یکی از ویژگی‌های جذاب دوربین‌های مدرن، انتخاب حالت سنجش نور یا نورسنجی است. این ویژگی شخصی سازی روند اندازه گیری روشنایی سوژه یا صحنه را ممکن می‌کند.
شما حالت نور سنجی را انتخاب کرده و دوربین به شکل خودکار آن را اجرا می‌کند. در ادامه نورسنجی را به شما معرفی می‌کنیم. روکیدا استفاده از آن را هم به شما آموزش میدهد.
نورسنجی چیست؟
یک فرآیند در دوربین است. مقدار نور بازتاب شده در صحنه را بررسی می‌کند. بر اساس آن تنظیمات نوردهی مناسب (سرعت شاتر، دیافراگم و مقدار ISO) انتخاب می‌شود.
دوربین شما بازتاب 18 درصد از یک رنگ خاکستری خاص را معیار قرار میدهد. نام تجاری آن رنگ خاکستری میدِل گِرِی (Middle Gray) است. نوردهی به شکلی تنظیم می‌شود تا شرایط طبیعی باشد.
تکنیک گفته شده برای دنیایی از سوژه‌ها و صحنه‌های روزمره کاربرد دارد. متاسفانه همیشه کار به سادگی انجام نمی‌شود. برای مثال: اگر یک صحنه برفی رو به روی شما باشد، تشخیص صحنه برای نوردهی دشوار می‌شود.
دوربین گیج شده و کار به خوبی پیش نمی‌رود. اگر دوربین را به سمت صحنه برفی بگیرید تا فوکوس انجام شود، تصویر تاریک خواهد بود. دوربین تلاش می‌کند تا سفید بودن برف را برای رسیدن به رنگ خاکستری معیار کاهش دهد.
یک کارت خاکستری باید همراه با عکاسان باشد. آن کارت خاکستری به شما کمک می‌کند تا شرایط نوردهی سخت یک معیار داشته باشید.
عکاسان تلاش می‌کنند تا از یک سوژه متفاوت با رنگ‌های متفاوت عکاسی کنند. شرکت سازنده نمی‌تواند تمام رنگ‌های دنیا را پیش بینی کند. در نتیجه یک معیار قرارداده شد. آن معیار بازتاب 18 درصد رنگ خاکستری است.
ابزارهای مختلف نوردهی به دوربین کمک می‌کنند تا به مقدار 18 درصد برسد. معمولا سه حالت اندازه گیری اولیه در دوربین‌ها وجود دارد: ارزیابی، وزنِ مرکزی و اندازه گیری نقطه‌ای.
نام‌های گفته شده بسته به شرکت سازنده دوربین می‌تواند متفاوت باشد.
بررسی گزینه‌های اندازه گیری
1. ارزیابی
اندازه گیری به روش ارزیابی را به نام اندازه گیری ماتریسی هم می‌شناسیم. این نوع اندازه گیری در دوربین‌های نیکون و چند دوربین سونی دیده می‌شود. کاربران مبتدی به آن علاقه دارند.
این روش تصویر را به مربع‌های زیادی تقسیم می‌کند. هر یک از آن‌ها برای 18 درصدِ معیار، جداگانه بررسی می‌شود. دوربین به هر مربع جداگانه اهمیت نمی‌دهد.
هدف دوربین تنظیم شرایط بر اساس قسمتی از تصویر است که فوکوس روی آن انجام شده. میانگین وزنی مربع‌ها همان موردی است که دوربین برای نوردهی از آن استفاده می‌کند.
2. وزن مرکزی
در حالتی به کار می‌آید که سوژه در مرکز قاب یا نزدیک به آن باشد. چراکه ناحیه گفته شده، قسمتی است که دوربین محاسبات تنظیمات نوردهی را بر اساس آن انجام میدهد.
سطح خاکستری در حاشیه تصویر نادیده گرفته شده و رنگ‌ها در مرکز تصویر معیار قرار می‌گیرند. برای مثال به عکاسی از کنسرت فکر کنید. در این محیط بیش‌تر تصویر سیاه بوده اما مرکز آن روشن است.
در این حالت اجرا کنندگان روی صحنه به خوبی نمایش داده می‌شوند. هدف دوربین نیز، تنظیم شرایط بر اساس قسمت روشن تصویر یا وزن مرکزی خواهد بود. عکاسی پرتره را به عنوان یک مثال خوب فراموش نکنید.
3. اندازه گیری نقطه‌ای
اندازه گیری نقطه‌ای برای محاسبه دقیق به کار می‌آید. زمانی که سوژه تصویر بسیار کوچک باشد. به طور کلی اگر سوژه 1.5 تا 2.5 درصد از کادر را پُر کند، اندازه گیری نقطه‌ای به کار می‌آید.
این حالت برای عکاسی از ماه روشن در میان ابر تاریک به کار می‌آید. یک حالت دیگر عکاسی از یک بوته تیره رنگ در میان منظره برفی است. دوربین سوژه کوچک شما را معیار تنظیمات قرار میدهد.
حتی اگر دیگر بخش‌های صحنه دچار مشکلات نوردهی شود، دوربین آن را در نظر نمی‌گیرید. فراموش نکنید که اگر از این روش استفاده کنید، دوربین اطراف نقطه مورد نظر را بیش از حد نوردهی می‌کند.
چراکه اولویت دوربین بازتاب 18 درصد رنگ خاکستری است. یک عکاس می‌تواند یک نقطه فوکوس را در یک مکان خاص از کادر قرار دهد و تنظیمات را در شرایط مورد نظر قفل کند.
برای دسترسی به قسمت دوم مقاله حالت های نورسنجی دوربین روی این لینک کلیک کنید.
منبع: petapixel.com
