عکاسی چشم اندازهای زمینی و اجرام آسمانی نوعی عکاسی از آسمان، پهنه‌ی کهکشان، ستارگان و زمین در شب است. با توجه به مشکلاتی که عکاس هنگام عکاسی در نور کم با آن مواجه می‌شود، ممکن است برای مبتدیان ترسناک به نظر برسد، چه برسد به عکس گرفتن از راه شیری.
با این حال، اینجا هستیم تا به شما بگوییم که عکس‌های باشکوه اجرام آسمانی آنقدرها که در ابتدا به نظر می‌رسد وحشتناک نیستند.
قصد داریم در این مقاله درباره عکاسی نجومی ستارگان کهکشان بحث کنیم و برخی از بهترین نکات را برای مبتدیان ارائه دهیم.
عکاسی نجومی چیست؟
عکاسی نجومی یک اصطلاح چتری است که شامل زیرگونه‌هایی مانند عکاسی چشم اندازهای زمینی، سیاره ای، خورشیدی و قمری است. همه‌ی آنها اجرام آسمانی را به تصویر می‌کشند. عکاسی چشم انداز زمینی نیز یک اصطلاح چتری است که میزبان زیرگونه‌هایی مانند عکاسی از طوفان و مناظر دریایی و شامل ثبت صحنه‌های طبیعت است.
اگر عکاسی نجومی و عکاسی چشم اندازهای زمینی را با هم تلفیق کنید، نتیجه‌ی آن عکاسی چشم اندازهای زمینی و اجرام آسمانی خواهد بود. این عکاسی ترکیبی از زمین و آسمان است، عکس‌های دیدنی در فضای باز گرفته می‌شود که آسمان عنصر اصلی ترکیب است.
عکاسی چشم انداز زمینی و اجرام سماوی در دسترس ترین ژانر عکاسی نجومی است، زیرا برای عکاسی دقیق از اجرام آسمانی به اطلاعات دقیق و تجهیزات گران قیمت نیاز دارید. و معمولاً فراتر از ضبط آنچه ما در حال حاضر با چشم غیر مسلح می‌بینیم نیست.
مانند هر نوع عکاسی دیگری، برای به دست آوردن بهترین نتایج باید از تکنیک‌های خاصی استفاده کنید. هدف اصلی این است که بدون این که عکس بگیرید تا حد امکان نور را به دوربین وارد کنید.
در ادامه به لیستی از بهترین نکات عکاسی چشم اندازهای زمینی و اجرام آسمانی برای مبتدیان پرداخته ایم.
۱. یک مکان مناسب پیدا کنید
گرفتن یک عکس از آسمان به آسانی بیرون رفتن و گشتن نیست – شما باید برای عکاسی برنامه ریزی کنید. از سایتی مانند
LightPollutionMap استفاده کنید تا مکانی با آلودگی نوری کم یا بدون نور و دور از حومه و شهر پیدا کنید.
۲. برای شب آماده شوید
عکاسی نجومی چیزی جز عکس گرفتن از اجرام آسمانی نیست، اجرامی که معمولاً در روز دیده نمی‌شوند. این بدان معناست که عکسبرداری در شب اتفاق می افتد. در هر لحظه ای از گرگ و میش در پایان روز تا گرگ و میش هوا در صبح، زمان مناسبی برای عکاسی است و نیمه شب برای عکس گرفتن از راه شیری ایده آل ترین زمان است. اگر می‌خواهید تصویر ماه را هم در عکس خود داشته باشید، میتوانید یک برنامه‌ی مراحل تکاملی ماه را دانلود کنید که به شما اطلاع می‌دهد ماه در چه زمانی در کجا قرار دارد و وضعیت آن چگونه است.
همراه داشتن دستکش و بسته حرارتی را فراموش نکنید تا در سرمای شب هنگام کار با تجهیزات مشکلی نداشته باشید.
۳. دوربین مناسب را انتخاب کنید
اگر در زمینه عکاسی چشم انداز زمینی و اجرام آسمانی یا به طور کلی عکاسی تازه کار هستید، شاید نگران داشتن دوربین مناسب باشید.
در حالی که دوربین‌های فول فریم در شرایط کم نور به دلیل دارا بودن حسگرهای حساس بهتر عمل می‌کنند، دوربین‌های کراب سنسور هم خوب جواب می‌دهند، به خصوص اگر هنوز در مورد دنبال کردن این نوع عکاسی مطمئن نیستید.
به احتمال زیاد یک دوربین DSLR کراپ سنسور یا دوربین بدون آینه از قبل دارید، نیازی به خرید یک دوربین فول فریم گران قیمت نیست.
۴. از لنز زاویه باز استفاده کنید
لنزهای واید به شما امکان می‌دهد قسمت بیشتری از صحنه را در عکس جا دهید. این ویژگی آنها را برای عکاسی نجومی ایده آل می‌کند، زیرا آسمان عنصر اصلی است و وسیع تر از چشم انداز است و شما می‌خواهید تا آنجا که ممکن است زیاد عکس بگیرید.
لنزهای استاندارد زاویه دید معمولاً در محدوده ۱۴ تا ۳۵ میلیمتر قرار می‌گیرند. لنزهای با زاویه فوق العاده گسترده (۸ تا ۱۶ میلیمتر) تا ۱۸۰ درجه از تصویر را ثبت می‌کنند، بنابراین اگر اعوجاج چشم ماهی (عکس‌هایی با زاویه‌ی دید فوق عریض (معمولا تا ۱۸۰ درجه)) نمی‌خواهید، از آنها اجتناب کنید.
۵. از لنز سریع (دیافراگم بزرگ) استفاده کنید
لنز سریع برای عکاسی در شرایط کم نور ضروری است زیرا نور بیشتری را وارد دوربین می‌کند. لنز “سریع” به این معنی است که حداکثر دیافراگم بالایی دارد و هرچه دیافراگم بیشتر باشد، مردمک عدسی بازتر و نور بیشتری وارد می‌شود. دیافراگم با f-stop اندازه گیری می‌شود و f-stop پایین تر نشان دهنده‌ی دیافراگم بالاتر است. بنابراین برای عکاسی در شب، لنز f/2.8 یا کمتر ایده آل است.
۶. از ISO بالا (اما نه خیلی زیاد) استفاده کنید
ISO به حساسیت سنسور دوربین اشاره دارد و در نهایت روشنایی تصویر را تعیین می‌کند. ISO پایین به معنای تصاویر تیره تر است، در حالی که ISO بالاتر منجر به تصاویر روشن تر می.شود. این تفاوت در ثلت تصاویر شما را ترغیب می‌کند تا ISO را تا آنجا که ممکن است تنظیم کنید، اما قربانی آن تصویر شلوغ یا دانه دار خواهد بود.
شما میتوانید ISO را تا ۶۴۰۰ افزایش دهید، اما تنظیم آن از ۱۶۰۰ تا ۳۲۰۰ ایمن تر است.
۷. از قانون ۵۰۰ برای تعیین زمان نوردهی استفاده کنید
زمان نوردهی به مدت زمان باز ماندن شاتر یا همان سرعت شاتر اشاره دارد. قانون ۵۰۰ اینکه چقدر طول می‌کشد تا شاتر را باز نگه دارید تا حرکات سماوی، که به عنوان حرکت کردن ستارگان نیز شناخته می‌شود، ثبت شود را محاسبه می‌کند. اگرچه حرکت ستارگان یک شاهکار خیره کننده است، اما هدف ما نیست.
عدد ۵۰۰ را بر فاصله‌ی کانونی لنز خود تقسیم کنید تا تعداد ثانیه‌هایی را که برای باز نگه داشتن شاتر لازم است به دست آورد. به عنوان مثال، اگر با یک لنز ۱۴ میلیمتری کار می‌کنید، ۳۶ ثانیه زمان خواهید داشت (۳۵.۷ = 500/۱۴).
اگر از دوربین کراپ سنسور استفاده می‌کنید، به جای آن باید از قانون ۳۰۰ استفاده کنید. فرمول یکسان است: ۳۰۰ تقسیم بر فاصله کانونی. سرعت شاتر بیشتر باعث می‌شود نور بیشتری به دوربین وارد شود؛ در نتیجه به شما امکان می‌دهد ISO که باعث کاهش شلوغی پیکسلی می‌شود را کاهش دهید. به خاطر داشته باشید که قانون ۵۰۰ یا ۳۰۰ انعطاف پذیر است. این قانون برای یافتن تعادل مناسب بین قرار گرفتن کافی در معرض دید و اجتناب از ثبت حرکت است.
۸. دوربین را ثابت کنید
سرعت شاتر آهسته مستلزم این است که دوربین در تمام مدت کاملاً ثابت باشد زیرا کوچکترین حرکتی می‌تواند منجر به تار شدن تصویر شود. اینجاست که سه پایه به داد شما می‌رسد. سه پایه تقریباً جزو تجهیزات ضروری برای هر نوع عکاسی در نور کم است.
توصیه می‌شود یک شاتر ثبت از راه دور نیز تهیه کنید. آنها نسبتاً مقرون به صرفه هستند و انواع ریموت‌های سیمی و بی‌سیم وجود دارد که با اکثر دوربین‌ها سازگار است. این کار از لرزش بیشتر دوربین جلوگیری می‌کند، زیرا برای عکس گرفتن نیازی به لمس دوربین ندارید.
به دل شب بزنید
عکاسی در شرایط کم نور به تنظیماتی نیاز دارد که تا حد امکان نور به دوربین وارد کند. ممکن است اولین بار آن را درست متوجه نشوید، اما هرچه بیشتر در شب عکاسی کنید، سریعتر با تنظیمات ذکر شده در بالا آشنا می‌شوید. این تنها چیزی است که باید قبل از امتحان کردن عکاسی چشم انداز زمینی و اجرام سماوی بدانید. با دنبال کردن نکات فوق، حتماً میتوانید چند عکس بی نظیر بگیرید.
