عمومی

هر ساله دانشمندان هزاران گونه جدید را کشف میکنند. محققین در آکادمی علوم کالیفورنیا در سانفرانسیسکو ۱۳۳ گونه به خانواده درختان اضافه کردند.

صدها محقق و موسسه بین المللی گونه های زیادی شامل یک گونه جدید از زنبورعسل، ۴۳ گونه مورچه، ۳۶ سوسک، یک نوع زنبور شن و ماسه، ۴ نوع عنکبوت، ۶ نوع گیاه، ۲۳ نوع ماهی، یک نوع مارماهی، یک نوع کوسه، ۷ نوع لیسه دریایی، ۵ نوع فسیل جوجه تیغی، یک نوع فسیل سکه دریایی، یک نوع مرجان، یک نوع لقمه ماهی، یک نوع مارمولک و یک نوع جدید از ویروس پرندگان را کشف کردند.

به گفته دکتر Shannon Bennett رئیس آکادمی علوم Biodiversity ما تنها کمتر از ۱۰ درصد گونه های موجود در کره زمین را تاکنون کشف کرده ایم. به گفته وی محققین و دانشمندان به بررسی قسمت های کمتر شناخته شده سیاره می پردازند. هر یک از این گونه ها چه تا کنون کشف شده باشند و چه نشده باشند برای خود دنیایی از شگفتی و سؤال هستند.

در زیر برخی از جالبترین این کشفیات در سال ۲۰۱۶ آورده شده است:

• یک نوع ماهی گروپو جدید

Grammatonotus brianne عمیقترین ماهی ای است که توسط انسان و در ۴۸۷ فوت زیر سطح اقیانوس کشف شده است. محل کشف این نوع ماهی فیلیپین می باشد.

• مارمولک زره پوش آنگولا

در خصوص گونه های آنگولایی مارمولک زره پوش اطلاعات زیادی وجود ندارد به همین دلیل دانشمندان امید دارند تا گونه های جدید به پاسخ برخی سوالاتشان کمک کند.

• مورچه خون آشام

در کل ۴۳ گونه مورچه کشف شده که شامل گونه Stigmatomma و مورچه دراکولایی می شود که در ماداگاسکار زندگی میکنند.

• حلزون رنگی دریایی

این حلزون جدید دریایی در آب های کم عمق کالیفرنیا به همراه ۶ گونه دیگر کشف شده است.

• ماهی جدید اقیانوس آرام

این لقمه ماهی جدید آمار گونه های کشف شده را به ۲۰۰ می رساند.

• سوسک زمینی

بسیاری از گونه های جدید سوسک ها در ماداگاسکار کشف شده اند. سوسک های زمینی یک نوع بسیار متفاوت از حشرات هستند که هم بالدار و هم بدون بال بوده و از حشرات دیگر تغذیه میکنند.

• سیمپلوکاس نیگریدنتاتا

این گل یکی از شش گیاه کشف شده در سال ۲۰۱۶ است. سیمپلوکاس نابغه گیاهان است به طوری که ۲۵۰ گونه را در آسیا، استرالیا و آمریکا شامل می شود.

• ویروس جدید در پرندگان

ویروس جدیدی کشف شده که موجب تغییر شکل منقار پرندگان می شود. این ویروس متعلق به خانواده ویروس های پیکورنا می باشد که یکی از بزرگترین دسته های ویروسی است که شامل ویروس های انسانی مانند سرماخوردگی معمولی نیز می شود است.

نخستین شواهد از وجود حیات بر سطح سیارات دیگر احتمالا در شکل سیگنال‌های منفعلی هستند که اخترشناسان آنها را در جو یک سیاره شناسایی خواهند کرد.

به گزارش روکیدا، سیارات دارای جو، مناسب‌ترین گزینه برای یافتن نشانه‌های حیات هستند؛ حیات به هر شکل نیازمند لایه‌ای از گازها است که آسمان یک سیاره سنگی را در بر گرفته و ضمن تأمین منابع انرژی، بعنوان یک سپر محافظتی در برابر محیط خشن فضا ایجاد می‌کند.به همین دلیل مریخ‌نورد کنجکاوی بدنبال توصیف وضعیت جو سیاره سرخ است و مأموریت مدارگرد ماون (MAVEN) نیز با هدف رمزگشایی از اسرار نازک شدن جو این سیاره آغاز شده است.

اما دو رویکرد متفاوت می‌تواند به اخترشناسان برای بررسی جو سیارات بیگانه با جزئیات منحصربفرد و یافتن نشانه‌های احتمالی حیات کمک کند.

وضعیت شیمیایی جو

نخستین گام در جستجو برای یافتن نشانه‌های حیات فرازمینی، تعیین قابل مطالعه بودن جو یک سیاره بیگانه است؛ بسیاری از سیارات بیگانه کشف شده توسط تلسکوپ فضایی کپلر احتمالا دارای جو نیستند.
آیا یک سیاره بیگانه بطور بالقوه برای میزبانی از حیات مناسب است؟ آیا در صورت دارا بودن جو، گرم یا سرد بوده و آیا دارای سطح جامد است؟ پاسخ به این سوالات، خصوصیات پایه یک سیاره بیگانه را تعیین می‌کنند.
به گفته «نیکلاس کوان» از محققان دانشگاه نورث‌وسترن، ضخامتی مشابه شبیه ضخامت جو زمین این امکان را برای محققان فراهم می‌کند تا در گام بعدی اقدام به بررسی ترکیبات جو کنند؛ بررسی شیمی و اندازه‌گیری مولکول‌ها در جو، گزارش نسبتا دقیقی از وضعیت یک سیاره بیگانه ارائه می‌کند.

اخترشناسان با استفاده از برخی قوانین اساسی شیمی به کشفیاتی در خصوص سیارات بیگانه دست پیدا کردند؛ جو زمین مملو از اکسیژن بعنوان یک گاز واکنش‌پذیر است که منجر به شکل‌گیری حیات بر روی این سیاره شده است.

در طیف زمین هر دو گاز اکسیژن و متان وجود دارند، چراکه حیات و سوخت و ساز در آن جریان دارد.
برای پیدا کردن اکسیژن، متان و سایر گازها که احتمال میزبانی از حیات را افزایش می‌دهند، اخترشناسان باید زمان گذر سیاره از مقابله ستاره میزبان را رصد کرده یا تصویر مستقیمی از سیاره و ستاره میزبان در اختیار داشته باشند.

گذر سیاره فراخورشیدی از مقابل چهره ستاره میزبان باعث تغییر در میزان درخشندگی ستاره می‌شود؛ اگر جو سیاره ضخامت داشته باشد، طیف نوری در برخی طول موج‌ها شفاف و در غیر اینصورت طیف نوری مات دیده می‌شود؛ تغییر وضعیت طیف نوری به تعیین ترکیبات و موادشیمیایی موجود در جو سیاره کمک می‌کند.

تاکنون ۵۰ سیاره با این روش مورد بررسی قرار گرفته‌اند؛ اغلب این سیارات ابر مشتری‌های داغ – غول‌های گازی بزرگ در مدار بسیار نزدیک به ستاره میزبان – هستند که قادر به میزبانی از حیات نیستند.
مشاهده اکسیژن در یک طیف بسیار دشوار است، اما متان با استفاده از یک تلسکوپ بسیار قوی براحتی قابل مشاهده است.

لبه سرخ

در کنار بررسی ترکیبات جو، اخترشناسان قادر به بررسی احتمال وجود حیات بر سطح یک سیاره یا حداقل انعکاسی از آن هستند.
تمامی اشکال حیات بدنبال خلاص شدن از انرژی هستند که از آن استفاده نمی‌کنند؛ در گیاهان انرژی که برای تولید غذا استفاده نمی‌شود، به شکل فوتون‌های فرابنفش منعکس می‌شود.

در زمان فراوانی زندگی فتوسنتزی مانند جنگل‌های بارانی یا تپه‌های جلبکی، انعکاسی به شکل درخشش جزئی نور مادون قرمز دیده می‌شود که لبه سرخ (red edge) نامیده می‌شود و مشابه این بازتاب در سیارات فراخورشیدی نیز قابل مشاهده است.
با این حال مشاهده انعکاسی مشابه لبه سرخ از فاصله دور بسیار مشکل است؛ بطور مثال مشاهده لبه سرخ در جنگل های بارانی از فاصله دور تنها در روزهای صاف امکانپذیر است، درحالیکه این منطقه در بیشتر مواقع پوشیده از ابر است.

مشاهده سیارات به رنگ حیات

اخترشناسان به تازگی موفق به تهیه نخستین تصویر مستقیم از یک سیاره فراخورشیدی به رنگ سایه آبی شده‌اند؛ اما آیا امکان مشاهده یک سیاره سبز با حیات فتوسنتزی یا یک سیارخ سرخ رنگ نیز وجود دارد؟
این مسئله بستگی به نوع موجودات فتوسنتزی احتمالی در اطراف یک ستاره خورشید مانند یا ستاره کوتوله قرمز دارد.

بر روی زمین، گیاهان از رنگدانه‌ای موسوم به کلروفیل A برای جذب نور خورشید و تولید مواد غذایی استفاده می‌کنند که اقدام به تنظیم طول موج‌های ساطع شده از نور خورشید می‌کند و به همین علت گیاهان سبز هستند.
اما محققان موسسه تحقیقات فضایی گودارد ناسا در حال مطالعه بر روی گونه‌ای از جلبک اعماق دریا هستند که از کلروفیل D استفاده می‌کند؛ طول موج‌های جذب شده بوسیله این رنگدانه بیشتر در طیف مادون قرمز هستند.

تحقیقات صورت گرفته توسط محققان این مرکز در سال ۲۰۰۷ نشان می‌دهد، گیاهان بیگانه بر روی سیارات فراخورشیدی می‌توانند به رنگ‌های مختلفی باشند و این مسئله بستگی به روشنایی ستاره میزبان آنها دارد و رنگدانه‌های فتوسنتزی با نور در دسترس تطبیق پیدا می‌کنند.
به همین علت تلسکوپ‌های آینده باید قادر به رصد طیف کاملی از طول موج‌های نوری باشند گه گیاهان برای فتوسنتز استفاده می‌کنند.

برای کشف نشانه‌ای از حیات بیگانه، علاوه بر تلاش برای یافتن سیگنال‌های فرازمینی، حجم بالایی از داده‌ها باید پردازش شوند.

بزرگترین تئوری انیشتین در رابطه با نسبیت ، خیلی از مسائل را در حجم وسیع ، شامل وجود لنز های گرانشی یا حلقه های انیشتین پیش بینی میکند. و همچنان معادلات مشهور او برای برای توضیح کامل این مسائل درگیر اند.
در حالی که نسبیت عام اظهار دارد که یک منبع پر قدرت گرانش – مثلا خورشید – تار و پود فضا را می بافد و نور را از یک شیء بسیار دور به سوی عدسی یک تلسکوپ راهنمایی میکند ، اشیاء خیلی بزرگ مثل کهکشان ها و خوشه های کهکشانی باعث مشاهده ی لنز های گرانشی که به صورت تئوری خیلی قویند میشوند (مثل عکس پایین ) .همچنین نسبیت عام نمیتواند به طور کامل حرکت چرخشی کهکشان ها و ستاره های آن ها را توضیح دهد.

به همین خاطر است که بیشتر فیزیکدانان این امر که ۸۰% ماده های جهان ماده ی تاریک است را قبول دارند. ماده ی تاریک نوعی ماده ی نامرئی است که در لبه های کهکشان ها آویزان است و از ذراتی که به سختی قابل تشخیص اند ، یا از تعداد بیشماری از سیاه چاله های کوچک پدید آمده است. ولی ما همچنان به دنبال مدرک های محکم تری هستیم.
هرچند یک تئوری جدال برانگیز از اریک ورلیند در دانشگاه آمستردام میگوید که ماده ی تاریک اصلا وجود خارجی ندارد. ستاره شناسان با توجه به مطالعه بر روی رفتار ۳۳۰۰۰ کهکشان قبول کرده اند که این ایده جالب توجه است.
ولی این بدان معنی نیست که ما میتوانیم به طور کامل نظریه ی ماده ی سیاه را رد کنیم زیرا هنوز مشاهدات فراوانی هست که نظریه ی ورلیند نمیتواند انها را توجیه کند که فیزیکدان و رئیس مطالعات ، مارگت بروور (margot brouwer ) در یکی از ویدئو های یوتیوبش در مورد این تحقیق گفته است. که این خود یک قدم نوید دهنده و جالب است.

تئوری جدیدی از جاذبه
پابلو کارلوس بوداسی ( Pablo Carlos Budassi )
تئوری جدید ورلیند به نام گرانش القا شده ( Emergent Gravity ) یا به طور مختصر EG ابتدا در سال ۲۰۱۰ در روزنامه ی نیویورک تایمز در سطح وسیعی شایع شد. این ایده ۶ سال از وقت او را برای تبدیل به ایده ای قابل آزمایش در arXiv در نوامبر ۲۰۱۶ گرفت.
گرانش القایی از دنیای مکانیک کوانتومی خیلی کوچک (و عجیب ) اقتباس شده است که ادعا میکند جاذبه واقعا یک نیروی گرانشی تاریک است که بیشتر شبیه تاثیر طبیعی تار و پود فضاست تا یک میدان (مثل میدان مغناطیسی ).
بیشتر شبیه نتیجه ی یک طناب کشی است.
از یک سو این ماده است که تار و پود فضا را میسازد و در سوی دیگر یک نیروی قوی که هنوز توضیحی در مورد ان نیست به نام انرژی سیاه که به توسعه ی فضا و افزایش گوشه های جهان سرعت میبخشد. (ولی نگران نباشید چرا که ما تا ۲.۸ میلیارد سال دیگر وارد “مهگسست” نخواهیم شد )
ورلیند در اخرین مقالاتش اظهار دارد که تار و پود فضا دارای خاصیت ارتجاعی حافظه دار نسبت به وقتی است که ماده ای مرئی وارد فضا میشود که با سرعت خیلی کمی ارام میگیرد. هنگامی که حجم عظیمی از ماده وارد شود این حالت فنری باعث ایجاد یک نیروی گرانشی سیاه در فاصله ای بسیار دور میشود.
به عبارت دیگر جاذبه میتواند تلاش طبیعت برای پر کردن خلا با استفاده از اشفتگی باشد درست مثل فشار هوا برای پر کردن خلاء هوا یا فرار هوای گرم بدن ما به سمت فضای سرد بیرون که نیاز به هیچگونه نیروی عجیب غریب نامرئی برای فشار ذرات نیست.
ورلیند میگوید از نظر ما این باعث تضعیف فرضیه ی معمولی که قوانین جاذبه همانطور که هستند باید باقی بمانند میشود و از این رو منطق فرضیه ی ماده ی سیاه رد خواهد شد. در واقع ما این طور استدلال کرده ایم که اثرات ماده ی سیاه مشاهده شده ، باقی ماندنی اند.
اگر این مطالب تا بحال شما را سر در گم کرده است بهتر است بدانید که شما تنها نیستید . دنیس اوربای در مقاله ای برای نیویورک تایمز نوشت : بعضی از فیزیکدانان جهان مقاله ی دکتر ورلیند را متوجه نمیشوند یا نسبت یه ان خیلی دیر باورند.
به هر حال تیمی از ستاره شناسان ازمایشات محدودی بر معادلات دکتر ورلیند انجام دادند .

گرانش القایی اولین مانع خود را از بین میبرد
بروور و همکارانش گرانش القایی را با مطالعه ی ۳۳.۶۱۳ کهکشان تاب دار ازمایش کردند.
مشخصا انها به دنبال لنز های گرانشی ایجاد شده به وسیله ی کهکشان ها و اشیای کج شده ی پشت انها بودند.
این تصاویر خمیده به ما اجازه میدهد تا نیروی جاذبه ی اطراف کهکشان های جلویی که فاصله ی انها صد برابر بیشتر از اندازه ی خود انهاست را بازسازی کنیم. بروور نتایج تحقیقات تیمش را اعلام کرد که در ۱۱ دسامبر در ماهنامه ی ” جامعه ی نجومی سلطنتی ” بریتیش منتشر شد.
بنابر گفته ی بروور معمولا این جاذبه را با فرض اینکه هر کهکشان یک ابر خاص از ماده ی تاریک دارد را توضیح میدهیم. این بار ما داده های خود را با تئوری گرانش جدید اریک ورلیند مقایسه کردیم.
بروور گفت که معادلات ورلیند میتواند توزیع گرانش را بدون معرفی پارامتر های متضاد یا ذرات نامرئی توضیح دهد. یعنی اینکه هیچ ماده ی تاریکی نیاز نیست.
اما ۲۲ نفر از مولفان این تحقیق (به جز خود ورلیند ) مراقب این مورد هستند که ماده ی تاریک را به عنوان یک ایده ی رد شده معرفی نکنند.
انها در نوشته ی خود گفتند که اگرچه کارایی گرانش القایی قابل تحسین است ، این تحقیقات تازه شروع کار است ، در اینده برای ترقی نیاز است که هم در چارجوب تئوری و هم ازمایشات دیداری گرانش القایی ازمایشاتی صورت گیرد تا بتوان به خوبی از انها نتیجه گیری کرد و تئوری های قاطعی در مورد ان گفت.
تیموثی برنت متخصص فیزیک نجومی در موسسه ی مطالعات پیشرفته که در مورد ماده ی تاریک مطالعه میکند در ایمیلی به تجارت داخلی نوشت – گذشته از مدرک جدید – مفاهیم ورلیند به جای جواب ، سوالات بیشتری را بیان میدارد.
برنت شک داشت که برای مثال گرانش القایی میتواند نتایج لیگو (LIGO ) را توجیه کند که کاملا با نسبیت عام تطابق دارد و مدرکی بر وجود ماده ی تاریک در محتوای کهکشان های کوتوله است. و انرژی اضافه از تشکیل جهان به عنوان تابش زمینه ی کیهانی (cosmic background radiation ) نام گذاری شد.
برنت اظهار کرد بر اساس این مطلب و مدرکی دیگر در مورد نسبیت عام او به شدت در مورد جایگزینی گرانش القایی با تئوری انیشتین مخالفت خواهد کرد.
اما حتی اگر نظریه ی ورلیند در ازمایشات اینده شکست بخورد لازم است که فیزیک دانان راهی برای حل بزرگترین بحران یعنی این که چگونه نسبیت عام را با مکانیک کوانتوم که “تئوری همه چیز” نامیده خواهد شد ترکیب کند.
در مقیاس بزرگ به نظر میرسد که جاذبه صرفا بر اساس تئوری انیشتین رفتار نمیکند . این مطلبی بود که ورلیند در ماه نوامبر در مجله ی Astronomy Now اعلام داشت.

آمازون اولین تحویل کالا با هواپیمای بدون سرنشین را تکمیل کرد

اولین تحویل کالا در کمبریج بریتانیا و مدت زمان خرید تا تحویل، ۱۳ دقیقه بوده است.

در حال حاضر ۳ سال از زمانی که آمازون برای اولین بار برنامه جسورانه خود در زمینه تحویل کالا توسط هواپیمای بدون سرنشین را ارائه داد، می گذرد. این شرکت در مورد این قضیه بسیار جدی است، و امروز خبر تکمیل اولین تحویل کالا با پرواز ابتدایی آمازون در ۷ام دسامبر، منتشر شد. محموله ای که ۱۳ دقیقه بعد از سفارش، تحویل داده شد، برای مشتری در کمبریج انگلستان فرستاده شده بود، جایی که آمازون یک مرکز اجرای ساخت سفارشی را اداره می کند.

آمازون در این مورد ویدئویی تهیه کرده است که اشاره می کند در حال حاضر تنها تعداد کمی از مشتریان در منطقه، شامل حال این سرویس شده اند، اما به زودی برای ده ها نفر که در چند مایلی مرکز اجرای کمبریج زندگی می کنند، این سرویس اجرا خواهد شد. وقتی سفارشی گرفته می شود، محموله بسته بندی می گردد، یک هواپیمای بدون سرنشین محموله را بارگیری و به سهولت از طریق مسیر موتوری، ارسال می شود. هواپیما تا ارتفاع ۴۰۰ پایی پرواز می کند تا محموله را تحویل دهد و سپس به سهولت باز می گردد.

زمان بسیاری است که این برنامه در کمبریج در حال اجرا می باشد. اخیرا خبرهایی در مورد انجام برخی کارها در آزمایشگاه محرمانه ای در منطقه، برای آماده سازی اولین پرواز،توسط شرکت آمازون، منتشر شده است. صفحه آمازون یادداشت های اولین تحویل کالا را با جزئیات نوشته است و توضیح داده که این  شرکت نیز آزمایشگاه های اولین پرواز را در ایالات متحده، استرالیا و اسرائیل همانند بریتانیا دارد، پس بنابراین اخبار جدیدی در مورد آزمایش تحویل کالا در این مناطق، به زودی خواهیم شنید.

صفحه FAQ آمازون تعدادی از پرسش ها در مورد سیستم تحویل کالا توسط هواپیمای بدون سرنشین را پاسخ می دهد. برای شروع ، هواپیماهای بدون سرنشین فقط اجازه پرواز در طول روز، زمانی که هوا آفتابی باشد، را دارند-هوای بارانی، برفی یا یخبندان باعث سقوط این هواپیماها می شوند. در مورد اینکه هواپیماهای بدون سرنشین آمازون چگونه با دیگر وسایل نقلیه در خطوط هوایی کار خواهند کرد، شرکت آمازون این پاسخ را داده است که هواپیماهای بدون سرنشین باید در یک خطوط هوایی جداگانه پرواز کنند. در این خطوط تنها تعداد کمی از وسایل نقلیه(هواپیما) بدون سرنشین می توانند پرواز کنند. آمازون می گوید دسترسی به این خطوط هوایی باید بر اساس قابلیت و صلاحیت تعیین شود.

تنها دو مشتری می توانند تحویل کالا به این شکل را داشته باشند و برای آنکه این کار برای همه به واقعیت بپیوندد، هنوز راه بسیار داریم.  شرکت آمازون می “روزی، دیدن وسایل نقلیه پروازی مانند دیدن کامیون های نامه در جاده ها، عادی خواهد شد.” این هدف بزرگی است، اما مدیریت تحویل کالا توسط هواپیماهای سرنشین درمقیاس بزرگ بسیار سخت تر از مقیاس کوچک، می باشد.

منبع

با یکی از جاذبه های گردشگری آشنا شوید ، توپ کَره ای کریشنا، تخته سنگی بزرگ است که در ماهابالی پورام قرار دارد. ماهابالی، شهری باستانی در یکی از ایالت‌‌‏های جنوبی هند است.
وزن این سنگ بیش از ۲۵۰ تُن تخمین زده شده و ارتفاع آن حدود ۶ متر و قطرش حدود ۵ متر است. این سنگ روی سراشیبی یک تپه که شیبی ۴۵ درجه دارد، قرار گرفته است.
همین‌‌‏که این سنگ غول‌‌‏پیکر روی سطح کوچکی از سراشیبی یک تپه تعادل‌‌‏اش را حفظ کرده، یک جاذبه توریستی است. طوری‌‌‏که نه به سمت پایین تپه سُر می‌‌‏خورد، و نه تلاش برای حرکت دادن‌‌‏اش نتیجه‌‌‏ای دارد؛ اصلا از جایش تکان نمی‌‌‏خورد.

گفته می‌‌‏شود اولین بارها در دوران پادشاهی « ناراسیم هِوِرمَن »، تلاش‌‌‏هایی برای جابجایی این سنگ صورت گرفت. این پادشاه طی قرن هفتم پس از میلاد مسیح سلطنت می‌‌‏کرد.
به گفته روایت‌‌‏ها، پادشاه می‌‌‏خواست این سنگ الهی را حرکت دهد تا آن را از دسترس مجسمه‌‌‏سازها دور کند. علی‌‌‏رغم نیت خوب او، تخته سنگ ذره‌‌‏ای تکان نخورد و پادشاه از تصمیم خود صرف‌‌‏نظر کرد.
تلاش دیگری که از آن باخبریم به اوایل قرن بیستم برمی‌‌‏گردد. طبق مدارک تاریخی این‌‌‏بار، در ۱۹۰۸، فرماندار شهر مَدرِس بود که می‌‌‏خواست سنگ را از روی تپه تکان دهد. البته به‌‌‏خاطر این‌‌‏که می‌‌‏ترسید مبادا زمانی سنگ پایین بغلتد و شهرِ پایین تپه را خراب کند.

از ۷ فیل برای این کار استفاده شد، ولی سنگ حتی ذره‌‌‏ای از جای خود تکان نخورد. تا الان ثابت شده که ترس فرماندار بی‌‌‏اساس بوده است؛ چرا که درطول این مدت توپ کَره‌‌‏ای کریشنا حرکتی نکرده است، چه رسد به این‌‌‏که از روی تپه پایین بیفتد. بنابراین شهر از خطر تخریب در امان است.

کریشنا اساسا برای محلی‌‌‏ها، با نامی خاص شناخته‌‌‏شده بود. یعنی در زبان تامیل- زبان بومی جنوب هندوستان- به آن « وان ایری کال » می‌‌‏گفتند، که به معنای « سنگ خدای آسمان » است. این‌‌‏طور گفته می‌‌‏شود که خدایان بودند که سنگ را در ماهابالی پورام قرار دادند.

طبق برخی منابع، یک راهنمای محلی گردشگری، سنگ را به این نام معروف کرد و از آن پس سنگ خدای آسمان با عنوان توپِ کَره‌‌‏ای کریشنا معروف شد. براساس اسطوره‌‌‏شناسی هندی، خدای کریشنا به عنوان یک بچه، کَره خوردن را خیلی دوست داشت و اغلب یواشکی مُشتی از آن را از ظرف کَره مادرش برمی‌‌‏داشت. از آنجایی‌‌‏که این سنگ غول‌‌‏پیکر در ماهابالی پورام شبیه یک قلنبه کَره است که از دست این خدا افتاده، به آن توپِ کَره‌‌‏ای کریشنا گفتند. از آن موقع با این نام معروف شده است.

راجاراجا چولا، که حدود اواخر قرن دهم پس از میلاد مسیح تا اوایل قرن یازدهم فرمانروایی کرد از این سنگ الهام گرفت و عروسکی به نام « تانْجاوور » درست کرد. تانجاوور یک اسباب‌‌‏بازی سنتی هندی به شکل کودکی تپلی است که از خاک رُس ساخته می‌‌‏شود. مرکز ثقل و کل وزن این عروسک در پایین‌‌‏ترین بخش مرکزی بدن آن متمرکز است که باعث می‌‌‏شود تا با یک نوسان، حرکتی مداوم شبیه رقص داشته باشد. این اسباب‌‌‏بازی هم مثل توپ کَره‌‌‏ای کریشنا، یکی از جاذبه‌‌‏های محبوب توریستی است.