تازه‌ترین دستاورد علمی در حوزه ارتباطات کوانتومی، تله‌پورت کوانتومی را در کابل‌های فیبر نوری موجود ممکن ساخته است. این پیشرفت نویدبخش می‌تواند نیاز به ایجاد زیرساخت‌های جداگانه برای ارتباطات کوانتومی را برطرف کند و راه را برای ارتباطات آنی در فواصل دور هموار سازد.
پیشرفت در استفاده از زیرساخت‌های فیبر نوری برای تله‌پورت کوانتومی
تله‌پورت کوانتومی یا دورنوردی کوانتومی، امکان انتقال حالت کوانتومی ذرات را در فواصل بسیار دور فراهم می‌کند. با این حال، یکی از چالش‌های اصلی این فناوری، تداخل فوتون‌های متعدد در کابل‌های فیبر نوری است که مانع از برقراری ارتباطات کوانتومی می‌شود. محققان دانشگاه نورث‌وسترن آمریکا موفق شدند برای اولین بار تله‌پورت کوانتومی را در کابل‌های فیبر نوری موجود که معمولاً برای ترافیک اینترنتی شلوغ استفاده می‌شوند، پیاده‌سازی کنند. این موفقیت به معنای کاهش نیاز به زیرساخت‌های جداگانه برای ارتباطات کوانتومی است و می‌تواند هزینه‌ها و پیچیدگی‌های مرتبط با راه‌اندازی چنین شبکه‌هایی را به طور قابل توجهی کاهش دهد.
بر اساس گزارش Tom’s Hardware، تیم تحقیقاتی با استفاده از زیرساخت‌های موجود و همزمان ارسال داده‌های کوانتومی و کلاسیک، توانستند تله‌پورت کوانتومی را در کابل فیبر نوری ۳۰.۲ کیلومتری انجام دهند. این کابل، که توانایی حمل ترافیک ۴۰۰ گیگابیت برثانیه را داشت، نشان داد که امکان ایجاد ارتباطات کوانتومی در شبکه‌های فعلی فراهم است. این دستاورد نه تنها نشان‌دهنده توانایی محققان در مدیریت تداخل فوتون‌ها است، بلکه گامی مهم در جهت پیاده‌سازی عملی ارتباطات کوانتومی در سطح جهانی محسوب می‌شود.
اهمیت و کاربردهای تله‌پورت کوانتومی در فیبر نوری
تله‌پورت کوانتومی با استفاده از پدیده درهم‌تنیدگی کوانتومی امکان انتقال اطلاعات را به صورت آنی و بدون نیاز به انتقال فیزیکی ذرات فراهم می‌کند. این فناوری می‌تواند در حوزه‌های مختلفی مانند ارتباطات امن، شبکه‌های محاسباتی کوانتومی و حتی در توسعه اینترنت کوانتومی کاربردهای گسترده‌ای داشته باشد. با موفقیت در تله‌پورت کوانتومی در کابل‌های فیبر نوری موجود، امکان توسعه شبکه‌های ارتباطی کوانتومی بدون نیاز به ایجاد زیرساخت‌های جدید و جداگانه افزایش می‌یابد.
محققان همچنین توانسته‌اند با کشف طول موج‌های خاصی که در آن چگالی فوتون‌ها در ارتباطات معمولی کمتر است، تداخل داده‌های کوانتومی را کاهش دهند. این یافته‌ها می‌توانند به بهبود کیفیت و امنیت ارتباطات کوانتومی کمک کنند و زمینه‌ساز توسعه فناوری‌های پیشرفته‌تر در این حوزه شوند. علاوه بر این، استفاده از روش‌ها و فیلترهای مختلف برای کاهش نویز و تداخل، امکان پشتیبانی از انتقال چندین ترابایت برثانیه داده کلاسیک را در کنار ارتباطات کوانتومی فراهم کرده است.
این دستاورد می‌تواند به عنوان پایه‌ای برای توسعه شبکه‌های جهانی ارتباطات کوانتومی عمل کند و نقش مهمی در پیشرفت فناوری‌های نوین ایفا کند. همچنین، این موفقیت نشان‌دهنده تعهد دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی به پیشرفت علم و فناوری در جهت بهبود ارتباطات و انتقال اطلاعات در دنیای مدرن است.
با انتشار یافته‌های این پژوهش در مجله Optica، انتظار می‌رود که سایر محققان نیز بتوانند از این روش‌ها برای بهبود و توسعه ارتباطات کوانتومی در زمینه‌های مختلف استفاده کنند. این پیشرفت نه تنها در حوزه ارتباطات، بلکه در زمینه‌های دیگر علوم کوانتومی نیز می‌تواند تاثیرگذار باشد و راه را برای تحقیقات بیشتر و دستاوردهای جدید هموار سازد.
در نهایت، این موفقیت محققان نشان‌دهنده پتانسیل بالای فناوری کوانتومی در تحول و بهبود روش‌های ارتباطی کنونی است و می‌تواند نقش مهمی در شکل‌دهی به آینده ارتباطات جهانی ایفا کند.
