برای ذخیره اطلاعات گزینه‌های زیادی وجود دارد. به سرعت بالا نیاز دارید؟ شاید هم انتخاب شما ظرفیت بالا باشد. ابعاد برای شما اهمیت دارد؟ فناوری از راه‌های مختلف به نیاز شما پاسخ می‌دهد.
امروز به یک سوال سخت پاسخ می‌دهیم: هر کدام از راه‌های ذخیره سازی اطلاعات چه مقدار قابل اعتماد است؟ سی دی و DVD برای همیشه ماندگار نیستند. شرایط در مورد انواع هارد HDD و SSD چطور است؟
کدام گزینه برای ذخیره سازی طولانی مدت بهتر خواهد بود؟ با روکیدا باشید.
1. دیسک سخت (HDD)
به خوبی آن‌ها را می‌شناسیم. در دستگاه‌های امروزی کمتر دیده می‌شوند. امروز از آن‌ها برای ذخیره سازی اطلاعات به مقدار زیاد کمک می‌گیریم. کارشناسان امنیتی یک سازمان هارد را در مدت زمان مشخصی بررسی می‌کنند.
هدف آن‌ها پاسخ به یک سوال است: چه مقدار از اطلاعات بازیابی می‌شود؟ معمولا تمام اطلاعات بازیابی خواهد شد. در نتیجه تنها راه برای ناپدید شدن اطلاعات از بین بردن آن‌ها به شکل فیزیکی است.
از نتیجه بررسی آن‌ها به اشتباه برداشت نکنید. به این معنا نیست که هارد برای ذخیره طولانی مدت قابل اعتماد خواهد بود. درون HDD قطعات متحرک وجود دارد.
هر دستگاه با قطعات متحرک یک روز خراب می‌شود. حتی اگر از آن در بهترین حالت مراقبت کنید، شوک الکتریکی، خراش صفحه و دیگر موارد آن را تهدید می‌کند.
برای امنیت اطلاعات، شما باید هارد را در زمان مشخصی تعویض کنید. یک شرکت 200 هزار هارد HDD را بررسی کرد. سه سال و نیم اول 2 درصد از آن‌ها با مشکل رو به رو شدند.
90 درصد از آن‌ها تا 4 سال زندگی کردند. تنها 65 درصد از مرز 6 سال عبور کردند. روند نوشتن اطلاعات در یک هارد HDD با مغناطیس انجام می‌شود. مغناطیس مثل نوشتن روی سنگ پایدار نیست.
اگر آن را از انواع آهنربا دور نگه دارید، نسبتا پایدار خواهد بود. از طرفی مغناطیس به مرور زمان ضعیف و ضعیف‌تر می‌شود. مثل رنگ ساختمان که هر سال تیره و تیره‌تر می‌شود.
هیچ راهی برای جلوگیری از آن وجود ندارد؟ شما می‌توانید هارد را روشن کرده و از اطلاعات استفاده کنید. یک بار آن‌ها را اجرا کرده یا باز نویسی کنید. این کار باید هر چند سال یک بار انجام شود.
مثل روشن کردن خودرو برای شارژ نگه داشتن باتری آن، روند را نگاه کنید. اگر باتری با ظرفیت خالی به حال خود رها شود، سلول‌های آن تخریب خواهد شد.
2. درایو حالت جامد (SSD)
در این نوع حافظه قطعات متحرک وجود ندارد. هیچ خبری از دیسک و سر مغناطیسی آن نیست. به جای تمام آن‌ها از تراشه‌های “فِلَش” استفاده شده. همان تراشه‌هایی که در یک فلش مموری پیدا می‌کنیم.
درایو حالت جامد از قطعات متحرک آسیب نمی‌بیند. به نسبت دیسک سخت مقاومت بالاتری دارد. در برابر شرایط محیطی مانند مغناطیس اطلاعات شما را به باد نمی‌دهند.
از طرفی آن‌ها را به چشم نابودگر نگاه نکنید. هر نوع ساختار یک نقطه ضعف دارد. نقطه ضعف درایو حالت جامد برق است. نوسان برق به راحتی دستگاه را تخریب می‌کند.
دیسک سخت سال‌های سال است که وجود دارد. فناوری مثل قطعه فولادی آن را کوبید تا مقاوم باشد. به نسبت HDD، درایو حالت جامد ابتدای راه قرار دارد. چند سالی زمان نیاز داریم تا به تکامل برسد.
نکته دیگر در مورد زمان ساخت آن‌ها، آزمایش و بررسی درایو حالت سخت است. ما نمی‌دانیم در طولانی مدت چه اتفاقی برای اطلاعات روی درایو پیش می‌آید.
طول عمر هر بلوک از حافظه SSD به تعداد دفعات نوشتن اطلاعات روی آن‌ها گره خورده. تعداد دفعات نوشتن و پاک کردن اطلاعات روی آن‌ها به چند هزار تکرار محدود می‌شود.
SSDهای مدرن به یک راه کار دست پیدا کردند. فایل‌های شما در تمام بخش‌های هارد پخش شده و تمام فشار به یک بلوک از حافظه وارد نمی‌شود. تا زمانی که چندین سال چندین گیگابایت اطلاعات را وارد و خارج نکنید، مشکلی ایجاد نخواهد شد.
آیا هارد شما با مشکل رو به رو شد؟ اطلاعات سر جای خود باقی می‌ماند. به عبارتی شما به خواندن اطلاعات محدود می‌شوید.
برای دسترسی به قسمت دوم مقاله روی این لینک کلیک کنید.
منبع: makeuseof.com
