پس از سال‌ها بررسی و تحقیق و رصد اجرام منظومه شمسی، تقریباً مطمئن هستیم که هر آن چه در فضای اطراف ما وجود دارد را می‌شناسیم. حداقل در مورد اجرام بزرگ‌تر و مهم‌تر اطلاعات کافی داریم. ولی هر چه از زمین دورتر می‌شویم اطلاعات ما هم بیشتر آب می‌رود. وقتی به لبه منظومه شمسی می‌رسیم، دانسته‌های ما آن قدر محدود می‌شود که به‌ناچار به نظریات و حدسیات مختلف و حتی گاه متضاد بسنده می‌کنیم. مثل وجود سیاره نهم منظومه شمسی در آن حوالی که مدت‌هاست مورد بحث است. و همچنین یک نظریه جدید و جالب که پیشنهاد داده شاید یک سیاهچاله در مرز منظومه شمسی وجود داشته باشد که همان سیاره نهم ما باشد
این طرح عجیب از آن جایی نشاءت می‌گیرد که می‌دانیم یک یا چند جرم ناشناس در آن سوی منظومه شمسی مسیر حرکت اجرام یخی و شناور چرخان به دور خورشید را تغییر می‌دهند. در حقیقت تمام این اجرام گردان در یک مدار بیضی شکل حرکت می‌کنند که یک کانون آن خورشید و کانون دیگر آن‌ها یک جرم ناشناس دیگر است. همان چیزی احتمال می‌رود سیاره مرموز نهم منظومه خورشیدی ما باشد.
در مورد این سیاره اخیراً نظریه‌ای جالب و عجیب مطرح شده که احتمال وجود یک سیاهچاله را پیش می‌کشد. البته این نظریه بیش از آن واقعیت و شواهد را توصیف یا توجیه کند، یک نظریه عجیب، جالب و شگفت انگیز محسوب می‌شود. طبق این نظریه، یک سیاه چاله کوچک در لبه منظومه شمسی وجود دارد که در دوران بیگ بنگ یا انفجار بزرگ ایجاد شده است.
هنوز وجود سیاه چاله‌های نخستین تائید نشده است ولی با این حال دانشمندان بر این عقیده‌اند که اگر این سیاهچاله‌ها وجود داشته باشند، در حال بلعیدن تمام جهان ما هستند. در واقع این سیاهچاله‌ها می‌توانند 80 درصد از جرم کیهان را تشکیل دهند که در نتیجه درک ما از جهان پیرامون ما را به‌کلی تغییر خواهد کرد.
طبق نظریه جدید، سیاره نهم مرموز منظومه شمسی می‌تواند یکی از این سیاه چاله‌های باستانی و کوچک باشد. وجود یک مرکز گرانشی در لبه منظومه به‌واسطه حرکت عجیب اجرام موجود در کمربند کویپر کشف شد. در این کمربند هزاران جرم کوچک وجود دارد. در این میان 6 جرم هستند که رفتاری عجیب از خود نشان می‌دهند و همه آن‌ها شواهدی از وجود یک مرکز گرانشی دیگر به غیر از خورشید دارند.
در سال 2016 با شبیه سازی دقیق و محاسبات مشخص شد که این مرکز گرانشی می‌تواند سیاره نهم و دور افتاده سیستم خورشیدی ما باشد که جرم آن 10 برابر زمین است. این سیاره شرایطی بسیار متفاوت از دیگر سیارات منظومه شمسی دارد. فاصله این سیاره در مقایسه بافاصله نپتون و خورشید، 20 برابر بیشتر است و گردش آن به دور خورشید حدود 10 تا 20 هزار سال زمینی طول می‌کشد. این در حالی است که پلوتو فقط 248 سال برای تکمیل مدارش نیاز دارد.
سیاره نهم ممکن است مانند اورانوس، نپتون، مشتری و زحل از گاز تشکیل شده باشد. ولی با توجه به تأثیر گرانشی این سیاره بر اجرام کمربند کویپر و همچنین خمش نور در هنگام عبور از منظومه خورشیدی، می‌توان تصور کرد که سیاره نهم مرموز ما ممکن است در حقیقت یک سیاهچاله باشد. ولی اگر قرار باشد یک سیاره با چنین جرمی یک سیاهچاله باشد، احتمالاً اندازه آن بسیار کوچک خواهد بود، و طبیعتاً پیدا کردن و مشاهده رفتار آن هم بسیار دشوار!
اگر قرار باشد سیاره نهم یک سیاهچاله باشد، دانشمندان باید به دنبال آثار آن، یعنی پرتوهای گاما، پرتوهای ایکس و دیگر پرتوها باشند که همگی از یک نقطه متقاطع می‌شوند.
منبع: sciencealert
