از این لینک قسمت اول، از این لینک قسمت دوم، از این لینک قسمت سوم، از این لینک قسمت چهارم و در نهایت با کلیک روی این لینک به قسمت پنجم مقاله ۲۰ عکس تاریخ ساز، ۲۰ برگ از تاریخ دسترسی داشته باشید.
عکس چهارم: کودک گرسنه و کرکس
این عکس توسط کوین کارتر ثبت شده است. یک عکس مشهور که قلب هر آدمی را به درد می‌آورد. کودک گرسنه آفریقایی فاصله زیادی با مرگ ندارد و کرکس برای مرگ او نقشه می‌کشد.
درست مانند عکس قبل جایزه معروف پولیترز را به خانه برد اما مردم یک سوال را تکرار می‌کردند: اخلاق کجای داستان قرار می‌گیرد؟ تصویر تاثیر گذار است اما درد ما را رها نمی‌کند.
کوین کارتر در سال ۱۹۹۳به سودان سفر کرد. هدف سفر او عکاسی از قحطی بود. تصویری که او ثبت کرد جدا از بحث‌های اخلاقی مردم را عصبانی کرد. مردم عصبانی می‌گفتند: چرا به جای کمک، از کودک عکاسی کرده است؟
بعد از آن روز مردم کارتر را رها نکردند. فشارها به او بالا و بالاتر می‌رفت. در انتهای ماجرا تحمل کوین تمام شد. یک روز در سال ۱۹۹۴ به زندگی خود پایان داد. ما نمی‌دانیم سرنوشت کودک چه شد اما مرگ کوین را از زندگی جدا کرد.
بهتر است چند نکته را بدانیم. مادر دقیقا در کنار کودک قرار داشته است. در واقع کودک هرگز در خطر حمله کرکس نبوده. عکس با یک لنز تله فوتو ثبت شده. این نوع لنز باعث می‌شود تا یک صحنه فشرده به نظر برسد.
به همین دلیل پرنده را بسیار نزدیک به کودک می‌بینیم. قاب تصویر، انتخاب لنز و برداشت اشتباه مردم بسیار گران تمام شد.
عکس پنجم: اعدام سایگون
این تصویر توسط ادی آدامز ثبت شده است. یک عکس خبری که جایزه پولیتزر را به خانه برد. ادی در تاریخ ۱ فوریه ۱۹۶۸ در خیابان‌های سایگون راه می‌رفت و فاجعه را ثبت می‌کرد.
فاجعه‌ای که نتیجه جنگ بود. در نگاه اول فکر کرد اعدام یک زندانی رو به روی او اتفاق می‌افتد. ماجرا به همین سادگی نبود، عکس او ترور یک زندانی را در تاریخ ماندگار کرد.
یک تصویر به یک نماد از جنگ ویتنام تبدیل شد. بعد از انتشار عکس اعدام سایگون جنبش بزرگی بر ضد جنگ فعال شد. هدف آن‌ها پایان دادن به دخالت آمریکا در جنگ بود.
جنگی که ایدئولوژی کمونیسم آن را آغاز کرد و با پاسخ سخت آمریکا رو به رو شد. داستانی که جز مرگ برای طرفین هیچ نداشت.
عکس ششم: وینستون چرچیل
پرتره تاریخی که توسط یوسف کارش ثبت شد. زمان ثبت تصویر به سال ۱۹۴۱ باز می‌گردد. یوسف گفت: زمانی که چهره او را نگاه کردم، جنگ طلبی در صورت او موج می‌زد. همان لحظه عکس گرفتم!
نتیجه فوران جنگ طلبی چرچیل یک تصویر تاریخی شد. بعد از حمله به بندر پرل، چرچیل به اتاوا رسید. هدف او تشکر از کمک‌های متحدین بود. چرچیل را با سیگارهایش می‌شناسند.
عکاسی که برای عکس برداری پرتره آمده بود، سیگار را از او گرفت. در نتیجه این اتفاق ابروهای چرچیل در هم فرو رفت: چهره‌ای عصبانی که به دوربین نگاه می‌کند.
چرچیل بعد از عکاسی به یوسف کارش گفت: حتی می‌توانی یک شیر در حال غرش را برای عکاسی ثابت نگه داری. تصویر پرتره چرچیل بارها و بارها دیده شد. کار عکاس یک حرکت خط شکن بود.
بعد از چرچیل عکاسان تصاویر انتقادی و صادقانه‌ای از رهبران سیاسی بین کتاب تاریخ قرار دادند. عکس‌هایی که زشتی‌ها را در اوج نشان می‌دهند.
عکس هفتم: وحشت جنگ
این عکس توسط نیک اوت ثبت شده است. عکاس معروف که وحشت جنگ ویتنام را به تصویر می‌کشد. او گفت: وحشتی که من از جنگ ویتنام ثبت کرده‌ام نیازی به اصلاح یا ویرایش ندارد.
محل ثبت تصویر ۲۵ مایلی شمال غربی سایگون بوده. او روی کثیف و زشت جنگ را به تمام جهانیان نشان داد. کودکی ۹ ساله که آسیب‌های جنگ روی تن او دیده می‌شد.
کودک این عکس قربانی بمب “ناپالم” شده است. این بمب به اشتباه در جای اشتباه فرود آمد. نیروهای خودی، مردم دوست را مورد حمله قرار دادند. بر اساس روایت‌ها کودک ۹ ساله نجات پیدا کرد و تحت درمان قرار گرفت.
تصویر در سال ۱۹۷۲ منتشر شده. لباس روی تن کودک نیست اما این برهنگی تاوان جنگ است. یک تصویر باعث شد تا سیاست‌های روزنامه‌ها تغییر کند: آتشی که همچنان می‌سوزد.
شاید باور نکنید اما فیس‌بوک به مدیریت مارک زاکربرگ این تصویر را برای مدت کوتاهی حذف کرد. نیک اوت برای ثبت این تصویر جایزه پولیتزر را به خانه برد: داستان یک جایزه، یک برنده و یک بازمانده.
منبع: digitalphotomentor.com
