محققین در تحقیقات خود توانستند نشان دهند که می‌توان واقعاً زمان را متوقف کرد. البته ایده توقف زمان شاید از راه حل تا عمل هنوز فاصله زیادی داشته باشد، ولی حداقل حالا می‌دانیم که چه‌کار باید کرد. باقی کار را باید به مهندسی سپرد. البته درک چگونگی این کار، نیازمند داشتن اطلاعات کلی در مورد فیزیک و فضا-زمان است. بد نیست از این جا شروع کنیم که آلبرت انیشتین مشخص کرده که نور سرعت ثابتی و حدود ۲۹۹،۷۹۲،۴۵۸ متر بر ثانیه دارد که در تمام کهکشان هم ثابت است.
این حقیقت علمی چه می‌گوید؟ اول از همه اینکه سرعت نور وابسته به فضا نیست. یعنی صرف نظر از این که شما در حال در ماشینی که با سرعت ۱۰۰ متر بر ثانیه حرکت می‌کند، چراغ جلو را روشن کنید، نور با همان سرعت ثابت خودش به سمت جلو حرکت می‌کند. یعنی سرعت ۱۰۰ متر بر ثانیه شما با آن جمع نمی‌شود! یعنی اگر با سرعت نور حرکت کنید، چراغ ماشینتان هیچ وقت نوری نمی‌تواند تولید کند!
این کلیات چیزی بود که تا به امروز از نور و حرکت آن در فضا می‌دانستیم. دانشمندان دانشگاه ساترن مین (Southern Maine) در طی تحقیقات دقیقاً همین موضوع را بررسی کرده‌اند که می‌تواند درک ما از نور را تغییر دهد. دیدگاه جدید در مورد نور نهایتاً ما را به تغییر ذهنیت در مورد زمان و پدیده‌ای به نام انبساط زمان می‌رساند. انبساط زمان تفاوت زمان اندازه گرفته شده توسط دو ناظر در شرایط مختلف است. مثلاً فرض کنید یک ساعت در یک سفینه فضایی که با سرعتی نزدیک به نور در حال حرکت است قرار گیرد، و یک ساعت دیگر بر روی زمین باشد. زمانی که ساعت داخل سفینه اندازه می‌گیرد بازمان ساعت زمینی متفاوت خواهد بود. در واقع زمان برای این دو ساعت متفاوت می‌گذرد و نسبی است. محققان می‌گویند زمان برای اشیاء در حال حرکت نسبی است. هر چه تفاوت سرعت حرکت بیشتر باشد، گذر زمان نیز برای آن‌ها متفاوت خواهد بود. بنابراین اگر شیئی با سرعت نزدیک به نور در حال حرکت باشد، زمان برای او متوقف خواهد شد.
ولی از نظر تئوری، حرکت با چنین سرعتی برای هر جسمی به غیر از خود نور، غیرممکن است. در حال حاضر سریع‌ترین جسم ساخته بشر، کاوشگر جونو است که با سرعتی حدود ۲۶۵.۵ هزار کیلومتر در ساعت یا ۷۳ کیلومتر در ثانیه حرکت می‌کند که با ۳۰۰ هزار کیلومتر بر ثانیه هنوز فاصله خیلی زیادی دارد.
با این حال استیون هاوکینگ گفته بود مطالعات انیشتین در مورد جاذبه، فضا و زمان که از سال ۱۹۱۵ آغاز شد، راه حلی برای این مشکل ارائه کرده است، یعنی کرم چاله‌ها. کرم چاله مثل تونل‌هایی هستند که از در میان بافت فضا و زمان ایجاد شده‌اند. با کمک چرم چاله‌ها می‌توان از یک سمت کهکشان در مدتی بسیار کوتاه به‌طرف دیگر حرکت کرد و با کرم چاله‌ای دیگر به همان جا بازگشت. و اگر سفر در فضا با چنین شرایطی ممکن است، می‌توان نتیجه گرفت که سفر در زمان یا حداقل توقف زمان هم ممکن خواهد بود. و شرایط وقتی عجیب‌تر می‌شود که تصور کنید دهانه‌های کرم چاله ثابت نباشند و نسبت به هم با سرعت مشخصی حرکت کنند. در آن شرایط می‌توان گفت که سفر در زمان هم امکان پذیر خواهد شد.
بنابراین می‌توان گفت که راه حل حداقل از نظر تئوری مشخص است. تنها مشکل ما، ساخت وسیله یا پیدا کردن راهی برای استفاده از کرم چاله‌هاست. شاید در آینده بشر بتواند فضاپیماهایی با چنین قابلیتی درست کند و کند کردن ، توقف و یا حتی سفر در زمان امکان پذیر شود.
منبع:
