اگر از مشتاقان برنامه‌های ناسا هستید و اقداماتش را دنبال می‌کنید، حتماً می‌دانید که فضاپیمای نیوهورایزنز (New Horizons) ناسا در حال انجام یک مأموریت بین سیاره‌ای است.
فضاپیمای نیوهورایزنز اوایل سال جدید میلادی توانست خودش را به آن سوی مرز قابل دسترس توسط انسان برساند. نیوهورایزنز در آن زمان در حال چرخیدن به دور آلتیما تولی (Ultima Thule) بود. آلتیما تولی یک جرم فضایی در کمربند کویپر (Kuiper belt) است که به‌عنوان دورترین شیء فضایی در منظومه شمسی به‌حساب می‌آید.
اطلاعات نیوهورایزنز
نیوهورایزنز در سال 2015 به پلوتو رفت تا اطلاعات جدیدی در مورد این سیاره و قمرش که شارون (Charon) نام دارد، به دست بیاورد. در ادامه این سفر، این فضاپیما اطلاعات جالب توجه و جدید دیگری در مورد کمربند کویپر مخابره کرده است که مربوط به کمربند کویپر است. کمربند کویپر در واقع تعداد زیادی اجرام فضایی و یخ است که به شکل یک حلقه در کناره منظومه شمسی و در آن سوی سیاره پلوتو قرار دارد. تحلیل تصاویری که نیوهورایزنز ارسال کرده نشان می‌دهد که در این کمربند اجرام کوچک وجود ندارند که برای دانشمندان غافلگیر کننده بود.
کمربند کویپر و شکل گیری منظومه شمسی
در تصاویر جدید مشخص شده است که در سطح شارون تعدادی دهانه برخوردی کوچک وجود دارد که طبیعی است و نشان دهنده برخوردهای کوچک در گذشته است. طبق بررسی این دهانه‌ها، دانشمندان معتقد بودند که بیشتر اجرام موجود در کمربند کویپر باید نسبتاً کوچک باشند. یعنی قطری در حدود 100 متر تا 1.9 کیلومتر که در این مورد نسبتاً کوچک محسوب می‌شود.
مسئله از جایی اهمیت پیدا می‌کند که بدانیم اجرامی که در کمربند سیارک‌ها (Asteroid) که بین مریخ و مشتری قرار دارد بسیار بزرگ‌تر اجرام کمربند کویپر هستند. به‌علاوه اطلاعاتی که در مورد اجرام کویپر به دست آمده نشان می‌دهد که ترکیب آن‌ها با کمربند سیارک‌ها متفاوت است. این تفاوت‌ها می‌تواند سر نخ خیلی مهمی در مورد درک چگونگی تشکیل منظومه شمسی به دست بدهد. هر چند که هنوز نتیجه گیری قطعی در این مورد انجام نشده است.
منبع: engadget.com
