ماهان سرمد

یکی از دلایلی که باعث می شود گل آفتابگردان تا این حد خاص و جذاب باشد، ظاهر روشن و درخشان آن است. فقط چند لحظه به آن ها خیره شوید تا حال و هوای شما به کلی دگرگون شود.

رالی واسر، مدیر شرکت گیاه‌شناسی آتلانتا می گوید: گل آفتابگردان، حال مردم را خوب می کند. شاید به دلیل گلبرگ های روشن اطراف چهره اش باشد که تا این حد، برای مردم جذاب است. 

این گلبرگهای زرد جذاب که خورشید را در ذهن تداعی می کند، این گل های شاد را به بهترین هدیه برای یک روز زیبا تبدیل کرده است. اما همه چیز در ظاهر این گل خلاصه نمی شود. در این مطلب قصد داریم ۱۰ دلیل بیاوریم که چرا این گلی های زیبا و به شدت محبوب، به نحوه های مختلف، خارق العاده هستند. 

۱- انواع بسیار متفاوتی از گل آفتابگردان وجود دارد

به گفته واسر، بیش از ۷۰ نوع گل آفتابگردان وجود دارد. جالب اینجاست که هر کدام از این گونه ها، رنگ ها و انواع مختلف دارند و برخی بسیار کوچک یا بسیار بزرگ هستند. رنگ گلبرگ ها نیز از زرد تا قرمز متفاوت است. عمل پیوند زدن باعث شده این گل در طیف وسیعی از رنگ ها (زرد، قرمز، قهوه اى مایل به قرمز، برنز ،سفید و دو رنگ) وجود داشته باشد. 

۲- رشد آن ها آسان است

در واقع، گل آفتابگردان به حدی ساده رشد می کند که گاهی به دلیل پخش شدن بذرش توسط پرندگان، در منطقه ای رشد می کند. اما به طور کلی اگر بخواهید آن ها را پرورش دهید، پس از گذر از خطر یخ زدگی در فصل بهار، باید بذر آن را مستقیما در خاک بگذارید. همچنین می توانید کاشت بذر را در داخل خانه شروع کرده و سپس آن را پیوند دهید.

بذرها در مدت ۷ تا ۱۰ روز جوانه می زنند و بسته به گونه آفتابگردان و بر اساس شرایط رشد، بعد از چند ماه گل می دهد و بعد از ۸۰ تا ۱۲۰ روز، به مرحله رشد کامل می رسد.

برای رشد آفتابگردان، نیازی به کود نیست. حتی اگر خاک خیلی خوبی هم نداشته باشید، باز هم این گل رشد می کند. این گل به خوبی تحمل خشکی را دارد و با آبیاری گاه به گاه، در خشک ترین آب و هوا به خوبی کار خود را انجام می دهد. 

۳- افزایش عمر برگ های زرد رنگ این گل، کار دشواری است

متأسفانه، زمانی که گل آفتابگردان رشد می کند، کار زیادی از دستمان بر نمی آید تا برگ های آن را حفظ کنیم. اگر گونه، ساقه زیادی داشته باشد، فرد پرورش دهنده می تواند برای بهبود رشد جوانه های باقیمانده، برخی از برگ ها را بچیند. 

۴- گل آفتابگردان به آفتاب فراوان نیاز دارد

در حالت ایده آل، آفتابگردان حداقل باید هشت ساعت در روز آفتاب کامل داشته باشد. اگر خواسته آن ها برای آفتاب زیاد را برآورده کنید، با شکوفه های زیبا و فراوان در تابستان و حتی پاییز، از شما تشکر خواهند کرد. البته، گرچه آفتاب برای این گل لازم است، باید مراقب باد در مورد برخی گونه های بلند باشید. 

۵- گل آفتابگردان به سمت آفتاب متمایل می شود

جوانه های گل آفتابگردان نابالغ در روز های آفتابی، به سمت آفتاب می چرخند و همانطور که آفتاب از شرق به غرب می رود، آن را دنبال می کنند. در صبح روز بعد، دوباره به سمت شرق متمایل می شوند. اما زمانی که جوانه های بالغ شدند، ساقه سفت می شود و گل به سمت شرق ثابت می شود. گل های آفتابگردان وحشی که در کنار جاده ها دیده می شود، به سمت آفتاب حرکت نمی کنند.

۶- اساطیر یونان توضیح می دهد که چرا گل آفتابگردان، به آفتاب رو می کند

در اساطیر یونان، داستان کلیتی و هلیوس (خدای خورشید) وجود دارد که در مورد عشق و خیانت است. در ابتدای داستان، کلیتی عاشق هلیوس است و هلیوس نیز او را دوست دارد. اما در ادامه داستان، هلیوس عاشق دختری به نام لکووته می شود. کلیتی که حسابی از این موضوع ناراحت بود و به دلیل حس حسادت، موضوع را به پدر لکووته گفت. هلیوس از این حرکت کلیتی خشمگین شد و او را زنده به گور کرد. اما کلیتی به دلیل عشقی که داشت، تا نه روز زنده ماند و فقط به عشقش (آفتاب) خیره شد. در روز نهم، او به یک گل (به نام گل آفتابگردان) تبدیل شد و تا ابد به آفتاب خیره ماند. 

۷- گل های آفتابگردان، از منابع مهم غذایی به شمار می روند

گل آفتابگردان اولین بار حدود ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، توسط سرخ پوستان در منطقه آریزونا کشت می شد. آفتابگردان تاریخچه طولانی و جالبی به عنوان یک منبع غذایی دارد. برخی از باستان شناسان می گویند، ممکن است آفتابگردان قبل از ذرت مورد استفاده غذایی قرار می گرفته است.

قبایل سرخ پوست به روش های مختلف از گل آفتابگردان برای تغذیه استفاده می کردند. آن ها دانه های گل را پودر می کردند و در نان یا کیک استفاده می کردند. بعضی از قبایل این غذا را با سایر سبزیجات مانند لوبیا، کدو و ذرت مخلوط می کردند. از این دانه به عنوان اسنک و میان وعده نیز استفاده می کردند. حتی در آن زمان هم برای ساختن روغن، از آن استفاده می کردند. 

۸- هر گل آفتابگردان می تواند حدود ۱۰۰۰ دانه تولید کند

هر گل آفتابگردان می تواند ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ دانه داشته باشد. هر دانه ممکن است از نظر ظاهر کاملاً متفاوت باشد، اما متداول ترین نوع مورد استفاده در میان وعده ها، یک الگوی راه راه سیاه و سفید روی پوسته دارد. انواع دیگر دانه ها (مانند دانه های آفتابگردان سفید یا سیاه) کاملاً خوراکی هستند اما معمولاً برای مقاصد دیگر مانند روغن آفتابگردان نیز استفاده می شوند.

۹- می توانید دانه های آفتابگردان را برداشت کنید

برای دانه های آفتابگردان خوراکی، باید نوع سالانه (Helianthus annuus) را پرورش دهید. شما باید گل ها را بعد از اینکه برگ ها کوچک شد، برداشت کنید، اما قبل از باران های فصلی. زمانی که گل ها را درو کردید، باید یک ماه دیگر در گرما و خشکی بمانند تا بتوانید دانه ها را بیرون آورید. پس از این کار می توانید برای بهتر شدن طعم آن، دانه ها را بو دهید. 

۱۰- حتی می توانید روغن آفتابگردان تهیه کنید

روغن آفتابگردان خانگی می تواند کاربرد های زیادی برای آشپزی یا محصولات زیبایی داشته باشد. البته برای انجام این کار شما به ۱۶ کیلوگرم دانه نیاز دارید تا ۱۱ لیتر روغن به شما بدهد. این یعنی دانه حدود ۱۴۰ گیاه.

ماهی سرماری جان سخت

ما تصور می کنیم که همه چیز را در مورد ماهی ها می دانیم. مثلاً اینکه همه آن ها زیر آب زندگی می کنند و به کمک آبشش خود، می توانند از اکسیژن آب برای تنفس استفاده کنند. اما باید بدانید، گونه هایی وجود دارند که می توانند به کمک آبشش خود، در هوا تنفس کنند.

در سیاره عجیب و غریب، حدود ۱۱ گونه ماهی دوزیست وجود دارد. به نظر می رسد برخی از این گونه ها تکامل یافته اند و می توانند به راحتی در بیرون از آب تنفس کنند. که این یک مزیت برای آن ها به شمار می رود.

به نظر می رسد این مسئله در مورد ماهی سرماری شمالی (با نام علمی Channa argus) صدق می کند. وقتی به ظارهرش نگاه می کنید، شما را به یاد شخصیت های ترسناک فیلم ها می اندازد. ماهی سرماری یکی از ماهیان بومی چین، کره و روسیه به شمار می رود. ماهی سرماری دارای بدن قهوه ای رنگ خال‌خالی با سر مسطح و براق است که به مار شباهت زیادی دارد. اما ظاهر مار مانند آن نیست که ترسناکش کرده است.

اسکات رابینسون، مدیر شیلات منابع حیات وحش جورجیا، در مصاحبه ای می گوید: “ماهی سرماری یک شکارچی بی رحم است که در شرایط نامساعد آبی می تواند زنده بماند و حتی برای چند روز، بیرون از آب زنده بماند.” “این ماهی می تواند با آبشش خود، اکسیژن را در آب و هوا تنفس کند. از آنجا که ماهی سرماری می تواند در شرایط نامناسب زنده بماند، شانس بقای بیشتری نسبت به ماهی های دیگر دارد.”

در واقع ماهی سرماری همه چیز می خورد. این ماهی در بدترین شرایط آبی می تواند زنده بماند. علاوه بر این، این ماهی طول عمر زیادی دارد، دمای بالا را تحمل می کند و می تواند خود را با هر شرایط آبی وفق دهد. این ماهی دو بار در سال، تولید مثل می کند و در برخی شرایط، جمعیت آن ها در عرض ۱۵ ماه، دو برابر می شود.

ماهی سرماری خشن

ماهی های سرماری از ترسناک ترین ماهی ها در منطقه خود هستند و مشکل اینجاست که در خارج از محدود خود نیز، کسی جلودارشان نیست.

هیچکس کاملاً مطمئن نیست که چگونه ماهی سرماری، خود را از آسیا به ایالات متحده رسانده است. اما احتمالاً به دلیل تجارت حیوانات بوده است. امروزه این ماهی در بسیاری از ایالات این کشور دیده می شود. 

مانند همه گونه های مهاجم، ماهی سرماری با ماهیان و حیواناتی بومی که به سیستم های آبی برای تهیه غذا متکی هستند، رقابت می کند. ماهی های سرماری شکارچیان بی رحمی هستند و نه تنها غذای ماهی های بومی را می خورد، بلکه خود ماهی ها بومی و همچنین قورباغه ها، مارمولک ها و سایر حیوانات کوچک که در آب دور هم جمع شده اند را قتل عام می کند. آن ها همچنین می توانند ناقل بیماری به ماهی های دیگر باشند. 

اگر یک ماهی سرماری را دیدیم، چه کنیم؟

مردم باید بدانند که این ماهی بسیار خطرناک است. به محض دیدن این ماهی، باید آن را کشت و به مسئولین مربوطه خبر داد، چون بسیار خطرناک است.