به نظر میرسد این روزها نمیتوان بدون شنیدن کلمهی الگوریتم، به اینترنت دسترسی پیدا کرد. حالا که دیگر میدانیم که الگوریتمها فقط مجموعه ای از دستورالعملها هستند، قصد داریم در این مقاله نگاهی به الگوریتمهای رسانههای اجتماعی بیندازیم.
چه The Social Dilemma را از شبکهی نفلیکس تماشا کرده اید و در حال حاضر به دنبال کلاه حلبی خود برای جلوگیری از خواندن افکارتان توسط دیگران هستید، و چه اینکه شما صرفاً درمورد الگوریتمهای فیدهای رسانههای اجتماعی کنجکاو باشید جای نگرانی نیست- همهی آن چیزی که باید در مورد آن بدانید را در اینجا بررسی میکنیم.
الگوریتمهای رسانههای اجتماعی چگونه کار میکنند؟
وقتی به الگوریتمهای رسانههای اجتماعی اشاره میکنیم، در مورد الگوریتمهایی صحبت میکنیم که تصمیم میگیرند چه پستهایی در فید شما نمایش داده شود. شرکتهای رسانههای اجتماعی احتمالاً الگوریتمهای زیادی در دست اجرا دارند، بنابراین مهم است که بتوانیم آنهایی را که در اینجا بررسی میکنیم، تشخیص دهیم.
الگوریتمهای فید در اصل با استفاده از یادگیری ماشینی پیش بینی میکنند چه پستهایی را دوست خواهید داشت، و این موارد را در فیدتان به شما نشان میدهند. اکثر سیستم عاملهای رسانههای اجتماعی، به استثنای اینستاگرام، به شما این امکان را میدهند که بین یک فید الگوریتمی یا یک فید زمان بندی شده انتخاب کنید.
با فیدهای الگوریتمی، پستها را به ترتیبی میبینید که الگوریتم فکر میکند بهترین ترتیب است. از سوی دیگر، فیدهای زمان بندی شده، پستها را بر اساس زمان بندی آنها سازماندهی میکنند. بنابراین فید اینستاگرام شما ممکن است چند دقیقه قبل از پست شخصی را که زیاد با او در ارتباط نیستید، پستی را از حسابی به شما نشان میدهد که فکر میکند شما آن را دوست خواهید داشت.
برای دستیابی به این هدف، پلتفرمهای رسانههای اجتماعی دادههایی را از پستهایی که در گذشته با آنها تعامل داشته اید، پست هایی که در حال حاضر دارای روند مطلوب هستند و پستهای حمایت شده دریافت میکنند. اما دادههایی که این الگوریتمها بررسی میکنند بسیار زیادند.
پلتفرمها اطلاعات را بر اساس پستهایی که دوستان شما دوست دارند، سابقهی جستجوی شما در سایتهای دیگر و حتی تعداد دفعاتی که پستها را نگاه میکنید، جمع آوری میکنند. الگوریتم با ترکیب همهی این دادهها، پیش بینی میکند که احتمال دارد به چه پستهایی علاقه داشته باشید.
چرا شبکههای اجتماعی از الگوریتم استفاده میکنند؟
پلتفرمهای رسانههای اجتماعی به یک دلیل ساده از آنها استفاده میکنند – برای اینکه شما را در پلتفرم نگه دارند. اگر پستهایی را میبینید که به آنها علاقه دارید، برای مشاهده بیشتر به پیمایش ادامه میدهید. این غریزه در انسان نهادینه شده است.
اما چرا سیستم عاملهای رسانههای اجتماعی علاقه مند هستند که شما را در پلتفرم خود نگه دارند؟ این کار به هدف اصلی هر تجارت – یعنی پول بر میگردد.
هر چه مدت زمان بیشتری را صرف پیمایش در یک شبکهی اجتماعی کنید، آن شبکه میتواند تبلیغات بیشتری را به شما نشان دهد. فکرش را بکنید. اگر پس از هر سه پست از اینستاگرام آگهی میبینید، هرچه بیشتر پیمایش کنید و پستهای بیشتری ببینید، تبلیغات بیشتری را نیز مشاهده خواهید کرد.
هر بار که تبلیغاتی را در شبکههای اجتماعی مشاهده میکنید، این پلتفرم درآمدزایی میکند. فقط نگاه کردن به تبلیغ، یک برداشت نامیده میشود. پلتفرمهای رسانههای اجتماعی از طریق برداشتها از تبلیغ کنندگان هزینه میگیرند. بنابراین، هر بار که آگهی ای را میبینید، پلتفرم رسانههای اجتماعی به موجب آن کسب درآمد میکند. وقتی با تبلیغاتی تعامل میکنید با کلیک روی آن، این هزینهها چند برابر شده و افزایش مییابند.
یکی دیگر از دلایل اصلی برای ادامهی پیمایش شما در آن پلتفرم استفادهی طولانی مدت از آن است. شبکههای اجتماعی از شما میخواهند که همچنان از برنامههای آنها استفاده کنید. از این طریق است که آنها میتوانند در دراز مدت از شما درآمد تبلیغاتی کسب کنند، اما این نیز کمی پیچیده تر از آن است.
شرکتهای رسانههای اجتماعی از شما میخواهند که به پلتفرم آنها بازگردید زیرا این کار بدان معناست که میتواند روی شما به عنوان یک کاربر فعال حساب باز کند. تعداد کاربر فعال برای شرکتهای رسانههای اجتماعی حیاتی است. آنها از این رقم برای تعیین نرخ تبلیغات، جستجوی سرمایه گذاری و ارزیابی موفقیت استفاده میکنند.
همانطور که میبینید، همه چیز به این دلیل بر میگردد که چشم از پستها بر ندارید و در برنامه پیمایش کنید.
آیا شرکتها واقعاً آنچه که میبینید را کنترل میکنند؟
دانستن این که شرکتهای رسانههای اجتماعی محتوای مشاهده شده را سخت گیرانه کنترل نمیکنند، مهم است.
هر الگوریتم پلتفرم به گونه ای طراحی شده است که محتوای مربوطه را به شما نشان دهد و از این طریق درآمد کسب کند.
الگوریتم به خودی خود تکامل مییابد – این بخش جزئی از یادگیری ماشین است و بدون هیچ گونه نظارت انسانی، انتخاب میکند که چه پستهایی را به شما نشان دهد. هیچ کس در هیچ شرکت رسانههای اجتماعی پشت میز ننشسته و دستی در انتخاب این که چه کسی چه چیزی را ببیند ندارد. در حالی که هر پلتفرم الگوریتم خاص خود را ایجاد میکند و به آن هدف میدهد، شرکت نمیتواند محتوایی که نمایش میدهد را انتخاب کند.
فیدهای الگوریتمی همچنین باعث نمیشود که محتوایی را از دست بدهید. توییتر و اینستاگرام در بیانیه ای توضیح داده اند که الگوریتمهای آنها فقط بر ترتیب پستها تأثیر میگذارد. میتوانید نحوهی عملکرد الگوریتم اینستاگرام در سال 2020 را اینجا و در سال 2021 را در این مقاله بخوانید.
این بدان معناست که الگوریتم هیچ گونه محتوایی را مخفی یا حذف نمیکند. بنابراین، در حالی که پستهای جالب توجه در بالا نشان داده میشوند، اگر همچنان به پیمایش خود ادامه دهید، هر پست جدیدی را از آخرین باری که از برنامه استفاده کردید، مشاهده خواهید کرد.
مشکل عمده ای که در مورد الگوریتمها وجود دارد اعتیاد آور بودن آنها است. رسانههای اجتماعی نمونهی بارز یک عادت اعتیاد آور هستند و همچنین میتوانند منجر به مشکلات روانی شوند. گر چه این مورد اثبات نشده است، اما بسیاری از مردم معتقدند الگوریتمهای رسانههای اجتماعی با اعمال حلقه بازخوردی که افراد را در حال پیمایش نگه میدارد، این مشکل را تشدید میکند.
این در حالی است که آنها متهم به ایجاد اتاقهای پژواک، هدایت مردم به سمت محتوای افراطی و اخبار جعلی و مشوق ایجاد هیجان نیز هستند.
بدیهی است که تعادل بسیار خوبی در نگه داشتن شما در برنامهی رسانههای اجتماعی وجود دارد. دقیقاً به همین دلیل است که الگوریتمهای پیشرفته به جای افراد از آن استفاده میکنند.
آیا الگوریتمهای رسانههای اجتماعی فایدهای هم دارند؟ قطعاً باید داشته باشند!
الگوریتمها در پیش بینی آنچه میخواهیم در رسانههای اجتماعی ببینیم کامل نیستند – آنها کامپیوتری هستند، و نه مغز انسانی. برخی مواقع در پیش بینیهای خود اشتباه میکنند و در نهایت شما را با محتوایی آزار دهنده که علاقه ای به آن ندارید، میآزارد.
باید گفت که مشکلات خاص خود را دارند، اما اغلب به اهداف مورد نظر شبکههای اجتماعی دست مییابند. در غیر این صورت، شرکتهای رسانههای اجتماعی از آنها استفاده نمیکنند.
اما وقتی نوبت به این میرسد که آیا میخواهید از آنها استفاده کنید یا نه، حداقل معمولاً حق انتخاب دارید .
