افرادی که در رشته‌های رزمی فعالیت می‌کنند معمولا تمایل دارند تا ضربات مشت را به‌صورت مستقیم به حریف وارد کنند اما این قضیه در مورد برخورد اجرام فضایی مانند دنباله‌دارها و سیارک‌ها متفاوت است و دانشمندان پی برده‌اند که برخوردهای زاویه‌دار می‌توانند بسیار خطرناک‌تر باشند.
66 میلیون سال پیش، زمانی که سیارکی به‌اندازه یک شهر در منطقه‌ای نزدیک به شهر امروزی چیکشلوب در شبه‌جزیره یوکاتان مکزیک فعلی به زمین برخورد کرد، دایناسورها با بداقبالی محض مواجه شدند.
تا همین اواخر، محققان فکر می‌کردند سیارک یا دنباله‌دار مورداشاره، تقریبا با زاویه‌ای قائم و نزدیک به 90 درجه با زمین برخورد کرده است اما با حفاری‌های بیشتر در دهانه محل برخورد(در کف خلیج مکزیک) احتمال می‌رود این برخورد با زاویه بسته‌تر در حدود 60 درجه با زمین رخ‌داده باشد.
دانشمندان تا قبل از این نیز می‌دانستند که این برخورد(که با نام رویداد چیکشلوب نیز شناخته می‌شود) به‌طور تقریبی انرژی معادل با 40000 بمب اتمی را در چند ثانیه آزاد کرد و باعث به وجود آمدن زنجیره‌ای وحشتناک از حوادث شد.
این انفجار باعث به وجود آمدن آتش‌سوزی‌های عظیم در سرتاسر جهان شد، بادهای طوفانی فوق‌العاده قوی را تا شعاع هزاران کیلومتری محل برخورد ایجاد کرد، سونامی‌هایی عظیم به وجود آورد که مناطق ساحلی سرتاسر دنیا را با خاک یکسان کرد و سیاره را به‌طور کامل تکان داد به‌طوری‌که منجر به وجود آمدن زمین‌لغزش‌ها و زلزله‌های فراوان شد.
اما اگر عامل مرگبار طولانی‌مدت دیگری وجود نداشت، شاید برخی از گونه‌های منقرض‌شده فعلی از این فجایع نجات می‌یافتند. نام این عامل مرگبار، سرمایش جهانی بود. گرد و غبار و گازهای ناشی از این برخورد وارد لایه بالایی جو زمین شدند و برای سال‌های طولانی، بیشتر انرژی تابشی خورشید را به فضا برگرداندند.
این حالت موجب سرد شدن شدید کره زمین شده و به نظر می‌رسد همین عامل بوده که منجر به رویداد انقراض کرتاسه-پالئوژن شد. در این رویداد، حدود 75 درصد گونه‌های زنده برای همیشه نابود شدند.
نتایج تحقیق درباره سیارکی که 75% حیات را روی زمین منقرض کرد:
بر اساس تحقیقی که در ژورنال Geophysical Research Letters منتشرشده، شبیه‌سازی‌های کامپیوتری جدید با در نظر گرفته زاویه برخورد 60 درجه نشان داده‌اند که رویداد چیکشلوب، سه برابر بیشتر ازآنچه قبلا تصور می‌شد گاز سولفور را که باعث سرمایش اقلیمی می‌شود آزاد کرده است.
جوانا مورگان، ژئوفیزیک دان در کالج سلطنتی لندن در بیانیه‌ای که توسط انجمن ژئوفیزیک آمریکا منتشرشده گفته:” ما می‌خواستیم مجددا این رویداد فوق‌العاده مهم را بررسی کنیم و مدل برخورد سیارک را بهبود ببخشیم تا بتوانیم تاثیر آنی آن بر روی جو زمین را بهتر درک کنیم.”
مدلی که مورگان و همکارانش ارائه کرده‌اند نشان می‌دهد گاز گوگردی که از تبخیر سنگ‌ها و آب دریا تولید شده ممکن است در طول یک شبانه‌روز به‌طور میانگین باعث افت دمای سطح زمین به میزان 47 درجه فارنهایت( 26/7 درجه سلسیوس) شده باشد. این کاهش دما تا چندین سال ادامه داشت تا این که بیشتر گوگرد پخش‌شده در آسمان به زمین نشست.
اما مطابق این تحقیق، حیات دریایی ممکن است برای مدت طولانی تری تحت تاثیر این حادثه بوده باشد. در این تحقیق عنوان‌شده اقیانوس‌ها، صدها سال پس از رویداد چیکشلوب مجددا گرم شدند.
گئورگ فولنر، یکی از اقلیم شناسان موسسه تاثیرات اقلیمی در شهر پوتسدام آلمان، در بیانیه منتشرشده می‌گوید:” این پیش‌بینی‌های دقیق‌تر پیامدهای عظیمی برای عواقب اقلیمی ناشی از برخورد این سیارک خواهند داشت. این برخورد احتمالا بسیار تاثیرگذارتر از آن چیزی بوده که در تحقیقات قبلی پیدا شده بود.”
