HDR یکی از بهترین فناوری‌‌ها در سال‌های اخیر حساب می‌شود. یک ویژگی کلیدی که کاربران برای خرید یک نمایشگر جدید به آن توجه می‌کنند. حالا HDR تنها نیست. فناوری‌های مختلف برای تکمیل آن معرفی شده‌اند.
۱. HDR چیست؟
محتوایی با محدوده پویایی بالا. آن را با نام HDR می‌شناسیم. اصطلاحی که از دنیای عکاسی آغاز شد. هدف آن تنظیم سطح کنتراست و روشنایی در بخش‌های مختلف است.
این فناوری برای استقبال از چشم کاربران به نمایشگرها رسید.
۲. مقایسه محتوای SDR و HDR
در مقایسه با محتوای قدیمی، تصویر دقیق‌تر و واقعی‌تر به نظر می‌رسد. جزئیات به راحتی قابل تشخیص است و رنگ‌ها غنی به نظر می‌رسند. درجه بندی رنگ‌ها در بهترین حالت انجام می‌شود.
تغییرات کوچک در کنار هم معجزه می‌کنند. تلویزیون‌های امروزی از پردازنده قدرتمند استفاده می‌کنند. آنها می‌توانند شدت نور در هر بخش را کنترل کنند. مجموع ویژگی‌های جدید در نمایشگرهای OLED به اوج خود می‌رسد.
چه کسی از سخت افزار استفاده می‌کند؟ نرم افزار. نرم افزار باید در کنار محتوا قرار بگیرد. لذت بردن از HDR در کنار تلویزیون HDR به محتوای با محدوده پویایی بالا نیاز دارد. محتوای مخصوص اطلاعاتی را به همراه دارد که شرایط نور را مشخص می‌کند.
۳. HDR10 و HLG
در قدم اول دو شکل از آن وجود دارد. دو شکل پایه رایگان است. هر دستگاه با سخت افزار مناسب می‌تواند از آنها استفاده کند.
استاندارد پایه HDR نام دارد. نزدیک‌ترین نسخه به آن HDR10 است. توسط مجموعه UHD و انجمن CEA معرفی شده. متن باز و رایگان است.
ساده‌ترین فرمت است. به سخت افزار سطح بالا نیاز ندارد. فراداده در این روند در تمام فیلم ثابت است. بهینه سازی یک بار و برای کل فیلم انجام می‌شود. بهبود زیادی به نسبت محتوای SDR دیده می‌شود اما محدودیت دارد.
یک صحنه تاریک و روشن باید تفاوت داشته باشند. در نسخه پایه هر دو نوع تصویر با یک تنظیمات مشخص از یکدیگر جدا می‌شوند.
اگر فیلم مورد علاقه شما از دالبی ویژن یا HDR10 پلاس استفاده کند، اطلاعات پایه در آنها وجود دارد. متاسفانه نهایت بهبود و ارتقا کیفیت بدون سخت افزار کافی ممکن نیست.
۴. HLG
یک قالب دیگر با استفاده گسترده HLG نام دارد. این استاندارد با مشارکت شرکت NHK ژاپن و بی‌بی‌سی بریتانیا توسعه یافته. به طور خاص برای شبکه‌های محلی و بین المللی استفاده می‌شود.
آن را روی دیسک‌های بلوری یا هیچ کدام از سرویس‌های پخش پیدا نمی‌کنید. دست روی هر تلویزیون با پشتیبانی از حداقل سخت افزار مورد نیاز HDR بگذارید، از HLG پشتیبانی می‌کند.
۵. HDR10 پلاس در برابر دالبی ویژن
اگر از استانداردهای پایه دور شویم، دو رقیب باقی می‌ماند. یکی از آنها توسط سامسونگ و دیگری توسط دالبی ساخته شده است. آنها را در کنار هم نمی‌بینیم. برخی از سرویس‌های محدود از هر دو پشتیبانی می‌کنند.
هر دو استاندارد روی یک تلویزیون پشتیبانی نمی‌شود. HDR10 پلاس توسط سامسونگ توسعه یافته است. تولید کنندگان برای استفاده از آن باید مبلغی را پرداخت کنند. شاید اسم آن به نسخه پایه شباهت داشته باشد اما تفاوت‌های مهمی وجود دارد.
این استاندارد از شدت روشنایی تا ۴۰۰۰ نیت پشتیبانی می‌کند. فراداده‌ها پویا است و صحنه به صحنه تغییر می‌کند. پشتیبانی از آن را در آمازون پرایم، گوگل پلی مووی و پارامونت پیدا می‌کنید.
۶. HDR10 پلاس تطبیقی
تنها در تلویزیون‌های سطح بالا پیدا می‌شود. نمایشگر باید از حسگر تشخیص نور محیط استفاده کند. شرایط نمایشگر بر اساس محیط اتاق شما تنظیم می‌شود.
۷. دالبی ویژن
دالبی ویژن ساخت همان شرکتی است که دالبی آتموس را ساخته. یک فناوری پیشرو حساب می‌شود. از فراداده پویا استفاده می‌کند. با رنگ‌های ۱۲ بیت تمام تلاش خود را برای اوج کیفیت انجام می‌دهد.
۸. دالبی ویژن IQ
در تلویزیون‌های سطح بالا و بسیار گران قیمت دیده می‌شود. این نسخه شرایط نمایش را به نسبت اتاق شما تنظیم می‌کند. برای بسیاری از خریداران نا آشنا است.
۹. دیگر فرمت‌ها
نام‌های دیگری در این بازار وجود دارد. مانند: ادونسد HDR. آن را در تلویزیون‌های ال‌جی مشاهده می‌کنیم. بسیار کم یاب است. در انتها به IMAX اِنهَنسد می‌رسیم. تنها در برخی تلویزیون‌های سونی وجود دارد.
منبع: tomsguide.com
