در مقاله.ی قبل به تحولات عکاسی در دنیای تلفن پ‌های همراه نگاه انداختیم. در این مقاله توجه خود را به تصاویر متحرک معطوف میکنیم. ما روزهای ویدیوی بی‌کیفیت را سریعاً پیش خواهیم برد و مستقیماً به مطالب هیجان انگیز خواهیم رسید.
نوکیا N93 سال ۲۰۰۶ اولین گوشی بود که فیلم با کیفیت DVD ضبط می‌کرد، یعنی 640x480px با سرعت ۳۰ فریم در ثانیه. چند گوشی دیگر سال قبل از آن موفق به ضبط فیلم 480p شدند، اما فقط با سرعت ۱۵ فریم در ثانیه. وقتی صحبت از وضوح کیفیت فیلم می‌شود، به تنهایی از عهده‌ی آن برنمی‌آید.
اولین فیلم‌های 720p توسط سامسونگ امنیا HD سال ۲۰۰۹ ضبط شده است. مطمیناً فقط از عهده‌ی ضبط فیلم‌های ۲۴ فریم در ثانیه بر می‌آمد، اما این … سینماتیک است. در حقیقت، بیشتر پیش پا افتاده بود تا سینماتیک.
همه چیز به سرعت پیشرفت کرد و اولین فیلم‌های 1080p در سال بعد توسط LG اپتیموس 2X ضبط شدند. مانند امنیا، این کار را با سرعت ۲۴ فریم در ثانیه انجام می‌داد یا بهتر است بگوییم سعی در زدن ۲۴ فریم در ثانیه داشت که هر دو گوشی معمولاً چند فریم کمتر از این حد بودند. این هنوز هم نمایش بزرگی از قدرت تگرا ۲ بود.
تا چند سال قبل از ورود سامسونگ گلکسی نوت ۳ با دوربینی که می‌توانست اولین فیلم‌های (4k (2160p را ضبط کند، همه چیز آرام بود. و این کار را با سرعت ۳۰ فریم در ثانیه انجام می‌داد، با چیپ ست قدرتمند اسنپدراگون ۸۰۰ که نرخ فریم را ثابت نگه می‌داشت. توجه داشته باشید که Acer Liquid S2 قبل از نوت ۳ معرفی شده بود اما پس از آن به فروش رسید. در اینجا دستگاه‌هایی را بررسی میکنیم که اولین بار به بازار عرضه شد.
4K برای مدت طولانی در جایگاه رزولوشن برتر باقی ماند. سپس ZTE نوبیا رد مجیک ۳ در ماه مه سال ۲۰۱۹ وارد شد و اولین فیلم‌های 8K را ضبط کرد. به نوعی، تنها موفق به ضبط فیلم با سرعت ۱۵ فریم در ثانیه بود. در حالی که امنیا و اپتیموس موفق به دریافت رتبه‌ی برتر (۲۴ فریم در ثانیه حداقل نرخ فریم مناسب) می‌شوند، ۱۵ فریم در ثانیه فقط دم از خودستایی است.
ZTE نوبیا رد مجیک ۳ در سمت چپ و شیائومی می ۱۰ پرو 5G در سمت راست
سال بعد اولین گوشی‌های اسنپدراگون ۸۶۵ به بازار آمدند و آنها قادر به ضبط با کیفیت 8K و سرعت ۳۰ فریم بر ثانیه بودند. شیائومی می ۱۰ و می ۱۰ پرو در ماه فوریه در چین در دسترس بودند، بنابراین آنها نشان “اولین” را دریافت می‌کنند.
گلکسی S20 سه گانه سامسونگ در اوایل ماه مارس وارد بازار شد و از قابلیت دسترسی بیشتری برخوردار بود، اما چند هفته بعد دیگر اولین نبود (همچنین نسخه‌های مجهز به اسنپدراگون و اگزینوس به 8K در ۲۴ فریم در ثانیه محدود می‌شدند).
نوکیا لومیا ۹۲۰ سال ۲۰۱۲ اولین گوشی با لرزشگیر اپتیکال بود. فنلاندی‌ها در مورد چگونگی صاف کردن فیلم‌های دستی و خیلی زود برای ساختن نسخه‌ی نمایشی به مشکل بر خوردند. این گوشی واقعاً دارای OIS بود، فقط به اندازه‌ی نسخه‌ی ساخت نوکیا خوب نبود (همچنین رسوایی مربوط به عکس‌های ثابت نیز وجود داشت، و عرضه‌ی صحیحی نبود).
Nokia لومیا ۹۲۰ در سمت چپ و HTC10 در سمت راست
اولین دوربین سلفی با OIS دوربین اصلی گوشی HTC 10 است. این گوشی به شما امکان می‌دهد در حین راه رفتن فیلم برداری کنید (با وضوح 1080p، دوربین اصلی می‌تواند ضبط 4K را انجام دهد). برخلاف بسیاری از ویژگی‌های دیگر این لیست، دوربین‌های جلو با OIS از پس آن بر نمی‌آیند (در حقیقت، به دلیل ضخامت اضافی، یافتن یک دوربین سلفی با فوکوس خودکار بسیار دشوار است، OIS به هیچ وجه مهم نیست).
هنوز هم منتظر دیدن اولین گوشی‌هایی که می‌توانند 8K را با سرعت ۶۰ فریم در ثانیه ضبط کنند هستیم، اما طولی نمی‌کشد و شاید سال آینده آنها را ببینیم. و هنوزم هم گوشی‌هایی وجود دارند که در حال حاضر از نرخ فریم مضحکی برای فیلم‌های حرکت آهسته برخوردارند، فکر می‌کنید “اولین” مهم بعدی چیست؟
بیشتر فیلم‌های ضبط شده‌ی امروزی جایی در محدوده‌ی ۲۴ تا ۶۰ فریم در ثانیه است. با این حال، نرخ فریم بالاتر به فیلمبردار اجازه می‌دهد تا زمان را کند کرده و فیلم‌هایی با نمای چشمگیر ایجاد کند. شما آن را اغلب در فیلم‌های تلویزیونی مشاهده می‌کنید، اما در سال ۲۰۰۷ یک دارنده‌ی گوشی معمولی می‌تواند همین کار را با LG KU990 Viewty انجام دهد، که اولین تلفنی بود که فیلم حرکت آهسته را ضبط کرد. این گوشی فیلم با کیفیت ۱۲۰ فریم در ثانیه با رزولوشن ۳۲۰ پیکسل ضبط می‌کرد، که می‌توانست سرعت آن ۴ برابر تا ۳۰ فریم بر ثانیه پایین بیاورد.
Viewty به اندازه کافی سریع بود که می‌توانست ترکیدن یک بادکنک پر از آب را ضبط و سرعت آن را کم کند تا از دیدن آن لذت ببریم. اگر واقعیت داشته باشد، در اینجا ویدیویی وجود دارد که در آن زمان فیلمبرداری شده و همین موضوع را نشان می‌دهد:
یک دهه بعد سونی با اکسپریا Xzs که اولین فیلم‌های حرکت آهسته با سرعت ۹۶۰ فریم در ثانیه را ضبط می‌کرد، وارد بازار شد. در آن زمان بهترین گوشی فقط ۲۴۰ فریم در ثانیه کار می‌کرد، اما دوربین Motion Eye سونی همه‌ی این‌ها را تغییر داد. این گوشی دارای اولین سنسوری بود که در حافظه تعبیه شده بود، سنسوری که به آن اجازه می‌داد ۰.۱۸ ثانیه فیلم با کیفیت 720p به صورت محلی ذخیره کند (پردازنده‌های آن زمان برای پردازش همزمان آنقدر سریع نبودند).
در اینجا یک نسخه ی نمایشی وجود دارد که حباب‌های صابون، بادکنک‌های آب و بیشتر را نشان می‌دهد. بیشتر آن همزمان است، اما می‌توانید روی دکمه ای ضربه بزنید تا به حالت ۹۶۰ فریم در ثانیه بروید. تلفن‌های مدرن تر، نرخ فریم را به قیمت چندین هزار دلار تبلیغ می‌کنند، اگرچه از میانگذاری استفاده می‌کنند، بنابراین آنها را از این بحث کنار می‌گذاریم.
آنچه که این مقاله اساساً پوشش می‌دهد سیر تکاملی تلفن‌های دوربین دار است، اما چیزهای بیشتری برای گفتن وجود دارد. به عنوان مثال، هنوز حتی به تکامل فناوری‌های فوکوس خودکار نپرداخته ایم. و برخی از این تلفن‌ها هریک شایسته‌ی یک مقاله‌ی Flashback مختص به خود هستند.
