نتیجه تحقیق جدیدی که منتشر شده است نشان می‌دهد گوش دادن به موسیقی با ضرب‌آهنگ بالا یا ریتم سریع در حین ورزش ممکن است عملکرد بدنی را بهتر کند.
دانشمندان می‌گویند زمانی که زنان در حین ورزش به آهنگ‌های پاپ با ریتم 170 ضرب در ثانیه گوش می‌کردند، تلاش بیشتری از خود به ویژه در طول تمرین‌های استقامتی مانند دو، رکاب زدن یا راه‌رفتن سریع نشان دادند.
در حالی که گوش دادن به موسیقی در طول فعالیت‌های با شدت بالا (که ضربان قلب را بالا می‌برند و سپس بین ست‌ها باید حداقل استراحت را داشت) مانند وزنه‌برداری و تمرینات وقفه‌ای کمتر باعث بهبود عملکرد بدنی شد، گرچه ظاهرا مزیت‌هایی دارد.
لوکا آردیگو متخصص فیزیولوژی از دانشگاه ورونا ایتالیا می‌گوید «ما متوجه شدیم گوش دادن به موسیقی با تمپو بالا (ضرب‌آهنگ بالا) در حین ورزش در مقایسه با گوش ندادن به موسیقی ضربان قلب را بیشتر از همه بالا می‌برد و شدت سختی انجام ورزش از نظر فرد را به کمترین حد خود می‌رساند. به عبارت دیگر ظاهرا برای انجام آن ورزش نیاز به تلاش کمتری است ولی همچنین از نظر افزایش تناسب اندام مزایای بیشتری دارد.»
مهم است اشاره کنیم نمونه تحقیقاتی مورد استفاده این محققان کامل کوچک بوده است و تنها 19 نفر که تمامی آن‌ها خانم بودند در آن شرکت داشتند. با این حال، نتایج اولیه در کنار تعداد روزافزون تحقیقاتی قرار می‌گیرد که تاثیر موسیقی را روی عملکرد بدنی بررسی می‌کنند.
با آن که چندین دهه است فیزیولوژیست‌ها و دانشمندان علوم اعصاب به این موضوع توجه داشتند، ولی نتایج به دست آمده هنوز متناقض است.
بعضی از تحقیقات ادعا می‌کنند موسیقی درک فرد از سختی انجام فعالیت ورزشی را کاهش داده و لذت او از ورزش و عملکرد بدنی‌اش را افزایش می‌دهد. موسیقی یا با تاخیر انداختن خستگی یا افزایش ظرفیت فرد حتی گفته می‌شود نقش یک «داروی دوپینگ قانونی» را دارد.
اما مشخص کردن این که دقیقا چه نوع موسیقی در چه مواردی مفید است از آن چه به نظر می‌رسد سخت‌تر است. موسیقی جنبه‌ها و ویژگی‌های ظریف متعددی دارد که در کنار آن باید پیچیدگی روان انسان را نیز قرار دهیم.
تحقیقی که سال گذشته انجام شد نشان داد آهنگ‌های با بیشتر از 130 ضرب در ثانیه در مقایسه با سکوت هنگام انجام تمرین رکاب‌زنی با شدت بالا درک فرد از شدت سختی این ورزش را کاهش دادند، مدت زمان تمرین را بیشتر کردند و تعداد تنفس‌ها و ضربان قلب را بالا بردند.
تحقیق دیگری که در سال 2011 انجام شد نشان داد اولویت افراد برای گوش دادن به موسیقی با تمپو سریع‌تر با توجه به شدت تمرین ورزشی بیشتر شد.
هنوز جزئیات زیادی وجود دارد که باید مشخص شود و تحقیق جدید قصد داشته است از جنبه‌های متفاوت این نتایج را به چالش بکشد.
نویسندگان این تحقیق عملکرد 19 خانم را در طول تمرین‌های ورزشی با شدت بالا یا استقامتی در حین این که به موسیقی پاپ با تمپو پایین (90 تا 110 ضرب در هر ثانیه)، تمپو متوسط (130 تا 150 ضرب در ثانیه) یا تمپو بالا (170 تا 190 ضرب در هر ثانیه) گوشی می‌دادند، بررسی کردند.
ضربان قلب شرکت‌کنندگان و درک آن‌ها از سختی انجام ورزش در تمام این مدت اندازه‌گیری شد.
در پایان تحقیق، محققان متوجه شدند موسیقی روی نحوه انجام ورزش‌های با شدت بالا تاثیرات مثبتی داشته است. به گفته نویسندگان این تحقیق ورزش در حین گوش دادن به آهنگ‌های با ضرب‌آهنگ بالا ظاهرا به تلاش کمتری نیاز دارد.
این نویسندگان می‌گویند «در نتیجه، موسیقی ممکن است یک ابزار مهم برای تحریک افراد به انجام ورزش بدنی با شدت پایین باشد.»
گرچه پیش از این که نتیجه‌گیری کلی داشته باشیم، چنین تحقیقاتی باید در بین گروه‌های با تنوع بیشتر و به مراتب بزرگ‌تر تکرار شود یعنی تحقیقاتی که مردان، افراد آموزش ندیده و سالخوردگان نیز در آن شرکت کنند.
آردیگو می‌گوید «در تحقیق فعلی، ما تاثیر ضرب‌آهنگ موسیقی را در تمرین ورزشی بررسی کردیم، ولی در آینده همچنین می‌خواهیم اثرات سایر ویژگی‌های موسیقی مانند سبک، ملودی یا متن آهنگ را روی ورزش با شدت بالا و استقامتی مطالعه کنیم.»
منبع: sciencealert.com
