دانشمندان همیشه در سیاره‌های موجود در منظومه‌های شمسی دیگر در جستجوی نوعی قمر مشابه ماه خودمان بوده‌اند، اما هرگز آن را پیدا نمی‌کردند. اکنون آن‌ها برای اولین بار در نزدیکی یکی از سیاره‌ها توده ابری از گرد و غبار یافته‌اند که ممکن است روزی یک یا سه قمر را تشکیل دهد.
دانشمندان یک توده ابری تشکیل شده از گرد و غبار را (تقریبا) در نزدیکی یک سیاره فراخورشیدی جوان در یک سامانه ستاره‌ای به نام PDS 70 با فاصله 370 سال نوری از زمین کشف کرده‌اند. البته این کشفی است که سال‌ها ادامه داشت.
تیم کشف کننده ابتدا در سال 2018 یک پیش‌سیاره گازی عظیم را با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی پیدا کردند. سپس بعد از آن، کشف ابتدایی یک پیش توده گازی عظیم دیگر (PDS 70c) در همان منظومه و با تلسکوپ مشابه رخ داد.
دانشمندان باور دارند هر دوی این غول‌های گازی 10 برابر بزرگ‌تر از سیاره مشتری هستند و سن منظومه آن‌ها حدود 10 میلیون سال است.
خود سیاره‌ها جوان هستند و یکی از آن‌ها حتی هنوز به‌طور کامل تشکیل نشده است. البته ما داریم به تصاویر 370 سال قبل نگاه می‌کنیم، اما این مشاهدات طرح اصلی کیهانی آن‌ها هستند.
با توجه به این که این منظومه از قبل توجه دانشمندان را به خود جلب کرده بود، آن‌ها با تمام تجهیزات ممکن، شامل آرایه میلی‌متری بزرگ آتاکاما (معروف به آلما) یک «نگاه» دیگر به آن انداختند.
این آرایه شامل 66 دیش رادیویی با موج کوتاه است که دیدن ابرهای تشکیل دهنده قمر بالقوه را ممکن کرده است. این توده ابری نزدیک PDS 70c (غول گازی جوان) قرار دارد و مساحت فعلی آن از مسافت بین زمین و خورشید مقداری بیشتر است.
به‌طور کلی، توده ابری جرم کافی را برای تشکیل حداکثر سه ماه را به اندازه ماه زمین دارد. این احتمال وجود دارد که همین الان هم در آن ناحیه قمر تشکیل شده و آلما دقت کافی را برای دیدن آن نداشته باشد. اما زمانی که یک تلسکوپ بسیار بزرگ‌تر ساخته شد، ممکن است این قدرت را داشته باشد که حضور قمرهای دیگر را در آن ناحیه تایید کند.
منبع: reviewgeek.com
