شاید یکی از نقاط اشتراک بیشتر فیلم‌ها و داستان‌های علمی تخیلی در مورد آینده، وجود ماشین پرنده باشد. تقریباً در هر فیلمی با این موضوع، می‌شود ردی از ماشین‌های پرنده پیدا کرد. بیشتر اوقات هم برای نشان دادن تکنولوژی فوق پیشرفته عمومی در آینده، تاکسی پرنده نمایش داده می‌شود. این رؤیا تا حدی به واقعیت تبدیل شده است!
در حال حاضر استارتاپ های زیادی هستند که روی طراحی ماشین پرنده کار می‌کنند. در این میان، یک نام بیشتر از دیگران توجهات را به خودش جلب کرده است. لیلیوم (Lilium) آلمانی، با طراحی تاکسی پرنده! (که البته شباهت‌های زیادی هم به هواپیما دارد). طراحی فوق‌العاده‌ای که در روکیدا بیشتر با آن آشنا می‌شوید.
آینده ماشین‌های پرنده دور از دسترس نیست
در حالی که شرکت‌های مختلف به‌آرامی و قدم به قدم به ساخت ماشین پرنده نزدیک‌تر می‌شوند، شرکت آلمانی لیلیوم (Lilium GmbH) نمونه اولیه جدید تاکسی پرنده‌اش را ارائه کرده است. نمونه اولیه در آزمایشات اولیه سر بلند بیرون آمده است و عملکرد خوبی از خود به نمایش گذاشته. این نمونه قادر است به‌صورت عمودی از زمین بلند شود. در ویدیویی که این شرکت از آزمایش پرواز تاکسی پرنده منتشر کرده، این خودروی پرنده از زمین بلند شده، کمی فاصله می‌گیرد و بعد به همان شکل بر روی زمین فرود می‌آید.
مشخصات فنی نمونه جدید لیلیوم
نمونه اولیه ماشین پرنده لیلیوم یک اتاقک بیضی شکل دارد و ۳۶ موتور الکتریکی جت دارد که در همه جای آن، از ملخ‌ها گرفته تا بال‌ها و دم هواپیما، کارگذاری شده است. البته این وسیله عملاً دمی ندارد و دم آن در واقع بال‌های کوچک‌تر هستند. ولی به خاطر تشابهش به هواپیما، از این به بعد به این قسمت دم می‌گوییم.
کار بال‌های ماشین پرنده این است که هنگام حرکت به سمت جلو کج شوند و در واقع شرایط را برای پرواز افقی آماده کند (یادتان که نرفته، این هواپیما اول به‌صورت عمودی از زمین بلند می‌شود!) این تاکسی پرنده هیچ ملخ یا پروانه اضافی ندارد و موتورهای الکتریکی نیروی خودرو را تأمین می‌کنند.
مهم‌ترین توانایی نمونه اولیه لیلیوم این است که تاکسی پرنده همان طور که گفتیم می‌تواند به‌صورت عمودی از زمین بلند شود. یعنی شبیه به یک پهباد. بعد با تغییر جهت بال‌ها، مثل یک هواپیما و با ایجاد نیروی لیفت حرکت می‌کند. (لیفت یا lift، نیرویی است که در اثر زاویه و شکل بال‌های هواپیما به سمت بالا و صرفاً با حرکت افقی، ایجاد می‌شود که هواپیما را در هوا نگه می‌دارد).
تاکسی پرنده کارایی قابل قبولی دارد
فناوری که در لیلیم استفاده شده آن را هم زمان به یک پهباد و یک هواپیما تبدیل کرده است. همین باعث شده که ماشین پرنده بتواند فقط با به‌کارگیری ۱۰ درصد از قدرتش، تا سرعت ۳۰۰ کیلومتر در ساعت سرعت بگیرد. حداکثر قدرت لیلیوم ۲ هزار اسب بخار است که فعلاً قابل قبول است. لیلیوم می‌تواند با حفظ این سرعت، یک ساعت کامل، یعنی ۳۰۰ کیلومتر حرکت کند.
شاید به نظرتان این مقدار زیاد نباشد ولی باید بدانید که هواپیماهای بدون سرنشین پهبادی دیگر مثل محصول شرکت ای هانگ (EHang) توانایی‌هایش بسیار کمتر از این است. همین طور نمونه اولیه تاکسی پرنده، در مقایسه با طراحی‌های سبک تیلت روتور (tilt rotor، یعنی حرکت به‌صورت عمودی و سپس حرکت رو به جلو)، مثل هواپیماهای شرکت ایرباس (Airbus) و محصول مشترک بل و اوبر (bell/uber)، عملکرد بهتری هم از نظر سرعت و هم از نظر طول مسافت دارد. البته این‌ها اطلاعاتی است که روی کاغذ داریم و باید دید در عمل لیلیوم چطور کار می‌کند.
تاکسی پرنده با کنترل خودکار!
شرکت لیلیوم قرار است تاکسی پرنده‌اش را طوری طراحی کند که قابلیت پرواز خودکار داشته باشد. هر چند که به هر حال وجود یک خلبان در هواپیما فعلاً ضروری به نظر می‌رسد. در واقع استفاده از خلبان انسانی، کار را برای آن‌ها راحت‌تر می‌کند. چرا که احتمالاً به این شکل در آزمون‌های فوق‌العاده سخت هواپیمایی، شانس موفقیت بیشتری پیدا می‌کنند. فعلاً لیلیوم در حال تلاش برای گرفتن مجوز از آژانس ایمنی هوانوردی اروپا (EASA) است و بعد از آن به سراغ گرفتن مجوز از اداره هوانوردی فدرال آمریکا (FAA) خواهد رفت.
اگر طرح هواپیما، یا تاکسی پرنده لیلیوم به واقعیت بپیوندد، قادر خواهد بود ۵ مسافر همراه با چمدان‌ها و خود خلبان را حمل کند. برای درخواست تاکسی هم احتمالاً از یک اپلیکیشن درخواست تاکسی مثل اوبر استفاده خواهد شد. شرکت ایلیوم اعلام کرده که احتمالاً پرواز از مرکز منهتن به فرودگاه جان اف کندی (بافاصله ۲۵ کیلومتر) تنها ۱۰ دقیقه زمان خواهد برد و هزینه‌ای معادل ۷۰ دلار خواهد داشت.
البته شاید فعلاً صحبت کردن در مورد مبلغ و مسائل این چنینی کمی زود باشد. یک آزمایش کوچک و پرش کوتاه ماشین پرنده بااینکه جالب توجه است، ولی فعلاً کارآمد نیست و راه زیادی برای تبدیل شدن به واقعیت در پیش دارد. لیلیوم البته پیش از این هم خودروی پرنده طراحی کرده است. در حال حاضر آزمایش پرواز کامل با استفاده از نمونه اولیه ماشین پرنده ایگل (Eagle) دو سرنشینه، همراه با پرواز افقی و فرود در حال انجام است. اگر همه چیز به‌خوبی پیش برود، نهایتاً تا سال ۲۰۲۵ این ماشین پرنده به‌صورت تجاری مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
به نظر شما این پروژه تا چه حد امکان پذیر است؟ آیا واقعاً کشورهای پیشرفته تا این حد به دنیای که شاید تا چند سال پیش، علمی-تخیلی محسوب می‌شد، نزدیک هستند؟
منبع: engadget.com
