بلاکچین بیت‌کوین در واقع یک فهرست رمزنگاری شده، عظیم و به اشتراک گذاری شده از همه آدرس‌هایی است که موجودی بیت‌کوین دارند. هر بلاک جدید نشان دهنده آخرین تغییرات در موجودی حساب مربوطه است. بلاک، به مجموعه‌ای از تراکنش‌های بیت‌کوین گفته می‌شود که به هم مرتبط هستند چون همگی در یک بازه زمانی اجرا می‌شوند. بلاک‌های جدید وقتی ساخته می‌شوند که ماینینگ انجام شود یا تراکنشی اجرا شود که در آن بیت‌کوین مبادله می‌شود.
نکات کلیدی
- بلاکچین بیت‌کوین یک فهرست رمزنگاری شده، عظیم و به اشتراک گذاری شده از همه آدرس‌هایی است که موجودی بیت‌کوین دارند.
- بلاکچین متشکل از مجموعه‌ای از بلاک‌ها است که به ترتیب زمانی بر اساس زمان اجرا مرتب شده اند.
- گرچه می‌توان از بلاکچین برای ذخیره هر گونه داده‌ای استفاده کرد (از جمله آرای انتخابات، موجودی انبار، اطلاعات شناسایی افراد، سند خانه و غیره) اما بیت‌کوین از بلاکچین به عنوان ابزاری برای ثبت اطلاعات تراکنش‌ها به روشی شفاف استفاده می‌کند.
بلاک‌ها یکی پس از دیگری روی هم قرار می‌گیرند طوری که هر بلاک به بلاک قبلی وابسته است. به این ترتیب یک زنجیره از بلاک‌ها ایجاد می‌شود و اصطلاح بلاکچین هم بر این اساس شکل گرفته است. وقتی تراکنشی به شبکه بیت‌کوین ارسال می‌شود، اطلاعات آن همزمان به همه نودهای بیت‌کوین ارسال می‌شود – همه کامپیوترها در بلاکچین به هم متصل هستند.
عملکرد بلاکچین
بنابراین بلاکچین شبیه به یک دفتر کل عمومی کار می‌کند که تراکنش‌های مالی را ثبت کرده و راهی برای تضمین اینکه همه کاربران بیت‌کوین اطلاعات مشابهی در اختیار دارند ایجاد می‌کند. همه می‌توانند یک نسخه از بلاکچین را دانلود کنند و از آن برای دنبال کردن مسیر بیت‌کوین‌ها از یک تراکنش به تراکنشی دیگر استفاده کنند (لازم به ذکر است که همه تراکنش‌های بیت‌کوین که تا به امروز اجرا شده اند ثبت می‌شوند اما این اطلاعات به آدرس‌های بیت‌کوین اشاره دارند نه نام یا ایمیل قابل شناسایی افراد. به همین دلیل فناوری بیت‌کوین تقریباً ناشناس محسوب می‌شود).
هدف بلاکچین این است که اطلاعات دیجیتال را ثبت کرده و بین همه اعضای شبکه توزیع کند اما نه به صورتی که امکان ویرایش آنها وجود داشته باشد. گرچه می‌توان از بلاکچین برای ذخیره کردن هر گونه داده‌ای استفاده کرد (از جمله آرای انتخابات، موجودی انبار، اطلاعات شناسایی افراد، سند خانه و غیره) اما بیت‌کوین از بلاکچین به عنوان ابزاری برای ثبت اطلاعات تراکنش‌ها به روشی شفاف استفاده می‌کند.
در بلاکچین هر نود تاریخچه‌ای کامل از داده‌های ذخیره شده روی بلاک‌ها را در اختیار دارد. برای بیت‌کوین این داده‌ها شامل کل تاریخچه تراکنش‌ها است. اگر خطایی در داده‌های موجود در یک نود وجود داشته باشد، این نود می‌توان برای اصلاح اطلاعات خودش از هزاران نود دیگر به عنوان مرجع استفاده کند.
اطلاعات موجود در هر بلاک
بلاکچین شامل مجموعه‌ای بلاک منحصربفرد است که به ترتیب زمانی و بر حسب زمان اجرای تراکنش‌ها مرتب شده اند. در هر بلاک دو گروه اطلاعات ذخیره می‌شود.
اولین بخش از این اطلاعات شامل بخش‌های هدر یا سرتیتر است که متشکل از اطلاعاتی درباره محل و سایر داده‌های مرتبط با تراکنش‌های موجود در آن بلاک است. برای مثال هش داخل هدر به بلاک قبل از خودش اشاره می‌کند. بلاک پیدایش (اولین بلاک از بلاکچین) هشی ندارد چون این بلاک، بلاک قبلی ندارد. برای نشان دادن دنباله تراکنش‌های موجود در هر بلاک از ساختار درخت مرکل استفاده می‌شود. درخت مرکل یک ساختمان داده است که در علوم کامپیوتر برای ثبت تراکنش‌ها استفاده می‌شود. یکی دیگر از کدهای هش داخل بلاک مربوط به برچسب زمانی، نانس و سطح دشواری است. در ادامه توضیحات این مفاهیم را مشاهده می‌کنید:
- اطلاعات برچسب زمانی: زمان و تاریخ ایجاد بلاک را نشان می‌دهد.
- نانس: عددی که ماینرها باید آن را کشف کنند.
- سطح دشواری: میزان سختی مسئله‌ای که باید حل شود را مشخص می‌کند.
بخش دوم، اطلاعات شناسه است. این بخش هم شامل یک تابع هش رمزنگاری شده است. این بخش هم شامل یک تابع هش رمزنگاری است و با هش کردن اجزای هدر دو بار در یک ردیف ساخته می‌شود.
بلاکچین، محرمانه تر از اظهارنامه بانکی!
یکی از مزایای ذکر شده برای بیت‌کوین، ناشناس ماندن هویت کاربران آن است. در این سیستم تراکنش‌ها به آدرس‌های مختلف نسبت داده می‌شوند نه به ایمیل یا نام و هویت افراد. با این حال ممکن است دفتر کل اطلاعات بلاکچین به نوعی باعث ایجاد خطر برای هویت افراد شود.
از آنجایی که همه تراکنش‌ها به صورت عمومی ثبت می‌شوند، ممکن است یک رخنه اطلاعاتی و مشخص شدن هویت مالک یک آدرس خاص منجر به افشای اطلاعات تراکنش‌های او شود. بلاکچین محرمانه تر از اظهارنامه بانکی است اما آنطور که بعضی مخالفان این فناوری می‌گویند، ابزاری جامع و بی نقص برای حفاظت از هویت کاربران نیست.
