در جست و جوی آب: این بار قمرهای اورانوس!

تا به امروز محققان اقیانوس‌هایی را در زیر سطح قمرهای اروپا و انسلادوس کشف کرده‌اند. آیا اقیانوس‌های دیگری در منظومه شمسی وجود دارد؟

این تصویر اورانوس و 5 قمر مهم آن را نشان می‌دهد. این قمر‌ها آریل، میراندا، تیتانیا، اوبرون و امبریل نام دارند.

جالب است بدانید که این تصویر توسط فضاپیمای ویجر 2 گرفته شده است.

دانشمندان فکر می‌کنند: اقیانوس‌های پنهان شده در این قمرها می‌خواهند سطح آن‌ها را بشکافند.

جهان‌های یخی در منظومه شمسی ما وجود دارند. از قمر مشتری تا قمر زحل می‌توانید آن‌ها را ببینید.

حالا محققان برای کشف اقیانوس‌ به قمر‌های اورانوس نگاه می‌کنند.

بنجامین ویس دانشمند نجوم در موسسه فناوری ماساچوست است. او روشی جدید برای تایید و کشف اقیانوس‌های زیر سطحی اختراع کرده است.

از زمانی که بشر برای اولین بار به آسمان نگاه کرد یک سوال بزرگ وجود دارد. آیا سیاره دیگری را برای زندگی پیدا می‌کنیم؟

ویس گفت: کشف اقیانوس‌های زیر سطحی در اروپا و انسلادوس باعث تعجب و خوشحالی بسیاری از ما شد.

قمر‌های زیادی در منظومه شمسی وجود دارند. شاید کوچک باشند اما هنوز گرم‌‌اند.

اورانوس 27 قمر دارد. از این تعداد تنها 5 عدد از آن‌ها بزرگ هستند. ویجر 2 در سال 1986 وارد سیستم اورانوس شد.

تصاویر ثبت شده توسط ویجر نشان می‌دهد که این 5 قمر از سنگ و یخ تشکیل شده‌‌اند.

دانشمندان با بررسی تصاویر متوجه فوران آب مایع و یخ زدن آن شدند. این پدیده می‌تواند نتیجه یک اقیانوس در زیر سطح آن‌ها باشد.

همانطور که قمر یک سیاره به دور آن می‌چرخد. میدان مغناطیسی سیاره مانند یک طناب قمر را در مدار نگه می‌دارد.

این کشش میدان مغناطیسی جریان الکتریکی ایجاد می‌کند. حالا این جریان الکتریکی درون قمر میدان مغناطیسی ایجاد خواهد کرد.

میدان مغناطیسی قمر سیاره “میدان مغناطیسی القایی” نام دارد.

ما فکر می‌کنیم که این میدان مغناطیسی توسط لایه‌ای از مواد رسانا ایجاد شده است. مانند یک اقیانوس در زیر سطح آن قمر.

ویس در مورد قمر‌های اورانوس گفت: اگر در عمق آن‌ها آب مایع وجود داشته باشد، ممکن است مانند آب اقیانوس‌های روی زمین کمی شور باشد.

آب شور نوعی رسانای الکتریکی است. به سیم پیچ مسی درون موتور برقی فکر کنید. طرز کار هر دو تقریبا به یک شکل است.

دانشمندان برای بررسی و اندازه گیری میدان مغناطیسی قمرها یک فضاپیما را به مدار آ‌ن‌ها ارسال کردند.

میدان مغناطیسی در قمر اروپا در حدود 220 نانو تسلا و در قمر کالیستو در حدود 40 نانو تسلا بود.

تسلا واحد اندازه گیری میدان مغناطیسی است.

ویس و تیم او از مدل‌های تئوری به جای ارسال یک فضاپیما برای محاسبه میزان میدان مغناطیسی اورانوس استفاده کردند.

با بدست آمدن مقدار میدان مغناطیسی اورانوس، توانستند میدان مغناطیسی 5 قمر بزرگ آن را محاسبه کنند.

بر اساس این محاسبات قدرت مغناطیسی قمر میراندا 300 نانو تسلا است. این قمر قوی‌‌ترین میدان مغناطیسی در بین قمر‌های اورانوس را دارد.

ویس گفت: این اعداد وجود اقیانوس‌‌ها را تایید نمی‌کند.

با محاسبات تئوری فکر می‌کنیم که میدان مغناطیسی این قمر‌ها به قدری قوی باشد که بتوانیم با یک فضاپیما آن را تشخیص دهیم.

اگر اقیانوس‌‌هایی از آب در قمر‌های سیارات وجود داشته باشد. در قمر‌های مشتری به سطح سیاره نزدیک‌تر است. چرا که قمر‌های اورانوس بسیار سردتر از قمر‌های مشتری است.

سردتر بودن یعنی یخ‌ بسیار ضخیم‌تر است.

این عکس از قمر تیتانیا توسط ویجر 2 گرفته شده است. کمی با دقت‌ به عکس نگاه کنید. به نظر می‌آید که سطح آن شکاف خورده است.

آیا یک فضاپیما به اورانوس ارسال می‌شود؟‌

ناسا گفت: ما هیچ برنامه‌ای برای ارسال کاوشگر به اورانوس نداریم. اما یک ماموریت به سیاره نپتون را بررسی می‌کنیم. این ماموریت می‌تواند اطلاعاتی در مورد اورانوس نیز جمع آوری کند.

نام این ماموریت تریدنت است. زمان و جزئیات ماموریت تریدنت در سال آینده اعلام خواهد شد.

جالب است بدانید: اگر بخواهیم یک کاوشگر برای جست و جوی اقیانوس‌ها ارسال کنیم، باید روی یکی از قمر‌های اورانوس فرود بیاید.

چنین ماموریتی حداقل تا سال 2042 غیر ممکن است.

منبع: space.com