آخرین نگاه شما به آسمان چقدر طول کشید؟ ناسا چشم انسان رو به آسمان است. این شرکت یک ربات جدید را برای فرستادن به ماه آماده کرده. هدف آن جست و جوی سیارک‌های دور از دسترس خواهد بود.
سیارک‌هایی که اطراف مشتری قرار دارند. فضاپیمای دوست داشتنی ناسا بدون خدمه پرواز می‌کند. نام او لوسی است. اولین ساخته دست انسان که در میان صخره‌های نا شناخته فضایی سفر خواهد کرد.
سیارک‌های مقصد لوسی “تروجان” نام دارند. آنها به دور خورشید در امتداد مسیر مشتری حرکت می‌کنند. گروهی از آنها در جلوی مشتری و گروهی دیگر پشت سر سیاره غول پیکر به دور خورشید می‌چرخند.
شاید تروجان‌ها داستان دیگری داشته باشند
ما نمی‌دانیم روی آن سیارات چه می‌گذرد. دانشمندان فکر می‌کنند آن سیارک‌ها داستان کهکشان ما را بدانند. آنها به ما بگویند: کهکشان راه شیری چطور آغاز شد. تروجان‌ها برای اولین بار 4.5 میلیارد سال پیش شکل گرفتند.
از همان زمان تغییرات کمی داشته‌اند. آنها را به چشم تصاویری از کودکی جهان مشاهده می‌کنیم. ماجرا از جایی جذاب‌تر می‌شود که بدانید تروجان‌ها در مدار مشتری شکل نگرفته‌اند. آنها مهمان منظومه شمسی حساب می‌شوند.
شاید ردپای گذشته را روی آنها پیدا کنیم. بیل بوتکه یکی از اعضای تیم علمی لوسی است. او می‌گوید: ما سیارک‌ها و دنباله دارهای زیادی را مطالعه کرده‌ایم. هر کدام از آنها قسمتی از تصویر را نقاشی می‌کنند. ما فکر می‌کنیم تروجان‌ها قطعه گم شده پازل ما باشند.
از طرفی ما هیچ ایده‌ای از پازل نداریم. اطلاعات را بدون نقشه کلی کنار هم قرار می‌دهیم.
پیدایش تروجان‌ها
نام این ماموریت از اسکلت فسیل شده معروف “لوسی” گرفته شده. یک انسان نخستین که در سال 1974 در اتیوپی کشف شد. شاید باور نکنید اما 40 درصد از بدن آن دست نخورده باقی مانده بود.
لوسی بخش مهمی از دوران تکامل انسان را به ما نشان داد. ناسا امیدوار است ماموریت لوسی، نقش “لوسی” را برای آسمان‌ها بازی کند.
هیچ شباهتی وجود ندارد
جالب است بدانید نام کامل لوسی “Lucy in the Sky with Diamonds” است. قبل از لوسی، این نام برای یکی از آهنگ‌های گروه بیتلز بوده. حالا قسمت اول را داریم. قسمت دوم یا “الماس‌ها” پیش روی ما است. در آینده‌ای نزدیک به تروجان‌ها می‌رسیم.
آنها از کجا آمده‌اند؟ گروهی از محققین می‌گویند: آنها سنگ‌های باقی مانده از زمان شکل گیری سیاره مشتری هستند اما راهی برای ورود به سیاره پیدا نکردند.
در زمان تولد منظومه شمسی، ابرهای غول پیکر ایجاد شده از گاز و غبار دور خورشید می‌چرخیدند. در نهایت مواد درون ابر شروع به جمع شدن کرد. نتیجه کار ایجاد سیارات بود.
تروجان‌ها نه سیاره شدند و نه شانسی برای رهایی پیدا کردند.
ایده دیگر می‌گوید: آنها مسافراند. از جای دیگری به منظومه خورشیدی ما آمده‌اند. احتمالا گروهی از سنگ‌های فضایی دورتر از سیاره نپتون وجود داشته است. سپس سیاره‌ها آنها را به سمت خود کشیده‌اند. جایی که امروز و در کنار مشتری قرار دارند.
بسیاری از دانشمندان فکر می‌کنند سیارات غول پیکر در جایی که امروز قرار دارند، شکل نگرفته‌اند. یعنی در نزدیکی خورشید متولد شده و سپس دور شدند.
غریبه‌های نا شناس
تروجان‌ها از چه ساخته شده‌اند؟ آنها پسر عموی سیارات منظومه شمسی حساب می‌شوند. اجسامی که خارج از منظومه و در کمربند کویپر قرار دارند. یک ابر عظیم که از سنگ‌های یخ زده فضایی تشکیل شده است.
دانشمندان تنها به تشخیص جنس سنگ‌های فضایی فکر می‌کنند. آیا روی زمین یا سیارات دیگر شبیه به آنها وجود دارد؟ از دور نمی‌توانیم آنها را به خوبی تشخیص دهیم. هر احتمالی وجود دارد.
در قدم اول باید به آن سیارک‌ها برسیم. لوسی برای این کار یکی از سخت‌ترین مسیرهای ممکن را پیش رو دارد. در طی 12 سال باید 4 میلیارد مایل را طی کند.
در طول این مسیر، از یک سیارک و هفت تروجان بازدید خواهد کرد. در این میان سه بار نزدیک به خورشید حرکت خواهد کرد. هدف از این کار تقویت نیروی گرانش آن است.
پرواز میان ستاره‌ها کمی گران تمام می‌شود. به خاطر محدودیت بودجه نمی‌توانیم روی تک به تک سیارک‌ها فرود بیاییم. هر بخش از سفر فضایی ما لحظه به لحظه برنامه ریزی شده است.
منبع: theverge.com
