رامین جعفری

گاهی اوقات یک عطسه بد موقع، اثر انگشت، سس کچاپ، گرد و غبار و ذرات پفک روی صفحه نمایش لپتاپ شما مطمئنا باعث ناراحتی شما می‌شود.

بیشتر اوقات صفحه نمایش لپتاپ دارای لکه و کثیفی ناشی از محیط خواهد بود. این لکه‌ها نه تنها حواس شما را پرت می کنند، بلکه می توانند در دیدن مانیتور نیز اختلال ایجاد کنند. حتی در صفحه نمایش‌های لمسی می توانند، مکانی مناسب برای رشد باکتری ها باشند.

ما در این مقاله نحوه تمیز کردن و شستشو صفحه نمایش کامپیوتر را به شما آموزش خواهیم داد.

ابتدا یک پارچه میکروفیبر تمیز و بدون پرز برای این کار انتخاب کنید. این دستمال‌ها مانند پارچه‌های مخصوص تمیز کردن عینک، گرد و غباری را که به مرور زمان روی صفحه جمع‌شده‌اند را از بین برده و خراشی روی صفحه نمایش نمی‌اندازد. سپس کامپیوتر را خاموش کنید تا صفحه نمایش تاریک به شما در دیدن و تشخیص کثیفی کمک کند. سپس دستمال را به صورت افقی در یک جهت و پس از آن به صورت عمودی روی صفحه نمایش بکشید.

اگر پارچه میکروفیبر را به صورت دایره ای روی صفحه بکشید، گرد و غبار را به اطراف هدایت می‌کند. با کشیدن دستمال به صورت عمودی و افقی، نه تنها گرد و غبار را از بین می برید، بلکه به راحتی می توانید لکه‌های باقی‌مانده روی صفحه را مشاهده کنید.

اگر صفحه نمایش را تمیز کردید اما همچنان نشانه هایی از کثیفی روی آن بود، چه کاری از شما بر می‌آید؟

از پاشش هر نوع پاک کننده خانگی، مانند شیشه پاک کن یا اسپری پاک کننده سطوح آشپزخانه روی صفحه خودداری کنید. پاک کننده های آمونیاکی یا الکلی می توانند به صفحه نمایش های ظریف آسیب جدی برسانند.

اگر صفحه نمایش لپتاپ شما مانند اکثر مک‌بوک‌ها شیشه‌ای بود، می‌توانید با پاک‌کننده‌های الکلی آن را تمیز کنید ولی از هرگونه دستمال مانند دستمال کاغذی که سطح را خراش می‌دهد، اجتناب کنید.

محلول خانگی پاک‌کننده صفحه نمایش

بهترین گزینه برای شما این است که یک نوع محلول خانگی (با نسبت نصف آب مقطر و نصف سرکه سفید) درست کنید. این محلول تمیز کننده برای صفحه نمایش های بدون پوشش شیشه ای مانند LCD و صفحه نمایش لمسی معجزه می‌کند. اگر نوع صفحه نمایشی که آن را تمیز می‌کنید را نمی‌دانید، دست نگه دارید و با سازنده صفحه تماس بگیرید تا پشیمان نشوید. این محلول تمیزکننده را مستقیما روی پارچه میکروفیبر اسپری کنید و با روش بالا آن را تمیز کنید.

یک باور رایج وجود دارد که گربه ها از آب متنفرند. گربه ها مثل سگ‌ها تمایلی به بازی با شلنگ آب یا پریدن به حوض و استخر ندارند. گویا پاشیدن آب بر روی گربه‌ها باعث ناراحتی آن‌ها می‌شود، یا شاید گربه‌ ها همیشه کمی عصبانی هستند.

اما چه چیزی باعث تنفر گربه‌ها از مایع حیات شده است؟ آن‌ها برای زنده ماندن باید آب بنوشند پس موضوع این تنفر چیست؟

گربه ها به خیس شدن عادت ندارند. گربه‌ها با لیسیدن خود را تمیز می‌کنند و انسان‌ها هم به خود زحمت نمی‌دهند تا آن‌ها را مثل سگ‌ها حمام ببرند. برای مثال، به گربه‌ها یاد دهید که حمام کنند و برای موقعیت‌های مختلف آراسته شوند تا این ترس کلیشه‌ای از آب از بین برود. اگر گربه ای می خواهید که عاشق آب باشد، باید او را از بچگی با این ایده که آب خوب است آشنا کنید. به صورت معمول، قبل از رسیدن به ۱۶ هفتگی و در دوره اجتماعی شدنشان، او را با آب آشنا کنید.

یکی دیگر از عوامل تنفر گربه از آب، تمایل او به حمام کردن بدون کمک انسان است. تمام این لیسیدن ها به این معنی است که گربه ها چربی کمی روی موهای خود دارند. روغن به دفع آب کمک می کند، پس وقتی گربه ها خیس می شوند، پوست آنها نیز خیس خواهد. این خیسی باعث سنگین شدن موهای آن‌ها شده و حس سرعت و چابکی آن‌ها را کم می‌کند و همانطور که میدانید حس خیس شدن اصلا جذاب نیست.

ما از آب برای تنبیه گربه‌ها هم استفاده می کنیم و این موضوع باعث تنفر بیشتر گربه ها از خیس شدن می‌شود. وقتی روی پیشخوان می پرند، یا کاسه ماست را لیس می زنند، یا کاناپه را چنگ می‌زنند، روی گربه آب می پاشیم.  این تنبیه خوبیست چون یک ناخوشایندی را برای گربه ایجاد می‌کند و رفتاری که ما نمی خواهیم را ترک کرده و فرار می کنند تا از دور با تحقیر به ما خیره شوند.

اما همه گربه ها از آب متنفر نیستند. گربه‌های بزرگ مانند ببرها اغلب حتی به شنا می‌روند. حتی گربه‌های خانگی هم دوست دارند از شیر آب بنوشند یا در لبه وان حمام بازی کنند. گویا این نوع گربه‌ها از صدای پاشیدن و انعکاس نور روی سطح آب لذت می‌برند.حتی برخی از نژادهای گربه خانگی از جمله نژادهای مین کون، ون ترکیش، بنگال و مانکس، شناکردن را دوست دارند.

با اینکه در امن ترین کشورهای جهان هم ممکن است اتفاق بدی برای شما بیفتد، اما کشورهایی در جهان وجود دارند که اصلا نمی‌توانید زندگی امن و صلح آمیزی در آنجا داشته باشید و بهتر است از آن‌ها دوری کنید.

موسسه اقتصاد و صلح (IEP)، اتاق‌فکر بین المللی بی‌طرف مستقر در سیدنی استرالیا، بر صلح انسان تمرکز کرده که به عنوان معیاری مثبت، دست یافتنی و ملموس برای رفاه و پیشرفت انسان به شمار می‌آید.

در ۱۵ سال گذشته، این موسسه اطلاعاتی را در مورد ۲۳ شاخص مختلف اعم از میزان قتل و جنایت خشونت‌آمیز تا تروریسم، بی‌ثباتی سیاسی، تظاهرات خشونت‌آمیز و واردات اسلحه را تجزیه و تحلیل کرده است. این تجزیه و تحلیل هم شاخص صلح جهانی سالانه را نشان می‌دهد و کشورها را بر اساس میزان صلح‌آمیز بودن آن یا خطرناک بودن، رتبه‌بندی می‌کند.

در شاخص صلح جهانی موسسه IEP در سال ۲۰۲۱ که در ژوئن این سال منتشر شد، این نتیجه بدست آمد که جهان به طور کلی خطرناک تر شده است. درصد صلح در ۸۷ کشورافزایش یافته اما در ۷۳ کشور دیگر وخیم‌تر شده است و نمودار این شاخص نزول شدیدتری داشته‌اند.

توماس مورگان، معاون مدیر تحقیقات موسسه IEP گفته:«اگرچه آمار پایین این شاخص، تاثیر مستقیمی با خشونت ندارند، اما از بین ۱۰ کشور خطرناک جهان، تقریبا یکی از این کشورها یا به صورت مداوم درگیری وجود داد، یا امنیت پایینی دارد و یا کشور بسیار نظامی است.»

ما در این مقاله، ۱۰ کشور خطرناک دنیا را بر اساس شاخص موسسه IEP از امن‌ترین تا خطرناک‌ترین کشور‌ها رتبه بندی کردیم و به شما معرفی خواهیم کرد.

۱۰. روسیه

بر اساس گزارش موسسه IEP، بر خلاف کشورهای این لیست در زمینه صلح، روسیه درگیری مسلحانه داخلی ندارد اما خشونت بسیار شدیدی در تظاهرات داشته است. در واکنش به مسمومیت و بازداشت رهبر اپوزیسیون الکسی ناوالنی، علیرغم تلاش پلیس برای متفرق کردن مردم با زور، باز به خیابان‌ها ریختند و بر اساس گزارش موسسه IEP، بیش از ۸۵۰۰ نفر دستگیر شدند.

نکته مثبت اینجاست که افرادی به صورت عمومی از دولت سرپیچی نمی‌کنند، کشور خود را مکانی خطرناک برای زندگی نمی‌دانند. تنها ۲۱ درصد از جمعیت کشور اعتقاد دارند نگران قربانی‌شدن جرایم خشونت آمیز هستند و کمتر از ۱۰ درصد جمعیت نیز ناامنی را تجربه کرده‌اند.

۹. جمهوری آفریقای مرکزی

بر اساس گزارش موسسه IEP، خشونت در جمهوری آفریقای مرکزی، ۳۷درصد از تولیدات ناخالصی‌ داخلی در سال ۲۰۲۰ را ازدست داده است. به دلیلی اینکه رئیس جمهور فاوستین آرچنژ توادرا به دنبال پیروزی در دوره دوم ریاست جمهوری خود بود، رییس جمهور اسبق فرانسوا بوزیزه را متهم به تلاش برای کودتا با گروه های شورشی کرده بود. نسبت به این اعلامات، در ۴ ژانویه ۲۰۲۱، سازمان ملی انتخابات رئیس جمهور توادرا را پیروز این انتخابات معرفی کرد. به گفته دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد، با وجود توافق صلح در سال ۲۰۱۹ بین دولت آفریقا مرکزی و ۱۴ گروه مسلح غیر دولتی، اما متحدان رئیس جمهور سابق به شهرها حمله کردند. حدود ۲۰ درصد از جمعیت این کشور از ترس خشونت و ناامنی ناشی از انتخابات دسامبر ۲۰۲۰ فرار کرده و به کشورهای همسایه مثل کامرون، چاد و جمهوری کنگو رفتند. حدود ۱۶۸ هزار نفر دیگر نیز در داخل کشور بی‌خانمان شدند.

۸. لیبی

به گزارش دیده بان حقوق بشر، صدها غیرنظامی در درگیری ۱۵ ماهه بین گروه‌های مسلح کشته و مفقود، و هزاران نفر دیگر نیز بی‌خانمان شدند. اما پس از گذشت یک سال، آفریقا هنوز از ناآرامی‌های داخلی و بی‌ثباتی سیاسی رنج می برد. طبق نظرسنجی موسسه IEP، نزدیک به ۴۵ درصد از مردم لیبی شخصا ناامنی را در دو سال گذشته تجربه کرده‌ و بیش از ۲۵ درصد از مردم نا امنی را بزرگترین خطر در زندگی روزمره خود می دانند. طبق آمار شرکت مدیریت سلامت و امنیت بین المللی SOS، این کشور دارای سطح بسیار خطرناک برای مسافران بین‌المللی است.

۷. جمهوری دموکراتیک کنگو

بر اساس گزارش موسسه IEP، دلیل تقریبی قرار گرفتن کشور کنگو در این لیست، وخیم شدن روابط با کشور همسایه زامبیا بر سر مناطق مرزی بوده که منجر به درگیری مرزی بین نیروهای نظامی دو کشور شد. خشونت، ۹ درصد از تولید ناخالصی داخلی کنگو را از بین برده است. از ۳۰ نوامبر ۲۰۲۱، وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا، کنگو را به عنوان کشوری «خطرناک که برای سفر ‌به آن باید بیشتر فکر کرد» رتبه‌بندی می‌کند و خاطرنشان کرد که «جرایم خشونت‌آمیز، مانند سرقت مسلحانه و حمله مسلحانه به خانه‌ها در این کشور رایج است و پلیس محلی نیز قدرت پیگیری مؤثر به جرایم جدی را ندارد. همچنین مهاجمان ممکن است به عنوان پلیس یا ماموران امنیتی اقدام به حمله کنند.»

۶. سومالی

در سال ۱۹۹۳، ۱۸ پرسنل نیروهای ویژه ایالات متحده آمریکا در یک درگیری خونین با نیروهای ارتشی سومالی کشته شدند. کتاب «Black Hawk Down: A Story of Modern War» نوشته مارک باودن نیز الهام گرفته از این واقعه بود و همچنین فیلمی بر اساس ساخته شد. اما با گذشت بیش از ۲۵ سال، سومالی هنوز یک مکان ناامن است. از ۱۷ ژوئن ۲۰۲۱، وزارت امور خارجه ایالات متحده سومالی را به عنوان کشوری با پسوند «سفر نکنید» رتبه بندی کرده و خاطرنشان می کند که «آدم ربایی، قتل و سایر جنایات خشونت آمیز در این کشور رایج است. تروریست ها همچنان فرودگاه ها، ساختمان های دولتی، هتل ها، مناطق خرید و تقریبا هر جایی که جمعیت باشد را با خودروهای بمب‌گذاری شده، خمپاره و بمب‌گذاری انتحاری مورد هدف قرار می دهند.

حدود ۲۰ درصد از جمعیت این کشور آفریقایی به دلیل درگیری مداوم بین نیروهای دولتی و یک گروه شبه نظامی به نام الشباب، آواره شده‌اند. بر اساس گزارش موسسه IEP، خشونت باعث شده که ۳۴.۹ درصد از تولیدات اقتصادی کشور از بین برود.

۵. عراق

در فهرست موسسه IEP، از سال ۲۰۱۵ این کشور خاورمیانه‌ای جزو پنج کشور ناامن جهان بوده است. بر اساس گزارش موسسه IEP، مرگ و میر ناشی از تروریست، پس از شکست داعش کاهش یافته اما از ۲۲ نوامبر ۲۰۲۱، وزارت امور خارجه ایالات متحده وضعیت “بهتر است سفر نکنید” را به عراق داده و خاطرنشان کرد که “شهروندان آمریکایی در عراق در معرض خطر ناامنی و آدم ربایی هستند. گروه های تروریستی و شورشی مرتبا به نیروهای امنیتی و غیرنظامیان عراق حمله می کنند. شبه نظامیان ضد آمریکایی، شهروندان آمریکایی و شرکت های غربی را در سراسر عراق تهدید می کنند. حملات با استفاده از بمب های دست ساز (IED) در بسیاری از مناطق کشور و بغداد اتفاق می‌افتد. بر اساس گزارش بنیاد لویدز رجیستر، کمتر از یک سوم از جمعیت عراق، به دلیل ارائه غذا، آب سالم و برق پایدار از دولت رضایت دارند.

۴. سودان جنوبی

این کشور آفریقایی از سودان جدا شد و در سال ۲۰۱۱ دولت مستقل خود را تشکیل داد. به گفته وزارت امور خارجه آمریکا، سوء استفاده علیه غیرنظامیان از جمله تجاوز وحشتناک جنسی و اختلافات بین دو کشور، سودان جنوبی را بی‌ثبات و ۴ میلیون نفر را مجبور به ترک خانه های خود کرده است. بر اساس گزارش موسسه IEP، این کشور آفریقایی حدود ۴۰ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را در سال ۲۰۲۰ به دلیل ناامنی از دست داد.

۳. سوریه

این کشور خاورمیانه‌ای به دلیل استحکام بخشیدن قدرت توسط بشار اسد، ثبات سیاسی خوبی دارد. اما براساس گزارش موسسه IEP، تهدید تروریستی در سوریه افزایش یافته و متحمل حملات مداوم داعش و القاعده در سال ۲۰۲۰ بوده است. سوریه بیشترین تأثیر اقتصادی را از ناامنی داشت و ۸۲ درصد از تولیدات اقتصادی خود را به همین دلیل از دست داد. جنگ داخلی ده ساله نیز یک بحران انسانی ایجاد کرد. آژانس پناهندگان سازمان ملل، تخمین زده که ۵.۵ میلیون نفر (بسیاری از این جمعیت کودک هستند) از زمان شروع جنگ از سوریه فرار کردند که به یکی از بزرگترین بحران پناهجویان در جهان تبدیل شده است.

۲. یمن

بر اساس گزارش موسسه IEP، امینت کشورهای حاشیه خلیج فارس از سال ۲۰۰۸ در حال کاهش است. بر اساس گزارش شورای روابط خارجی، جنگ داخلی بین ائتلاف به رهبری عربستان سعودی و شورشیان از سال ۲۰۱۵ تاکنون باعث کشته شدن ۱۰۰۰۰۰ نفر شده است. علاوه بر این، یمن به طور فزاینده ای گرفتار جنایات خشونت آمیز است. نزدیک به ۱۳ درصد از جمعیت یمن را پناهندگان یا بی‌خانمانان داخلی تشکیل می دهند. نظرسنجی ها نشان می دهد که ۵۱ درصد از مردم یمن امنیت را احساس نمی‌کنند. در نظرسنجی جهانی بنیاد لویدز رجیستر که در سال ۲۰۱۹ انجام شد، یمن بدترین رتبه را در جهان از نظر رضایت مردم نسبت به تأمین غذا، آب سالم و برق پایدار داشته است.

۱. افغانستان

با وجود فروپاشی دولت تحت حمایت غرب و تسلط ناگهانی شبه‌نظامیان طالبان در تابستان ۲۰۲۱، افغانستان برای چهارمین سال متوالی در فهرست موسسه IEP، رتبه اول را در ناامن ترین کشور جهان کسب کرد. بر اساس گزارش موسسه IEP، ، گرچه مرگ و میر ناشی از درگیری های داخلی در سال‌های اخیر کاهش یافته، اما این کشور بالاترین تأثیر تروریستی را نسبت به دیگر کشورها داشته است.

پس از به قدرت رسیدن طالبان، تعداد کمی از مردم اجازه خروج از کشور داشتند و به گفته دیده بان حقوق بشر، نیروهای طالبان مقامات سابق را اعدام کرده و به خانه های خبرنگاران، فعالان و مدافعان حقوق بشر حمله کرده است. حقوق زنان و دختران نیز در این کشور نادیده گرفته شده و بسیاری از زنانی که قبلا مشغول به شغل‌های دولتی بودند نیز اخراج شدند.

ناامنی در افغانستان ۴۰ درصد از تولیدات ناخالص داخلی را در سال ۲۰۲۰ از بین برده است. علاوه بر خصومت‌های نظامی، افغانستان مشکلات جنایی شدیدی نیز دارد. در نظرسنجی گالوپ در سال ۲۰۱۹، تنها ۱۳ درصد از افغان‌ها از راه رفتن تنها در شب احساس امنیت می‌کردند و ۵۰ درصد از مردم شخصا دزدیده شدن پول یا چیزهای دیگر را تجربه کردند.