اگر قرار بود سیستم عامل اندروید 11 با یکی از حروف الفبای انگلیسی معرفی شود، آن حرف «R» بود. اگر قرار بود مانند نسخه‌های قبلی این سیستم عامل از نام یک شیرینی استفاده شود، اسم آن «کیک رد ولوت (کیک مخملی قرمز)» بود.
خوشبختانه، گوگل این سیستم‌های بیخود نام‌گذاری را بی‌خیال شده است تا این مرتبه نام اندروید 11 را انتخاب کند و بس.
بیلد پایدار و نهایی این سیستم عامل پس از ماه‌ها انتشار نسخه پیش نمایش، منتشر شده است. خبر معرفی نسخه جدید با هیاهو نبود و بنابراین اگر متوجه آن نشدید، قابل درک است.
اما درست حدس زدید، سیستم عامل اندروید 11 مانند همیشه ابتدا در اختیار گوشی‌های پیکسل قرار می‌گیرد و احتمالا به زودی سایر دستگاه‌ها نیز آن را دریافت کنند.
بنابراین تصمیم گرفتیم در این مطلب نگاه کاملی به این نسخه از اندروید داشته باشیم و امکانات جدید آن را بررسی کنیم.
پس تا انتها با روکیدا همراه باشید. (برای دیدن تصاویر در اندازه بزرگ روی آن‌ها کلیک کنید.)
هر سیستم عامل در طول چرخه زندگی خود به مرحله‌ای می‌رسد که دیگر نیازی به انتشار به‌روزرسانی‌های مهم و متحول‌کننده نیست و بهتر است قسمت‌های فعلی دستگاه روان‌تر از قبل کار کنند به جای این که قطعات جدیدی به آن اضافه شود و دقیقا این صحبتی است که می‌توانیم برای Android 11 کنیم.
در این مطلب، ما تمام تغییرات و قابلیت‌های جدیدی را که در اندروید 11 معرفی شده است، به ویژه با توجه به دستگاه‌های پیکسل، توضیح خواهیم داد.
در حال حاضر، گوشی‌های پیکسل از نسل پیکسل 2 به بعد تنها گوشی‌هایی هستند که از بیلد پایدار اندروید 11 استفاده می‌کنند و توجه ما روی آن خواهد بود.
قبلا دیده‌ایم سایر شرکت‌های بزرگ چطور از این آپدیت استفاده کردند و زمانی که تصمیم بگیرند نسخه نهایی و غیر بتا را منتشر کنند، نگاه دقیق‌تری به ریلیز آن‌ها خواهیم انداخت.
قابلیت‌های جدید سیستم عامل اندروید 11:
- گفتگوها، حباب‌های گفتگو، کنترل‌های رسانه
- مجوزها، فیلمبرداری از صفحه نمایش، کنترل دستگاه
- آپدیت‌های حریم خصوصی و تغییرات منحصر بفرد دستگاه‌های پیکسل
- سایر تغییرات جزئی
گفتگوها (Conversations)
اندروید همیشه یک سیستم نوتیفیکیشن عالی داشته که حالا در اندروید 11 به مراتب تقویت شده است.
یکی از قابلیت‌های جدید گفتگوها (Conversations) نام دارد که اگر پیام زیاد می‌فرستید و دریافت می‌کنید باید تاثیر قابل توجهی روی سیستم نوتیفیکیشن شما بگذارد.
پیش از Android 11، این سیستم عامل فرقی بین نوتیفیکیشن اپلیکیشن‌های پیام‌دهی و سایر اپلیکیشن‌ها نمی‌گذاشت.
به عبارت دیگر، اگر فردی می‌خواست با شما در تماس باشد، نوتیفیکیشن‌های پیام‌های او باید در یک فضای مشترک با مواردی مانند کنترل‌های رسانه، نوتیفیکیشن‌های به‌روزرسانی اپلیکیشن، نوتیفیکیشن‌های دلیوری، پیام‌های روی اعصاب بازی که قبلا نصب کرده بودید و به طور کلی هر چیزی دیگری قرار می‌گرفت که گوشی شما نشان می‌داد.
بدون شک، چنین حالتی برای اکثر افراد ایده‌آل نیست، چون یک پیام فوری در مقایسه با سایر نوتیفیکیشن‌ها اولویت بالاتری دارد.
قابلیت Conversations دقیقا قصد دارد این مشکل را برطرف کند. سیستم عامل اندروید 11 به کمک این قابلیت نوتیفیکیشن‌های ورودی اپلیکیشن‌های پیام‌دهی را خودکار فیلتر خواهد کرد و آن‌ها را در بخش اختصاصی خودشان در بالای فهرست نشان می‌دهد.
این قابلیت به نحوی طراحی شده است که با چندین سرویس پیام‌دهی قابل استفاده باشد، بنابراین پیام تمام مخاطبان شما از سرویس‌های مختلف پیام‌دهی می‌توانند با همدیگر در بالای فهرست قرار گیرند.
هر اپلیکیشن در فهرست Conversations آیتم مخصوص به خود را دارد. اگر از چند نفر در یک اپلیکیشن پیام دریافت کنید، آن‌ها به شکل یک آیتم گروه‌بندی خواهند شد.
شما نام تمام افرادی را که پیام دادند به همراه تصاویر و آیکون اپلیکیشن خواهید دید. اگر می‌خواهید روی آیتم‌های این لیست کنترل بیشتری داشته باشید، می‌توانید برای تغییر اولویت آن‌ها، انگشت خود را رویشان بگذارید و نگه دارید.
می‌توانید تنظیم کنید که پیام‌های یک اپلیکیشن همیشه در بالای این فهرست گفتگوها قرار گیرد. در مقابل، می‌توانید تنظیمات مربوط به یک اپلیکیشن را به نحوی تغییر دهید تا زمان دریافت نوتیفیکیشن صدایی از آن شنیده نشود.
قابلیت گفتگوها نیاز به پشتیبانی توسعه‌دهندگان اپلیکیشن دارند. زمانی که به یک اپلیکیشن پشتیبانی از ویژگی‌ها و متادیتای لازم اضافه شد، اندروید هر نوتیفیکیشن دریافتی از آن را در بخش گفتگوها قرار خواهد داد.
از بین اپلیکیشن‌هایی که ما روی دستگاهمان نصب کرده بودیم Messages، تلگرام و واتس اپ خودکار در این بخش مرتب شدند.
گرچه، نوتیفیکیشن‌های اسکایپ، توئیتر، اینستاگرام و حتی اپلیکیشن‌های ایمیل مانند جیمیل و اسپارک به عنوان نوتیفیکیشن‌های معمولی شناخته می‌شوند.
همچنین با این احتمال که این مشکل یک باگ باشد، نوتیفیکیشن اپلیکیشن‌هایی که واقعا در بخش Conversations قرار داده شده‌اند گاهی خارج از آن دیده می‌شوند.
می‌توانیم تلگرام را مثال بزنیم که در یکی از تصاویر بالا مشخص است.
گرچه، برای بعضی از اپلیکیشن‌ها این امکان وجود داشت تا به صورت دستی پشتیبانی از Conversations را فعال کرد، چون تا حدی از متادیتای مورد نیاز پیشتیبانی می‌کردند.
به عنوان مثال، اسکایپ در ابتدا به صورت پیشفرض در این بخش قرار نگرفت، ولی زمانی که از بخش تنظیمات اصلی اندروید وارد تنظیمات نوتیفیکیشن این برنامه شدیم، توانستیم سوئیچی را فعال کنیم که اجازه می‌دهد پیام‌های این برنامه در آن بخش قرار گیرد.
اما این پیام نیز به شما نشان داده خواهد شد که کاربر نخواهد توانست برای این اپلیکیشن در فهرست گفتگوها اولویت تعیین کند و همچنین اسکایپ از حباب‌ها پشتیبانی نمی‌کند (در ادامه در مورد آن صحبت خواهیم کرد).
در حال حاضر مشخص نیست کدام اپلیکیشن‌ها برای قرارگیری در این فهرست شایستگی دارند. نه تنها این امکان وجود دارد که توسعه‌دهدگان نتوانند در پشتیبانی از اپلیکیشن‌های خود سریع عمل کنند، بلکه همچنین مشخص نیست یک اپلیکیشن برای قرارگیری در بخش گفتگوها باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد.
به عنوان مثال، توئیتر و اینستاگرام به طور کلی اپلیکیشن‌های پیام‌رسانی نیستند، ولی هر دو با این حال به کاربران خود اجازه می‌دهند پیام بفرستند و دریافت کنند.
بنابراین آیا می‌توانند در این بخش قرار گیرند؟ همین سوال را می‌توانیم در مورد دو اپلیکیشن ردیت و Twitch بپرسیم.
در انتها، این بستگی به توسعه‌دهنده خواهد داشت در مورد چنین چیزهایی تصمیم بگیرد، ولی کاملا این امکان وجود دارد اپلیکیشنی که نیازی نیست در این بخش قرار گیرد، اما اپلیکیشنی که دوست دارید چنین ویژگی را داشته باشد هرگز برای پشتیبانی از آن به‌روزرسانی نشود.
نکته دیگری که باید اشاره کنیم این است که فهرست گفتگوها در بالای صفحه نسبتا جای زیادی اشغال می‌کند.
بنابراین، سایر نوتیفیکیشن‌ها کاملا به پایین‌تر هدایت می‌شوند، به ویژه اگر از کنترل‌های رسانه‌ای جدید استفاده کنید که کمی بعد در مورد آن صحبت خواهیم کرد.
اگر فهرست گفتگوها به اندازه کافی شلوغ باشد و کنترل‌های رسانه زیاد شوند، سایر نوتیفیکیشن‌ها ممکن است کاملا از صفحه خارج شوند تا دیدن همه چیز با یک نگاه بدون اسکرول کردن، سخت باشد.
گوگل بین این بخش‌ها کمی فاصله ایجاد کرده است، بنابراین همه چیز به نظر ما کمی پخش بوده و با کارآمدی از فضا استفاده نشده است.
با توجه به تمام این مسائل، گفتگوها همچنان یک قابلیت بهتر در مقایسه با روش سنتی نشان دادن تمام نوتیفیکیشن‌ها به شکل یک فهرست و به همراه یکدیگر است.
با این حال، پیشرفت واقعی را زمانی باید ببینیم که اپلیکیشن‌های بیشتری به همراه دستگاه‌های با نمایشگرهای بزرگ‌تر یا چندگانه از آن پشتیبانی کنند.
حباب‌های گفتگو (Bubbles)
یک بخش از قابلیت جدید گفتگوها حباب‌ها است. حباب‌ها یک رابط کاربری شناور هستند که بالای گفتگوها به وجود میآیند و در قسمت Conversations نشان داده خواهند شد.
این رابط کاربری برای تمام افرادی که از سربرگ چت (Chat Heads) در اپلیکیشن مسنجر فیسبوک یا هر اپلیکیشن دیگری با رابط کاربری مشابه استفاده کردند، آشنا است.
در حالت ایده‌آل، یک اپلیکیشن تا زمانی که درست تنظیم شده باشد، باید خودکار زمان دریافت یک پیام یک حباب را نشان دهد.
در تست‌های ما، تلگرام توانست یک حباب را برای پیامی که به تازگی رسیده بود، درست کند. اگر این اتفاق نیافتاد، باید روی آیکونی که در سمت راست و پایین نوتیفیکیشن در بخش Conversations ظاهر می‌شود، کلیک کنید.
مجددا باید بگوییم اپلیکیشن مورد نظر باید برای ظاهر شدن این آیکون تنظیم شده باشد. یک راه طولانی برای فعال کردن آن رفتن به بخش تنظیمات کانال نوتیفیکیشن‌ها در تنظیمات اندروید و فعال کردن دستی گزینه Bubbles در آن جا است.
در این بخش همچنین می‌توانید مشخص کنید که این قابلیت برای تمام گفتگوها یا گفتگوهای خاص در آن اپلیکیشن فعال شود یا اصلا فعال نباشد.
متاسفانه، استفاده از حباب‌ها مانند قابلیت گفتگوها در ریلیز نهایی اندروید کمی غیرقابل اعتماد بود. اپلیکیشن‌ها گاهی حباب‌ها را نشان خواهند داد و گاهی اصلا این اتفاق نمی‌افتد.
اپلیکیشن‌هایی که از قابلیت Conversations پشتیبانی می‌کنند اغلب از حباب‌ها پشتیبانی نخواهند کرد. اپلیکیشن‌هایی که ما می‌دانیم باید چنین قابلیتی را پشتیبانی کند مانند اپلیکیشن Messages خود گوگل، حتی زمانی که این اپلیکیشن در بخش گفتگوها در اولویت بالا قرار داده شد، اصلا حباب‌ها را نشان نداد.
حتی تلگرام که ابتدا مشکلی نداشت، برای بعضی گفتگوها حباب‌ها را نشان داد. به نظر ما توسعه‌دهندگان برای تنظیمات بیشتر باید همچنان وقت بگذارند.
با آن که ما چنین رفتاری را از بیلدهای اولیه سیستم عامل اندروید 11 انتظار داریم، ولی حالا ریلیز نهایی آن منتشر شده است و چندین ماه در حالت بتا بود.
ناامیدکننده است زمانی که می‌بینیم یک قابلیت مهم هنگام عرضه غیرقابل اعتماد باشد و واقعا امیدواریم توسعه‌دهندگان آن را برطرف کنند.
زمانی که حباب‌ها کار کرد، طبق همان وعده‌های گوگل مفید عمل کرد. در این حالت پیام مورد نظر بدون این که اپلیکیشن را در حالت تمام صفحه باز کنیم، قابل دیدن بود و می‌توانستیم در صورت نیاز گفتگو را مخفی کنیم یا تصمیم به باز کردن اپلیکیشن بگیریم.
چنین قابلیتی بدون شک مولتی تسکینگ را روی سیستم‌های با سیستم عامل Android 11 بهتر خواهد کرد.
این حقیقت که می‌توانید از گفتگوهای اپلیکیشن‌های مختلف حباب‌های مختلف داشته باشید، آن را همچنین بسیار کاربردی می‌کند.
همچنین، رابط کاربری این حباب‌ها لایه‌بندی کامل اپلیکیشن است تا تجربه کاربری تحت‌تاثیر منفی قرار نگیرد. تنها عیب آن کمی فضای محدود به ویژه زمان باز بودن کیبورد است.
ما امیدواریم گوگل قابلیت Bubbles را درست کند و توسعه‌دهندگان اپلیکیشن پشتیبانی از آن را به اپلیکیشن‌های خود اضافه کنند، چون به سادگی یکی از محبوب‌ترین ویژگی‌های نسخه جدید اندروید است.
دکمه‌های کنترل پخش رسانه (Media Controls)
قبلا شیوه مدیریت دکمه‌های مربوط به کنترل پخش رسانه در اندروید جالب نبود. هر مرتبه که چیزی را در یک اپلیکیشن پخش می‌کردید که دکمه‌های کنترل پخش داشت، یک نوتیفیکیشن جدید با این دکمه‌های کنترلی داخل آن ظاهر می‌شد.
اگر چند تا از این فایل‌های رسانه‌ای را اجرا می‌کردید، چندین دکمه کنترل پخش رسانه بخش نوتیفیکیشن‌ها را شلوغ می‌کردند.
iOS در مقابل یک راه‌حل سختگیرانهتر ولی تمیز دارد که در آن یک مجموعه دکمه‌های کنترل پخش رسانه وجود دارد و تنها به اپلیکیشنی اختصاصی خواهند یافت که در حال حاضر کاربر از آن استفاده می‌کند.
بنابراین، هرگز نمی‌توانید گیج شوید که دکمه‌های کنترلی برای کدام فایل در حال پخش هستند.
گوگل در سیستم عامل اندروید 11 در نحوه ظاهر شدن دکمه‌های کنترل پخش موزیک تغییراتی انجام داده است. ابتدا، کنترل‌ها حالا بخشی از پنل تنظیمات سریع در بالای سایه‌بان نوتیفیکیشن هستند.
به عبارت دیگر، آن‌ها همیشه بالای تمام اپلیکیشن‌ها قرار خواهند گفت. با یک مرتبه کشیدن دستتان روی صفحه از بالا به پایین نمای جمع‌وجوری از آن‌ها خواهید داد و کشیدن مجدد برای باز کردن پنل تنظیمات سریع، همچنین کنترل‌های رسانه را باز می‌کند.
نکته جالب این جا است که در پنل رسانه با اسکرول کردن به طرفین به چند دکمه کنترل پخش موزیک می‌توان دسترسی داشت.
بنابراین به جای این که همه چیز عمودی روی همدیگر قرار بگیرد و فضای بیشتری اشغال کند، حالا می‌توانید با کشیدن دست روی صفحه به اپلیکیشن پخش موسیقی قبلی دسترسی داشته باشید.
همچنین یک گزینه جدید در مسیر Settings > Sound > Mediaقرار دارد که به شما اجازه می‌دهد، از پنل تنظیمات سریع باز شده، دکمه‌های کنترل پخش رسانه را مخفی کنید.
به عنوان مثال، اگر یک مدیاپلیر پس از توقف بازپخش موسیقی، دکمه‌های کنترلی خود را از پنل تنظیمات سریع مخفی کند، همچنان می‌توانید با دو مرتبه کشیدن سایه‌بان نوتیفیکیشن پایین و کاملا باز کردن پنل تنظیمات سریع، به دکمه‌های کنترل دسترسی داشته باشید.
این تنظیمات به شما اجازه می‌دهد چنین ویژگی را غیرفعال کنید و بنابراین دکمه‌های کنترل پخش موسیقی کاملا با تمام شدن بازپخش از پنل تنظیمات سریع چه در حالت جمع‌وجور و کاملا باز، ناپدید می‌شود.
مورد دیگر این که پنل مدیاپلیر حالا کنترل‌هایی دارد که به شما اجازه می‌دهد سریعا دستگاه پخش‌کننده صدا را تغییر دهید.
به صورت پیشفرض گزینه روی بلندگوی گوشی شما قرار دارد، ولی همچنین هرگونه دستگاه صوتی کروم‌کست یا بلوتوثی که اخیرا گوشی شما با آن جفت شده باشد، در این بخش قرار می‌گیرد تا سریعا آن را برای پخش انتخاب کنید.
این تنظیمات در iOS خیلی وقت است وجود دارد و می‌تواند کاملا مفید باشد. همچنین می‌توانید حجم صدا را از این بخش تنظیم کنید که عالی است، چون رابط کاربری مرکزی اندروید خارج از اپلیکیشن تنظیمات کنترل‌های تنظیم حجم صدا را نداشت.
برخلاف، نوار تنظیم حجم صدا که همیشه در مرکز کنترل iOS دیده می‌شود.
نزدیک بود فراموش کنیم، سیستم عامل اندروید 11 دیگر کاور آلبوم بی‌کیفیت و دقت پایین را به صورت تمام صفحه در حین پخش موزیک روی قفل صفحه نمایش نشان نمی‌دهد.
فقط در این بخش پنل کنترل رسانه جدید را بالای کاغذدیواری فعلی خود خواهید دید.
مجوزها (Permissions)
گوگل طی سالیان اخیر اقدامات جدی برای حفظ امنیت داده‌های روی دستگاه‌های کاربران انجام داده است تا اپلیکیشن‌های متفرقه دسترسی بدون اجازه به آن‌ها نداشته باشند.
یک بخش مهم از این فرآیند داشتن تنظیمات قدرتمند برای تعیین مجوزها است. با آن که iOS همیشه از این نظر چند گام از اندروید جلوتر بوده است، ولی گوگل در نهایت توانسته بخشی از پیشرفت‌هایی را که اپل در بخش مجوزها داشته است، به اندروید بیاورد.
کاربران در سیستم عامل Android 11 حالا می‌توانند به اپلیکیشن‌ها تنها زمانی که نیاز است مجوز دهند. به عبارت دیگر، اگر می‌خواهید از قابلیت‌های مربوط به موقعیت یک اپلیکیشن استفاده کنید، می‌توانید فقط یک مرتبه مجوز دسترسی به موقعیت خود را به اپلیکیشن بدهید و زمانی که کارتان تمام شد، اپلیکیشن مورد نظر دیگر چنین دسترسی را ندارد.
این قابلیت قبلا در iOS 13 دیده شده بود و کاملا عالی کار می‌کند. اکثر اوقات ما تنها چند مرتبه باید از قابلیت‌های خاص یک اپلیکیشن استفاده کنیم و اعطای مجوز دائمی به این معنا است که آن اپلیکیشن در پس‌زمینه هر کاری دوست دارد انجام می‌دهد.
حتی اگر دوست داشتید سخت‌گیری کنید، گرفتن یک مجوز از یک اپلیکیشن به صورت دستی پس از استفاده واقعا وقت‌گیر و روی اعصاب بود.
در دستگاه‌های با اندروید 11، حالا هر مرتبه که یک اپلیکیشن درخواست مجوز کند، کادر درخواست را خواهید دید. می‌توانید مجوز را رد کنید، تنها در حین استفاده از اپلیکیشن به آن اجازه دهید یا فقط برای همین یک مرتبه این اتفاق رخ دهد.
اگر یک اپلیکیشن به دسترسی دائمی به مجوز مورد نظر نیاز دارد، یک گزینه چهارم نیز به شما نشان داده خواهد شد که با انتخاب آن به صفحه تنظیمات می‌روید تا این کار را انجام دهید.
نحوه انجام این کار برای این است که کاربر در حین بررسی کادر مجوز، این گزینه را تصادفا انتخاب نکند.
برای اکثر اپلیکیشن‌ها و اکثر قابلیت‌ها واقعا نیازی نیست اجازه دسترسی دائمی دهید، بنابراین گزینه اجازه دادن در حین استفاده از اپلیکیشن باید کافی باشد.
گوگل همچنین نحوه عمل مجوز موقعیت را در پس‌زمینه تغییر داده است. اگر یک اپلیکیشن در پس‌زمینه نیاز به دسترسی به موقعیت شما داشته باشد، ابتدا باید چنین اجازه‌ای را از شما دریافت کند.
پس از اجازه کاربر، یک کادر گفتگو جداگانه ظاهر خواهد شد و کاربر به بخش تنظیمات هدایت می‌شود تا اجازه دسترسی به موقعیت در پس‌زمینه را بدهد.
مجددا باید تاکید کنیم، طولانی بودن این روند باعث خواهد شد کاربران با عجله به اپلیکیشنی که نمی‌خواهند دسترسی لازم را ندهند.
قابلیت بعدی را حتی iOS نیز دارد. دستگاه با سیستم عامل اندروید 11 شما می‌تواند به صورت خودکار تنظیمات مجوزها را ریست کند و اگر در طول چند ماه گذشته از بعضی اپلیکیشن‌ها استفاده نکردید، مجوزها را از آن‌ها بگیرد.
بدون شک، در این سیستم می‌توانید بعضی از اپلیکیشن‌ها را مستثنی کنید که به طور کلی در پس‌زمینه استفاده می‌شوند مانند اپلیکیشن‌های امنیت خانوادگی، اپلیکیشن‌های همگام‌سازی داده‌ها یا اپلیکیشن‌هایی که در ارتباط با دستبند یا ساعت‌های هوشمند قرار می‌گیرند.
هر دو تغییرات جدید مجوزها عالی هستند و به پوشاندن شکاف بین اندروید و iOS از نظر حریم خصوصی کاربر کمک می‌کنند.
چه کاربر فعلی اندروید باشید یا از اکوسیستم iOS به اندروید کوچ کرده باشید، دیگر نیازی نیست نگران دسترسی بدون محدودیت اپلیکیشن‌ها به داده‌های شما در پس‌زمینه باشید.
با این حال، گوگل همچنان باید بهتر مشخص کند چه زمان‌هایی اپلیکیشن‌ها در پس‌زمینه به اطلاعات شما دسترسی دارند.
در اندروید 10، اگر یک اپلیکیشن به دوربین یا میکروفون شما در پس‌زمینه دسترسی داشته باشد یک آیکون عمومی و یک نوتیفیکیشن نشان داده خواهد شد.
نادیده گرفتن این دو، بستن یا حتی غیر فعال کردن این قابلیت ساده است. بعضی شرکت‌ها مانند وان پلاس به جای آن یک آیکون دائمی را در نوار وضعیت زمانی که دوربین در پس‌زمینه یا پیش‌زمینه فعال است، نشان می‌دهند.
اپل نیز اخیرا آیکون‌هایی را به رنگ نارنجی و سبز به ترتیب برای دسترسی به میکروفون و دوربین اضافه کرده است که در نوار وضعیت ظاهر می‌شوند.
اضافه کردن چنین ویژگی‌هایی به نسخه خام اندروید نیز خیلی بهتر خواهد بود تا یک نوتیفیکیشن کلی که فقط مشخص کند یک اپلیکیشن در پس‌زمینه فعال است.
فیلمبرداری از صفحه نمایش (Screen Recording)
برای کاربران سامسونگ، وان پلاس، شیائومی و چندین شرکت دیگر خبر زیادی فوق‌العاده‌ای نیست که اندروید در نهایت یک قابلیت داخلی برای فیلمبرداری از صفحه نمایش دارد، اما کاربران یک گوشی پیکسل باید از چنین خبری خوشحال شوند.
گوگل سعی نکرده است خلاقیت خاصی نشان دهد و نحوه به‌کارگیری این قابلیت شبیه به آن چه است که در سایر گوشی‌های اندرویدی (و قبلا iOS) دیده‌اید.
از پنل تنظیمات سریع به یک گزینه دسترسی دارید که سپس با انتخاب آن یک منو پاپ‌آپ نشان می‌دهد که در آن می‌توانید سریعا چند گزینه را فعال کنید.
می‌توانید ضبط صدا را از بین سه گزینه صدای دستگاه، میکروفون، صدای دستگاه و میکروفون انتخاب کنید یا اصلا صدا را ضبط نکنید.
همچنین یک گزینه دیگر به اسم Show Touches on Screen به شما اجازه می‌دهد محل لمس انگشت حین فیلمبرداری را روی ویدئو اضافه کنید
برخلاف بعضی شرکت‌های دیگر گزینه‌های برای تنظیم دقت، فریم‌ریت یا بیت‌ریت وجود ندارد. واقعا ما فکر نمی‌کنیم این گزینه‌ها به هرحال مهم باشند، بنابراین چیز خاصی را از دست نمی‌دهید.
ویدئوها همیشه با نرخ 60 فریم بر ثانیه و با دقت نمایشگر ضبط می‌شوند.
واقعا جای افسوس دارد که خیلی طول کشید تا گوگل این قابلیت را به اندروید اضافه کند. سیستم عامل iOS اپل از نسخه 11 چنین قابلیتی را داشت و چندین سال است که رام اندروید سایر شرکت‌ها از آن استفاده می‌کنند.
سرعت گوگل همچنین در اضافه کردن قابلیت گرفتن از صفحه نمایش آهسته بود (این قابلیت در نسخه بستنی حصیری اندروید اضافه شد، در حالی که آیفون از روز اول آن را داشت)، بنابراین باید احتمالا خوشحال باشیم که اضافه کردن قابلیت فیلمبرداری از صفحه نمایش آنقدر طول نکشید.
کنترل دستگاه (Device Control)
سیستم عامل اندروید 11 کاملا منو دکمه پاور را تغییر داده است. توجه حالا کمتر روی خاموش کردن دستگاه شما و بیشتر روی تمام دستگاه‌ها خانه هوشمند اطرافتان است.
بسته به تنظیماتی که انجام دادید، گزینه‌هایی را برای ساعت هوشمند، چراغ‌ها، دوربین‌های امنیتی، قفل‌های هوشمند و غیره به همراه هر دستگاه کروم کست یا گوگل نست داخل خانه خود می‌بینید.
هدف گوگل این بوده است از یک محل و به سادگی تمام دستگاه‌های هوشمند خود را کنترل کنید.
باید پذیرفت که ما جدا از چند دستگاه کروم کست و نست از هرگونه فناوری خانه هوشمند دیگری استفاده نمی‌کنیم و بنابراین تعداد دستگاه‌هایی که در قسمت هوم ما نشان داده شد، زیاد نبود.
همچنین اگر سرویس Google Pay را تنظیم کرده باشید در این قسمت دیده خواهد شد.
منو پاور با طراحی مجدد به همراه کنترل‌های دستگاه می‌توانند برای افرادی مفید باشند که به دفعات از دستگاه‌های خانه هوشمند یا سیستم پرداخت گوگل استفاده می‌کنند.
گرچه، اگر جزو این دسته از افراد نیستید، به نظر ما تغییر قابل توجه در یک رابط کاربری انجام شده است که اکثرا برای کاربران کاربردی ندارد.
اگر زمان فشار دادن و نگه داشتن دکمه پاور تنها چیزی که نیاز دارید دسترسی به دکمه‌های پاور و ری‌استارت است، حالا کمی آن‌ها را سخت‌تر پیدا می‌کنید.
حریم خصوصی (Privacy)
اندروید 11 دو قابلیت جدید با توجه به حریم خصوصی دارد. اولین آن‌ها ماژول‌های توسعه یافته به‌روزرسانی گوگل پلی است که تعداد ماژول‌های قابل به‌روزرسانی دو برابر شده است و 12 ماژول جدید نیز دیده می‌شود.
گوگل به کمک این قابلیت خواهد توانست قابلیت‌های امنیتی و مرتبط با حریم خصوصی بیشتری را از طریق گوگل پلی استور برای شما بفرستد و شیوه به‌روزرسانی و نصب آن‌ها شبیه به آپدیت اپلیکیشن‌هایتان می‌تواند باشد.
این ویژگی بهتر از قرار دادن آپدیت‌های امنیتی در بسته‌های ماهیانه است. همانطور که می‌دانیم، اکثر شرکت‌ها واقعا برخلاف آن چه که باید انجام دهند، این بهروزرسانیها را ماهیانه منتشر نمی‌کنند و در بهترین حالت هر 2 تا 3 ماه مرتبه آن‌ها را با یکدیگر عرضه می‌کنند.
جدا کردن به‌روزرسانی‌های امنیتی از بسته‌های سیستم عامل و انتشار آن‌ها به شکل به‌روزرسانی‌های پلی استور به این معنا است که کاربران می‌توانند سریع‌تر آن‌ها را دریافت کنند.
حتی این قابلیت برای کاربران پیکسل خوب است، به عبارتی نیازی نیست تا ابتدای ماه بعدی برای دریافت یک بسته امنیتی مهم صبر کنید، چون گوگل آن را در همان روز از طریق پلی استور منتشر خواهد کرد.
صحبت بهروزرسانیها شد، گوگل همچنین استفاده از قابلیت به‌روزرسانی‌های یکپارچه (seamless updates) را برای تمام دستگاه‌هایی که با اندروید 11 عرضه می‌شوند، اجباری کرده است.
این قابلیت ابتدا در اندروید 7.0 معرفی شد، ولی برندهایی مانند سامسونگ در رام خود از آن استفاده نمی‌کردند.
دستگاه شما به کمک این قابلیت یک به‌روزرسانی را در پس‌زمینه دانلود و آن را روی یک پارتیشن جدا نصب خواهد کرد.
مرتبه بعدی که دستگاه خود را ری‌استارت می‌کنید، دستگاه با پارتیشن دیگر بوت خواهد شد تا تجربه به‌روزرسانی آن برای کاربر یکپارچه حس شود، چون دیگر زمان روشن کردن دستگاه دقایقی برای نصب بهروزرسانیها تلف نخواهد شد.
تغییر دیگر مربوط به حریم خصوصی منحصرا برای کاربران شرکتی است. با این تغییر، شما حالا می‌توانید روی پروفایل دستگاه شرکتی خود کنترل داشته باشید و به کارمندان بخش IT اجازه دهید دستگاه شما را مدیریت کند، ولی دسترسی به هرگونه داده‌های پروفایل شخصی یا فعالیت روی گوشی شما نداشته باشند.
پروفایل‌های جداگانه شخصی و کاری از نسخه 5.0 اندروید وجود داشته‌اند. گرچه، تا قبل از اندروید 11 این قابلیت تنها در اختیار دستگاه‌هایی قرار گرفته بود که مالک آن‌ها یک کارمند در یک محیط شرکتی بود.
گوگل در سیستم عامل اندروید 11 حالا این قابلیت را حتی در اختیار دستگاه‌های شرکتی قرار داده است، بنابراین کارمندان مانند زمانی که خودشان مالک دستگاه هستند، پروفایل‌های جداگانه کاری و شخصی مشابه دارند.
قابلیت‌های منحصر به دستگاه‌های پیکسل
سیستم عامل Android 11 برای کاربران دستگاه‌های پیکسل چند قابلیت بیشتر دارد. یکی از آن‌ها اپلیکیشن‌های پیشنهادی است.
این پیشنهادها در کشوی اپلیکیشن گوشی شما و صفحه هوم آن ظاهر خواهد شد. پیشنهاد در قسمت اول کاملا مشخص است و در گذشته آن را نیز دیده بودیم، گوشی نحوه استفاده شما از آن را یاد می‌گیرد و ردیفی از اپلیکیشن‌هایی را که فکر می‌کند بیشتر از همه استفاده می‌کنید در بالای کشوی اپلیکیشن قرار می‌دهد.
قبلا رفتار این قابلیت می‌توانست عجیب باشد، چون گاهی اپلیکیشن‌هایی که اصلا باز نمی‌کنید اغلب آن جا قرار می‌گرفتند، در حالی که اپلیکیشن‌هایی که دائما استفاده می‌کنید فراموش می‌شدند.
این قابلیت را اگر دوست داشته باشید می‌توانید غیرفعال کنید.
پیشنهاد اپلیکیشن در صفحه هوم کمی جالب‌تر است. گوگل حالا ردیف پایین صفحه هوم را به پیشنهاد اپلیکیشن اختصاص می‌دهد.
اکثر ما معمولا اپلیکیشن‌هایی را در آن جا نگه می‌داریم، بنابراین متوجه چیزی نخواهیم شد. اما اگر بخواهید یکی از این اپلیکیشن‌ها را از این قسمت حذف کنید یا ردیف انتهایی صفحه را کمی خلوت یا کاملا خالی نگه دارید، گوگل آن را به یک اپلیکیشن پیشنهادی اختصاص خواهد داد.
عملکرد این قابلیت بسیار فوری است، به نحوی که اگر ردیف انتهایی پر است فقط باید یک اپلیکیشن را پاک کنید تا فورا یک اپلیکیشن پیشنهادی جای آن را بگیرد.
آیکون این اپلیکیشن یک حلقه رنگی متفاوت اطراف خود دارد تا آن را به عنوان یک آیکون پیشنهادی تشخیص دهید و این آیکون در واقع آن جا قرار ندارد، بنابراین می‌توانید آن را زمان جابه‌جایی آیکون‌ها یا اضافه کردن آیکون اپلیکیشن مورد خود در آن مکان، مانند یک فضای خالی در نظر بگیرید.
همانطور که در تصاویر بالا می‌توانید ببینید، اپلیکیشن‌های پیشنهادی آن چنان هوشمندانه انتخاب نشدند. زمانی که من تلگرام را پاک کردم، گوشی جای آن را به اینستاگرام داد.
حتی با آن که اینستاگرام قبلا روی صفحه هوم سنجاق شده بود. به عبارت دیگر این ویژگی به سایر بخش‌های صفحه هوم توجه نمی‌کند.
گوگل همچنین صفحه مرور مالتی تسکینگ را تغییر داده است. اگر برای مسیریابی در رابط کاربری از ژست‌های کاربری استفاده کنید، برای دسترسی به این صفحه باید دست خود را روی صفحه به سمت بالا بکشید و نگه دارید.
در سیستم عامل اندروید 11 با انجام دادن این کار متوجه خواهید شد گوشی دیگر آیکون اپلیکیشن پیشنهاد شده را مانند قبل در پایین نشان نمی‌دهد و همچنین نمی‌توانید برای ورود به کشوی اپلیکیشن مجددا به سمت بالا دست خود را روی صفحه بکشید.
بلکه، همان رابط کاربری آشنای کارتی شکل را خواهید دید، اما حالا دو گزینه جدید در پایین دارد. یکی از آن‌ها یک عکس از اپلیکیشنی که در حال حاضر هایلایت شده است می‌گیرد.
گزینه دیگر شما را وارد یک حالت انتخاب متن می‌کند که فورا تمام متن روی صفحه را در آن اپلیکیشن هایلایت می‌کند.
شما سپس می‌توانید فقط از ابزار ویرایش برای کپی کردن متن و پیست آن در جای دیگر استفاده کنید. همچنین می‌توانید این متن را به اشتراک بگذارید یا در اینترنت جستجو کنید. این قابلیت همچنین برای هرگونه عکاس نمایان روی صفحه کار می‌کند.
علاوه بر این، زمانی که روی نوتیفیکیشن‌ها به سمت پایین سوایپ می‌کنید یا برای دسترسی به کشوی اپلیکیشن به سمت بالا سوایپ می‌کنید، یک انیمیشن جدید و جالب برای کاغذدیواری وجود دارد. به نحوی که کاغذدیواری به سمت داخل و خارج زوم می‌کند تا یک نوع حس عمق و حرکت به وجود آید.
خیلی دوست داشتیم گوگل به کاربران اجازه می‌داد رنگ نوار جستجو در پاییه صفحه را عوض کنند. کاربر می‌تواند برای ویجت Google Search یک رنگ سفارشی انتخاب کند، ولی نوار جستجو روی گوشی‌های پیکسل همیشه بسته به تنظیمات شب و روز شما سفید یا خاکستری است.
با توجه به تمام این مسائل، لانچر پیکسل همچنان نسبتا ساده است. خبری از پشتیبانی از فولدر ساختن در کشوی اپلیکیشن، توانایی مخفی کردن آیکون اپلیکیشن‌ها و پشتیبانی از آیکون‌های سفارشی نیست.
تنها چیزی که در دسترستان قرار دارد، سفارشی‌سازی ساده رنگ، فونت و آیکون از بین فهرست کوچکی از گزینه‌ها است و تنها چیزی که سیستم عامل اندروید اضافه کرده یک سری آیکون با اشکال فوق‌العاده عجیب است.
برای سایر موارد، باید به فکر نصب یک لانچر سفارش بیافتید.
سیستم عامل اندروید 11 (نسخه Go)
گوگل در کنار ریلیز نسخه استاندارد سیستم عامل Android 11 خود، همچنین نسخه Go آن را معرفی کرد. این نسخه که محدود به دستگاه‌های با مشخصات رده‌ابتدایی است تعدادی از قابلیت‌های جدید ریلیز استاندارد را دارد مانند گفتگوها و همچنین ویژگی‌هایی مانند مسیریابی با ژست‌های حرکتی و Safe Folder در اپلیکیشن Files برای محافظت از فایل‌ها به کمک رمز عبور.
گوگل همچنین ادعا می‌کند این نسخه در مقایسه با به‌روزرسانی قبلی باز شدن اپلیکیشن‌ها را 20 درصد سریع‌تر می‌کند، گرچه به دستگاهی با 2 گیگابایت رم نیاز خواهید داشت.
ما دستگاهی با اندروید گو برای تست این تغییرات نداشتیم.
سایر ویژگی‌ها
در مطالب بالا قابلیت‌های جدید اندروید را توضیح دادیم، ولی فهرستی از تغییرات جزئی در بخش‌های مختلف نیز وجود دارد که بخشی از قابل توجه‌ترین آن‌ها را معرفی می‌کنیم.
برنامه Android Auto حالا به صورت بی‌سیم برای تمام گوشی‌های با سیستم عامل اندروید 11 کار می‌کند. تنها کاری که باید انجام دهید مطمئن شدن از این است که هد یونیت خودرو شما با این قابلیت سازگار است و دیگر مشکلی نخواهید داشت.
به عبارت دیگر نیازی به استفاده از سیم و شلوغ کردن ماشین‌تان نیست.
تغییر دیگر پیشنهادات یکپارچه جدید کیبورد است. به عنوان مثال، اگر می‌خواهید به یک سایت لاگین کنید، نام کاربری و پسورد آن سایت در نوار پیشنهاد کیبورد ظاهر خواهد شد تا بتوانید آن را با فقط یک ضربه آهسته پر کنید.
سیستم عامل اندروید 11 همچنین از شبکه‌های 5G بهتر پشتیبانی می‌کند تا توسعه‌دهندگان بتوانند در اپلیکیشن‌های خود از سرعت بالاتر و تاخیر کمتر این شبکه‌ها استفاده کنند.
Android 11 همچنین از انواع نمایشگرهای بیشتری پشتیبانی می‌کند. گوگل به ویژه اشاره به نمایشگرهای لبه خمیده یا آبشاری و با بریدگی حفره‌ای شکل کرده است.
توسعه‌دهندگان می‌توانند اپلیکیشن‌های خود را خاص این نمایشگرها طراحی کنند و با استفاده از رابط‌های کاربردی برنامه‌نویسی قبلی بریدگی نمایشگر، جلوی مشکلات بالقوه را بگیرند.
با بررسی تغییرات مخصوص توسعه‌دهندگان همچنین پشتیبانی بهتر از نمایشگرهای تاشو را به شکل یک API جدید زاویه لولا پیدا کردیم که زاویه لولا را اندازه می‌گیرد و به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد در حالی که کاربر نمایشگر را تنظیم می‌کند، انیمیشن‌های دانه‌ای طراحی کنند.
توسعه‌دهندگان برای نمایشگرهای خمیده می‌توانند اپلیکیشن‌های خود را به نحوی طراحی کنند که از تمام پهنای صفحه یا فقط قسمت غیرخمیده استفاده کنند و یک API جدید نمایشگرهای آبشاری به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تعاملات کاربر با صفحه نمایش را نزدیک لبه‌ها مدیریت کنند.
تمام این تغییرات به این معنا است که توسعه‌دهندگان حالا ابزار بهتری برای طراحی اپلیکیشن‌هایی در اختیار دارند که استفاده از آن‌ها روی نمایشگرهای خمیده دردسر نباشد.
سیستم عامل اندروید 11 همچنین به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد محتویات اپلیکیشن‌های خود را با کیبورد و انیمیشن‌های نوار سیستمی همگام کنند.
در حال حاضر، اگر یک کیبورد را داخل یک اپلیکیش پیام‌دهی مخفی یا باز کنید، سایر بخش‌های رابط کاربری در کمال تعجب به دنبال پدیدار و ناپدید شدن کیبورد، ناگهان به سمت بالا یا پایین می‌آید.
اگر یک توسعه‌دهنده از این قابلیت جدید استفاده کند، رابط کاربری اپلیکیشن به شکل یک انیمیشن به روانی با کیبورد بالا یا پایین خواهد آمد.
افرادی که در یک دستگاه با سیستم عامل iOS تایپ کرده باشند، متوجه حرف ما می‌شوند ولی کاربران اندروید نیز حالا می‌توانند تجربه مشابهی داشته باشند.
سیستم عامل اندروید 11 همچنین از رمزگشایی با تاخیر پایین ویدئو پشتیبانی می‌کند که برای اپلیکیشن‌های استریم و سرویس‌های گیمینگ ابری مانند استادیا و Xbox Game Streaming مهم است.
توسعه‌دهندگان می‌توانند از رابط‌های کاربردی برنامه‌نویسی جدید برای بررسی و تنظیم بازپخش با تاخیر پایین برای کدک‌های خاص استفاده کنند.
سیستم عامل Android 11 در کنار تمام این قابلیت‌ها از نرخ تازه‌سازی تصویر متغیر نیز پشتیبانی می‌کند. این سیستم عامل حالا نرخ تازه‌سازی تصویر را براساس فریم ریت ترجیحی اپلیکیشن تنظیم خواهد کرد، البته با این فرض که دستگاه کاربر یک نمایشگر با نرخ تازه‌سازی تصویر بالا دارد.
حالا یک رابط کاربری جدید نیز برای اسکرین شات‌ها وجود دارد. تصاویری که به تازگی از صفحه گرفتید مانند iOS، در گوشه پایین سمت چپ صفحه قرار خواهد گرفت و در آن جا همچنین گزینه‌هایی را برای ویرایش یا به اشتراک‌گذاری تصویر پیدا خواهید کرد.
متاسفانه، برخلاف iOS، گوگل اجازه نمی‌دهد همزمان چند تصویر از صفحه بگیرید، آن‌ها را ویرایش کنید یا به اشتراک بگذارید، بنابراین تنها می‌توانید با این رابط کاربری جدید روی آخرین تصویری که از صفحه گرفتید تغییرات انجام دهید.
مهم‌تر از هر چیزی، همچنان نمی‌توانید در تصویری که گرفتید به پایین اسکرول کنید، قابلیتی که رام اندروید سایر شرکت‌ها چندین سال است از آن پشتیبانی می‌کنند.
سیستم عامل اندروید قابلیتی برای تاریخچه نوتیفیکیشن‌ها دارد. می‌توانید با رفتن به مسیر Settings > Apps & notifications > Notifications > Notification history به تاریخچه تمام نوتیفیکیشن‌های اخیر دسترسی داشته باشید.
این قابلیت برای زمانی مفید است که تصادفا یک نوتیفیکیشن را بدون تعامل با آن بستید و حالا می‌خواهید ببینید چه چیزی بوده است. اگر دوست ندارید دستگاه‌تان نوتیفیکیشن‌هایتان را پیگیری کند، این قابلیت را می‌توانید غیرفعال کنید.
همچنین حالا می‌توانید اپلیکیشن‌ها را در برگه Share سنجاق کنید. بدین طریق، اپلیکیشن‌هایی که زیاد روی آن‌ها فایل‌ها را به اشتراک می‌گذارید همیشه در این بخش هستند و در بین آیتم‌های غیر ضروری گم نمی‌شوند.
از طرف دیگر حالا می‌توانید شدت حساسیت ژست حرکتی کشیدن دست روی صفحه برای برگشتن به عقب را تنظیم کنید.
این قابلیت به شما اجازه می‌دهد تنظیم کنید برای استفاده از این ژست چقدر دستتان باید به لبه صفحه نزدیک باشد.
این قابلیت به ویژه برای زمانی مفید است که از یک قاب محافظ حجیم استفاده می‌کنید و کشیدن دست روی صفحه به سمت عقب سخت است.
اما باید توجه کنید افزایش این حساسیت ممکن است باعث برگشت به عقب ناخواسته در اپلیکیشن‌هایی شود که برای کارهای دیگر از سوایپ‌های جانبی استفاده می‌کنند.
اگر به بخش تنظیمات توسعه‌دهنده بروید تا کدک هدفون‌های متصل را تغییر دهید، حالا خواهید دید که این منو حالا تنها کدک‌های سازگار با هدفون‌های بلوتوثی را که به دستگاه خود وصل کردید، به جای تمام آن‌ها فهرست خواهد کرد.
تخم مرغ روز عید پاک (Easter Egg) امسال مانند چند سال اخیر اصلا جالب نیست. منظورمان همان قابلیتی است که با چند مرتبه ضربه روی نسخه اندروید از بخش About Phone یک شکل خاص ظاهر می‌شود.
در سیستم عامل اندروید 11 با رفتن به این بخش باید چند مرتبه روی عدد این نسخه آهسته ضربه بزنید تا یک شماره‌گیر تلفن ظاهر شود، حالا اگر آن را در جهت عقربه‌های ساعت تا ساعت 11 چندین مرتبه بچرخانید، یک گربه کوچک ظاهر خواهد شد.
در نهایت، سیستم عامل Android 11 از مجموعه ایموجی 13.0 پشتیبانی می‌کند که 117 آیتم جدید از جمله «صورت خندان با اشک»، «صورت تغییر قیافه داده»، پرچم ترسنجندرها و موارد متعدد دیگر دارد.
گوگل همچنین ظاهر چند ایموجی فعلی را تغییر داده است. فهرست کامل تغییرات ایموجی را در این لینک می‌توانید پیدا کنید.
زمان انتشار سیستم عامل اندروید 11
متاسفانه، زمان نوشتن این مطلب، نسخه نهایی سیستم عامل اندروید 11 تنها در اختیار دستگاه‌های پیکسل قرار گرفته است که شامل نسل پیکسل 2 به بعد می‌شود و مدل‌های ابتدایی باید همچنان از اندروید 10 استفاده کنند.
زمان انتشار نسخه نهایی اندروید 11، شرکت‌های وان پلاس، اوپو، ریلمی و شیائومی نسخه‌های بتا آن را در اختیار عموم کاربران خود قرار دادند.
جدا از این که نسخه اندروید 11 آن‌ها بتا است، تعداد دستگاه‌هایی که از آن پشتیبانی می‌کنند فعلا مجموعا 9 دستگاه است و خبری نیست چه زمانی سایر دستگاه‌ها همین نسخه بتا را دریافت خواهند کرد، چه برسد به بیلد نهایی.
به همین شکل، دیگر شرکت‌ها تنها از برنامه‌های خود برای ریلیز این به‌روزرسانی خبر دادند، ولی زمان آن را نمی‌دانیم.
گرچه، این رفتار شرکت‌ها برای ما دیگر طبیعی شده است. هر سال گوگل یک به‌روزرسانی منتشر می‌کند و ابتدا گوشی‌های پیکسل آن را دریافت می‌کنند، بعضی شرکت‌ها نسخه بتا را عرضه می‌کنند و بخش عظیمی از کاربران بیلد نهایی و پایدار را تا چند ماه یا حتی یک سال پس از ریلیز آن دریافت نمی‌کنند.
البته به این شرط که دستگاه‌هایشان شایسته آپدیت به نسخه جدید اندروید باشند. امسال نیز همان آش و کاسته است و واقعا جای تاسف دارد عملا در این زمینه هیچ پیشرفتی انجام نشده است.
بدون شک، بعضی شرکت‌ها نسخه‌های بتایی را منتشر کردند که در مراحل مختلف توسعه قرار دارند. شاید واقعا باید بگردیم ببینیم چطور می‌توانیم از آن‌ها تقدیر کنیم!
نسخه بتا یک سیستم عامل واقعا آن چنان جالب نیست، به ویژه با توجه به این که گوگل خیلی وقت پیش اولین نسخه بتا توسعه‌دهنده را برای اندروید منتشر کرده است.
از طرفی، سامسونگ مانند همیشه با آن که بزرگ‌ترین تولیدکننده گوشی هوشمند در دنیا است در روز انتشار اندروید 11 هیچ خبری برای کاربران خود نداشت و نسخه عمومی بتا لانچر این شرکت همچنان در دوردست‌ها است.
چیزی که بیشتر از همه ناامیدکننده است، وضعیت برنامه Android One است که از آن به عنوان پلتفرمی یاد شده بود که تا دو سال پس از عرضه نسخه کامل اندروید، تمام جدیدترین بهروزرسانیها را دریافت خواهد کرد.
هیچکدام از دستگاه‌های حاضر در برنامه اندروید وان به‌روزرسانی سیستم عامل اندروید 11 را در روز انتشار دریافت نکردند.
نوکیا، یکی از بزرگ‌ترین حامیان این پلتفرم، تنها گفته است که همچنان این آپدیت را تا 2 سال در اختیار دستگاه‌های خود قرار خواهد داد.
چه زمانی این اتفاق رخ خواهد داد، خدا می‌داند. در مورد سایر شرکت‌های حاضر در این برنامه همان بهتر که حرف زیادی نزنیم.
حرف آخر این است که هیچ چیز از نظر به‌روزرسانی به جدیدترین نسخه اندروید فرق نکرده است. اوضاع به همان افتضاحی سابق است و تمام!
سخن نهایی
خیلی ساده می‌توان به بعضی از تغییرات این نسخه از سیستم عامل اندروید 11 نگاه کرد و هیجان‌زده نشد. Android 11 در واقع یکی از ظریف‌ترین به‌روزرسانی‌هایی است که از زمان انتشار نسخه ابتدایی آن دیده‌ایم.
ولی، همانطور که در ابتدای مطلب گفتیم مشکلی با این قضیه واقعا نداریم.
قابلیت‌های جدید امسال نسبتا فوق‌العاده هستند. گفتگوها و حباب‌ها تاثیر فوق‌العاده زیادی روی شیوه ارتباط ما با سایر افراد می‌گذارند.
اندروید همیشه یک سیستم نوتیفیکیشن عالی داشته است، ولی این قابلیت‌های جدید رقابت را به سطحی می‌رسانند که حتی دیگر اختلاف کم نیست.
ما به ویژه از حباب‌ها خوشمان آمد و با آن که ابتکار جدیدی نیست که به خاطر آن به گوگل جایزه قرن را بدهیم، ولی فوق‌العاده مفید است و هر چه اپلیکیشن‌های بیشتری از آن پشتیبانی کنند کاملا نحوه ارتباط و مولتی تسکینگ در یک دستگاه اندرویدی را تغییر خواهند داد.
توجه روی حریم خصوصی نیز قابل توجه است. گوگل همیشه در این زمینه به نسبت اپل با سرعت آهسته‌تری به جلو حرکت کرده است، ولی امسال تغییرات بسیار مهم زیادی را دیدیم.
قابلیت‌هایی مانند مجوزهای یک مرتبه مصرف و ریست خودکار مجوزها مانند یک کارت قرمز به توسعه‌دهندگان با اهداف پلید است و دسترسی به موقعیت را در پس‌زمینه سخت‌تر خواهد کرد و کاربران خیلی بعید است تصادفا به اپلیکیشن‌هایی که دوست ندارند، مجوز لازم را بدهند.
سایر تغییرات فقط جای تعریف دارند، از جمله دکمه‌های کنترل پخش رسانه بهتر، پس از مدت‌ها تاخیر اضافه شدن فیلمبرداری از صفحه نمایش، دسترسی بهتر به دستگاه‌های خانه هوشمند در یک جهان روزبه‌روز خودکارتر و پشتیبانی بهتر از قابلیت‌های سخت‌افزاری مدرن مانند 5G، نرخ تازه‌سازی تصویر بالا و دستگاه‌های با نمایشگرهای متفاوت.
ما حتی نمی‌دانیم سایر شرکت‌ها چطور سیستم عامل اندروید 11 را سفارشی می‌کنند، وان پلاس یک نسخه بتا عمومی به مراتب بهتر و فوق‌العاده از لانچر OxygenOS 11 خود منتشر کرده است و بعضی از سایر شرکت نیز به قطار نسخه بتا اندروید 11 پیوسته‌اند.
زمانی که تمام شرکت‌ها نسخه پایدار را ریلیز کنند، حرف‌های بیشتری در این زمینه می‌توان زد.
متاسفانه، سرعت آهسته انتشار آپدیت‌های آخرین نسخه اندروید همچنان یک مشکل است. یقینا، نسخه بتا نشان می‌دهد خبرهایی است.
اما این نسخه بتا در اختیار تمام کاربران قرار نمی‌گیرد و علت آن تنها پایدار نبودن این نسخه نیست، بلکه همچنین فقط چند شرکت و فقط برای چند دستگاه آن را منتشر کردند
چندین ماه دیگر طول خواهد کشید تا چند بیلد پایدار سیستم عامل اندروید 11 را روی دستگاه سایر شرکت‌ها ببینیم که فقط شرکت‌هایی خواهند بود که نسخه بتای عمومی را منتشر کردند.
برای سایر شرکت‌ها، شاید اوایل سال 2021 زمان تخمینی بهتری برای عرضه این آپدیت باشد.
ما همچنین فکر می‌کنیم گوگل می‌توانسته است در عرضه نسخه خام اندروید 11 برای دستگاه‌های پیکسل بهتر عمل کند.
مسائلی مانند اسکرین شات‌های با قابلیت اسکرول به پایین، لانچر قابل سفارشی، تنظیمات گسترده نمایشگر همیشه روشن که جدا از تنها فعال و غیر فعال کردن آن باشند، دو مرتبه ضربه روی نمایشگر با خاموش شدن آن و شاخص‌های بهتر برای زمانی که مجوزها در پس زمینه‌ها استفاده می‌شوند، می‌توانستند در این بیلد جا داده شوند و بعضی از آن‌ها واقعا اینطور حس می‌شود که برای ریلیز مهم بعدی اندروید نگه داشته شدند.
همچنین دوست داشتیم گوگل فرآیند دسترسی و تغییر تنظیمات مجوز و نوتیفیکیشن را برای اپلیکیشن‌ها بهتر کند.
بعضی از این گزینه‌ها آنقدر در تنظیمات مختلف گم هستند که اکثر افراد هرگز به خودی خود آن‌ها را پیدا نخواهند کرد.
اینطور به نظر می‌رسد که این کنترل‌ها از روی عمد نامشخص هستند.
با این حال، با وجود تمام این مسائل سیستم عامل اندروید 11 یک به‌روزرسانی به طور کلی مثبت به ویژه برای کاربران گوشی‌های پیکسل است که بعضی از این قابلیت‌ها را همیشه روی دستگاه‌های دیگر دیده بودند.
تغییرات در نوتیفیکیشن‌ها و حریم خصوصی نیز باید بسیار تاثیرگذار باشند، با این فرض که شرکت‌ها زیاد آن‌ها را دستکاری نکنند.
پشتیبانی بهتر از انواع نمایشگرهای مدرن نیز باید به ما کمک کند سریع‌تر به سمت آینده دستگاه‌های تاشو پیش بروید.
تنها چیزی که باقی می‌ماند این است که اکثر افراد چه زمانی این به‌روزرسانی را دریافت می‌کنند. امیدواریم پیش از زمان انتشار اندروید 12 باشد.
منبع: gsmarena.com
