عنوان‌های این مطلب
امروز با روکیدا به سرزمین ناشناخته آسیا سفر می‌کنیم. راهنمای ما در این سفر یک عکاس منظره به نام آلبرت است. امروز که با او صحبت می‌کنیم، سه هفته از سفرش به آن منطقه رویایی می‌گذرد.
احتمالا فکر می‌کنید برای عکاس منظره، زیبایی طبیعت یک اتفاق روزمره حساب می‌شود. آلبرت حرف شما را تا قبل از سفر به قرقیزستان تایید می‌کرد. این کشور برای بیش‌تر مردم دنیا ناشناخته است.
او همیشه به سرزمین‌های ناشناخته سفر می‌کند. کشورهایی که در میان گزینه‌های عکاسان پیدا نمی‌شود. این گروه از کشورها حس خلاقیت آلبرت را تحت فشار می‌گذارند.
آلبرت گفت: زیبایی طبیعت این کشور من را تحت تاثیر قرار دارد. یک طبیعت بکر و دست نخورده رو به روی شما قرار می‌گیرد. این احساس را می‌شناسید؟ روکیدا از شما می‌پرسد: کدام بخش از کشور ایران این حس را تکرار می‌کند؟
برای سفر به قرقیزستان نیازی به تهیه ویزا نیست. پروازهای ورودی این کشور محدود است. پرواز مستقیم به بسیاری از شهرها وجود ندارد. پایتخت آن بیشکک نام دارد.
بیشکک در میان کوه‌ها زندانی شده. البته که زندان جذابی حساب می‌شود. ماجرا جویی در این کشور از ورود به میان کوه‌ها آغاز می‌شود. ارتفاع این کشور بسیار زیاد است.
برای مثال: کشور هلند زیر سطح دریا قرار دارد. میانگین ارتفاع کشور قرقیزستان ۳۰۰۰ متر است. کوه‌های بلند این کشور به راحتی ارتفاع ۷۰۰۰ متری را لمس می‌کنند.
در ابتدای کار ارتفاع بلند این کشور کمی آزار دهنده است. بعد از چند ساعت عادی خواهد شد.
تصویر اول: دره سبز با اسب‌های وحشی، منظره ای از قله یلتسین
طبیعت در قرقیزستان به معنی کلمه دست نخورده است. تنها مردم محلی در میان دشت‌ها و جنگل‌ها زندگی می‌کنند. مسیرهای عبور و مرور شرایط مناسبی ندارد.
واقعا می‌خواهم از گوگل یک سوال بپرسم: چطور آن مسیرها را به عنوان جاده معرفی کرده است؟ یک خودروی معمولی هرگز نمی‌تواند از آن مسیرها عبور کند. برای حمل و نقل در این جاده‌ها حداقل به یک خودروی ۴×۴ نیاز داریم.
البته که با تحمل کمی سختی و بالا رفتن در مسیرهای شیب دار زیباترین مناظر دنیا به شما لبخند می‌زند. دره‌هایی که به پایان نمی‌رسد، کوه‌هایی که به نظر پایه‌های زمین هستند.
دریاچه‌هایی به رنگ فیروزه، عقاب‌های وحشی و دره‌های ترسناک تمام چهره طبیعت را به شما نشان می‌دهند. این کشور صورت طبیعت را خوشحال و غمگین به نمایش می‌کشد.
با چند ساعت رانندگی از برف و کولاک به بیابان می‌رسیم. آمریکایی‌ها این نوع صحرا را با نام یوتا می‌شناسند. آلودگی نوری در این منطقه از قرقیزستان صفر است. به معنی کلمه صفر حساب می‌شود.
زمانی که به آسمان نگاه می‌کنید، راه شیری به شما لبخند می‌زند.
تصویر دوم: آسمان شب با آلودگی نوری صفر
تا امروز که این تصاویر را تماشا می‌کنید، چهار بار به کشور قرقیزستان سفر کرده‌ام. با هر بار سفر منطقه جدیدی از این کشور را کشف کردم. احتمالا فکر می‌کنید با چهار سفر تمام آن کشور را جست و جو کرده باشم اما اینطور نیست.
اولین سفر هیچ گاه از یادم نمی‌رود. چراکه نمی‌دانستم چه ماجراجویی‌هایی در ادامه مسیر وجود دارد. زیبایی و طبیعت موردی نبود که آن را جست و جو کنیم. هر کجا را که نگاه می‌کردیم، زیبایی لبریز می‌شد.
تصویر سوم: دریاچه آلا کول
این دریاچه در ارتفاع ۴۰۰۰ متری به نسبت دریا قرار دارد. جادوی آن رنگ فیروزه‌ای شفاف است. برای رسیدن به آن دریاچه باید ۵ ساعت در ارتفاعات پیاده روی کنید.
رنگ‌ها به همین شکل که تماشا می‌کنید درخشان است. برای جست و جو و کاوش بیش‌تر به دره‌ها سفر کردیم. در میان دره‌ها و مسیرهای پر پیچ و خم مردم محلی دیده می‌شدند. خانه مردم محلی “یورت” است.
یورت خانه‌های کوچکی حساب می‌شود که شبیه به یک چادر بزرگ ساخته شده. افرادی که در یورت زندگی می‌کنند، معمولا چوپان هستند. آن‌ها در تابستان از حیوانات اهلی مانند گوسفند یا اسب نگهداری می‌کنند.
با کلیک روی این لینک به قسمت دوم و با کلیک روی این لینک به قسمت سوم مقاله روکیدا شات: ۳۰ تصویر از سفر به الماس خاورمیانه دسترسی پیدا می‌کنید.
منبع: boredpanda.com
