منتخب سردبیر

بعد از چند سال پر فراز و نشیب، نیسان در حال بازسازی برند خود است. در یک سال گذشته این شرکت بیش از ۴.۵ میلیارد دلار ضرر داده و حالا با برنامه ای جدی به نام Re:Nissan قصد دارد ورق را برگرداند. بخشی از این برنامه شامل تعطیلی هفت کارخانه و اخراج ۲۰ هزار نیروی انسانی تا پایان دهه است. اما همه ماجرا فقط درباره کاهش هزینه ها نیست. این خودروساز ژاپنی به دنبال تولید مدل های کاملا جدید هم هست.

بعد از رونمایی از نسل جدید نیسان لیف به عنوان یک کراس اوور جهانی، حالا نوبت به مدل دیگری رسیده که مخصوص بازار اروپا طراحی شده است. نیسان میکرا پس از دو سال غیبت دوباره به بازار اروپا بازمی گردد. اما این بار بدون پیشرانه بنزینی و به صورت کاملا برقی.

همکاری کامل با رنو برای ساخت میکرا جدید

مدل ۲۰۲۶ میکرا دیگر یک محصول صد در صد مستقل نیست. این خودرو در واقع نسخه‌ای متفاوت از رنو ۵ است که با نام نیسان عرضه می‌شود. با این حال، نیسان تلاش کرده تا ظاهر میکرا را از رنو ۵ متمایز کند. بخش های جلو و عقب خودرو بازطراحی شده و چراغ های گرد به آن ظاهری خاص داده اند.

در نمای کناری نیز تفاوت هایی دیده می شود. یک فرو رفتگی پهن در زیر خط پنجره به طراحی خودرو عمق بیشتری داده است. اما دستگیره های مخفی درب عقب همچنان نزدیک ستون C باقی مانده اند. در پایین درها نیز روکاب پلاستیکی نصب شده که حس و حال طراحی رنو ۴ را زنده می کند. با وجود اندازه کوچک، میکرا جدید از رینگ های ۱۸ اینچی با سه طرح مختلف بهره می برد که یکی از آن ها دارای قالپاق تزئینی خاص است.

طراحی داخلی و امکانات کابین

با ورود به کابین میکرا، شباهت آن با رنو ۵ کاملا آشکار می شود. طراحی داخلی تقریبا بدون تغییر از مدل فرانسوی گرفته شده است. همه نسخه ها دارای دو نمایشگر ۱۰.۱ اینچی هستند که کمی به سمت راننده زاویه دارند.

در زیر دریچه های تهویه مرکزی، دکمه ها و کنترل های فیزیکی قرار دارند که استفاده از آن ها را آسان کرده است. یکی از ویژگی های خاص در این کلاس، نورپردازی داخلی با امکان انتخاب ۴۸ رنگ مختلف است.

مشخصات فنی میکرا برقی

نیسان میکرا جدید با دو گزینه باتری عرضه می شود: یکی ۴۰ کیلووات ساعت و دیگری ۵۲ کیلووات ساعت. نسخه پایه دارای موتور الکتریکی با قدرت ۱۲۱ اسب بخار است. در نسخه قوی تر، قدرت به ۱۴۸ اسب بخار افزایش می یابد. همچنین گشتاور بسته به نوع باتری بین ۲۲۵ تا ۲۴۵ نیوتن متر متغیر است.

برد حرکتی مدل ۴۰ کیلووات ساعت حدود ۳۱۰ کیلومتر اعلام شده و نسخه قوی تر با باتری ۵۲ کیلووات ساعت می تواند تا ۴۰۸ کیلومتر با یک بار شارژ حرکت کند. تفاوت وزن بین این دو مدل هم قابل توجه است. وزن مدل پایه حدود ۱۴۰۰ کیلوگرم و نسخه برد بلند حدود ۱۵۲۴ کیلوگرم است.

نیسان میکرا همچنان یک خودروی کوچک شهری باقی مانده. طول آن کمتر از ۴ متر و عرض آن کمتر از ۱.۸ متر است. فاصله بین دو محور نیز برابر با ۲.۵۴ متر است. این خودرو فقط به صورت پنج درب عرضه خواهد شد. نکته عجیب برای این کلاس از خودرو، سیستم تعلیق عقب چند اتصالی است که از پلتفرم رنو ۵ گرفته شده است. همچنین نسخه اسپرت Alpine A290 نیز روی همین پلتفرم AmpR Small ساخته می شود.

آینده میکرا و برنامه نیسان برای اروپا

تولید مدل جدید میکرا از اواخر امسال در کارخانه Douai رنو در فرانسه آغاز خواهد شد. این کارخانه هم اکنون محل ساخت مدل رنو ۵ است. اما میکرا تنها خودروی برقی جدید نیسان در بازار اروپا نیست. در سال آینده، کراس اوور Juke هم با طراحی برگرفته از کانسپت Hyper Punk به صورت برقی عرضه می شود. همچنین در سال ۲۰۲۶، نسخه نیسان از مدل جدید رنو توئینگو نیز معرفی خواهد شد.

در مجموع، نیسان با معرفی میکرا ۲۰۲۶ تلاش کرده تا یک گزینه شهری برقی و جذاب برای بازار اروپا ارائه دهد. ترکیبی از طراحی مدرن، امکانات جالب و قیمت رقابتی می تواند این مدل را به گزینه محبوبی در کلاس خود تبدیل کند.

اگر کسی بگوید که ترکیب “RAV4” و “اسپرت” منطقی نیست، احتمالا خیلی هم بیراه نگفته. این خودرو همیشه بیشتر به عنوان یک کراس اوور خانوادگی شناخته شده تا ماشین ماجراجویی یا یک گزینه برای عاشقان رانندگی. البته کسانی بوده اند که مدل های قدیمی RAV4 را تبدیل به خودروهای آفرود کرده اند. اما بخش جالب ماجرا این است که این خودروها ذاتا برای این کار ساخته نشده اند، و همین باعث جذابیتشان شده.

حالا بخش تیونینگ اختصاصی تویوتا یعنی Gazoo Racing، به سراغ RAV4 آمده و نسخه GR Sport را برای سال ۲۰۲۶ معرفی کرده است. این اتفاق باعث شده تا نگاه ها به این کراس اوور تغییر کند. خودروهایی که در سال های اخیر با نشان GR وارد بازار شده اند، معمولا کیفیت بالایی داشته اند. GR Supra حالا یک کوپه واقعی و کامل است. GR Corolla آخرین هاچ بک دنده دستی جذاب بازار آمریکاست و GR86 هم یکی از بهترین خودروهای اسپرت ساده و لذت بخش امروزی به شمار می رود.

تفاوت های نسخه GR Sport با مدل های معمولی

حالا سوال اصلی اینجاست که GR بودن برای RAV4 دقیقا چه معنایی دارد؟ آیا فقط یک تغییر ظاهری است یا واقعا تفاوت فنی هم دارد؟

طبق اعلام رسمی تویوتا، نسخه GR Sport با همکاری مستقیم مهندسان بخش GAZOO Racing طراحی شده است. هدف هم ایجاد تجربه‌ای متفاوت از رانندگی با الهام از مسابقات بوده. اگر چه این جمله بیشتر شبیه یک شعار تبلیغاتی است، اما نکات مهمی در دل آن وجود دارد.

مهم ترین تغییر فنی مربوط به سیستم تعلیق و فرمان خودرو است. هر دو بخش با تنظیمات اختصاصی مهندسان GR بهبود یافته اند. تویوتا همچنین می گوید که این نسخه از بدنه مقاوم تری برخوردار است و از تایرهای تابستانی روی رینگ های ۲۰ اینچی اختصاصی استفاده می کند.

نسخه GR Sport فقط با پیشرانه هیبریدی شارژی (PHEV) عرضه خواهد شد. موتور آن یک نمونه ۲.۵ لیتری چهار سیلندر است که در کنار سیستم هیبریدی می تواند تا ۳۲۰ اسب بخار قدرت تولید کند. سیستم چهار چرخ محرک هم به صورت استاندارد روی آن نصب شده.

از نظر طراحی ظاهری نیز تغییراتی ایجاد شده. جلوپنجره خاص، اسپویلرهای بزرگ جلو و عقب و رینگ های خاص باعث می شوند ظاهر GR Sport متفاوت تر از مدل های عادی به نظر برسد.

داخل کابین هم تغییرات ادامه دارد

در فضای داخلی، صندلی هایی با روکش آلترناتیوی از جنس Ultrasuede به کار رفته که با متریال SofTex پوشش داده شده اند. همچنین، تزئینات رنگی و لوگوی GR روی پشت سری صندلی ها و فرمان دیده می شود. پدال های آلومینیومی و پدال های پشت فرمان نیز از دیگر ویژگی های جدید هستند.

نکته جالب دیگر، رنگ خاص Supersonic Red با سقف مشکی است که فقط برای نسخه GR Sport قابل سفارش خواهد بود.

از نظر ابعاد، این نسخه حدود ۱.۵ سانتی متر ارتفاع کمتری نسبت به دیگر مدل ها دارد و طول آن نیز حدود ۲.۵ سانتی متر بیشتر است. احتمالا این افزایش طول مربوط به طراحی جلوپنجره یا اسپلیتر جلویی خودرو است.

آیا با یک RAV4 متفاوت و واقعی روبرو هستیم؟

نسخه GR Sport در واقع یک RAV4 معمولی نیست. پایین تر، بلندتر، قدرتمندتر و کاملا متفاوت تنظیم شده است. با این تغییرات، این کراس اوور خانوادگی حالا به مدلی تبدیل شده که می تواند توجه کسانی که به رانندگی هیجانی علاقه دارند را نیز جلب کند.

با اینکه نمی توان آن را یک خودرو اسپرت تمام عیار نامید، اما حالا دست کم می توان گفت که لقب “اسپرت” در نام آن بی دلیل نیست. مخصوصا وقتی بدانیم که با ۳۲۰ اسب بخار قدرت، GR Sport می تواند یکی از سریع ترین مدل های RAV4 در تاریخ باشد.

در نهایت، تویوتا تلاش کرده تا با حفظ ویژگی های کاربردی RAV4، تجربه ای جدید برای طرفداران هیجان و رانندگی نیز فراهم کند. شاید این ترکیب در ظاهر عجیب به نظر برسد، اما نتیجه نهایی بسیار جالب شده و توجه علاقه مندان را به خود جلب کرده است.

اگر به دنبال خرید خودروی الکتریکی جدید هستید و به فکر ترک تسلا افتاده اید، ممکن است ولوی EX30 همان گزینه ای باشد که به دنبالش می گردید. این شاسی بلند کوچک و تمام الکتریکی، ترکیبی از طراحی زیبا، قیمت مناسب و عملکرد قابل قبول را ارائه می دهد. در این مقاله نگاهی کامل به این خودرو خواهیم داشت و بررسی می کنیم که آیا واقعا ارزش خرید دارد یا نه.

چرا EX30 توجه ها را جلب کرده است

در سال گذشته، لیستی از ویژگی هایی منتشر شد که باید هنگام انتخاب یک خودروی برقی به آن ها توجه کرد. حالا ولوی EX30 در حال ورود به بازار آمریکای شمالی است و به اکثر آن موارد نزدیک شده است. این خودرو نه تسلاست، نه ریویان و نه لوسید. اما با این حال، طراحی خوبی دارد، قیمتش منطقی است و رانندگی با آن لذت بخش است.

مدل پایه EX30 با قیمت ۴۶۱۹۵ دلار عرضه می شود. شتاب صفر تا ۶۰ مایل آن تنها ۳.۴ ثانیه است. برد رسمی این خودرو ۲۵۳ مایل است. اگرچه این عدد از هدف ۲۷۵ مایل پایین تر است، اما همچنان برای استفاده روزمره مناسب به نظر می رسد.

ولوی EX30 در اواخر سال ۲۰۲۳ در اروپا عرضه شد. اما به دلیل تعرفه های سنگین آمریکا برای خودروهای تولید چین، عرضه آن در آمریکا به تأخیر افتاد. شرکت ولوی برای حل این مشکل، بخشی از تولید EX30 را به بلژیک منتقل کرد. با این حال، این خودرو تا همین چند ماه اخیر به سختی در نمایندگی های آمریکا پیدا می شد.

من موفق شدم یک هفته با نسخه مطبوعاتی این خودرو در شهر ونکوور کانادا رانندگی کنم. مسیر رفت و برگشت تا سیاتل، حدود ۳۰۰ مایل، فرصتی عالی برای ارزیابی واقعی این خودرو فراهم کرد.

طراحی بیرونی و فضای داخلی

از نظر ظاهری، EX30 جذاب و متناسب است. زبان طراحی اسکاندیناویایی ولوی به خوبی در این خودرو دیده می شود. چراغ های جلو با طراحی چکشی، سقف مشکی، خطوط ساده و بدنه یکپارچه، ظاهر مدرنی به این خودرو داده است.

اگرچه ابعاد خودرو کوچک است، اما فضای داخل کابین کاملا کاربردی طراحی شده است. کف خودرو کاملا صاف است و باعث افزایش فضای پا شده. حتی امکان جا دادن دو دوچرخه کوهستان در صندوق عقب، با خواباندن صندلی ها، وجود دارد.

درون کابین، طراحی ساده اما با کیفیت است. برخلاف تسلا، سادگی کابین ولوی به معنای فدا شدن کیفیت نیست. صفحه نمایش لمسی بزرگ در وسط قرار دارد، اما کلیدهای راهنما و دنده همچنان فیزیکی هستند.

یکی از ایرادهای آزاردهنده، مربوط به کنترل پنجره هاست. در بخش راننده فقط دو دکمه قرار دارد و باید بین پنجره های جلو و عقب جابجا شوید. این موضوع در چند خودروی دیگر ولوی و فولکس واگن هم دیده می شود و تجربه کاربری را ضعیف می کند.

بررسی برد واقعی و عملکرد شارژ

برد واقعی این خودرو در شرایط واقعی حدود ۲۱۰ مایل است. باتری ۶۴ کیلووات ساعتی EX30 باعث شده وزن خودرو کمتر از دیگر شاسی بلندهای برقی باشد و مصرف انرژی بهینه تری داشته باشد.

با وجود پشتیبانی از آداپتور شارژ تسلا، سرعت شارژ EX30 حداکثر ۱۵۳ کیلووات است. شارژ از ۲۰ تا ۸۰ درصد حدود ۴۰ دقیقه زمان می برد. این زمان کمی بیشتر از حد انتظار است و در رقابت با دیگر خودروهای الکتریکی سریع شارژ، کمی عقب تر است.

نرم افزار و تکنولوژی داخل خودرو

یکی از نقاط قوت EX30، استفاده از معماری نرم افزاری پیشرفته است. این خودرو کاملا بر پایه نرم افزار ساخته شده و به صورت کامل از به روزرسانی های از راه دور پشتیبانی می کند. همانند تسلا، بیشتر ویژگی های خودرو از طریق نرم افزار کنترل می شوند و نیاز به مراجعه حضوری برای ارتقا نیست.

سیستم اینفوتینمنت خودرو بر پایه اندروید اتوموتیو طراحی شده و از پردازنده اسنپدراگون کوالکام بهره می برد. رابط کاربری سریع، ساده و روان است. پشتیبانی از گوگل مپ، گوگل اسیستنت، یوتیوب و پلی استور در آن وجود دارد. همچنین اتصال 5G، اپلیکیشن کنترل از راه دور، و قابلیت کلید دیجیتالی با تلفن همراه در دسترس هستند.

با این حال، من هنگام استفاده با چند باگ نرم افزاری روبرو شدم. مثلا سیستم تهویه هوای کابین به خوبی تنظیم نمی شد و گاهی هوا بیش از حد گرم یا سرد می شد. همچنین نتوانستم خودرو را به اپلیکیشن EX30 در گوشی اضافه کنم. این مشکلات به راحتی از طریق به روزرسانی نرم افزاری قابل حل هستند.

سیستم رانندگی خودکار و تجربه رانندگی

مدل اولترا EX30 دارای سیستم کمک راننده سطح دو است که رانندگی نیمه خودکار در بزرگراه را ممکن می کند. این سیستم که با نام Pilot Assist شناخته می شود، امکان تغییر لاین خودکار را نیز دارد و در کنار آن ویژگی های کمکی مثل ترمز اضطراری خودکار، هشدار برخورد جلو، حفظ بین خطوط و دید ۳۶۰ درجه هم در دسترس هستند.

از نظر قدرت و شتاب، EX30 واقعا هیجان انگیز است. قدرت ۴۲۲ اسب بخار و شتاب ۳.۴ ثانیه ای، آن را در رده خودروهای اسپرت قرار می دهد. با وجود قدرت بالا، فرمان خودرو سبک و واکنش پذیر است اما بازخورد زیادی به راننده نمی دهد. تجربه کلی رانندگی راحت، پایدار و لذت بخش است.

در هنگام رانندگی با یک پدال، شدت ترمز موتور می توانست بیشتر باشد. همچنین در حال حاضر یک باگ وجود دارد که اگر باتری را تا ۱۰۰ درصد شارژ کنید، عملکرد رانندگی با یک پدال غیرفعال می شود تا زمانی که سیستم ریست نرم شود.

یکی دیگر از نقاط ضعف، تأخیر در تعویض دنده میان حالت حرکت رو به جلو و عقب است. برخلاف بسیاری از خودروهای برقی که اجازه تغییر جهت بدون توقف کامل را می دهند، در EX30 باید کامل توقف کنید تا دنده عوض شود که این موضوع در پارک کردن کمی آزاردهنده است.

برخلاف تسلا، ولوی همچنان از نمایندگی های سنتی برای فروش استفاده می کند. این یعنی خبری از فروش مستقیم به مشتری نیست. البته در کانادا، برنامه فروش One Price ولوی باعث می شود تجربه خرید بدون چانه زنی و شفاف باشد. در آمریکا هم به نظر می رسد بسیاری از نمایندگی ها قیمت خودروها را افزایش نداده اند.

آیا ولوی EX30 ارزش خرید دارد؟

در مجموع، ولوی EX30 یکی از جذاب ترین گزینه های موجود در بازار خودروهای برقی است. طراحی ساده و زیبا، کابین با کیفیت، تجربه نرم افزاری عالی و شتاب فوق العاده، آن را به خودرویی قابل اعتماد و لذت بخش تبدیل کرده است. اگر به دنبال خروج از اکوسیستم تسلا هستید، EX30 گزینه ای جدی برای شماست.

هرچند نقاط ضعفی مثل برد نه چندان بالا، شارژ نسبتا کند و عدم فروش مستقیم وجود دارند، اما این خودرو با داشتن آپدیت های نرم افزاری و ویژگی های مدرن، بسیاری از ضعف ها را جبران می کند. اگر ولوی در آینده مشکلات نرم افزاری را کاهش دهد، EX30 می تواند تبدیل به یکی از محبوب ترین خودروهای الکتریکی بازار شود.

رنو بعد از حدود ۳۰ سال غیبت، دوباره مدل معروف رنو ۴ را احیا کرد. نسخه جدید این خودرو در اواخر سال ۲۰۲۴ معرفی شد. حالا نه تنها با موتور بنزینی عرضه نمی شود، بلکه به یک خودروی الکتریکی کوچک تبدیل شده است.

نسخه مفهومی جدید این خودرو که Savane 4×4 نام دارد، با تغییرات مهمی همراه شده است. برخلاف مدل استاندارد که فقط محور جلو را به حرکت در می آورد، این مدل مفهومی از سیستم دو دیفرانسیل بهره می برد. این یعنی به کمک یک موتور دوم در محور عقب، قابلیت های حرکتی آن ارتقاء پیدا کرده است.

جزئیاتی که این رنو را متفاوت می کند

در طراحی بیرونی، رنگ سبز خاص Jade Green و سقف پارچه ای با طرح پیکسلی خودنمایی می کنند. همچنین سیستم تعلیق خودرو نسبت به نسخه عادی کمی بلندتر شده است. ارتفاع خودرو ۱۵ میلی متر بیشتر شده که باعث شده قابلیت عبور از مسیرهای ناهموار کمی بهتر شود.

رنو برای این مدل مفهومی رینگ های ۱۸ اینچی جدیدی در نظر گرفته است. این چرخ ها با تایرهای Goodyear UltraGrip Performance+ با سایز ۲۲۵/۵۵ پوشانده شده اند.

مهندسان رنو همچنین عرض محورها را ۱۰ میلی متر بیشتر کرده اند. اگرچه عدد دقیقی برای قدرت این خودرو اعلام نشده، اما بدون شک قوی تر از مدل عادی است. نسخه استاندارد دارای موتور ۱۱۰ کیلوواتی معادل ۱۴۸ اسب بخار بود. همین نسخه پایه طی ۸.۲ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می رسد. نسخه دو دیفرانسیل قطعا سریع تر خواهد بود.

باتری بزرگ تر و پلتفرم مشترک

اطلاعات رسمی درباره ظرفیت باتری این نسخه منتشر نشده، اما احتمالا از باتری بزرگ تر ۵۲ کیلووات ساعتی استفاده می کند. این باتری در WLTP تا ۴۰۰ کیلومتر پیمایش دارد. مدل پایه از باتری ۴۰ کیلووات ساعتی استفاده می کند.

ساختار این خودرو مبتنی بر پلتفرم AmpR Small است. همان پلتفرمی که در خودروهایی مثل توئینگو، رنو ۵ و نسل جدید میکرا از نیسان هم به کار رفته است. همچنین هاچ بک اسپرت آلپاین A290 نیز بر همین پایه ساخته شده است.

نکته جالب این است که همه این خودروها فقط دیفرانسیل جلو هستند. اما رنو در این کانسپت جدید نشان داده که می تواند موتور دوم در محور عقب اضافه کند. این یعنی طراحی مدل هایی مثل A290 با دو موتور کاملا ممکن است. تصور کنید نسخه دو دیفرانسیل از این هاچ بک چقدر می تواند هیجان انگیز باشد.

آیا تولید این مدل امکان پذیر است

رنو هنوز اعلام نکرده که آیا نسخه تولیدی از ساوان ۴×۴ را خواهد ساخت یا نه. اما احتمال تولید آن کم نیست. چون این شرکت قبلا هم نسخه عجیب و غریب ۵ Turbo 3E را تولید کرده است. آن خودرو یک هاچ بک الکتریکی دیفرانسیل عقب بود که قیمت پیشنهادی آن حدود ۱۸۰ هزار دلار است.

رنو در سال های اخیر چند بار به سراغ نسخه های مفهومی ماجراجویانه از رنو ۴ رفته است. نمونه ای از آن، کانسپت 4Ever Trophy بود که قبل از معرفی مدل نهایی دیده شده بود.

اگر نسخه ساوان ۴x۴ تایید نهایی شود، قیمت آن قطعا از نسخه معمولی رنو ۴ بیشتر خواهد بود. مخصوصا اگر با باتری بزرگ تر عرضه شود. در حال حاضر، نسخه استاندارد با باتری ۵۲ کیلووات ساعتی در فرانسه حدود ۳۵۳۰۰ دلار قیمت دارد. البته این قیمت شامل تخفیف ۲۲۰۰ دلاری محیط زیستی هم هست.

رنو با ارائه مدل ساوان ۴×۴ کانسپت، نشان داد که هنوز هم می تواند بازار خودروهای کوچک را با ایده های جدید و خاص تکان دهد. اگر این مدل به تولید برسد، قطعا می تواند در میان انبوه کراس اوورهای یکنواخت بازار اروپا بدرخشد. ترکیب طراحی کلاسیک با تکنولوژی جدید و قابلیت های حرکتی بهتر، فرمول موفقی به نظر می رسد. حالا باید دید رنو به این ایده جذاب چراغ سبز خواهد داد یا نه.