عباس رهامی
گروهی از محققین در آزمایشگاه فیزیک عملی جان هاپکینز در تلاش‌اند تا کاوشگری را به فضای بین ستاره‌ای ارسال کنند. این طرح که هنوز البته توسط ناسا به‌طور کامل اطلاعاتش منتشر نشده، قرار است در سال 2030 نهایی شود. این برنامه فضایی ممکن است اولین تلاش انسان برای قدم گذاشتن در فضای بین ستاره‌ای باشد. این در حالی است که پیش از این کاوشگر وویجر 1 (Voyager) به‌عنوان اولین فضاپیمای ساخت دست بشر توانست به این قلمروی ناشناخته قدم بگذارد.
شایعات در مورد مأموریت بین ستاره‌ای سال پیش و زمانی که ناسا تحقیق و بررسی در مورد یک کاوشگر بین ستاره‌ای با وزنی کمتر از 770 کیلوگرم را اعلام کرد، آغاز شد. قرار است این فضاپیما با استفاده از جاذبه سیارات به سرعتی بیش از 180 هزار کیلومتر در ساعت برسد که برایی ترک کردن منظومه شمسی کافی خواهد بود. هدف از این کار طی کردن 148 میلیارد کیلومتر (1.56 سال نوری) در حدود 15 سال خواهد بود. این زمان در مقایسه با زمان 40 ساله وویجر 1 و 2 برای طی کردن تنها 20 میلیارد کیلومتر بسیار قابل توجه است.
کاوشگرهای وویجر 1 و وویجر 2 تنها به تجهیزات ابتدایی و اولیه مجهز هستند. این در حالی است که کاوشگر جدید ناسا قرار است به حس‌گرها و ابزارهای بسیار بیشتری برای درک فضای بین ستاره‌ای مجهز شود و به این طریق اطلاعاتی را به زمین مخابره کند که برای دانشمندان بسیار اهمیت دارد.
به این ترتیب ما به دیدی درست از فضای خارج ا هلیوسفر خواهیم رسید. هلیوسفر فضایی حباب مانند است که به‌واسطه خورشید تشکیل شده. خورشید با پرتوهای خود تمام منظومه شمسی و فضای اطراف آن را از تابش اشعه‌ی کیهانی محافظ می‌کند. در عین حال، تجربه شرایط خارج از این حباب برای بشر بسیار آموزنده خواهد بود.
به هر حال تا زمانی که کیهان و فضای اطراف را از داخل این حباب محافظ نگاه کنیم، چیز زیادی دستگیرمان نخواهد شد. ولی کاوشگر بین ستاره‌ای ناسا می‌تواند این مانع را از میان بر دارد. تصاویر و اطلاعاتی که این فضاپیما به زمین ارسال خواهد کرد، احتمالاً پاسخ بسیاری از معماهای بی‌پاسخ ستاره شناسان را خواهد داد.
منبع: futurism
