عباس رهامی
5 میلیون سال پیش یک ابر سیاهچاله در مرکز کهکشان راه شیری، طی فعل و انفعالاتی پیچیده نهایتاً یک ستاره نگون بخت را با سرعت چندین میلیون کیلومتر بر ساعت به آن سوی دیگر کیهان پرتاب کرد. این ستاره توسط منجمان دانشگاه کارنگلی ملون کشف شده است که ظاهراً سرعتی در حدود 6 میلیون کیلومتر بر ساعت دارد. این سرعت آن‌قدر بالاست که این ستاره هیچ وقت قادر به بازگشت به مکان ابتدایی خود نخواهد بود.
مسئله جالب توجه آن است که ما در این اتفاق نادر یک سیاهچاله را می‌بینیم که به‌جای بلعیدن ستاره‌ها، آن‌ها را به این طرف و آن طرف پرتاب می‌کند! این کشف جدید می‌تواند آغازگر دسته‌ای جدید از تئوری‌ها و نظریات در مورد نحوه بر هم کنش و رفتار متقابل سیاه چاله‌ها و ستاره‌ها باشد.
ستاره‌ای که توسط این دانشمندان کشف شده اولین موردی نیست که توسط یک سیاهچاله به فضا پرتاب می‌شود. پیش از این هم ستاره‌هایی رصد و کشف شده بود که با سرعت بسیار زیاد در حال فرار از یک سیاهچاله بودند. با این حال این اولین ستاره‌ای محسوب می‌شود که دانشمندان به‌خوبی و با جزئیات زیاد می‌توانند آن را رصد کرده و آن را دنبال کنند. دنبال کردن رد این ستاره است که دانشمندان را به یک ابر سیاهچاله رسانده و به این موضوع قطعیت بخشیده است. یعنی حالا دانشمندان مدارک و شواهد قطعی دارند که نشان می‌دهد پرتاب اجسام به اطراف توسط سیاه چاله‌ها واقعاً اتفاق می‌افتد.
از آن جا که بیشتر سیاهچاله‌ها سرنوشتی غیرمشابه دارند، مشاهده این رویداد یک جور کشف اتفاقی محسوب می‌شود. بنابراین باید به این ستاره که از دست این سیاهچاله فرار کرده تبریک هم گفت. به هر حال بیشتر ستاره‌هایی که ما می‌شناسیم و در اطراف سیاهچاله‌ها زندگی می‌کنند عاقبت کارشان به مرکز سیاهچاله و از پاشیدن می‌رسد. دیدن یک ستاره از اعماق کهکشان که راهش را به مکانی کاملاً متفاوت و با ویژگی‌های متضاد باز کرده هم برای دانشمندان جالب است و زمینه‌های تحقیقاتی جدیدی ایجاد می‌کند.
منبع: futurism
