ارز دیجیتال دش که سال 2014 شروع به کار کرد در ابتدا با نام ایکس کوین شناخته می‌شد و بعد از تغییر نام به دارک کوین، در ماه مارس سال 2015 با نام جدید دش به کار ادامه داد. دش در ابتدا برای حفاظت از حریم خصوصی و محرمانگی کاربران طراحی شده بود. مقاله سفید دش توسط ایوان دافیلد و دنیل دیاز طراحی شد و “اولین رمزارز حریم خصوصی محور” جهان را بر پایه بیت‌کوین طراحی کرد.
نکات کلیدی
- دش قصد دارد تبدیل به واسطه‌ای برای اجرای تراکنش‌های روزمره و ارز دیجیتالی شود که امکان استفاده از آن مثل پول نقد، کارت اعتباری یا پی‌پال وجود داشته باشد.
- در سال 2018 شرکت دیجیتال کش فعالیتش را در ونزوئلا آغاز کرد که دچار بحران اقتصادی شده بود.
- دش توسط زیرمجموعه‌ای از کاربرانش که به آنها «مستر نود» یا «نود اصلی» گفته می‌شود اداره می‌شود.
- همه مسترنودها باید یک مبلغ خاص را در این شبکه گروگذاری کنند که معادل با هزار توکن دش است.
گر چه هنوز هم دش قابلیت‌ها و امکاناتی قوی از نظر رمزنگاری دارد اما این پروژه یکسری از اهداف بلندپروازانه خودش را رها کرده است. در حال حاضر هدف اصلی دش تبدیل شدن به واسطه‌ای برای تراکنش‌های روزمره مثل یک ارز دیجیتال است که بتوان از آن مثل پول نقد، کارت بانکی یا پی‌پال استفاده کرد. در سایت این شرکت ادعا شده: “دش یک پول نقد دیجیتال است که می‌توانید آن را هر جایی خرج کنید.” دش یک پروژه اپن سورس است که یک شبکه پرداخت غیرمتمرکز هم دارد.
در حال حاضر یعنی ماه مارس سال 2021 دش از نظر ارزش بازار (2.19 میلیارد دلار) بیست و چهارمین ارز دیجیتال ارزشمند جهان است و قیمت ارز دیجیتال دش (DASH) 220.47 دلار است.
معرفی دش
دش سعی دارد تبدیل به واسطه‌ای برای اجرای تراکنش‌های روزمره شود و برای تحقق این هدف پتانسیل‌های خوبی دارد. در سال 2018 شرکت «دیجیتال کش» فعالیت‌هایش را در ونزوئلا آغاز کرد که آن زمان دچار بحران اقتصادی شدید شده بود.
نسبت به زمان رونمایی از این ارز مجازی در حدود 3 سال پیش، حجم تقاضا برای ارزهای دیجیتال و تعداد کاربران دش به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش یافته است. دلیل این افزایش تقاضا نیاز به وجود یک ارز تراکنشی است. ونزوئلا در حال حاضر درگیر ناآرامی‌های مدنی و ابرتورم شدیدی است که باعث شده ارز محلی این کشور یعنی بولیوار تقریباً بی ارزش شود.
رایان تیلور، مدیرعامل اجرایی دش اخیراً در مصاحبه‌ای اعلام کرد که وجود ارزهای دیجیتال برای بقاء در ونزوئلا حیاتی است. شهروندان این کشور به دلیل امکان اجرای تراکنش‌های سریع و کم هزینه با ارزهای دیجیتالی مثل دش و بیت‌کوین به سمت این ارزهای مجازی جذب شده اند.
دش در حوزه تحقیق و توسعه هم سرمایه گذاری کرده و با همکاری دانشگاه آریزونا یک آزمایشگاه تحقیقاتی بلاک‌چین تأسیس کرده است. دش با این اقدام به جذب سرمایه برای تحقیقاتی می‌پردازد که “برای شتاب بخشیدن به تحقیق، توسعه و آموزش طراحی شده‌اند به نحوی که به افزایش سرعت، بهره وری و امنیت تراکنش‌های بلاک‌چین و بیشتر شدن کاربران آن کمک کنند.”
پروژه همکاری دش و دانشگاه آریزونا به اهدای بورس تحصیلی برای دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد هم کمک می‌کند.
تفاوت دش و بیت‌کوین چیست؟
مهم ترین تفاوت بین دش و بیت‌کوین مربوط به الگوریتمی است که هر یک از این دو برای ماین کردن (یا استخراج) کوین‌ها استفاده می‌کنند. دش از الگوریتم X11 استفاده می‌کند که یک نوع الگوریتم اثبات سهام محسوب می‌شود. همچنین دش از سیستم Conjoin برای در هم ریختن تراکنش‌ها و حفاظت از حریم خصوصی کاربران در بلاک چین خودش استفاده می‌کند. اما الگوریتم مورد استفاده بیت کوین اثبات کار است.
این دو ارز دیجیتال برای مدیریت تراکنش‌ها از سیستم‌های متفاوتی استفاده می‌کنند. تراکنش‌های بلاک‌چین بیت‌کوین باید توسط همه نودهای شبکه اعتبارسنجی و تأیید شوند. این فرایند که برای تضمین رسیدن به اجماع نظر بدون وجود یک مقام ناظر طراحی شده نیاز به زیرساخت عظیمی برای راه اندازی نودهای کامل دارد (نودهایی که به ماینینگ اختصاص یافته اند). در این سیستم ماینرهایی که نود کامل دارند زمان و هزینه زیادی را صرف کمک به انجام کارهای شبکه می‌کنند. با افزایش مقیاس و بزرگتر شدن شبکه بیت‌کوین، انجام این کار غیرممکن می‌شود.
این فرایند زمانبر است و احتمال ایجاد انسداد در شبکه را به وجود می‌آورد. کند بودن اجرای تراکنش‌ها منجر به مسدود شدن شبکه و پر شدن استخر (pool) حافظه بیت‌کوین بیت‌کوین می‌شود و این امر هم منجر به افزایش هزینه تراکنش‌ها شده و باعث می‌شود که استفاده از بیت‌کوین برای اجرای تراکنش‌های روزمره ممکن نباشد.
دش برای اجرای تراکنش‌ها از سیستم متفاوتی استفاده می‌کند. این ارز دیجیتال توسط زیر مجموعه‌ای از کاربرانش اداره می‌شود که مسترنود نام دارند. مسترنودها به ساده شدن فرایند اعتبارسنجی و تأیید تراکنش‌ها کمک می‌کنند. همه مسترنودها باید برای شروع به کار، هزار دش در سیستم گرو بگذارند. در مقاله سفید این ارز دیجیتال گفته شده: این روش “به کاربران امکان می‌دهد هزینه خدمات را پرداخت کرده و به بازده سرمایه گذاری برسند.”
همچنین این روش مشکل مقیاس پذیری را هم حل می‌کند چون تعداد نودهای مورد نیاز برای تأیید یک تراکنش کاهش یافته و به رقمی قابل کنترل می‌رسد. مسترنودها مسئول تأیید تراکنش‌های دریافتی از شبکه ماینرها و ارائه خدماتی مثل اجرای تراکنش و حفاظت از حریم خصوصی هستند.
در تاریخ دوم مارس 2021 شبکه دش 4685 مسترنود داشت.
دومین ابتکار اکوسیستم دش مربوط به مدل حاکمیتی آن است. بیت‌کوین و لایت کوین هم مثل دش با یک پروژه دانشگاهی شروع به کار کردند. توسعه چنین پروژه‌هایی در آینده به میزان زیادی بستگی به حمایت مؤسسات آموزشی دارد.
بر خلاف بیت‌کوین و لایت کوین دش با یک مدل تأمین سرمایه خودکار عمل می‌کند که پاداش بلاک را بین سه طرف دخیل یعنی مسترنودها، ماینرها و خزانه تقسیم می‌کند. دو گروه اول هر کدام 45 درصد پاداش‌ها را دریافت می‌کنند و 10 درصد به خزانه واریز می‌شود و برای توسعه پروژه‌های آتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. مسترنودها هم در اینجا نقش مهمی دارند چون رأی آنها مسیر آینده توسعه پروژه را مشخص می‌کند.
