به کودکی باز گردیم. روزهایی که دوست ما چشم می‌گذاشت و در جایی مخفی می‌شدیم. فناوری دنیا را از هر زمانی کوچک‌تر کرده است.
مخفی شدن مانند گذشته آسان نیست. دوربین‌ها پشت چراغ قرمز، محل کار، فروشگاه و دیگر موارد به ما نگاه می‌کنند. تقریبا تمام گجت‌ها ویژگی مکان یابی را به همراه دارند.
حالا ترکیب دوربین‌ها را با مکان یاب تصور کنید. البته ماجرا را سخت نکنید. کاربرد این ابزارها به رهگیری و پیدا کردن شما تمام نمی‌شود.
فناوری ردیابی موقعیت برای هرچه ساده‌تر شدن مسیر رفت و آمد، انتقال سریع محصولات و نظارت بر خودروها و دیگر دارایی شرکت‌ها کاربرد دارد.
فناوری یک سکه دو رو به حساب می‌آید. یک روی آن خدمات و زندگی آسان است. روی دیگر جز تاریکی و نقض حریم خصوصی موردی دیده نمی‌شود.
به هرحال سعی می‌کنیم روی مثبت ماجرا را نگاه کنیم. اگر در ادامه با روکیدا همراه شوید، هر آنچه را که باید، در مورد ردیابی و فناوری آن یاد می‌گیرید.
فناوری ردیابی
ردیابی موقعیت مکانی یک فناوری واحد نیست. برای ردیابی موقعیت شما چندین فناوری همگام با یکدیگر کار می‌کنند.
در ادامه با فناوری‌های امروز ردیابی آشنا می‌شوید:
- سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی (GIS): برای سیستم‌های ردیابی در مقیاس گسترده کاربرد دارد. سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی می‌توانند اطلاعات جغرافیا را ضبط، ذخیره تجزیه، تحلیل و گزارش کنند.
- سیستم موقعیت یابی جهانی (GPS): از 27 ماهواره تشکیل شده است. 24 عدد از آنها در حال کار است و سه مورد برای جایگزینی سریع در آسمان قرار دارد.
یک گیرنده GPS درست مانند آنچه در تلفن همراه شما قرار دارد، می‌تواند با چهار ماهواره ارتباط برقرار کند. دستگاه شما با اندازه گیری فاصله خود با ماهواره، مکان شما را مشخص می‌کند. برای اتصال مناسب باید در فضای باز قرار بگیرید. GPS برای کارهایی مانند: نقشه برداری، کشاورزی، حمل و نقل به کار می‌آید. البته که استفاده نظامی را فراموش نکنید. GPS در ابتدا برای کاربرد نظامی ساخته شد.
- شناسایی فرکانس رادیویی (RFID): میکرو تراشه‌های کوچک و بدون باتری که به کالای مصرفی، وسایل نقلیه و دیگر اشیا متصل می‌شود تا حرکت آنها را ردیابی کند. این گروه از برچسب‌ها فعال نیستند. تنها در صورتی کار می‌کنند که شما درخواست کنید. برای این کار باید نوعی از فرکانس رادیویی به آن ارسال شود. در جواب برچسب RFID اطلاعات را به گیرنده ارسال می‌کند.
- شبکه محلی بیسیم (WLAN): دستگاه‌هایی که از طریق فرکانس رادیویی کار می‌کنند مانند 802.11b می‌توانند یک شبکه با بُرد 70 تا 300 فوت (21.3 تا 91.4 متر) ایجاد کنند.
هر سیستم می‌تواند به کمک همکاری چند شبکه بیسیم موقعیت خود را مشخص کند. در ادامه تاثیر ردیابی موقعیت مکانی بر زنجیره تامین و ردیابی ناوگان کامیون‌ها، کشتی‌ها و هواپیماها را می‌خوانید.
انواع ردیابی
فناوری‌های ردیابی موقعیت مکانی، مدیریت تعداد زیادی از وسایل نقلیه را آسان می‌کند. دانستن موقعیت دقیق هر قسمت از چرخه کار، بررسی انجام کار را از کوه به کاه می‌رساند.
کنترل زنجیره تامین برای هر شرکت اهمیت بسیار بالایی دارد. ایستادن ناگهانی یا از کار افتادن هر بخش را به سرعت متوجه می‌شویم.
به عبارتی حل مشکل و یا جایگزین کردن آن بخش سریع‌تر انجام می‌شود. از کشتی‌های سراسر دنیا تا انباری کوچک در یک شهر را تصور کنید.
بدون فناوری‌های ردیاب موقعیت مکانی هر شرکت برای مدیریت هر بخش کسب و کار به چه تعداد نیرو نیاز داشت؟
ردیابی موقعیت در یک منطقه گسترده
در مقیاس بزرگ، شرکت‌ها باید تمام دنیا را زیر نظر داشته باشند. به یک شرکت چند ملیتی کشتی رانی فکر کنید. GPS بهترین گزینه برای این کار به حساب می‌آید.
استفاده از فناوری GPS به مرز کشورها محدود نمی‌شود. ایران یا آذربایجان تفاوتی ندارد. موقعیت مکانی در لحظه ذخیره می‌شود.
اپراتور می‌تواند موقعیت خودرو و بار را در هر لحظه زیر نظر داشته باشد. متاسفانه عملکرد GPS در فضای بسته با محدودیت رو به رو می‌شود.
ردیابی محلی و فضای بسته
متاسفانه GPS برای فضاهای بسته، مانند انبار یک بیمارستان مناسب نیست. دقت این سیستم برای مقیاس کوچک، کم است. به تمام تجهیزات پزشکی، صندلی‌های چرخدار و حتی بیماران یک بیمارستان فکر کنید.
در چنین مواردی GPS عملی نیست. اگر هم بتوانید با انواع گیرنده‌های قوی آن را قابل استفاده کنید، دیگر اقتصادی نیست.
برای مناطق کوچک‌تر، شرکت‌ها و سازمان‌های بهداشتی درمانی، برچسب‌های RFID بهتر است. گروهی شبکه‌های بیسیم را انتخاب می‌کنند.
هر کدام از وسایل یا دارایی‌های بیمارستان به برچسب RFID مجهز می‌شوند. خواننده این برچسب نیز در قسمت ورودی و خروجی انبار و طبقات قرار می‌گیرد.
حالا با جا به جا شدن هر کدام از آنها و عبور از رو به روی خواننده RFID موقعیت حدودی وسایل را می‌دانیم. کاربرد این برچسب را می‌توانید در مراقبت از کودکان یا حیوانات خانگی مشاهده کنید.
کارکنان پارک به مچ دست یا پای فرزند عزیز شما یکی از این برچسب‌ها را می‌چسبانند. حالا با عبور او از رو به روی هر خواننده برچسب، موقعیت ثبت خواهد شد.
ردیابی موقعیت مکانی تنها برای پیدا کردن دارایی‌ها کاربرد ندارد. خرده فروشان و بازاریاب‌ها برای هدف گرفتن بهتر مشتری از آن کمک می‌گیرند. در بخش بعدی بیشتر با این موارد آشنا می‌شوید.
خدمات مبتنی بر موقعیت مکانی
امروز، آخرین کاری که یک تلفن همراه انجام می‌دهد، برقراری تماس است. تلفن همراه ما را به اینترنت متصل می‌کند، برای خرید و گوش دادن به موسیقی با ما همراه می‌شود.
در این بخش کمی توضیح لازم است. شما توییتر را باز می‌کنید. توییتر به شما تبلیغاتی را نشان می‌دهد. تبلیغات گروه خاصی از کاربران را هدف قرار می‌دهد.
برای هدف قرار دادن گروه خاصی از کاربران، موقعیت مکانی یکی از اولویت‌ها برای انتخاب است. در نتیجه موقعیت مکانی شما، با سرویس توییتر همگام می‌شود تا تبلیغات مناسب را نمایش دهد.
این مثال روند پیچیده کار بود. نرم افزارهای نمایش موقعیت یا نقشه‌ها به کمک ردیابی موقعیت کار می‌کنند. مانند: گوگل مپ.
اگر به دستیار گوگل بگویید که برای شما یک خودپرداز پیدا کند، به کمک ردیابی موقعیت این کار را انجام می‌دهد. می‌توانید به جای خودپرداز، پمپ بنزین یا فروشگاه را قرار دهید.
ماجرای بازاریابی و خدمات پیوسته به موقعیت مکانی انتها ندارد. امیدواریم دوستان مخترع با مغزهایی درخشان درهای جدیدی را به روی این فناوری باز کنند.
امداد پیشرفته
همانطور که ما در زمان خطر یا مشکلات دیگر با 110 تماس می‌گیریم، دوستان آمریکایی با 911 تماس می‌گیرند. زمانی که شما با 911 تماس می‌گیرید، تماس شما به یک مرکز پاسخگویی متصل می‌شود.
زمانی که اپراتور تماس شما را پاسخ می‌دهد، موقعیت مکانی تماس گیرنده برای او مشخص خواهد شد. متاسفانه این سرویس حتی در آمریکا دقت کافی برای تشخیص موقعیت دقیق را به همراه ندارد.
بر اساس آمارهای رسمی، روزانه حدود 150 هزار تماس اضطراری در آمریکا برقرار می‌شود. دولت برای بهبود شرایط تماس و اصلاح روند شبانه روز در تلاش است.
مسئولان می‌گویند: امیدواریم در آینده نه چندان دور، از هر جای کشور با 911 تماس گرفتید، موقعیت شما را به سرعت پیدا کنیم.
تماس با مرکز امداد 911 چند مرحله دارد:
- مرحله صفر: تماس‌های بیسیم با 911 به مراکز تماس منتقل می‌شود. ارائه دهندگان شبکه بیسیم، حتی اگر تماس گیرنده از سرویس آنها استفاده نکند، باید تماس را به مرکز تماس اضطراری انتقال دهد.
- مرحله یک: شرکت‌های مخابراتی از راه و روش‌های مختلف برای تعیین مکان، طول و عرض جغرافیایی استفاده می‌کنند. خطای این روند باید بین 50 تا 300 متر باشد.
- مرحله دوم: هر تلفن همراه برای تماس با یک دکل مخابراتی ارتباط برقرار می‌کند. برای تعیین محل، محدوده جست و جو به دکل مخابراتی محدود خواهد شد.
در ادامه یک روند پیچیده از طریق انتقال صدا، دکل مخابرات، ماهواره GPS و دیگر بخش‌ها انجام می‌شود تا موقعیت هرچه دقیق‌تر تماس گیرنده تعیین شود.
فناوری همیشه فرصت‌های جدید ایجاد می‌کند. از طرفی فکر کنید دولت با زیرساخت ایجاد شده برای تماس اضطراری چه کارهایی می‌تواند انجام دهد؟
آمریکا در مورد حریم خصوصی مردم سخت گیر است. اولین تماس با 911 در 16 فوریه 1968 برقرار شد. قدم به قدم برای همه گیر شدن 911 پیش رفتیم.
سال 1973 کاخ سفید از شماره 911 به عنوان تماس اضطراری حمایت کرد.
چرا شماره 911 انتخاب شد؟
قبل از دهه 1960 هیچ شماره‌ای برای تماس اضطراری وجود نداشت. تنها راه برای کمک خواستن، فریاد بود. به هرحال برای تعیین شماره یک جلسه مهم شکل گرفت.
کمیسیون ارتباطات فدرال با اپراتور بزرگ آمریکا، AT&T ملاقات کرد. در نتیجه این جلسه شماره 911 انتخاب شد. چرا اعداد 422 یا 111 انتخاب نشدند؟
دلایل مختلفی برای این انتخاب وجود دارد. 911 کوتاه است و به یاد مردم می‌ماند. از همه مهم‌تر اینکه 911 خاص حساب می‌شود. پیش شماره هیچ منطقه یا دفتری نیست.
حریم خصوصی
کنار هم قرار دادن کلمه ردیابی و موقعیت مکانی ترکیب خطرناکی را می‌سازد. برخی از مردم علاقه ندارند که دولت موقعیت آنها را بداند.
تنها دولت را نبینید. یک خانم می‌تواند یک آقا را ردیابی کند. بر عکس آن نیز ممکن است. به هرحال فناوری نمی‌تواند نوع استفاده کاربران را محدود کند.
دولت فدرال آمریکا، نگرانی مردم را درک کرد. در سال 1999 کنگره آمریکا با اضافه کردن بخش 222 به مردم اطمینان خاطر داد.
- الف: هر شرکت مخابراتی وظیفه دارد از اطلاعات مشتریان حفاظت کند و آنها را به شکل محرمانه ثبت و ذخیره کند.
- ب: جا به جایی اطلاعات بین شرکت‌های مخابراتی تنها برای ارائه خدمات به کاربران صاحب اطلاعات مجاز است. شرکت‌های مخابراتی نمی‌توانند از اطلاعات کاربران برای بازاریابی یا موارد مشابه استفاده کنند.
- ج: حفظ حریم خصوصی برای شرکت‌های ارتباطات اجباری است. مگر در شرایطی که قانون مشخص کند یا مشتری به شرکت مخابراتی اجازه دهد.
در حالتی که مشتری برای افشای اطلاعات اقدام کند. سرویس دهنده خدمات باید تحت یک تعهد کتبی به نام یک شخص خاص کار را انجام دهد.
قانون کامل است. کاربران باید بدانند که در دنیای فناوری کار دشواری زیادی دارد. شما باید از اطلاعات خود به خوبی محافظت کنید.
از رمزگذاری روی هر برنامه استفاده کنید. از پیام رسان‌های معتبر کمک بگیرید. در نهایت باید بدانید که چه نرم افزاری را روی تلفن همراه خود نصب می‌کنید. به دسترسی هر نرم افزار توجه کنید.
نکته‌ای را فراموش کرده‌ایم؟ در بخش نظرات به ما در روکیدا یادآوری کنید!
