گروهی از دانشمندان موفق شدند با تلفیق ماشین‌آلات و حیات بیولوژیکی، ربات کوچک و اسپرم مانندی بسازند که هنگام قرار گرفتن در معرض نور، با استفاده از سلول‌های زندۀ عصبی و عضلانی، به اطراف شنا می‌کنند.
این ربات‌ها زیاد باهوش نیستند. عملکرد عصبی آنها به جز فعال کردن عضلات در حضور نور، کار دیگری نمی‌کند. اما ادغام موفقیت‌آمیز ماهیچه‌های اسکلتی و نورون‌های برگرفته از سلول‌های بنیادی با ماشین‌ها، نشانه‌ای نویدبخش برای حوزۀ نوظهور رباتیک نرم است.
بخش ماشینی ربات، به شکل یک داربست نرم که برای سازگاری با سلول‌های زنده طراحی شده‌است، هویداست. این ربات با عرض تقریبی حدود یک میلیمتر، هم‌اندازه نوک یک میخ می‌باشد.
طبق تحقیقی که روز دوشنبه در PNAS منتشر شد، مهندسان دانشگاه ایلینوی (Illinois) اَشکال گوناگون بدن را برای کشف آنچه که می‌توانست به خوبی شنا کند، مدلسازی کردند. در نهایت، رباتی کوچک و شبه سلولی با دو دُم تاژک-مانند ساختند.
طبق گفته طاهر سیف (Taher Saif)، از مهندسان دانشگاه ایلینوی: «درست مانند دوقلوهایی که کاملاً همسان نیستند، دو ماشین که برای عملکردی مشابه طراحی شده‌اند نیز، یکسان عمل نخواهند کرد. ممکن است یکی سریعتر حرکت کند یا زخم او به طور متفاوت التیام یابد. این ویژگی منحصر به فرد ماشین‌های زنده است.»
براساس اخبار رسمی، کنترل این ربات‌های اولیه دشوار است اما این تیم امیدوار است تا در آینده مدل‌های باهوش‌تری بسازد.
آنها در نظر دارند ربات‌های شناوری بسازند که قابلیت بازسازی داشته و حتی بتوانند با دستگاه‌های پزشکی ادغام شوند.
منبع: futurism.com
