمند موجود در بازار برتر است. جزئیات بیشتری را ثبت می‌کند و نسبتا از فواصل مناسب‌تری امکان عکاسی وجود دارد (روی نمایاب فاصله ۳ تا ۵ سانتی‌متر پیشنهاد شده است).

گرچه این حسگر فوکوس ثابت است و بهتر است دستانتان و سوژه لرزش نداشته باشند، وگرنه تصاویر محو می‌افتند.

دوربین سلفی

با توجه به این که دوربین جلو یک حسگر Quad Bayer است انتظار داشتیم خروجی تصاویر به کمک فناوری ترکیب ۴ پیکسل در یک پیکسل ۸ مگاپیکسل باشد ولی به هر دلیلی آن‌ها ۱۲ مگاپیکسل هستند.

ما چنین رفتاری را در دوربین عقب اصلی گلکسی A60 و عقب و جلو گلکسی A70 نیز دیده بودیم. به نظر ما گوشی ابتدا تصاویر ۳۲ مگاپیکسل را به ۸ مگاپیکسل تبدیل می‌کند و سپس به ۱۲ مگاپیکسل تغییر اندازه می‌دهد تا عدد نهایی بهتر به نظر برسد.

یک حالت عکاسی ۳۲ مگاپیکسل نیز وجود دارد ولی خبری از HDR نیست، بنابراین بهتر است از آن دوری کنید.

تصاویر سلفی قابل قبول هستند و رنگ‌های خوب و دامنه دینامیک عریض دارند. جزئیات در حد یک دوربین سلفی خوب است.

حالت عکاسی پرتره دوربین جلو ممکن است به خوبی دوربین عقب نباشد ولی نه تنها حالت HDR وجود دارد بلکه خبری از مشکلاتی مانند برش خوردن گوش‌ها در تصاویر پرتره نیست.

دوربین فیلمبرداری

دوربین گلکسی A51 سامسونگ قادر به ضبط فیلم‌های 4k با نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه با دوربین اصلی، فوق عریض و همچنین سلفی است. عجیب است نمی‌توانید ویدئوهای فول اچ‌دی با نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه بگیرید.

ویدئوهای 4K بیت‌ریت حدودا ۴۸ مگابیت در ثانیه دارند در حالی که این مقدار برای ویدئوهای فول اچ‌دی ۱۷ مگابیت در ثانیه بوده و این ارقام برای هر دو دوربین یکسان است. صدا نیز با صدای استریو و کیفیت ۲۵۶ کیلوبایت بر ثانیه ضبط می‌شود.

‌کیفیت ویدئو به عنوان یک گوشی میان‌رده خوب است ولی هیجان‌انگیز نیست. ویدئوهای دوربین اصلی رنگ‌های دقیق، کنتراست و دامنه دینامیک خوب دارند.

ویدئوهای 4K این دوربین زمانی که به داخل زوم می‌کنید یک ظاهر بیش از حد پردازش یافته دارند. از سوی دیگر ویدئوهای فول اچ‌دی به صورت محافظ‌کارانه شارپ شده‌اند و کاملا دوست‌داشتنی‌اند.

رنگ ویدئوهای دوربین فوق عریض زمانی که در مقایسه با نمونه‌های دوربین اصلی قرار می‌گیرند اندکی شسته‌شده به نظر می‌رسند و کنتراست کمی پایین‌تر است ولی هیج‌کدام از این مسائل مشکل خاصی نیست.

زمان فیلمبرداری با کیفیت 4k خبری از لرزشگیر تصویر نیست ولی هر دو دوربین عقب موقع فیلمبرداری با کیفیت فول اچ‌دی چنین قابلیتی را استفاده می‌کنند. ویدئوهای دوربین فوق عریض واقعا بسیار روان و بدون لرزش حس می‌شوند و مهم نیست زمان فیلمبرداری در حال قدم زدن باشید یا به سمت یک جهت ثابت دوربین را گرفته باشید.

در مورد دوربین اصلی باید بگوییم زمانی که راه می‌روید دائما در تلاش برای فوکوس است که یک افکت آزاردهنده به وجود می‌آورد که نتیجه آن لرزان بودن ویدئو است.

حالت فیلمبرداری Super Steady کمی مایوس‌کننده است چون خروجی فیلم‌ها نرخ ۲۵.۵ فریم بر ثانیه دارند و در مقایسه با ویدئوهای معمولی دوربین فوق عریض لرزششان بیشتر است.

رقبا

سامسونگ هرگز در بازار میان‌رده‌ها کار آسانی ندارد چون در این حوزه گوشی‌های شیائومی و ریلمی حکومت می‌کنند. تصویر برند یک موضوع متفاوت است، اما آیا گلکسی A51 می‌تواند نظر کاربرانی که به برند توجه ندارند را به خود جلب کند و رقبا را شکست دهد؟

اگر حافظه داخلی دو گوشی Realme X2 و محصول سامسونگ را ۱۲۸ انتخاب کنیم، گوشی ریلمی ۱۰-۱۵ درصد قیمت کمتر دارد و همچنین مقدار رم آن ۲ برابر بیشتر و ۸ گیگابایت است.

چیپست این گوشی به مراتب قوی‌تر است و یک باتری با طول عمر بیشتر دارد. دوربین‌های فوق عریض و ماکرو گلکسی A51 بهتر هستند، در حالی که دوربین اصلی Realme X2 به خودی خود یک دلیل اصلی برای خرید این گوشی است و نمایشگر هر دو گوشی خوب است.

به نظر ما در این رقابت باید حکم به برتری محصول ریلمی دهیم، البته اگر برایتان برند مهم نیست.

حالا به محصولات شیائومی می‌رسیم. Mi 9T (در بعضی از بازارها به اسم Redmi K20 شناخته می‌شود)، یک گوشی عالی با چیپست بهتر است و همچنین به جای بریدگی نمایشگر از یک دوربین سلفی پاپ‌آپ استفاده می‌کند. این گوشی همچنین یک دوربین اختصاصی تله‌‍‌فوتو دارد که در گلکسی A51 دیده نمی‌شود.

رقیب دیگر Nova 5T هوآوی (یا پسرعموی آن Honor 20 ) است که قیمتی در حد A51 دارد و چون پیش از جنگ تجاری بین آمریکا و چین وارد بازار شده است، نیازی نیست نگران نبود سرویس‌های گوگل باشید.

چیپست کرین ۹۸۰ این گوشی در مقایسه با اگزینوس داخل گوشی سامسونگ بهتر است ولی عمر باتری هر دو گوشی در یک سطح قرار می‌گیرد و از نظر نمایشگر ما رای را به برتری A51 می‌دهیم.

رای نهایی

گلکسی A51 مجموعه‌ای از قابلیت‌های معقول دارد و در اکثر زمینه‌ها عملکرد خوبی از خود نشان می‌دهد. این گوشی در بین نمونه‌های مشابه سبک‌ترین است، در حالی که یک نمایشگر بزرگ دارد و عمر باتری قربانی این قضیه نشده است.

نمایشگر A51 مانند سایر محصولات سامسونگ جای شکایت ندارد. بالا بردن دقت دوربین‌ها نیز به معنای ثبت تصاویر خوب در روز است و از طرفی تصاویر پرتره و ماکرو این گوشی به راحتی رقبا را شکست می‌دهند.

بخش نرم‌افزاری به‌روز است و قابلیت‌های متعددی دارد که تا به امروز تنها در پرچم‌دارهای سامسونگ وجود داشتند.

فقط مشکل این جا است رقبا نیز چنین شایستگی‌هایی را دارند. تقریبا هر گوشی رقیب گلکسی A51 یک چیپست قدرتمندتر دارد که به ویژه اگر به بازی علاقه دارید از آن استقبال می‌کنید ولی همچنین نگاه به آینده و تضمین کارکرد گوشی مهم است.

کیفیت دوربین‌های میان‌رده‌های سامسونگ در شب عالی نیست و رقبا نیز در این بخش سعی نمی‌کنند بهترین باشند.

اما نکته بسیار مهم قیمت پایین‌تر محصولات رقیب است. با توجه به این مسائل از صمیم قلب نمی‌توانیم گلکسی A51 را با توجه به قیمتی که فعلا دارد پیشنهاد می‌کنیم.

اگر واقعا به دنبال خرید یک محصول سامسونگ هستید (درکتان می‌کنیم)، خرید این گوشی اشتباه نیست.

مزایا:

• ابعاد جمع‌وجور و وزن سبک با توجه به ظرفیت باتری و اندازه نمایشگر، طراحی بی‌نظیر و متفاوت
• عمر باتری قابل قبول، شارژ سریع معقول
• نمایشگر سوپر امولد به اندازه کافی روشن و با رنگ‌های عالی است.
• تصاویر پرتره بی‌نظیر، تصاویر ماکرو بهتر از حد متوسط، کیفیت به طور کلی خوب تمامی دوربین‌ها در روز
• از همان ابتدا استفاده از سیستم عامل اندروید ۱۰، لانچر One UI 2 قابلیت‌های متعددی دارد.

معایب:

• چیپست قدرتی در سطح رقبا ندارد.
• عملکرد دوربین در شب چنگی به دل نمی‌زند.

نبود فناوری لرزشگیر برای ویدئوهای 4k و نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه برای ویدئوهای فول اچ‌دی

منبع: gsmarena.com

بهترین گوشی‌‌های ده سال اخیر کدامند؟ تغییر و تحولات دنیای تلفن همراه در طی ده سال گذشته بیشتر از هر زمان دیگری بوده است. در حالی که با این دهه گذشته و رویداد‌های مهم فناوری آن خداحافظی می‌کنیم، قصد داریم نگاهی بیندازیم به برخی از گوشی‌های تاثیرگذار، نه تنها پرفروش‌ترین‌ها بلکه گوشی‌هایی که پیشرفت های اساسی را در سخت افزار، نرم افزار و تجربه کاربری ارائه دادند.

نوکیا N8 – آوریل ۲۰۱۰

نوکیا N8 یک غول با شکوه بود که در سال ۲۰۱۰ وارد بازار شد. در آن زمان کمتر تلفن همراهی پیدا می‌شد که قابلیت‌های این گوشی را داشته باشد. از هر جنبه‌ای به آن نگاه کنیم، نوکیا N8 آخرین پرچمدار سیستم عامل سیمبین به شمار می‌رود. باید گفت که سیستم عامل سیمبین با این گوشی از دنیای تلفن‌های همراه خداحافظی کرد. از این جهت، بدون شک این گوشی یک گجت تاریخی به شمار می‌رود. همچنین، از محبوبیت گسترده این گوشی هم نباید غافل شد.

از سیستم عامل معروف سیمبین در آن زمان که بگذریم، نوکیا N8 بسیاری از جنبه‌های مدرن تلفن‌های هوشمند را دارا بود، که در نمای بیرونی یکپارچه دستگاه می درخشد. صفحه نمایش امولد و نسبتاً بزرگ با توجه به استانداردهای آن دوران، سخت‌افزار قدرتمند با گزینه های ارتباطی فراوان و تمرکز روی وب و قابلیت‌های چند‌رسانه ای و البته بهترین دوربین در زمان خود، این گوشی را به یکی از جذاب‌ترین‌های آن دوران تبدیل کرده بود.

اپل آیفون ۴ – ژوئن ۲۰۱۰

اپل آیفون ۴ یک گوشی آیفون فوق‌العاده بود. آیفون ۴ اولین گوشی اپل با یک دوربین واقعی بود (پیش از آن، دوربین‌های آیفون بیشتر به یک جوک شباهت داست). این اولین آیفون با قابلیت فیلمبرداری HD و اولین آیفون با نمایشگر رتینا بود (که در آن زمان سروصدای زیادی به پا کرده بود). این اولین بار بود که اپل از ترکیب فلز و شیشه در تولید گوشی استفاده کرده بود. اولین آِیفون بود که می‌شد برای صفحه اصلی آن از تصاویر پس‌زمینه استفاده کرد. در نهایت، اولین آیفون بود که قابلیت حذف صداهای اضافی را داشت و بسیاری از قابلیت‌های دیگر.

اما همه این ویژگی‌های برجسته به کنار، آیفون ۴ در زمان خود بی‌رقیب بود. در آن زمان هیچ رقیبی ظرافت و جذابیت این گوشی را نداشت. نزدیکترین رقیب آن، یعنی گلکسی S سامسونگ کاملاً پلاستیکی بود، فاقد فلاش LED بود و بسیار کند و پر از لگ بود (تا جایی که یک برنامه به نام “از بین بردن لگ با یک کلیک” برای آن ساخته شده بود).

برگ برنده دیگر آیفون ۴ در آن زمان اپ استور اپل بود که انگار قرن‌ها از اندروید مارکت جلو‌تر بود و بازی‌های بسیار با کیفیتی برای انتخاب در آن وجود داشت.

آیفون ۴ اولین آیفون بود که آیفون را به وسیله ای ویژه و جادویی برای میلیون‌ها نفر از مردم تبدیل کرد. جالب اینجاست که اگر امروز هم این گوشی را در دست بگیرید احساس خاصی به شما دست خواهد داد. 

ال جی اپتیموس 2X

ال جی اپتیموس 2X اولین تلفن هوشمند در جهان است که از یک پردازنده دو هسته ای استفاده کرد. این موضوع حتی باعث شد این گوشی در کتاب رکورد‌های گینس ثبت شود. این گوشی از پردازنده دو هسته ای Nvidia Tegra 2  با کورتکس A9 با سرعت یک گیگاهرتز و تراشه گرافیکی GeForce بهره می‌برد.

این چیپست از همه پردازنده‌های رقیب قدرتمندتر بود. حتی برخی نت بوک‌های مجهز به  پردازنده Atom شرکت اینتل یارای رقابت با آن را نداشتند. تمام این قدرت پردازش به روش های دیگری نیز مورد استفاده قرار گرفت. این موضوع باعث شد تا ال جی اپتیموس 2X اولین تلفن هوشمند باشد که بتواند ویدئوها را با وضوح 1080p ضبط کند (البته تنها با سرعت ۲۴ فریم در ثانیه، که همین سرعت هم در زمان خود شگفت انگیز بود).

سامسونگ گلکسی S2

با تلاش‌های سامسونگ در آن سال‌ها، سامسونگ گلکسی S2 را باید مهم‌ترین تلفن هوشمند دانست که پایه و اساس موفقیت اندروید را برای این شرکت رقم زد. از حق نگذریم، این گوشی واقعاً خوب بود و همه چیزهایی را که یک کاربر در سال ۲۰۱۱ به آن نیاز داشت در اختیارش می‌گذاشت و شاید حتی بیشتر. از صفحه نمایش بزرگ ۴.۳ اینچی سوپر امولد گرفته تا اولین چیپست اگزینوس، دوربین اصلی ۸ مگاپیکسلی و NFC اختیاری، سامسونگ گلکسی S2 هیچ چیز کم نداشت.

احتمالاً مهمترین ویژگی S2 به پردازنده آن مربوط می‌شود. جایی که برای اولین بار با پردازنده‌های اختصاصی این شرکت آشنا شدیم. اگزینوس ۴۲۱۰ دارای دو هسته با کورتکس A9 با فرکانس فوق‌العاده ۱.۲ گیگاهرتز بود. تراشه Mali-400MP4 نیز عملیات گرافیکی این دستگاه را بر عهده داشت، که در آن دوران بسیار سریع بود.

این پردازنده در دوران خود غوغا کرده بود و همه رقیبان را کنار زده بود. این پردازنده بعدها در گلکسی نوت N7000 قدرتمند هم مورد استفاده قرار گرفت. پردازنده‌های اگزینوس هنوز هم در برخی گوشی‌های این شرکت مورد استفاده قرار می‌گیرند.

سامسونگ گلکسی نوت – اکتبر ۲۰۱۱

به طور معمول، وقتی یک فناوری می‌میرد، مرده باقی می‌ماند و به دنیای مدرن باز نمی‌گردد. مثلاً شما دیگر تلویزیون‌های آنالوگ را نمی‌بینید. استفاده از قلم استایلوس برای گوشی‌ها تقریباً منسوخ شده بود. اما سامسونگ با گلکسی نوت این وسیله را بازگرداند و روش استفاده از آن را از نو تعریف کرد. با همین گوشی بود که واژه‌ای تحت عنوان “فبلت” به دنیای تکنولوژی وارد شد تا فاصله بین گوشی و تبلت را پوشش دهد. این گوشی به یک صفحه نمایش غول‌پیکر ۵.۳ اینچی مجهز بود. البته فراموش نکنیم که یک سال پیش از آن، کمپانی دل یک تبلت با صفحه نمایش ۵ اینچی را به بازار عرضه کرده بود. پس باید قبول کنیم که چنین صفحه‌ای برای یک گوشی در آن زمان بسیار بزرگ به نظر می‌رسید.

دیجیتایزر فعال با حساسیت به فشار و ردیابی دقیق این امکان را فراهم می کند که از قلم (به اصطلاح S Pen) برای دست نویس و نقاشی همانند کاغذ استفاده شود. مردم می توانند ایده های خود را ترسیم کنند، اسناد را حاشیه نویسی کنند یا یادداشت های ساده بردارند.

با تمام این تفاسیر، مهمترین تاثیر سری نوت بر دنیای فناوری اندازه صفحه نمایش بود. اگر این سایز صفحه نمایش در ابتدا مورد تمسخر خیلی‌ها قرار گرفته بود، موجب شد تا در سال‌های بعد سایز گوشی‌ها به طور قابل توجهی افزایش پیدا کرد. حذف حاشیه صفحه، تغییر نسبت تصویر و اتفاقات خنده داری که برای دوربین‌های سلفی رخ داد، همگی دست به دست هم دادند تا امروز صفحه های بسیار بزرگی را بر روی تلفن‌های هوشمند شاهد باشیم.

نوکیا ۸۰۸ PureView – فوریه ۲۰۱۲

نوکیا ۸۰۸ PureView تا اواخر سال گذشته رکورد بالاترین مگاپیکسل را با عدد ۴۱ در اختیار داشت. سنسور آن هنوز هم بزرگترین سنسور بر روی تلفن‌های همراه است. سنسور ۱/۱.۲ اینچی را با سنسور ۱/۱.۳۳ اینچی گوشی ۱۰۸ مگاپیکسلی سامسونگ مقایسه کنید.

این تلفن واقعاً از زمان خود جلوتر بود. این گوشی دارای یک سنسور قدرتمند با زوم اپتیکال هوشمند بدون از دست دادن کیفیت تصویر بود. چیزی که تازه در حال رایج شدن است. جذابیت‌های این گوشی به عکس برداری ختم نمی شود. وجود دو میکروفون در این گوشی صداها را با بهترین کیفیت صوتی ممکن ضبط می کرد. همچنین صفحه نمایش امولد این گوشی از لحاظ دید در نور مستقیم خورشید بی نظیر بود. نوکیا ۸۰۸ PureView یک شاهکار تمام عیار بود.

نکسوس ۴ – اکتبر ۲۰۱۲

سال‌ها پیش از این که کسی عبارت “قاتل پرچمداران” را ابداع کند، محصول مشترکی از ال جی و گوگل به نام نکسوس ۴ با همین هدف روانه بازار شد. این گوشی در ابتدا با قیمت ۳۰۰ دلار در روزهای پایانی سال ۲۰۱۲ عرضه شد و تا نیمه سال ۲۰۱۳ به حدود ۲۰۰ دلار رسید. فراموش نکنید که این گوشی با صفحه نمایش 720p، پردازنده اسنپ‌دراگون S4 Pro و دوربین ۸ مگاپیکسلی با قابلیت فیلمبرداری 1080p همانند گوشی ال جی اپتیموس G عرضه شد، که قیمت بسیار بالاتری (مانند تمام پرچمداران آن زمان) داشت.

نکسوس ۴ از زمان خود جلو‌تر بود. این تلفن یکی از اولین گوشی‌هایی بود که از شارژ بی سیم بهره می‌برد و قسمت پشتی آن دارای یک الگوی سه بعدی قطبی بر روی شیشه پشت بود که با نور تغییر رنگ می‌داد. با این وجود، برای رسیدن به چنین قیمت مناسبی سازندگان مجبور شدند قید پشتیبانی از 4G LTE را بزنند (راهی غیر رسمی برای فعال کردن آن وجود داشت، اما فقط در یک شبکه کار می کرد).

سونی اکسپریا Z – ژانویه ۲۰۱۳

سونی سال هاست که در حال تولید دستگاه‌هایی نوآور است و سونی اکسپریا Z یکی از آنهاست. هنگامی که این گوشی رونمایی شد، تعداد کمی از گوشی‌ها دارای بدنه مستحکم و مقاوم در برابر گرد و غبار و آب بودند. این چیزی فراتر از تلفن های مقاوم در برابر ضربه مانند کاترپیلار بود. امروزه تقریباً تمام پرچمداران در برابر گرد و غبار و آب مقاوم هستند.

در ژانویه ۲۰۱۳، تعداد کمی از گوشی‌ها دارای صفحه نمایش 1080p بودند. هرچند که در ماه‌های بعد شرایط تغییر کرد. طراحی مستطیلی با حاشیه های باریک Xperia Z از زمان خود جلوتر بود. Xperia ZL این طراحی را به اوج رساند و موفق شد با یک دوربین سلفی عجیب و غریب (در حاشیه پایین، چیزی که دوباره با Mi Mix دیدیم)، چندین میلی متر از ابعاد خود را کم کند.

اچ تی سی One M7 – فوریه ۲۰۱۳

اچ تی سی و  گوشی‌های پرایم. هر چقدر از فراموش شدن این سری گوشی‌های استثنایی حسرت بخوریم کم است! اچ تی سی One M7 اولین گوشی هوشمند سری One نبود. اما اکنون که سال‌ها از عرضه آن می‌گذرد، انگار اولین بود. این گوشی دارای بدنه یکپارچه فلزی بود که همه گوشی‌های دیگر به جز گوشی‌های اپل را از نظر طراحی خجالت زده می‌کرد. این کمپانی بخشی از صفحه نمایش درجه یک Super LCD را برای قرار دادن بلندگوهای استریوی کوچک خود، که در یک کلام کم‌نظیر بودند، قربانی کرد.

کیفیت این بلندگو‌‌ها هر کسی را شیفته خود می‌کرد و اچ تی سی One M7 همان گوشی بود که آرزوهای عاشقان موسیقی را برآورده کرده بود.

یکی از ایرادات One M7 دوربین آن بود. یک دوربین 4MP به رغم استفاده از فناوری فوق العاده UltraPixels، جزئیات مورد نیاز یک پرچمدار ۲۰۱۳ را ثبت نمی کرد.

نوکیا Lumia 520 – فوریه ۲۰۱۳

نوکیا لومیا ۵۲۰ تا مدت‌ها محبوب‌ترین گوشی با سیستم عامل ویندوزفون بود. این گوشی با پرچسب قیمت ۲۰۰ دلار عرضه شد و به سرعت به قیمت ۱۰۰ دلار رسید (و در مواردی حتی به ۵۰ دلار هم رسید). این گوشی از رابط کاربری مترو با سرعت بالا و بسیار روان بهره می‌برد. که اگر در یک گوشی اندرویدی از چنین سخت افزاری استفاده می‌شد به سختی می‌شد با لگ‌های فراوان از ان استفاده کرد. مسیریابی با راهنمای صوتی رایگان برای یک کشور هم به ارزش‌های این گوشی افزوده بود. این ارزان‌ترین برنامه مسیریابی روی هر نوع گوشی در آن دوران بود.

در اواسط سال ۲۰۱۴، مایکروسافت گزارش داد که ۱۲ میلیون گوشی لومیا ۵۲۰ فعال شده اند. اگر یک دلیل در دنیا وجود داشته باشد که به خاطر آن دلمان برای سیستم عامل ویندوز‌فون تنگ شود، آن دلیل تنها این گوشی ارزان، توانمند و قابل اعتماد است.

اپل آیفون 5c – سپتامبر ۲۰۱۳

در سپتامبر ۲۰۱۳، اپل نه یک آیفون بلکه دو آیفون را معرفی کرد که تحولی عظیم در سیاست‌های عرضه و قیمت‌گذاری این شرکت به شمار می‌رفت. آیفون 5c اولین آیفون مقرون به صرفه بود. البته استفاده از حرف c از واژه cheap گرفته نشده بود بلکه از واژه color گرفته شده بود. اپل معتقد بود وجود چهار رنگ جدید در کنار قیمت ارزان‌تر می‌تواند فروش خوب این گوشی را (به ویژه در کشور‌های در حال توسعه) تضمین کند. البته اوضاع آن طور که اپل می‌خواست پیش نرفت.

با نگاهی به آیفون 5c به یاد می‌آوریم که اپل به موفقیتی که آرزویش داشت نرسید. اما می توان ادعا کرد که آیفون XR که جانشین این گوشی به حساب می‌آید بسیار خوب عمل کرد. از همه مهمتر، 5c اولین رویداد عرضه چندین آیفون را در طی یک سال رقم زد، سنتی که تا به امروز ادامه داشته است.

اپل آیفون 5s – سپتامبر ۲۰۱۳

در حالی که آیفون 5c نتوانست به فروشی که اپل امیدوار بود دست یابد، آیفون 5s نه تنها فروش خیلی خوبی داشت، بلکه مسیر این صنعت را به کل عوض کرد.

آیفون ۵ همان چیزی بود که آیفون ۵ باید داشته باشد. نه تنها یک تغییر عمده در طراحی بلکه در فناوری نیز یک جهش بزرگ به شمار می‌رفت. در واقع، این اولین گوشی بود که از پردازنده ۶۴ بیتی بهره می برد. پس از این گوشی، دو سال طول کشید تا کوالکام بتواند تراشه Snapdragon 820 را با پردازنده ۶۴ بیتی منتشر کند.

اما این پایان ماجرا نیست. آیفون 5s اولین آیفونی بود که با Touch ID همراه بود. تاچ آیدی نامی با شکوه برای حسگر اثر انگشت بود. حسگر اثر انگشت پیش از آن نیز در لپ تاپ‌ها و گوشی‌ها وجود داشت. اما این اپل و آیفون 5s بود که این قابلیت را به یک روند معمول تبدیل کرد. مردم عاشق راحتی تاچ آیدی بودند. تا جایی که جایگزین آن یعنی فیس آیدی هم نمی تواند موفقیت آن را تکرار کند.

اما صبر کنید، هنوز یک چیز دیگر باقی مانده ! آیفون 5s حالت پانورامای HDR را معرفی کرد. یکی از ویژگی‌هایی که خیلی‌ها عاشقش شدند. عکس های پانورامای آیفون 5s با بافت مناسب، دامنه پویای عالی و وضوح بسیار بالا (برای زمان خود) در صنعت پیشرو بودند. در حالی که هنوز در مورد دوربین صحبت می کنیم، باید یادآور شویم که آیفون 5s باعث فراگیر شدن فلاش LED دوگانه شده بود.

بله درست است، آیفون 5s تأثیر شگرفی بر فناوری گوشی‌های هوشمند گذاشت و هنوز هم بسیاری از طرفداران اپل در سرتاسر جهان عاشق این گوشی هستند. دلیل دیگر این محبوبیت پشتیبانی بلند مدت اپل از این گوشی بود. چرا که حتی تا سال ۲۰۱۸ هم این شرکت برای آن به‌روزرسانی جدیدی را منتشر کرده بود. یعنی ۵ سال بعد از عرضه اولیه این گوشی.

ال جی G2 – سپتامبر ۲۰۱۳

دقیقاً مانند بسیاری از دستگاه های دیگر در این لیست، ال جی G2 هم جزء تلفن های هوشمند دوران دیگری است. بدون شک، این گوشی بیشترین همخوانی را با سیاست‌های این شرکت داشت. شرکت ال جی در بازار بسیار عالی عمل می‌کرد و سعی داشت نوآوری های فراوانی را وارد دنیای گوشی های هوشمند کند. یکی از این نوآوری‌ها استفاده از دکمه های ولوم و پاور در پشت گوشی بود. خصیصه ای که موفق شد به یک ایدئولوژی چیدمان تبدیل شود، که امروز بسیاری از طرفداران به شدت دلشان برای آن تنگ شده.

اما LG G2 چیزی فراتر از متفاوت بودن بود. این گوشی به طور کلی عالی بود و نسبت به رقبای دوران خود مانند Galaxy S4 سامسونگ ارزش خرید بسیار بیشتری داشت. سخت افزار قدرتمند این گوشی توسط یک باتری ۳۰۰۰ میلی آمپر ساعتی پشتیبانی می شد که در آن زمان یک باتری عالی به شمار می رفت. این گوشی همچنین به یک صفحه نمایش ۵.۲ اینچی IPS مجهز بود. این اندازه برای صفحه نمایش در آن زمان بسیار مناسب بود و جزء باریک‌ترین حاشیه‌ها به شمار می‌رفت. نکته قابل توجه این که ال جی در آن دوران تأکید داشت که G2 راحت ترین گوشی برای در دست گرفتن است.

موتورولا Moto G – نوامبر ۲۰۱۳

در روزهای اول، اندروید با مشکلات زیادی دست و پنجه نوم می‌کرد. بسیاری از بازیگران این عرصه سعی می‌کردند با آزمون و خطا تیری در تاریکی بیاندازند تا شاید به هدف بخورد. گوشی اندرویدی ارزان قیمت به معنای یک تجربه بد بود. در چنین شرایطی، اولین نسخه از موتورولا Moto G با حرف و حدیث‌های فراوان وارد بازار شد.

ضعیف‌تر کردن سخت افزار به سمت ضروریات، به طور حساب شده روی Moto G انجام شد. اما انقلابی ترین قسمت ماجرا، رام اندروید خالص بود که به طرز شگفت انگیزی باعث شد تجربه ای قابل قبول از یک سخت افزار نسبتاً ضعیف حاصل شود.

این اتفاق مبارک باعث شد که سازندگان بفهمند که چطور می‌شود یک گوشی ارزان قیمت اندرویدی با بهترین عملکرد تولید کرد. به لطف به به‌روزرسانی های مکرر گوگل و اصرار مداوم به یک تجربه ناب و روان، خط تولید Moto G تا چندین سال به عنوان یکی از به صرفه ترین گوشی‌های اندرویدی مورد توجه قرار گرفت.

سونی اکسپریا Z1 Compact – ژانویه ۲۰۱۴

بعد از اینکه گلکسی نوت شور و شوقی مضاعف برای صفحه نمایش بزرگ به پا کرد، کمبود تلفن های گران قیمت با اندازه کوچک به شدت حس می‌شد. اگر می خواستید یک تلفن کوچک داشته باشید، مجبور بودید به گوشی‌های میان رده یا حتی ارزان قیمت اکتفا کنید. یا این که باید به سراغ آیفون 5s می رفتید.

سونی اکسپریا Z1 Compact سعی کرد تا برخلاف جهت حرکت آب شنا کند. صفحه ۴.۳ اینچی کوچکتر از هر چیزی بود که در پرچمداران اندرویدی دیده می‌شد. این گوشی از هر نظر یک پرچمدار تمام عیار به حساب می‌آمد. همان تراشه Snapdragon 800، همان دوربین ۲۰.۷ مگاپیکسلی و همان قابلیت ضدآب بودن برادر بزرگتر یعنی Xperia Z1 در این گوشی بود. متأسفانه، سونی در زمینه ساخت پرچمداران کوچک تنها بود. البته اخیراً شاهد رقبایی مانند Pixels و Galaxy S e هستیم.

وان پلاس وان – آوریل ۲۰۱۴

اصطلاح قاتل پرچمداران اولین بار برای این گوشی استفاده شد. قیمت آن برای مدل ۶۴ گیگابایتی فقط ۳۵۰ دلار بود که در آن زمان شگفت انگیز بود. این گوشی از کاستوم رام سیانوژن ۱۱ مبتنی بر اندروید استفاده می کرد. مشخصات این گوشی شامل اسنپ‌دراگون ۸۰۱، ۳ گیگابایت رم و دوربین ۱۳ مگاپیکسلی با قابلیت فیلمبرداری 4K، و بلندگوی دوگانه بود که با رنگ سفید جذابی عرضه شده بود.

البته این گوشی به عنوان یک محصول نسل اول دارای مشکلاتی بود که نیاز به اصلاح داشت. ال سی دی ساخته شده JDI آن از مشکل رنگ زرد رنج می برد و از کنتراست کم برخوردار بود. باتری آن در حالت آماده به کار ضعیف بود. از همه جلب‌تر، برای خرید این گوشی به یک دعوت نامه نیاز داشتید!

وان پلاس وان از همان ابتدای کار تأثیر قابل توجهی را ایجاد کرد و بستر مستحکمی را برای این شرکت ساخت تا بتواند تا به امروز گوشی های قابل قبولی را به بازار عرضه کند.

ال جی G3 – مه ۲۰۱۴

نمایشگر همیشه نکته اصلی در ساخت گوشی های هوشمند بوده است. نمایشگر ضعیف در یک گوشی خوب می تواند همه چیز را خراب کند. اما در مورد ال جی G3 شرایط فراتر از انتظار بود. در حالی که G3 اولین گوشی با نمایشگر QHD نبود (این عنوان متعلق به ویوو Xplay 3S است)، G3 اولین تلفن هوشمند موجود بود که از صفحه نمایش ۲۵۶۰×۱۴۴۰ با تراکم پیکسلی ۵۳۸ ppi بهره می‌برد.

آیفون ۶ پلاس – نوامبر ۲۰۱۴

در ابتدای سال ۲۰۱۴، بزرگترین صفحه نمایش آیفون هنوز ۴ اینچ بود اما این کمپانی سرانجام با انتشار آیفون ۶ وارد بازار گوشی‌های دارای صفحه نمایش بزرگ شد. این رویداد یک تغییر مهم در اصول طراحی اپل بود. همچنین، این اولین باری بود که اپل یک مدل را با دو اندازه مختلف عرضه می‌کرد.

آیفون ۶ پلاس با صفحه نمایش ۵.۵ اینچی اولین آیفون بود که وضوح تصویرش به 1080p می رسید. همچنین اولین باری بود که اپل OIS را روی دوربین های خود قرار داد. این گوشی یک باتری ۲،۹۱۵ میلی آمپر بسیار خوب داشت (طبق استانداردهای اپل در آن زمان)  که عملکردی عالی را به نمایش می‌گذاشت.

اپل مدت‌ها در مورد عرضه آیفون با صفحه نمایش بزرگ مردد بود، اما مسئله فقط صفحه نمایش بزرگتر نبود. حالت چشم انداز هوشمند و قابلیت تقسیم صفحه نمایش، گامی دیگر در جهت نابود کردن تبلت های کوچک بود و امروزه iPad Mini به ندرت مورد توجه اپل و طرفداران است. بد نیست در اینجا به مشکل خم شدن این گوشی هم اشاره ای داشته باشیم. البته این مسئله هم مانع خریدن آیفون از جانب هواداران نشد.

سامسونگ گلکسی نوت اج – نوامبر ۲۰۱۴

سامسونگ شرکتی عظیم متشکل از بخش های مختلف است. بسیاری از آنها روی اجزای الکترونیکی حاشیه ای تمرکز می کنند. گاهی اوقات حس می کنیم تلفن های سری Galaxy فقط بهانه ای برای سامسونگ است که بتواند توانایی مهندسی خود را محک بزند.

سامسونگ گلکسی نوت اج اولین گوشی با پنل انعطاف پذیر بود. این فقط یک دستگاه برای نشان دادن قدرت مهندسی این شرکت بود، اما به حدی طرفدار پیدا کرد که سامسونگ تصمیم گرفت آن را مانند گوشی‌های دیگرش به فروش در سطح جهانی برساند.

امروزه بیشتر پرچمداران دارای نمایشگرهای منحنی دوگانه هستند که با فناوری توسعه یافته برای نوت اج ممکن شده است. شیائومی Mi Mix Alpha یک طرح بسیار افراطی است که صفحه را به پشت خود می پیچاند. صفحه های تاشونده اولین قدم برای توسعه چیزی بود که امروز می بینیم. تلفن های دارای قابلیت تا شدن.

این‌ها مهمترین گوشی‌هایی بود که در نیمه اول دهه عرضه شد. در روزهای آتی با روکیدا همراه باشید. به زودی با قسمت دوم برمی گردیم!