نجوم، هوا و فضا

تصاویر آزمایشی اولیه تلسکوپ فضایی اقلیدس، انگیزه‌بخشی برای شروع به کار این ابزار جدید است که به دنبال درک بهتری از منشاء کیهان می‌باشد. تلسکوپ اروپایی اقلیدس، به مدت تقریباً یک ماه از زمان پرتاب به فضا، به عمل‌آوردن اولین تصاویر و داده‌های خود از کیهان پرداخته است. دانشمندان اروپایی با خرسندی اعلام می‌کنند که اقلیدس تاکنون عملکرد خوبی داشته و توانسته است انتظارات ایشان را برآورده سازد.

به‌عنوان بخشی از مرحله‌ی راه‌اندازی چندماهه، دوربین‌های نور مرئی و فروسرخ تلسکوپ، تصاویری از کیهان ثبت کرده‌اند. دانشمندان مسئول پروژه، دوربین‌های معروف به سامانه تصویربرداری بصری (VIS) و طیف‌سنج و نورسنج فروسرخ نزدیک (NISP) را با نتایج بسیار خوبی همراه دانسته‌اند.

الساندارا روی، مدیر پروژه اقلیدس در آژانس فضایی آلمان، اعلام می‌کند: «بسیار خرسندیم که مرحله‌ی راه‌اندازی اقلیدس به خوبی پیش می‌رود. فضاپیما به زودی به موقعیت نهایی خود در فاصله‌ی ۱٫۵ میلیون کیلومتری از زمین خواهد رسید و مشاهدات علمی خود را آغاز خواهد کرد.»

تلسکوپ جدید اروپا، آینه‌ای اصلی به قطر ۱٫۲ متر دارد که تقریباً به اندازه‌ی نصف آینه‌ی تلسکوپ فضایی هابل است. بااین‌حال، اقلیدس با هدف تمرکز بر کهکشان‌ها، ستارگان منفرد یا سایر پدیده‌های نجومی دارای جزئیات زیاد طراحی نشده است؛ بلکه از طریق آن، دانشمندان به مناطق گسترده‌ای از آسمان نگاه کرده تا نمای جامع‌تری از کیهان بدست آورند. اقلیدس در طول عمر ۶ ساله‌اش، حدود ۳۶ درصد از آسمان را بررسی خواهد کرد.

هدف اصلی اقلیدس، رصد بخش‌های بزرگی از کیهان و شناسایی اشکال کهکشان‌ها است تا اعوجاع احتمالی ناشی از ماده تاریک مرموز را شاهد شوند. این دانشمندان باور دارند که فقط نزدیک به ۵ درصد از ماده‌ی موجود در کیهان، شامل اجسامی است که می‌توانیم با چشم غیرمسلح مشاهده کنیم.

پرسشی که اقلیدس سعی در پاسخگویی به آن دارد این است که چه چیزی از دید ما پنهان مانده است؟ در طول دو دهه‌ی گذشته، دانشمندان دریافته‌اند که ماده تاریک یا پنهان نزدیک به ۲۵ درصد از جرم کیهان را تشکیل می‌دهد. جرم باقی‌مانده یا بیش از دو سوم کیهان، مربوط به چیزی است که به نام انرژی تاریک شناخته می‌شود و همچنان مبهم است که دقیقاً چه موجب انبساط کیهان می‌شود. درک اینکه ماده تاریک واقعاً از چه چیزی ساخته شده است یا حتی تایید وجود آن، می‌تواند گامی مهم در فهم بهتر فیزیک و کیهان‌شناسی باشد. فیزیکدانان همچنین از جذابیت درک بهتر ماهیت انرژی تاریک برخوردارند. ما تا کنون از روی تاثیر این نیرو بر انبساط جهان، وجود آن را استنباط کرده‌ایم.

وقتی اقلیدس به‌طور کامل کالیبره شود، به‌طور واقعی می‌تواند میلیاردها کهکشان را در آسمان شب رصد کند و داده‌هایی را برای ترسیم نقشه‌ای سه‌بعدی از کیهان ارائه دهد. اقلیدس یکی از اولین تلسکوپ‌های فضایی است که پس از کشف انرژی تاریک طراحی شد؛ این ابزار جدید امیدواری برای کشف پدیده‌های مرموز کیهانی فراهم می‌کند.

آژانس فضایی اروپا و همکاران آن ازجمله ناسا، برنامه‌ها و آزمایش‌های مربوط به اقلیدس و ابزارهای علمی آن را در چند ماه آینده ادامه خواهند داد. پس از تایید مراحل لازم پس از پرتاب و استقرار در فضا با موفقیت، مرحله‌ی علمی این ماموریت در اواخر سال جاری آغاز می‌شود.

هواپیماهای مسافربری، مکمل اصلی حمل و نقل جهانی محسوب می‌شوند و باعث شده‌اند که میلیون‌ها نفر بتوانند به راحتی و سریع در سراسر جهان سفر کنند. این هواپیماها با ارائه راحتی، امنیت و سرعت، بستری مناسب برای تبادل فرهنگی، تجاری و اقتصادی را فراهم می‌آورند. در این مقاله به معرفی و بررسی ده هواپیمای مسافربری برتر جهان می‌پردازیم.

بهترین هواپیماهای مسافربری جهان:

۱- بوئینگ ۷۴۷

بوئینگ ۷۴۷، که بیشتر به عنوان “جامبو جت” شناخته می‌شود، همواره نقش اساسی در تحولات صنعت هواپیمایی را بازی کرده است. از زمان راه‌اندازی اولین خدمات در سال ۱۹۷۰، بوئینگ ۷۴۷ با نقشی کلیدی در اتصال شهرها و کشورها به یکدیگر، به یکی از شناخته شده‌ترین و محبوب‌ترین هواپیماهای جهان تبدیل شده است.

طراحی منحصر به فرد ۷۴۷ با دارا بودن دو طبقه در بخش جلویی هواپیما، آن را از دیگر هواپیماها متمایز می‌کند. این طراحی نه تنها فضای داخلی هواپیما را افزایش می‌دهد، بلکه به خلق تجربه‌ی منحصر به فرد در هنگام پرواز کمک می‌کند.

با توجه به ظرفیت بالای ۷۴۷، بسیاری از ایرلاین‌ها از این فرصت برای ارائه خدمات برتر به مسافران خود استفاده کرده‌اند. برخی از این هواپیماها با سوئیت‌های لوکس، رستوران‌های پروازی و حتی وان‌های حمام مجهز شده‌اند. این امکانات برای مسافرانی که به دنبال تجربه‌ای فراتر از یک پرواز معمولی هستند، ممکن شده است.

موتورهای قدرتمند ۷۴۷ نیز اجازه می‌دهند که این هواپیما پروازهای بلندمدت بین قاره‌ای را بدون توقف انجام دهد، این موضوع باعث افزایش راحتی مسافران و کاهش زمان سفر شده است.

در نسخه‌های جدیدتر مثل ۷۴۷-۸، بوئینگ با استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته، موتورهایی کم مصرف‌تر و کابین‌های به‌روزرسانی شده ارائه داده است. این تغییرات سبب کاهش صدای هواپیما، افزایش کارایی سوخت و بهبود تجربه کلی پرواز برای مسافران شده است.

۲- ایرباس A380

ایرباس A380، هواپیمایی است که با حجم بزرگ و معماری دو طبقه‌ی بی‌سابقه خود، عنوان بزرگ‌ترین هواپیمای مسافربری جهان را به دست آورده است. این هواپیما، که در سال ۲۰۰۷ به خدمت گذاشته شد، قادر است تا ۸۵۳ مسافر در چیدمان دو کلاسی یا ۶۴۴ مسافر در چیدمان چهار کلاسی جابجا کند.

ایرباس A380 با طراحی داخلی فوق‌العاده خود، استانداردهای جدیدی را در زمینه‌ی راحتی در زمان پرواز تعریف کرده است. فضای داخلی آن به گونه‌ای طراحی شده است که حتی در پروازهای طولانی، به مسافران اجازه می‌دهد تا راحتی بیشتری تجربه کنند. کابین‌های فوق‌العاده‌ی وسیع A380، مجهز به اتاق‌های خصوصی، اتاق‌های خواب و حتی دوش‌ها هستند.

در مورد کارایی، A380 با چهار موتور توربینی قدرتمند بهره‌مند است که اجازه می‌دهد این هواپیما برای پروازهای فوق‌العاده بلندمدت بدون نیاز به توقف، مسافران را برساند. با این حال، با وجود این موتورهای قدرتمند، A380 همچنین یکی از هواپیماهای ساکت‌ترین جهان است، که به معنی کاهش نویز برای مسافران و کاهش تأثیر بر محیط زیست است.

به عنوان یک محصول پرچمدار ایرباس، A380 به طور مداوم در حال به‌روزرسانی و تجدید نظر است. با استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته و نوآوری‌های جدید، ایرباس قادر است تجربه‌ی پرواز را برای مسافران A380 ارتقا ببخشد.

با توجه به ویژگی‌های فوق‌العاده‌ی فنی و راحتی، A380 یکی از بهترین هواپیماهای مسافربری جهان است و برای آن‌هایی که به دنبال یک تجربه‌ی پرواز لوکس هستند، انتخاب بی‌نظیری خواهد بود.

۳- بوئینگ ۷۷۷

بوئینگ ۷۷۷، یکی از پیشرفته‌ترین و محبوب‌ترین هواپیماهای مسافربری جهان است. این هواپیمای دو موتوره، که در سال ۱۹۹۵ به خدمت گذاشته شد، توانسته با کارایی بالا و محیط داخلی آرام، به یکی از اصلی‌ترین گزینه‌ها برای پروازهای بلند مدت بین قاره‌ای تبدیل شود.

۷۷۷ طراحی شده است تا زمان پرواز را کوتاه کند و به سرعت‌های بالاتری برسد، در حالی که به مسافران اجازه می‌دهد تا در طول پرواز از راحتی بیشتری برخوردار باشند. کابین‌های این هواپیما علاوه بر فضای وسیع، دارای سیستم‌های دیجیتال سرگرمی پرواز هستند که با محتوای غنی، زمان پرواز را برای مسافران لذت‌بخش می‌کند.

۷۷۷ به خاطر داشتن موتورهای قدرتمند، قادر است تا پروازهای بلند مدت را بدون نیاز به توقف انجام دهد. این قابلیت، به ایرلاین‌ها امکان می‌دهد تا بتوانند مسافران را به صورت مستقیم به مقصد برسانند، و این در نهایت باعث می‌شود تا زمان سفر کوتاه‌تر و تجربه پرواز راحت‌تری داشته باشند.

در نسخه‌ی 777X، بوئینگ تکنولوژی‌های جدید و پیشرفته را معرفی کرده است. از جمله این نوآوری‌ها می‌توان به پنجره‌های بزرگ‌تر برای منظره‌ی بهتر، سیستم‌های سرگرمی پرواز به‌روز شده، و بهبودهایی در کارایی سوخت اشاره کرد. این تغییرات به معنای راحتی بیشتر برای مسافران و کاهش تأثیرات محیط زیستی است.

با کارایی بالا، راحتی فوق‌العاده و تکنولوژی‌های پیشرفته، بوئینگ ۷۷۷ یکی از بهترین هواپیماهای مسافربری جهان است.

۴- ایرباس A350

ایرباس A350، یکی از جدیدترین و پیشرفته‌ترین هواپیماهای مسافربری جهان است. این هواپیما، که در سال ۲۰۱۵ به خدمت گذاشته شد، با استفاده از تکنولوژی‌های نوین در عرصه مواد سازنده، موتورها و سیستم‌های داخلی، تعریف جدیدی از کارایی، راحتی و پایداری را ارائه می‌دهد.

A350 به ویژه برای پروازهای بلند مدت طراحی شده است و با استفاده از دو موتور قدرتمند رولز-رویس Trent XWB، قابلیت پرواز بدون توقف به مدت حداکثر ۱۹ ساعت را دارد. این ویژگی باعث می‌شود که A350 به یکی از بهترین گزینه‌ها برای پروازهای بین قاره‌ای تبدیل شود.

در زمینه راحتی، A350 یکی از برترین هواپیماهاست. کابین‌های این هواپیما طراحی شده‌اند تا نور طبیعی بیشتری وارد شود و فضای داخلی را بهبود ببخشند. همچنین سیستم تهویه مطبوع A350 قابل تنظیم است تا به بهترین شرایط فیزیولوژیکی برای مسافران برسد، که می‌تواند کمک کند به مبارزه با اثرات جت‌لگ.

در زمینه کارایی سوخت، A350 با استفاده از مواد کامپوزیت کربن-فیبری در بیش از نیمی از ساختمان بدنه، کاهش قابل توجهی در وزن هواپیما ایجاد کرده است. این کاهش وزن به معنای کاهش مصرف سوخت و کاهش اثرات محیط زیستی است.

با ترکیبی از کارایی بالا، راحتی فوق‌العاده و پایداری محیط زیست، ایرباس A350 بدون شک یکی از بهترین هواپیماهای مسافربری جهان است.

۵- بوئینگ ۷۸۷ دریم‌لاینر

بوئینگ ۷۸۷ دریم‌لاینر، که در سال ۲۰۱۱ به خدمت گذاشته شد، یکی از جدیدترین و پیشرفته‌ترین هواپیماهای مسافربری جهان است. این هواپیما با استفاده از تکنولوژی‌های نوین و نوآوری‌های زیادی در زمینه‌ی مواد سازنده، موتورها و سیستم‌های داخلی، سطح جدیدی از کارایی و راحتی را در حین پرواز ارائه می‌دهد.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های بوئینگ ۷۸۷، استفاده از مواد کامپوزیت کربن-فیبری در ساختار بدنه‌ی هواپیما است. این مواد، که خاصیت بالایی در مقاومت و سبکی دارند، باعث کاهش قابل توجه وزن هواپیما شده و در نتیجه کارایی سوخت را بالا برده است.

در زمینه راحتی مسافران، ۷۸۷ نیز تغییرات بسیاری را به ارمغان آورده است. کابین‌های این هواپیما طراحی شده‌اند تا فضای داخلی بیشتری را ارائه دهند و از نور طبیعی بیشتری برخوردار باشند. سیستم تهویه مطبوع دریم‌لاینر قابل تنظیم است تا در بهترین شرایط فیزیولوژیکی برای مسافران باشد، که به کاهش اثرات جت‌لگ کمک می‌کند.

در زمینه کارایی، ۷۸۷ با داشتن موتورهای قدرتمند، قادر است به پروازهای بلند بدون نیاز به توقف بپردازد. این ویژگی آن را به یکی از بهترین گزینه‌ها برای پروازهای بین قاره‌ای تبدیل کرده است.

با توجه به ترکیبی از کارایی بالا، راحتی فوق‌العاده و تکنولوژی‌های پیشرفته، بوئینگ ۷۸۷ دریم‌لاینر یکی از بهترین هواپیماهای مسافربری جهان است.

۶- بوئینگ ۷۳۷

بوئینگ ۷۳۷ یکی از پرفروش‌ترین و پرکاربردترین هواپیماهای مسافربری در تاریخ هوانوردی است. این هواپیما، که اولین بار در سال ۱۹۶۷ به خدمت گذاشته شد، با طراحی‌های متعدد و به‌روزرسانی‌های مداوم، همچنان به عنوان یکی از مهم‌ترین ابزارهای ایرلاین‌های بین‌المللی باقی مانده است.

۷۳۷ طراحی شده است تا بتواند برای مسافت‌های کوتاه تا متوسط به کار برود. این هواپیما با قابلیت‌هایی مانند فرودگاه‌های کوچکتر، توانایی بالقوه بهره‌برداری از فرودگاه‌های کمتر ترافیکی و کاهش زمان سفر را ارائه می‌دهد. برای این منظور، ۷۳۷ با موتورهای قدرتمندی طراحی شده است که قابلیت بلند شدن سریع و فرود در باندهای کوتاه را دارند.

در نسخه‌های جدیدتر، به‌خصوص ۷۳۷ MAX، بوئینگ تغییرات قابل توجهی را در زمینه کارایی سوخت، راحتی مسافران و کاهش صدا ایجاد کرده است. این نسخه با استفاده از موتورهای جدید CFM LEAP-1B، کارایی سوخت را بهبود بخشیده و اثرات محیط زیستی را کاهش داده است.

همچنین، کابین‌های ۷۳۷ MAX طراحی شده‌اند تا فضای داخلی بیشتری را ارائه دهند، سیستم‌های سرگرمی پرواز را به‌روز کنند و راحتی بیشتری برای مسافران ارائه دهند. این تغییرات به معنی تجربه بهتری برای مسافران در طول سفر است.

در نهایت، با توجه به کارایی، قابلیت‌ها و توانمندی‌های گوناگون، بوئینگ ۷۳۷ یکی از بهترین و پرکاربردترین هواپیماهای مسافربری در جهان است.

۷- ایرباس A320

ایرباس A320 یکی از محبوب‌ترین و پرفروش‌ترین هواپیماهای مسافربری در جهان است. این هواپیما، که اولین بار در سال ۱۹۸۷ به خدمت گذاشته شد، با توانایی خدمت رسانی به مسافت‌های کوتاه تا متوسط، به یکی از ستون‌های اصلی بسیاری از ایرلاین‌های بزرگ تبدیل شده است.

A320 طراحی شده است تا بتواند با کارایی سوخت بالا، عملکرد عالی و کاهش صدا، تجربه مطلوبی را برای همه طرف‌های معامله ایجاد کند. موتورهای این هواپیما به گونه‌ای طراحی شده‌اند که کارایی سوخت بسیار بالایی دارند، در عین حال تولید صدای کمتری نسبت به رقباهای نزدیک خود.

یکی از ویژگی‌های برجسته A320، سیستم فلای-بای-وایر (Fly-by-Wire) است که اجازه می‌دهد پیلوت با استفاده از سیگنال‌های الکترونیکی، به‌جای مکانیکی، هواپیما را کنترل کند. این ویژگی باعث افزایش دقت و کنترل پرواز می‌شود و در عین حال، وزن کلی هواپیما را کاهش می‌دهد.

در زمینه راحتی مسافران، A320 با کابین‌های وسیع و راحت، سیستم‌های سرگرمی در پرواز و فضای داخلی خوش‌آب و هوا، تجربه بسیار دلپذیری را ارائه می‌دهد. همچنین، سیستم‌های نورپردازی LED داخلی امکان ایجاد یک فضای آرام و آرامش بخش را در طول پرواز فراهم می‌کنند.

در کل، با توجه به ترکیبی از کارایی سوخت بالا، راحتی مسافران و تکنولوژی‌های پیشرفته، ایرباس A320 به حق یکی از بهترین هواپیماهای مسافربری در جهان محسوب می‌شود.

۸- بومباردیه C Series

بومباردیه C Series، که اکنون تحت عنوان ایرباس A220 عرضه می‌شود، یکی از پیشرفته‌ترین هواپیماهای مسافربری راه‌دور کوتاه تا متوسط در بازار است. این هواپیما که اولین بار در سال ۲۰۱۶ به خدمت گذاشته شد، با تکنولوژی‌های جدید و بهبودهای قابل توجه، به سرعت محبوبیت یافت.

C Series/A220 توانسته است با استفاده از موتورهای توربوفن پیشرفته پرت و ویتنی PW1500G، کارایی سوخت بی‌نظیری را ارائه دهد. این موتورها با تکنولوژی گیربکس مستقیم، میزان صدای تولید شده را کاهش داده و همچنین با کاهش میزان آلودگی، به حفظ محیط زیست کمک کرده‌اند.

کابین‌های C Series/A220 با طراحی‌های منحصر به فرد و جدید، راحتی و فضای بیشتری را برای مسافران فراهم می‌کنند. با ارائه پنجره‌های بزرگ‌تر، فضای سرشار از نور طبیعی و چیدمان صندلی‌ها با فضای بیشتر برای پا، تجربه پرواز بهبود یافته است.

همچنین، C Series/A220 با قابلیت فرود و برخاست در فرودگاه‌های کوچکتر، امکان دسترسی به بازارهای جدید را برای ایرلاین‌ها امکان‌پذیر می‌کند. این هواپیما قادر است تا در فرودگاه‌هایی با باندهای کوتاه یا با محدودیت‌های سر و صدا فرود بیاید.

در کل، بومباردیه C Series/A220 با ترکیبی از کارایی سوخت بی‌نظیر، راحتی مسافران و قابلیت‌های فرودگاهی منحصر به فرد، یکی از بهترین گزینه‌ها برای سفرهای کوتاه تا متوسط است.

۹- امبرائر E-Jet

امبرائر E-Jet، سری هواپیماهای مسافربری کوچک تا متوسط ​​برزیلی است که به خاطر انعطاف پذیری، کارایی و راحتی مسافران طرفداران زیادی پیدا کرده است. این هواپیماها، که اولین بار در سال ۲۰۰۴ به خدمت گذاشته شدند، در محدوده‌های مختلفی از ۷۰ تا ۱۳۰ صندلی عرضه شده‌اند، و این امکان را می‌دهد که ایرلاین‌ها براساس نیازهای خاص خود از این هواپیماها استفاده کنند.

E-Jets با موتورهای توربوفن پیشرفته گنرال الکتریک CF34 که کارایی سوخت بالایی دارند و همچنین سطح ناچیزی از سر و صدا تولید می‌کنند، طراحی شده‌اند. این ویژگی‌ها، باعث شده‌اند که این هواپیماها برای مسیرهای کوتاه تا متوسط بسیار کارا باشند.

امبرائر E-Jets همچنین با کابین‌های وسیع و راحت، تجربه مطلوبی را برای مسافران ارائه می‌دهد. با چیدمان صندلی‌ها به شکل ۲-۲، هر صندلی دسترسی مستقیم به راهرو را دارد، که این مسأله راحتی بیشتری را برای مسافران ایجاد می‌کند. همچنین، با ارائه فضای بیشتر برای نگهداری بار دستی، تجربه پرواز راحت‌تری برای مسافران فراهم شده است.

در کل، با توجه به انعطاف پذیری، کارایی سوخت بالا و راحتی مسافران، امبرائر E-Jets یکی از بهترین گزینه‌ها برای سفرهای کوتاه تا متوسط است.

۱۰- مک‌دانل داگلاس MD-80

مک‌دانل داگلاس MD-80، که در دهه ۱۹۸۰ تولید شد، یکی از سری‌های موفق و ماندگار هواپیماهای مسافربری است. این هواپیما، با قابلیت حمل ۱۵۰ تا ۱۷۲ مسافر در طول مسیرهای کوتاه تا متوسط، به یکی از ابزارهای کلیدی برخی از بزرگترین ایرلاین‌های جهان تبدیل شد.

MD-80 دارای طراحی متمرکز بر راحتی مسافران است. صندلی‌های این هواپیما به شکل ۲-۳ چیده شده‌اند، که باعث می‌شود بیشتر مسافران به راهرو یا پنجره دسترسی داشته باشند. فضای داخلی هواپیما نیز طوری طراحی شده است که حداکثر فضای ممکن برای سر و پا در اختیار مسافران قرار دهد.

MD-80 همچنین با موتورهای توربوفن پیشرفته JT8D-200 ساخت شرکت پرت و ویتنی تجهیز شده است. این موتورها کارایی سوخت قابل قبولی را ارائه می‌دهند و در زمان خودشان، بسیار نوآورانه بودند.

اما به علت سن بالا و تکنولوژی قدیمی‌تر نسبت به هواپیماهای مدرن تر، MD-80 ها در حال حاضر به تدریج از اکثر ایرلاین‌ها خارج شده‌اند. با این حال، این هواپیماها بخاطر ماندگاری و طراحی خاص خود، همچنان یادآور یک دوران مهم در تاریخ صنعت هواپیمایی هستند.

هواپیماهای مسافربری با داشتن تکنولوژی‌های پیشرفته و نوآوری‌های متنوع، سطح بالایی از راحتی و امنیت را برای مسافران فراهم می‌کنند. با توجه به متنوع بودن این هواپیماها، هر مسافر می‌تواند با توجه به نیازها و ترجیحات خود، هواپیمای مناسب را انتخاب کند. با پیشرفت تکنولوژی، می‌توان انتظار داشت که هواپیماهای مسافربری آینده، راحتی، امنیت و کارایی بیشتری را برای مسافران ارائه دهند.

یکی از سوالات بزرگ و باز در مورد زمین و نحوه‌ی شکل‌گیری زندگی در آن مربوط به منشأ آب این سیاره است. آب برای زندگی، طبق آنچه که ما می‌شناسیم، ضروری است، اما بسیاری از دانشمندان فکر می‌کنند که آب در ابتدا در زمین شکل نگرفته بود – بلکه ممکن است توسط سیارک‌ها به اینجا آورده شده باشد. ولی به تازگی، ستاره‌شناسان بخار آب در منطقه‌ی شکل‌گیری سیاره یک ستاره را کشف کرده‌اند که نشان‌دهنده این است که سیاراتی که در آینده در این منطقه شکل می‌گیرند، از ابتدا به آب دسترسی دارند.

در این تحقیق از تلسکوپ فضایی جیمز وب برای بررسی ستاره PDS 70 استفاده شده است، که نسبت به خورشید ما خنک‌تر و بسیار جوان‌تر است. این ستاره دو سیاره‌ی غول‌پیکر گازی به دور خود دارد، اما هنوز هم سیاره‌ها در حال شکل‌گیری است و دو دیسک پروتو‌سیاره‌ای از گرد و غبار و گاز دورتادور آن می‌چرخد. بخار آب در دیسک داخلی که در فاصله‌ای مشابه فاصله‌ی زمین از خورشید قرار دارد، شناسایی شده است.

این کشف بسیار هیجان‌انگیز است، چرا که به منطقه‌ای که در آن سیارات سنگی مشابه زمین معمولاً شکل می‌گیرند، نگاه می‌کند. دانشمندان به مبدأ این آب و چگونگی بقای آن در محیطی نزدیک به ستاره که پر از هیاهو است علاقه‌مند هستند. ستاره‌ی جوان نور فرابنفش می‌دهد، که معمولاً مولکول‌های آب را نابود می‌کند. در این مورد، بخار آب در میان گرد و غبار و مواد دیگری قرار داشته است که ممکن است مولکول‌های آب را حفظ کرده و مانند یک سپر عمل کرده باشد.

این به این معنی است که سیاراتی که در این دیسک داخلی شکل می‌گیرند از ابتدا به آب دسترسی دارند.

به دلیل تأثیر عجیب سرعت بر گذر زمان، به نظر می‌رسد که در زمان نوزادی جهان حدود ۱۳ میلیارد سال پیش، زمان کندتر از زمان حال می‌گذشته یا حداقل به نظر ما کندتر می‌رسیده است. این پدیده به عنوان “اتساع زمانی” شناخته می‌شود. براساس گزارشی از ساینس‌آلرت، دانشمندانی از دانشگاه سیدنی در استرالیا و دانشگاه اوکلند برای اولین بار با بررسی نوسان کهکشان‌های درخشان معروف به “اختروش” در زمان طلوع کیهان، این پدیده را مشاهده کرده‌اند.

نوسان‌ها به دلیل افزایش سرعت گسترش جهان با سرعتی کندتر از زمان نزدیکتر به ما رخ می‌دهند. این پدیده، بزرگترین اتساع زمانی است که تاکنون مشاهده شده است و می‌تواند برخی مسائل را توضیح دهد. این نشان می‌دهد که اختروش‌ها با اتساع زمانی در بخش‌های فضا-زمان سازگار هستند؛ بنابراین، این پدیده نه تنها با مدل استاندارد کیهان‌شناسی سازگار است، بلکه می‌توان اتساع زمان را در مطالعه رفتار آن‌ها بررسی کرد.

در توضیحات خود، دکتر لویس توضیح می‌دهد که با نگاه به گذشته، به عنوان مثال زمانی که تنها یک میلیارد سال از عمر جهان می‌گذشت، زمان به نسبت پنج برابر کندتر می‌گذشت. اگر در زمان نوزادی جهان حضور داشتیم، یک ثانیه همچنان یک ثانیه به نظر می‌رسید، اما از دیدگاه ما در زمان حال (پس از ۱۲ میلیارد سال) زمان آغازین کندتر است.

با اینکه این پدیده به وضوح در زندگی روزمره قابل مشاهده نیست، اما فضا و زمان در جهان به طور غیرقابل انکاری به یکدیگر وابسته هستند. به همین دلیل می‌توانیم اتساع جهان را مشاهده کنیم. نور اجسام دوردست با گسترش جهان کشیده می‌شود و به سمت سرخ‌تر شدن در طیف حرکت می‌کند. این پدیده به عنوان “اثر داپلر” شناخته می‌شود و ما همچنین روی زمین می‌توانیم آن را تجربه کنیم.

برای مثال، به صدای آژیر آمبولانس فکر کنید که با دور شدن خودروی آمبولانس، صدایش کشیده می‌شود. در این تشبیه، آمبولانس می‌تواند یک کهکشان دوردست باشد و نور آن آژیر است. در منبع، صدا به صورت معمول انتشار می‌یابد، اما از دیدگاه ما کشیده به نظر می‌رسد.

این پدیده مشابه می‌تواند برای زمان نیز رخ دهد. به عنوان مثال، می‌توان این پدیده را در انفجارهای ستاره‌های نواختر در دیدار کرد. زمان برای ما به طور معمول می‌گذرد و برای شخصی که نزدیک به انفجار ستاره نواختر قرار دارد نیز طبیعی است، اما به دلیل سرعت نسبی بین دو نقطه، ستاره نواختر به صورت حرکت آهسته یا اسلوموشن دیده می‌شود.

براساس پیش‌بینی‌ها، اختروش‌های جهان آغازین نیز باید پدیده‌ای مشابه را نشان دهند، اما این اجسام از ستاره‌های نواختر تفاوت دارند. اختروش‌ها عموماً دارای سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم تغذیه‌کننده و فعال در مرکز خود هستند. این فرآیند تغذیه با افزایش حرارت مواد اطراف سیاه‌چاله منجر به تولید مقدار زیادی نور می‌شود.

با توجه به توضیحات دکتر لویس، ستاره‌های نواختر همانند شعله‌ای نوری عمل می‌کنند و بررسی آن‌ها آسان‌تر است. اما اختروش‌ها پدیده‌های پیچیده‌تری هستند مانند نمایش آتش‌بازی. پژوهشگران در این پژوهش به بررسی این نمایش آتش‌بازی پرداختند. آن‌ها اثبات کردند که می‌توان از اختروش‌ها به عنوان شاخص‌های استاندارد زمان در جهان آغازین استفاده کرد.

دکتر لویس و دکتر بروور در مورد مجموعه‌ای شامل ۱۹۰ اختروش با سنین بین ۲٫۴۵ و ۱۲٫۱۷ میلیارد سال پیش بررسی‌هایی انجام دادند (بیگ‌بنگ در حدود ۱۳٫۸ میلیارد سال قبل رخ داد) و داده‌های این پژوهش در طیف طول موج‌های مختلف و در یک بازه زمانی بیست ساله جمع‌آوری شد. آن‌ها در حدود ۲۰۰ مشاهده برای هر اختروش داشتند که امکان بازسازی دقیق نوسانات آن‌ها را فراهم می‌کرد.

در گذشته، دانشمندان فکر می‌کردند که تغییرات اختروش‌ها نشانگر اتساع زمانی نیستند، اما نمونه‌های محدودی مورد بررسی قرار گرفته بودند و برای بازه‌های زمانی کوتاه‌تری رصد شده بودند. با افزایش چشمگیر تعداد اختروش‌ها و همچنین طول مدت رصدها، دو پژوهشگر به این نتیجه رسیدند که اختروش‌های قدیمی‌تر به شکل حرکت آهسته‌ای نسبت به اختروش‌های جدیدتر سوسو می‌زنند.

این پژوهش در مجله‌ی “نیچر استرونومی” منتشر شده است.

این اولین‌بار نیست که لوب فرضیه‌ی بازدید بیگانگان پیشرفته از منظومه‌ی شمسی را مطرح می‌کند؛ چراکه پنج سال پیش، او و شموئل بیالی، دیگر پژوهشگر دانشگاه هاروارد، بیان کردند که جرم بین‌ستاره‌ای عجیب معروف به اوموآموا که اواخر سال ۲۰۱۷ در منظومه‌ی شمسی گردش کرد، کاوشگر بیگانه‌ی خودمختاری شبیه به بادبان خورشیدی بود. مقاله‌ی آن‌ها درباره‌ی این جرم توجه رسانه‌ها را جلب کرد و جامعه‌ی علمی آن را تحسین و از آن انتقاد نیز کردند.

اکنون لوب با حمایت چارلز هاسکینسون، مولتی‌میلیونر ارزهای دیجیتال، سفری اکتشافی را در اقیانوس آرام با هدف بازیابی IM1 هدایت می‌کند. تاکنون، خدمه‌ی بیش از ۵۰ گوی مغناطیسی کوچک از جنس آهن و منیزیوم و تیتانیوم را از آب بیرون آورده‌اند که ممکن است تکه‌هایی از شهاب مدنظر آن‌ها باشند.

لوب به‌تازگی در پستی وبلاگی این گوی‌ها را احتمالاً به‌دلیل محتوای پایین نیکل که یکی از عناصر رایج در شهاب‌سنگ‌ها است، «غیرعادی» توصیف کرد. بااین‌حال، بسیاری از دانشمندان درباره‌ی منشأ گوی‌ها تردید دارند و می‌گویند آن‌ها ممکن است به گلوله‌ی آتشینی که سال ۲۰۱۴ سقوط کرد، اصلاً ارتباطی نداشته باشند.

پیتر براون، متخصص شهاب‌سنگ از دانشگاه وسترن انتاریو کانادا، به لایو ساینس گفت: «یک قرن است می‌دانیم اگر چنگکی مغناطیسی را بردارید و به کف اقیانوس بفرستید، کره‌های فرازمینی را بالا خواهید آورد. چنین بقایایی در طول میلیون‌ها سال به‌وسیله‌ی شهاب‌هایی انباشته شده‌اند که تکه‌های ریز فلز مذاب را هنگام عبور برفراز زمین رها کرده‌اند. با درنظرگرفتن تغییر جریان‌های اقیانوسی و حرکت‌های رسوبی، اساساً غیرممکن است که بگوییم این کره خاص حاصل رویداد خاصی است.»

براون به‌تازگی در مقاله‌ای منشأ بین‌ستاره‌ای IM1 را رد کرد. این ادعا که شهاب‌سنگ مذکور از خارج از منظومه‌ی شمسی آمده است، مبتنی‌بر سرعت غیرعادی آن هنگام ورود به اتمسفر زمین است. با‌این‌حال به‌گفته‌ی براون، در سرعت‌های بیشتر حسگرهای سرعت دولت ایالات متحده معمولاً سرعت را بیش‌از‌حد واقعی برآورد می‌کنند. همچنین، سرعت کمتر به ظاهر روشن غیرعادی جرم منجر خواهد شد و با شهابی فلزی که با سرعت بیش از ۱۶۰ هزار کیلومتر‌بر‌ساعت حرکت می‌کند، مطابقت ندارد.

گفتنی است که این‌بدان معنا نیست که شهاب‌سنگ از منظومه‌ی ستاره‌ای دیگری نشئت نگرفته است و فقط باید گفت نیازی نیست از منظومه‌ی دیگری باشد. با اینکه براون حدود ۲۰ سال را صرف جست‌وجوی چنین برخوردهای احتمالی کرده است، تا‌به‌امروز هیچ برخورد شهاب‌سنگی بین‌ستاره‌ای تأییدشده‌ای را روی زمین شناسایی نکرده است.

بیشتر جامعه‌ی علمی درباره‌ی این موضوع تردید دارند که گوی‌های مذکور شواهدی از تکنولوژی فرازمینی باشد. براون گفت: «این نتیجه بسیار جالبی خواهد بود؛ اما هیچ مدرکی نمی‌بینم که چنین فرضیه‌ی غیرمتعارفی را تأیید کند.»

ChatGPT
یک مفکره جدید درباره بازدید بیگانگان پیشرفته از منظومه شمسی در حال بررسی است. این مفکره نخستین بار نیست که مطرح شده است. چند سال پیش، یک پژوهشگر دانشگاه هاروارد به نام لوب و همکارش بیالی، یک جسم بین‌ستاره‌ای عجیب را که با نام اوموآموا شناخته می‌شد و در سال ۲۰۱۷ در منظومه شمسی حضور داشت، به عنوان یک کاوشگر بیگانه خودمختار که شبیه به بادبان خورشیدی بود، توصیف کردند. این مقاله برای رسانه‌ها جذابیت داشت و جامعه علمی هم به آن توجه کرد و هم تحسین و هم انتقاد نسبت به آن داشت.

اکنون لوب با حمایت چارلز هاسکینسون، یک میلیونر در حوزه ارزهای دیجیتال، یک سفر کاوشی در اقیانوس آرام را به سمت بازیابی IM1 هدایت می‌کند. تاکنون، تیم او بیش از ۵۰ گوی مغناطیسی کوچک ساخته از آهن، منیزیوم و تیتانیوم از آب بیرون آورده است که احتمالاً شامل تکه‌هایی از شهاب‌سنگ است.

لوب اخیراً در یک پست وبلاگی این گوی‌ها را به دلیل محتوای پایین نیکل که یکی از عناصر شهاب‌سنگ‌ها است، به عنوان “غیرعادی” توصیف کرده است. با این حال، بسیاری از دانشمندان شک دارند که این گوی‌ها ممکن است به گلوله‌ی آتشینی که در سال ۲۰۱۴ سقوط کرد، ارتباطی نداشته باشند.

یک متخصص شهاب‌سنگ به نام پیتر براون از دانشگاه وسترن انتاریو کانادا، در یک مصاحبه گفت: “صد سال است که می‌دانیم اگر یک چنگک مغناطیسی را از اقیانوس برداریم، مواد بین‌ستاره‌ای را به سطح آورده‌ایم. این نوع بقایا در طول میلیون‌ها سال توسط شهاب‌ها به زمین آورده شده‌اند که در زمان عبور از جو به صورت فلز مذاب رها شده‌اند. با توجه به تغییرات جریان‌های اقیانوسی و حرکت رسوب‌ها، عملاً ناممکن است که بگوییم این مواد به خاطر رویداد خاصی وجود دارند.”

براون همچنین در یک مقاله منشأ بین‌ستاره‌ای IM1 را رد کرده است. این ادعا مبتنی بر سرعت غیرعادی شهاب‌سنگ هنگام ورود به اتمسفر زمین است. با این حال، براون می‌گوید که در سرعت‌های بالاتر، حسگرهای سرعت دولت ایالات متحده معمولاً سرعت را از واقعیت بیش‌از‌حد تخمین می‌زنند. همچنین، سرعت کمتر با ظاهر روشن و غیرعادی جسم منجر به تطابق نمی‌شود و با یک شهاب فلزی که با سرعت بیش از ۱۶۰ هزار کیلومتر در ساعت حرکت می‌کند، سازگار نیست.

مهم است به این نکته اشاره کنیم که این به معنای نبودن منشأ بین‌ستاره‌ای شهاب‌سنگ نیست و فقط به این معناست که از منظومه ستاره‌ای دیگری نیامده است. با وجود اینکه براون در حدود ۲۰ سال در تحقیقات برخوردهای بین‌ستاره‌ای احتمالی صرف کرده است، تا کنون هیچ برخورد بین‌ستاره‌ای تأییدشده‌ای را شناسایی نکرده است.

بسیاری از اعضای جامعه علمی تردید دارند که این گوی‌ها شواهدی از تکنولوژی فرازمینی باشند. براون می‌گوید: “این یک نتیجه جالب خواهد بود، اما هیچ مدرکی وجود ندارد که این فرضیه غیرمعمول را تأیید کند.”